Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Ο άνεμος κι εγώ…δυο άνεμοι! "Μέρες Άνοιξης"

"Και το χορό της πολύχρωμης πεταλούδας
κάνει τον πιο τρελό οδηγό μου."

Την κουβαλούσε στην αύρα του το απερίσκεπτο αεράκι.
Όρμησε –γύρευε από που- να με 'βρει μιαν αυγή.
Στο χάδι που φευγαλέα ακούμπησε το μάγουλό μου, την έκλεισε
και σαν αναπάντεχο δώρο, με κορδέλες τη στόλισε.
Θύμωσα τάχα που μου ανακάτεψε τα μαλλιά,
κι εκείνο αλόγιστα με ένα φιλί μου έκλεισε το στόμα.
Κι έγινα άνεμος κι εγώ..

Έτσι μαζί χυθήκαμε δυο άλογα λευκά
στον πιο ξέφρενο καλπασμό τους
Σε βαμβακένια σύννεφα ανεβήκαμε,
για να βουτήξουμε σε πράσινα λιβάδια,
προσμένοντας θαύματα ανομολόγητα,
τα μυστήρια, τα ευλογημένα από τη φύση λαχταρώντας..

Ακόμα κρέμονταν στον τοίχο του ουρανού η Αναγέννηση. 
Το καρφί της όμως, όλο έτριζε κι έλιωνε σαν χιόνι
κάτω από το πονηρό βλέμμα του ήλιου.
Σαν πολύτιμος θησαυρός σταλάζει πια,
σιγά σιγά στη γη,
ποτίζοντας, αλλάζοντας, γεννώντας,
σαν μάνα στοργική, ανυπόμονα, θρέφοντας.

Κι όλα εικόνες γίνονται.
Γεμίζει ο τόπος μαργαρίτες
Για να 'χουν οι άνθρωποι να αναρωτιούνται
αν αγαπήθηκαν ποτέ.
Και σαν απάντηση, πλημμυρίζουν κρίνα οι καρδιές,
αγριολούλουδα οι αγκαλιές.
Και οι ανεμώνες που στόλιζαν ως τώρα τα βλέφαρά μου,
Θα παραμερίσουν στην ώρα τους, για να δω
τις αχλαδιές που στα άσπρα ντύθηκαν σαν νύφες.
Κρεμιέμαι στα κλαδιά, κρατώντας την ουρά των νυφικών,
κυλιέμαι στα λιβάδια χωρίς να τσαλακώσω ένα φυλλαράκι.

Κι όλα αρώματα γίνονται.
Απρόσμενοι κατακτητές των αισθήσεων.
Ξεχύνονται από παντού, τρυπώνουν παντού.
Μέλισσες μεθούν από ατρύγητο νέκταρ
και στο πιο μελένιο τους μεθύσι,
τα μυστικά τους όλα ομολογούν..
Κι εκείνος ο μικρός σπόρος,
που θρήνησε κάποτε ένα χαμό,
αφήνει τα σκοτάδια για να βγει νικητής στο φως.
Άπληστα ανασαίνω ομορφιά.
γεννιέμαι κι εγώ με κάθε ανάσα.
Κι έτσι όπως καλπάζω με τον άνεμο,
ο άνεμος κι εγώ, δυο άνεμοι,
γινόμαστε ένα με την άνοιξη..

Στιγμή η ελπίδα δεν αφήνει το χέρι μου,
κι εγώ σφιχτά κρατάω το δικό της.
Για μην χαθώ σε εκείνον τον χειμώνα
που ίσως μέσα μου κρύβεται.
Κόκκινες ντύνει τις παπαρούνες
για να μου δείχνουν το δρόμο
Και το χορό της πολύχρωμης πεταλούδας
κάνει τον πιο τρελό οδηγό μου.
Στα καλώδια τα χελιδόνια διαλαλώντας χρώματα
απλώνουν ασπρόμαυρα νέα.
Είναι άνοιξη!

Στα καλώδια τα χελιδόνια διαλαλώντας χρώματα
απλώνουν ασπρόμαυρα νέα.
Το ποίημα γράφτηκε πριν δυο χρόνια για το "Συμπόσιο ποίησης" και ανθίζει πάλι για τις "Μέρες Άνοιξης", το νέο δρώμενο της Αριστέας στο "Η ζωή είναι ωραία".

22 σχόλια:

  1. Πολύ καλά κάνει και ανθίζει πάλι για τις "Μέρες Άνοιξης" το ποίημα σου Μαρία γιατί είναι κρίμα να χαθούν τα μεθυστικά αρώματα που ξεχύνονται με ανοιξιάτικη ορμή από μέσα του!
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν σου πω πως το θυμάμαι???!
    Είχα λατρέψει τη φράση σου: "Γεμίζει ο τόπος μαργαρίτες
    Για να 'χουν οι άνθρωποι να αναρωτιούνται
    αν αγαπήθηκαν ποτέ."
    Και η πεταλούδα και τα χελιδονάκια υποκλίνονται στο φωτογραφικό σου ταλέντο!
    ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Μαράκι μου! Καλό βραδάκι!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαρία μου υπέροχο...σαν εκείνες
    τις μαργαρίτες που δεν αποσταινουν
    να μαγεύουν τις καρδιές μας και να
    μας κανουν να αναρωτιόμαστε διαρκώς!!!

    Καλή Άνοιξη (κοντοφτανει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία μου υπέροχο...σαν εκείνες
    τις μαργαρίτες που δεν αποσταινουν
    να μαγεύουν τις καρδιές μας και να
    μας κανουν να αναρωτιόμαστε διαρκώς!!!

    Καλή Άνοιξη (κοντοφτανει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ όμορφο, και το ποίημα, και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ♥ Θα έρθω το μεσημέρι να σε ξανα-απολαύσω!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συνδυάζεις τόσο όμορφα τις λέξεις με τις εικόνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσες εικόνες έφτιαξες, πόσα συναισθήματα άφησες να ξετρυπώσουν από τις φωλιές τους, πόσα αρώματα ευωδίασαν...
    Και πόσα ακόμη απ' όλα τα παραπάνω, άφησες στη φαντασία μας να τα πλάσει και στη μνήμη να τα ανασύρει...

    Ποίηση, μ' όλη τη σημασία της!
    Συγχαρητήρια, Μαρία μου!

    Φιλιά πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφού
    «Στον τοίχο τού ουρανού η Αναγέννηση»
    «κι εκείνος ο μικρός σπόρος,
    που θρήνησε κάποτε ένα χαμό,
    αφήνει τα σκοτάδια για να βγει νικητής στο φως»,

    δεν πρόκειται
    «να χαθώ σε εκείνον τον χειμώνα
    που ίσως μέσα μου κρύβεται».
    Ζήτω η Άνοιξη, και ο εύλαλος ύμνος σου, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Στιγμή η ελπίδα δεν αφήνει το χέρι μου,
    κι εγώ σφιχτά κρατάω το δικό της.
    Για μην χαθώ σε εκείνον τον χειμώνα
    που ίσως μέσα μου κρύβεται

    Το λάτρεψα!
    Καλό Σ/Κ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τι ωραια που ήρθε το δρωμενο της Αριστεας και ξαναβγαλες στην επιφανεια αυτό το ποιημα..που το έχεις δέσει τόσο ομορφα και με τον τίτλο (μέρες Ανοιξης) τα λόγια...και οι φωτογραφίες τοσο ταιριασμενα..!!!
    υπεροχο..!! να περνας ομορφα φιλη μου σου αφήνω ενα μεγαλο φιλί !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι όμορφο που είναι. Ολόκληρο ύμνος στην Άνοιξη! Και τα ''χελιδόνια διαλαλώντας χρώματα'' πολύ μου άρεσε!Σαν πολύτιμος θησαυρός σταλάζει πια, σιγά σιγά στη γη, ποτίζοντας, αλλάζοντας, γεννώντας,σαν μάνα στοργική, ανυπόμονα, θρέφοντας.Κι όλα εικόνες γίνονται.
    Γεμίζει ο τόπος μαργαρίτες....'' πόσο όμορφο! Ανθίζω κι εγώ! Φιλιά πολλά!





    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η Ζωή είναι όμορφη, η Άνοιξη την ντύνει τρυφερά με τα πανέμορφα χρώματά της και εμείς προσμένουμε τον ερχομό της στα σίγουρα.
    Όμορφη η προσμονή και η αναπόληση.
    Καλό ξημέρωμα Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Κι εκείνος ο μικρός σπόρος,
    που θρήνησε κάποτε ένα χαμό,
    αφήνει τα σκοτάδια για να βγει νικητής στο φως."

    Αγαπημένη Μαρία, αυτό το στίχο πραγματικά τον λάτρεψα!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ όμορφο! Υπέροχοι στίχοι, τι καλά που χάρη στην Αριστέα το ξανααπολαύσαμε
    Καλή σου μέρα όλη μέρα
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ευκαιρία να το ξαναθυμηθούμε Μαρία μου!! Καλά έκανες!! Φουριόζα και πληθωρική η Ανοιξη μέσα στους στίχους σου!! Για τις φωτό ε, αφού ξέρεις!!! Υπέροχες!! Φιλάκια και καλό σ/κ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τι καλά που άνθισε ξανά!
    "Στα καλώδια τα χελιδόνια διαλαλώντας χρώματα απλώνουν ασπρόμαυρα νέα / Γεμίζει ο τόπος μαργαρίτες για να 'χουν οι άνθρωποι να αναρωτιούνται αν αγαπήθηκαν ποτέ" - πόσο αγαπώ αυτά τα δυο σημεία!
    Φιλιά πολλά, Μαρία μου!
    (Υ.Γ. Οι φωτογραφίες σου υπέροχες...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μύρισε Άνοιξη σε όλες τις λέξεις του.
    Τελικά αυτή η εποχή μας αλλάζει τόπο πολύ την διάθεση
    που γινόμαστε όλοι ποιητές.
    Οι Ποιητές της.
    Μπράβο Μαράκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή