Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Παραμύθι, παραμύθι, το κουκί και το ρεβίθι...


Κόκκινη κλωστή δεμένη
στην ειρήνη μπερδεμένη
Δώσε κλώτσο να γυρίσει
παραμύθι ν’ αρχινίσει

Η αγάπη κι η ομόνοια, 
κάτω σπάθες και κανόνια, 
κατεβήκανε μια μέρα
στο Λιτόχωρο πιο πέρα

Παραμύθι, παραμύθι
το κουκί και το ρεβίθι, 
βοήθησε κι εσύ να γένει
όλη η γης αγαπημένη

Αθηναίοι και Μανιάτες
αγκαλιά στήθια και πλάτες, 
Κάνουν έρωτα σαν πρώτα
στην Πεντέλη, στον Ευρώτα

Παραμύθι, παραμύθι
το κουκί και το ρεβίθι, 
βοήθησε κι εσύ να γένει
όλη η γης αγαπημένη...

Επειδή κάποια παραμύθια, κάποια τραγούδια, κάποιοι άνθρωποι είναι από πάντα και για πάντα ριζωμένοι στην καρδιά μας!
Κι επειδή, έτσι απλά κυλάει το κουκί και βρίσκει το ρεβίθι...



Στο παραμύθι μου "Οι καλές γλώσσες λένε....", έκανα μια προσπάθεια να "κοροϊδέψω" λίγο την τάση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια και θέλει τα παραμύθια ξεπερασμένα.
Η καινούρια αυτή τάση μάλιστα ψυχαναλύει ακόμα και το λύκο και τον βγάζει αθώο, ενώ οι δικηγόροι υπεράσπισης στήνουν πρόχειρα δικαστήρια φωνάζοντας: "Δεν ξέρετε, κυρίες και κύριοι, τι πέρασε ο λύκος για να φτάσει να γίνει κακός. Δείξτε επιείκεια στο καημένο το ζωντανό..."
Φυσικά ο κακός ο λύκος δεν είναι παρά ένας συμβολισμός, όπως το καθετί στα παραμύθια, αλλά αυτό σπάνια λαμβάνεται υπόψιν!

Τα παιδιά, στα οποία άλλωστε απευθύνονται τα παραμύθια, πρέπει να έχουν ξεκάθαρους ήρωες. Κι αυτό είναι αξίωμα!
Πρέπει να διακρίνουν με ευκολία και το καλό και το κακό, γιατί όσο κι αν προσπαθήσουμε να τα προφυλάξουμε από το κακό, θα το βρουν κι αυτό στη ζωή τους.
Μακάρι να υπήρχε μόνο το καλό!

Έγραφα λοιπόν μεταξύ άλλων: 
"Με τούτα και με κείνα, η  ταυτότητά της γιαγιάς χάθηκε μέσα στο χρόνο, που άλλαξε και τη ροή των παραμυθιών κι έφτασε ο λύκος να βελάζει με αγανάκτηση που του τα φόρτωναν τόσα χρόνια όλα.

Μα φυσικά κι έφταιγε η Κοκκινοσκουφίτσα λένε οι καλές γλώσσες, γιατί κακές γλώσσες δεν υπάρχουν. Πάντα μια Κοκκινοσκουφίτσα φταίει, επειδή προκαλεί. Όλοι οι άλλοι είναι αθώοι. Θύματα της ακόλαστης με τα κόκκινα.
Κι έτσι μονοκοντυλιά σβήστηκε το κακό από τον κόσμο μας, κι όταν παρ' ελπίδα κάνει την εμφάνισή του, πάντα φταίει μια Κοκκινοφορεσούσα που δεν έδωσε την απαιτούμενη προσοχή στο μήκος της φούστας της, ή στην ώρα που πέρασε και νυχτώθηκε στο δάσος."


Αν κάνουμε λοιπόν το λύκο του παραμυθιού καλό, τότε όλα τα βάρη τα παίρνει η Κοκκινοσκουφίτσα, που παράκουσε τη μητέρα της και ξεχάστηκε κόβοντας λουλούδια.
Αυτό το μήνυμα θέλουμε να περάσουμε στα παιδιά μας;
Πως φταίνε για ό, τι κακό τους λάχει;
Και ποιο παιδί δεν ξεχάστηκε ποτέ;
Αναρωτιέμαι!
Ναι, πρέπει να τα μάθουμε να προσέχουν, αλλά άλλο το ένα, άλλο το άλλο!



Βέβαια για το συγκεκριμένο παραμύθι, (Κοκκινοσκουφίτσα), οι ειδικοί λένε πως συμβολίζει το πέρασμα από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, με όλους τους φόβους που αυτό το πέρασμα σέρνει μαζί του.
Θα σας γελάσω αν το είχα δει ποτέ έτσι.
Μπορεί όμως, βαθιά μέσα μου να ξόρκισα κάποιους φόβους μου.
Ίσως όμως, και να μην έχει σημασία πως θα το δούμε, αλλά όλα όσα θα μας κάνει να αισθανθούμε!
Για εκείνη τη νίκη στο τέλος που μας δικαιώνει, έστω και στον κόσμο της φαντασίας, μια και το κακό, όποιο κι αν είναι αυτό, νικιέται!

"...και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!..."

Η φράση κλειδί που έρχεται με τη λύτρωση!
Κόκκινο πανί για πολλούς, αλλά άδικα, γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από το ομαλό πέρασμα στην πραγματικότητα. 
Οι μεγάλοι τα ψιλοκοσκινίζουμε όλα, μα καμιά φορά δεν είναι απαραίτητο.
Δε χρειάζεται να μεταδώσουμε στα παιδιά το φόβο για το αύριο, να αρχίσουμε να τους λέμε για τυχόν δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν οι ήρωες που μόλις δικαιώθηκαν.
Όχι, τώρα, όχι στο τέλος του παραμυθιού που οι φόβοι μόλις νικήθηκαν.
Οι ήρωες αποσύρονται να ζήσουν καλά.
Κι εμείς ζούμε καλύτερα. 
Ποιο παιδί δε νιώθει πως ζει καλά; (Με την προϋπόθεση φυσικά πως έχει ομαλή παιδική ζωή).
Το δεύτερο μισό της φράσης, βάζει το παιδί πάνω από τους ήρωες του παραμυθιού.
Του δίνει πάλι τον έλεγχο!
Πιστεύω ακράδαντα, πως ποτέ μα ποτέ, μα ποτέ όμως, δεν εξηγούμε ένα παραμύθι στα παιδιά.
Τους το διαβάζουμε και αφήνουμε τα παιδιά να μας το εξηγήσουν αν θέλουν!
Ό, τι καταλάβουν.
Δε δίνουν και πανελλαδικές!
Αν επιχειρήσουμε να τους το εξηγήσουμε εμείς, το μόνο σίγουρο είναι πως θα βάλουμε στον κόσμο τους πράγματα που δεν υπάρχουν ακόμα εκεί.
Φαντάσματα του μέλλοντος, φόβους και στερεότυπα των μεγάλων.
Το παιδί κρίνει και αναλύει το παραμύθι με βάση την ηλικία του!
Αν κάποιο παραμύθι τρομάζει το παιδί, το αποφεύγουμε μόνο αν κρίνουμε πως ο τρόμος του είναι πραγματικός και όχι ψεύτικος, για να συμπορευτεί με τον ήρωα που υποφέρει.
Και τότε ίσως πρέπει να ψάξουμε το λόγο που το παιδί τρομοκρατείται.
Γιατί όλα έχουν μια αιτία!


Αιτία για όλες αυτές τις σκέψεις ήταν το "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι", στο οποίο θα βρείτε πολλά ακόμα παραμύθια!
Λίγες ακόμα σκέψεις μου για τα παραμύθια.
Εδώ κι εδώ θα βρείτε κι άλλες.

Μην ξεχνάτε, μέχρι αύριο το βράδυ στις 8, το "Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τη βαθμολογία σας!

33 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαρία μου!
    Σε διάβασα αναγκαστικά τρέχοντας, γιατί φεύγω για δουλειά!
    Να πω ότι σε γενικές γραμμές ότι με βρίσκεις σύμφωνη. Εξάλλου για αυτό σου το ζήτησα να το κάνεις! Ήξερα πώς θα το τονίσεις εκείνα τα σημεία που έπρεπε! Σου είχα απόλυτη εμπιστοσύνη :)) Ειδικά στην επιχειρηματολογία! Όρταν σε διάβαζα ξεχνούσα τους μικρούς μου ενδοιασμούς!

    Ναι τα παραμύθια εμπεριέχουν πλείστους συμβολισμούς. Το κάθε παιδί ερμηνεύει μόνο του, ή τέλος πάντων παίρνει ό,τι αυτό θέλει και χρειάζεται. Και φυσικά έχουν τεράστια παιδαγωγική αξία.
    Για τα υπόλοιπα θα επανέρθω από το σπίτι για μην γράψω σχόλιο του ποδαριού!
    Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
    Να έχεις μια υπέροχη μέρα! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν έχω προλάβει να καθίσω να γράψω τις σκέψεις μου ακόμα!
      προσανατολίζομαι στο να κάνω κι εγώ μια αντίστοιχη ανάρτηση ...από την παιδαγωγική πλευρά!
      αν δεν τα καταφέρω (τότε) θα έρθω εδώ να συμπληρώσω το σχόλιο μου :)))
      φιλιά ♥

      Διαγραφή
    2. Κι εγώ τη βιάστηκα...όσο γρήγορα έγραψα το συμπληρωματικό κείμενο στην προηγούμενη ανάρτηση, έτσι γρήγορα έγραψα κι αυτή προχτές το βράδυ...ήταν και το παιχνίδι που θα έβγαινε στον αέρα το επόμενο βράδυ και ήθελα να προλάβω..τέλος πάντων, τα βασικά τα περιέχει!
      Θα περιμένω τη δική σου...πάρε το χρόνο σου, γιατί ξέρω πως είναι να σε κυνηγά αυτός...χαχα!
      Κι εγώ σε ευχαριστώ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Σκέψεις για τα παραμύθια που μερικές ειναι και δικες μου μεσα
    παω να διαβασω τον σιμιγδαλενιο και να δω και το παιχνιδι με τις λεξεις
    φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνω και γω με ορισμένους προβληματισμους σου! Ειδικα αυτο το "ζησαν αυτοι καλα και μεις καλύτερα" μια οφθαλμαπάτη!
    Καλή συνέχεια στη μερα σου!
    Φιλιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όμως, δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν οφθαλμαπάτη, αλλά σαν ελπίδα!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  4. Μάλιστα....
    Να λοιπόν ένας λόγος που αγαπώ τη σφαίρα του μπλογκ: με βάζει να σκεφτώ διαφορετικά...
    Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι και να να εξηγώ αυτά που συμβαίνουν, αυτά που διαβάζω, που ακούω κτλ... δε μπορώ όμως να σκέφτομαι προς πολλές κατευθύνσεις κ σήμερα η Μαρία μου έδειξε μια άλλη πτυχή των παραμυθιών!!! που αλήθεια δεν τα είχα σκεφτεί έτσι τα πράγματα...
    Σε ευχαριστώ Μαρία γι αυτό!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια τεκμηριωμένη ανάρτηση σχετικά με τα καλά και τα άσχημα που διαδραματίζονται στον κόσμο των παραμυθιών !!! Εμένα πάντα μου αρέσουν τα παραμύθια με νόημα και εκεί αφήνεις το παιδί να εξηγεί και πάντα να ρωτά γιατί η Κοκκινοσκουφίτσα πήγε μόνη της στο δάσος; γιατί πολλά και βέβαια είναι απαραίτητα στα παιδιά τα παραμύθια χωρίς να συσχετίζουμε οποιαδήποτε συνήθεια του παιδιού με την έννοια του παραμυθιού !!! Φιλάκια πολλά Μαρία μου και καλό Σ/Κ


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παραμύθι τελειώνει, η ζωή συνεχίζεται και τα παιδιά πάντα θα ρωτούν, ή θα μας εξηγούν εκείνα..και στα παραμύθια, είναι οι καλύτεροι αναλυτές!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  6. Πολύ μου αρέσεις, βρε Μαράκι! Ασφαλώς και με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη!
    (Και να έλεγα το αντίθετο, ποιος θα με πίστευε με αυτά που έγραψα στη δική μου ανάρτηση?!)
    Μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά γλυκά ΣΣΣΜΟΥΤΣ, κορίτσι μου!
    Καλό Σαββατοκύριακο!
    (Τις "Καλές γλώσσες" εγώ γιατί δεν τις είχα διαβάσει τότε, μου λες?! Τς! Τς! Τς! Χαμένη ήμουν πάλι!)
    ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ έχασες τις καλές γλώσσες?...τι θες δηλαδή να σε πιάσουν οι κακές γλώσσες στο στόμα τους?..χαχα!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  7. πες τα βρε Μαράκι ,εσένα που σε ακούνε χαχαχα
    Τέλειες οι σκεψεις και αναλύσεις σου και τα παραμύθια σου! Ετοιμη για γιαγιά σε κόβω χαχαχαχαχαχα
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προπονούμαι σιγά σιγά, αλλά μάλλον έχω να κάνω πολλή προπόνηση ακόμα...χαχα!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  8. Βρήκα την ανάλυσή σου πολύ ενδιαφέρουσα και συμφωνώ μαζί σου (και ως άνθρωπος, αλλά και με βάση την επαγγελματική μου ιδιότητα). Και ναι, δεν εξηγούμε ένα παραμύθι, ούτε βέβαια κλείνουμε αμέσως το βιβλίο μόλις το τελειώσουμε. Είναι λάθος! Το παραμύθι ψυχαγωγεί μεν, αλλά ενημερώνει κιόλας και διδάσκει. Το ιδανικό είναι να κάνουμε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου στο παιδί, ώστε να το βοηθήσουμε να κατανοήσει καλύτερα το περιεχόμενο όσων άκουσε ή διάβασε.
    Τα κλασικά παραμύθια έχουν περισσότερο αυτό το μοτίβο της μάχης του καλού με το κακό. Τα πιο σύγχρονα πραγματεύονται δεκάδες καίρια ζητήματα, με τον πλέον κατάλληλο τρόπο, κι εκεί ίσως χρειάζεται κάποια πράγματα να επεξηγηθούν ή να αναλυθούν μέσω συζητήσεων. Όπως και να έχει, κάθε παραμύθι αποτελεί σημαντικό βοήθημα για να δουλέψουμε περισσότερο με το παιδί - όχι την ώρα που το διαβάζουμε, αλλά μετά.
    Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ω, ναι, συμφωνώ απόλυτα ως προς τις ερωτήσεις, αν το παιδί θέλει να τις δεχτεί, έχει όρεξη δηλαδή να το κάνει εκείνη τη στιγμή, π.χ. αν του διαβάζεις για να το πάρει ο ύπνος, αλίμονο αν αρχίσεις να το ρωτάς, θα σε βρει το ξημέρωμα. χαχα! Μπορεί όμως να γίνει και άλλη φορά!
      Και προπάντων οι ερωτήσεις μας να μην εκμαιεύουν αυτό που θέλουμε εμείς να ακούσουμε...είναι γεγονός πως οι μεγάλοι μπορούν να γίνουν πολύ χειριστικοί και να πάνε τις σκέψεις του παιδιού εκεί που αυτοί επιθυμούν..αυτό θέλει πολλή προσοχή!
      Επικεντρώθηκα στα κλασσικά, επειδή αυτά δέχονται τον πόλεμο! Στα πιο σύγχρονα είναι ακριβώς όπως τα λες!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  9. Συμφωνώ απολυτα μαζι σου και το ξερεις καλα συμφωνώ και με την Ελλη μας γιατι οπως απο τους μύθους του αισωπου ξεκινώντας στα λαϊκά παραμύθια στα κλασσικά και στα πιο καινουρια την ωρα που τελειωνει το παραμύθι αρχίζει η συζήτηση και η δεύτερη ανάγνωση με τις εικόνες και η Τριτη εκδοχή και παει λέγοντας μέχρι το ίδιο το παιδάκι να φτιαξει μέσα απο αυτο το παραμύθι τη δικη του ιστορια .
    Κάποτε το 1995 υπήρξε μια τηλεφωνική γραμμή παραμυθιού απο το Ελληνικο Κεντρο Βιβλίου . Μολις το ανακάλυψα το έδειξα στην Αριαδνη μου και ενθουσιάστηκε που ακομη και ατο τηλεφωνο υπήρχε κάποιος να της διαβάζει παραμύθια οταν έλειπε η μανα στη δουλεια . Λυπάμαι που το λεω δεν ειχα αντιληφθεί ότι ειχε καταγράψει τις κινήσεις και έπαιρνε και μονη της τηλεφωνο . Γυρίζω κάποιες βδομάδες μετα ενα απόγευμα απη τη δουλεια και Με περίμενε κατακόκκινη , έξαλλη να μου πει πως αυτο το νουμερο δεν θα το ξαναπάρει τηλεφωνο γιατι για δυο βδομάδες της διάβαζανε το ίδιο παραμύθι ενώ εκείνη τους έλεγε ευγενικά πως το ήξερε !!!!
    Υπέροχα τα παραμύθια για μικρούς και μεγάλους !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συγνωμη το Εθνικό Κεντρο Βιβλίου ήθελα να πω ενα όραμα της Μυρσινης Ζορμπα που δυστυχώς δεν υπάρχει πια

      Διαγραφή
    2. χαχα..βρε την Αριάδνη...κι έχει και το ίδιο όνομα με την κόρη μου!
      Συμφωνώ και μαζί σου που συμφωνείς με την Έλλη!
      Να είσαι καλά Κάτια μου!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  10. Άλλο ένα μπουκέτο από μια σειρά σκέψεών σου Μαρία που μας βάζουν θέματα και προβληματισμό. Και ξέρεις τέτοιες σκέψεις μας πάνε αρκετά βήματα μπροστά και ουσιαστικά. Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα κλασικά, παραδοσιακά παραμύθια έχουν ξεκάθαρους ρόλους "καλού" και "κακού" ήρωα, μονοδιάστατους -δίκιο έχεις. Και η ηθική ανάπτυξη του παιδιού συντελείται, όχι επειδή ταυτίζεται με το καλό, αλλά με τον ήρωα που συμπαθεί περισσότερο - που συμβαίνει βέβαια να είναι ο "καλός". Και το κακό όμως φαίνεται να έχει δύναμη - αλλά μόνο προσωρινά, στο τέλος νικιέται.
    Τα παραμύθια παρουσιάζουν και καταστάσεις που αγχώνουν και φοβίζουν πολύ τα παιδιά: σκέψου μόνο πόσα παραμύθια ξεκινούν με κάποιον γονέα να έχει πεθάνει και τον ήρωα/την ηρωίδα να έχει μείνει ορφανός-ή, για παράδειγμα. Προτείνουν, όμως, λύσεις στις δυσκολίες και παρουσιάζουν "βοηθούς" των ηρώων: συχνά ένα ζωάκι, ένα δέντρο, κάτι από τη φύση. Διευκολύνοντας, έτσι, το παιδί να δημιουργήσει στο μυαλό του συνδέσεις με τον κόσμο, σχέσεις.
    Όσο για το "they lived happily ever after", μπορεί κανείς να τη δει και ως μια φράση με πολύ θετικό περιεχόμενο, που βοηθά τα παιδιά να ξεπεράσουν το άγχος αποχωρισμού από τους γονείς τους, καθώς τους δείχνει πως, αφού οι γονείς "φύγουν" εκείνα δε θα μείνουν απαραίτητα μόνα τους: μπορούν να έχουν άλλες σχέσεις αγάπης, που θα κρατήσουν για όσο θα ζουν. (Πώς σου φαίνεται, Αριστέα, αυτή η ψυχαναλυτική - α λα Μπέτελχαϊμ - οπτική του "και ζήσαν αυτοί καλά"; ;-) ) Οπότε, από αυτή την άποψη, η σκέψη σου, Μαρία, ότι το κλείσιμο αυτό μεταφέρει το παιδί στην πραγματικότητα ομαλά, έχει βάση - το παραμύθι τού μαθαίνει πώς έχουν τα πράγματα, αλλά του δίνει ταυτόχρονα την ελπίδα πως μπορεί να τα καταφέρει και να είναι καλά. :-)
    Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χεχε Διονυσία μου! ωραία η εξήγηση α λά Μπέτελχαϊμ, αλλά θα επιμείνω λιγάκι και στους δικούς μου ενδοιασμούς.... έχει πάρει και κοσμάκη στο λαιμό του η ευχή κλείσιμο των παραμυθιών. :))) Που δεν φταίει η ευχή0 επίλογος, η κοινωνία, τα στερεότυπα κι άλλα πολλά κάνουν μια χαρά τη ζημιά τους! Γιου νόου γουατ αι μιν! ;-)

      Διαγραφή
    2. Ιδανικό συμπλήρωμα οι σκέψεις σου Διονυσία μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ που τις κατέθεσες εδώ και ναι, βρίσκω άκρως ενδιαφέρουσα την οπτική του Μπέτελχαϊμ!
      Καλό ξημέρωμα!

      Αριστέα μου ανυπομονώ να σε διαβάσω για να καταλάβω πως μια φράση που κλείνει μια φανταστική περιπέτεια, μπορεί να λειτουργήσει τόσο αρνητικά σε κάποιους...όσο κι αν σκέφτομαι δεν μου πάει το μυαλό, το ομολογώ!
      Λες παρακάτω πως δε φταίει η ευχή, αλλά η κοινωνία, τα στερεότυπα και άλλα που έτσι κι αλλιώς αυτά υπάρχουν ανεξαρτήτως ευχής...η οποία ευχή μόνο αισιοδοξία δίνει χωρίς να υπόσχεται και τίποτα!
      Όταν γιορτάζω και μου λεν χρόνια πολλά, το εύχονται, αλλά δεν υπόσχεται κανείς πως θα φτάσω και τα 100...απλοϊκό το παράδειγμα, ξέρω, αλλά πάνω κάτω και με πολλή φαντασία, είναι το ίδιο!
      Ή έτσι νομίζω...τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!!..χαχα!

      Διαγραφή
  12. Πολύ εδιαφερουσα η αποψη σου γενικα με το παραμυθι και το παιδι Μαρία μου συμφωνω μαζι σου η αποψη η δική μου .. είναι ενα παιδι μεχρι πια ηλικια ακουει παραμυθια;.. 5-6 είναι η ωραιότερη ηλικια για το παιδι.. δεν χρειαζεται να προβληματίζεται τόσο ας του πούμε παραμυθια τρυφερα.. ομορφα και ναι... με την καταληξη ζήσαν αυτοι καλα και εμεις καλύτερα. Το χαμογελο που σχηματιστεί στα χείλη του θα είναι η καλητερη στιγμή για εμας.!! οσο για τον χαρακτηρα του αυτός διαμορφώνεται μεσα απο την οικογενεια που μεγαλωνει και του δινει το παράδειγμα και οχι απο τα παραμυθια που θα ακουσει... ισως να κανω λάθος και να έχω μεινει πολύ πίσω απο την εποχη αυτή... δεν ξερω.. αλλα το βλεπω στα δικα μου παιδιά και στην συνέχεια τους..!!! φιλι..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι όμως Ρούλα μου επειδή χρειάζεται να προβληματίζεται ακόμα κι ένα παιδί 5-6 ετών, υπάρχουν τα παραμύθια.
      Για να ταυτιστεί με καταστάσεις που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, προσωποποιώντας ίσως τους δικούς τους φόβους, όποιοι κι αν είναι αυτοί και στο τέλος να βγαίνει νικητής μέσα από τον ήρωα που τα βάζει με μάγισσες (που ξέρει πως δεν υπάρχουν, αλλά στο μυαλό του η μάγισσα παίρνει άλλη εικόνα) και δράκους (που επίσης δεν υπάρχουν, αλλά συμβολίζουν τις καταστάσεις που καλείται να αντιμετωπίσει, ακόμα και σε τρυφερή ηλικία)...
      Ο χαρακτήρας ενός παιδιού διαμορφώνεται από πολλά...ναι, η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά αν σκεφτούμε πως η ίδια οικογένεια μεγαλώνει παιδιά με τελείως διαφορετικούς χαρακτήρες, τότε καταλαβαίνουμε πως οι επιδράσεις που δέχεται κι από το εξωτερικό περιβάλλον είναι κι εκείνες υπεύθυνες!
      Αυτό δε σημαίνει πως διαφωνώ με αυτό που λες, ίσα ίσα!!
      Φιλιά πολλά και να χαίρεσαι τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου!!

      Διαγραφή
  13. Τωρα τελευταια γενικα διυλιζουμε τα παντα κι ολα περνανε απο κριτικη και μαλιστα απο ολους ακομα κι αν δεν ειναι ειδικοι η χριροτερα ακομα κι αν δεν εχουν καμια απολυτως γνωση επι του θεματος...
    Τα παραμυθια δεν νομιζω οτι θα επρεπε να περιγραφουν την πραγματικοτητα... γιατι απλα τοτε δεν θα ηταν παραμυθια!!!
    Πολυ μου αρεσει Μαρακι η οπτικη σου οπως μου αρεσε πολυ και το Οι καλες γλωσσες λενε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τωρα τελευταια γενικα διυλιζουμε τα παντα κι ολα περνανε απο κριτικη και μαλιστα απο ολους ακομα κι αν δεν ειναι ειδικοι η χριροτερα ακομα κι αν δεν εχουν καμια απολυτως γνωση επι του θεματος...
    Τα παραμυθια δεν νομιζω οτι θα επρεπε να περιγραφουν την πραγματικοτητα... γιατι απλα τοτε δεν θα ηταν παραμυθια!!!
    Πολυ μου αρεσει Μαρακι η οπτικη σου οπως μου αρεσε πολυ και το Οι καλες γλωσσες λενε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μου αρέσει η εκδοχή σου...δε θα έπρεπε να περιγράφουν την πραγματικότητα, γιατί δε θα ήταν παραμύθια...και πόσο αναγκαία είναι τα παραμύθια για τη φαντασία του παιδιού!
      Χαίρομαι που σου άρεσαν οι καλές γλώσσες!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  15. Εξαιρετική η ανάλυσή σου!
    "Πιστεύω ακράδαντα, πως ποτέ μα ποτέ, μα ποτέ όμως, δεν εξηγούμε ένα παραμύθι στα παιδιά.
    Τους το διαβάζουμε και αφήνουμε τα παιδιά να μας το εξηγήσουν αν θέλουν!
    Ό, τι καταλάβουν."

    Ομολογώ πως δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.
    Τώρα τα δικά μου παιδιά μεγάλωσαν και είναι αργά για να τους λέω παραμύθια. Όμως ευτυχώς που μου τα είπες να ξέρω τι θα κάνω με τα εγγόνια μου.
    Σε ευχαριστώ Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο, δεν μας έχω καθόλου εμπιστοσύνη...είναι που πέρασαν και πολλά χρόνια από τότε που ήμασταν παιδιά και ζήσαμε περιπέτειες και περιπέτειες που θα τις βάλουμε στην εξήγηση θέλοντας και μη, που τα καημένα τα παιδιά θα χάσουν το νόημα!
      Καλύτερα να μαθαίνουμε εμείς από τα παιδιά κάποιες φορές!
      Εγώ σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  16. Συμφωνώ Μαρία μου, τα παιδιά θέλουν ήρωες ξεκάθαρους, και ιστορίες με μηνύματα ξεκάθαρα! Κι αυτά θα καταλάβουν, γιατί όλα τα παιδιά έχουν φοβερή αντίληψη, και αντιλαμβάνονται πριν το συνειδητοποιήσουν ό,τι τους λες και ό,τι δεν τους λες!Γι'αυτό και θέλουν διπλή προσοχή! Όχι εξαναγκασμό αλλά τη φροντίδα του κηπουρού, για να ανθίσουν σωστά! Φιλιά καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή