Χρώματα φθινοπώρου (Σκέψεις και Εικόνες #2)

Όπου να 'ναι χειμωνιάζει.

Σήμερα ο καιρός μια προσπαθούσε να σοβαρευτεί και μια έσκαγε ένα χαμόγελο σα να είχε ακούσει τα πιο όμορφα νέα.

Θύμωνε τότε για το χαμόγελο που άφησε να του ξεφύγει και γίνονταν πιο αυστηρός.

Έβαζε τα σύννεφα να το σβήσουν κι εκείνα έριχναν λίγα δάκρυα, έτσι για να επιτελέσουν το σκοπό τους.

Ο αέρας έμπαινε κι εκείνος στο παιχνίδι, μα ξεχνιόνταν ο απρόσεκτος κι όλο έσπρωχνε τα σύννεφα και τα έδιωχνε. Τότε χαμογελούσε πάλι ο ουρανός και θύμωνε ακόμα περισσότερο ο καιρός.

Κι όλη η μέρα κύλησε με τα παράλογα παιχνίδια τους.

Ακόμα είναι φθινόπωρο και τα παιχνίδια του καιρού δεν έχουν τη σκληράδα που θα έχουν εκείνα του χειμώνα.

Ακόμα τα χρώματα πρωταγωνιστούν παντού.

Χρώματα που αγκαλιάζουν τη φύση ολόκληρη κουβαλώντας γεύσεις κι ευωδιές.

Ποιος μπορεί να αντισταθεί στα χρυσοκόκκινα ρόδια, στα κάστανα, στα κυδώνια;

Ποιος δε θαυμάζει τα χρώματα που παίρνουν τα φύλλα πριν αποχαιρετίσουν τα κλαδιά;

"Σαν τα φύλλα που πέφτουν,

σαν τους κορμούς που μένουν,

σαν τις φωλιές που επιμένουν.

Σαν πείσμα για ζωή!

Κι όσο το πράσινο γίνεται χρυσάφι που λιώνει και στάζει στη γη,

τόσο οι λεύκες ανοίγουν τα κλαδιά τους στον ουρανό, 

διεκδικώντας το αύριο.

Και πάντα το κερδίζουν!"

Έτσι έγραφα εδώ πριν δυο χρόνια!

Στα υψώματα τα κυκλάμινα στήνουν γιορτή και το μωβ γίνεται ένας ακόμα πρωταγωνιστής της εποχής.

Τα χρώματα φτάνουν μέχρι τους κήπους. Τα τριαντάφυλλα ζουν ακόμα μια εποχή έντονης ανθοφορίας και ομορφιάς!

Τα χρώματα, οι γεύσεις και τα αρώματα του φθινοπώρου πήραν εδώ τη θέση τους, αλλά και στο "Σκέψεις και Εικόνες #2" στο blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά"