Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Αλλόκοτες εποχές (Παίζοντας με τις λέξεις)

 Ήταν κάποιες εποχές που οι άγγελοι δεν κατέβαιναν καθόλου στη γη.
Ήταν κάποιες εποχές που μόνο δαίμονες την περπατούσαν και οι άνθρωποι δεν έβρισκαν ποτέ το δίκιο τους.
Να, σαν εκείνη την άνοιξη που δεν ήρθαν ποτέ τα χελιδόνια στο μικρό χωριό στην κορυφή του λόφου.
Στη θέση τους ήρθε ο τρόμος από ένα παρελθόν, που όλοι νόμιζαν πως είχαν θάψει για πάντα, μαζί με τον αδίστακτο άρχοντα που τους τυραννούσε με αναλγησία.
Η σήψη του θανάτου, τους ένωνε με αδιάρρηκτα δεσμά και το τρομακτικό μυστικό που κρατούσαν κρυφό από τον υπόλοιπο κόσμο, βασάνιζε τις σκέψεις τους.
Η εξέγερση που είχαν τολμήσει κάποτε είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του άρχοντα κι από τότε αυτοί διαχειρίζονταν τα πάντα.
Πήρε να χαράζει. Ο ήλιος σκάλωσε στον ορίζοντα για λίγο, μια ιδέα ακόμα, αφού ήταν απασχολημένος στρώνοντας το μονοπάτι του με ρόδινο φως.

Τα κοκόρια δεν ξύπνησαν το χωριό.
Το άφησαν να κοιμάται ανύποπτο, όσο μια σκιά ξεπρόβαλε από το πουθενά στην αχλή του πρωινού και ανηφόρισε για το μισογκρεμισμένο αρχοντικό.
Τα σκυλιά κλαψούρισαν στον ύπνο τους και οι κουκουβάγιες πέταξαν μακριά φοβισμένες..
Όταν ο ήλιος ανέβηκε ψηλά, όλοι στο χωριό απόρησαν με τον καπνό που έβγαινε από την καμινάδα του αρχοντικού.
Ο πανικός πήρε να φουντώνει μέσα τους και να τους πνίγει.
Δεν το συζήτησαν όμως καθόλου μεταξύ τους όλη μέρα. Κρατούσε ο καθένας για τον εαυτό του, αυτό που έβλεπαν όλοι, λες κι έτσι θα σκοτώνονταν το τέρας ακόμα μια φορά.
Όταν άρχισε ο ήλιος να γέρνει στη δύση του καίγοντας τον ουρανό, σαν να τους τραβούσαν αόρατα σκοινιά, μαζεύτηκαν όλοι, άντρες και γυναίκες, στην πλατεία του χωριού.
Εκεί τους βρήκε το σούρουπο.
Οι άντρες έστριβαν τα μουστάκια τους και μοίραζαν το βάρος τους πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο.Οι γυναίκες τραβολογούσαν τα σιωπηλά παιδιά γύρω τους.
Κάθε τόσο μόνο τα άδεια βλέμματά τους ξέφευγαν από τη νύχτα, ψάχνοντας  ψηλά σε εκείνον τον καπνό, που σαν δράκος τινάζονταν και ξερνούσε φλόγες, τις απαντήσεις που δεν έπαιρναν.
Ο φόβος έγινε μαχαίρι που τους έκοβε την ανάσα κι όλοι μαζί όρμησαν σαν κύμα, ανηφορίζοντας κατά το αρχοντικό.
Έτσι σιωπηλοί και τρομαγμένοι παρατάχτηκαν, άδεια σακιά, μπροστά στην εξώπορτα, καθώς μια αλλόκοτη αίσθηση τους είχε παραλύσει.
Η μεγάλη ξύλινη πόρτα άνοιξε τρίζοντας σαν να τους καταδίκαζε και μια γυναίκα που έμοιαζε να μετρά στις παράξενα στητές πλάτες της όλη την αιωνιότητα, τράβηξε τα χείλη της σε ένα αποτρόπαιο χαμόγελο, προσκαλώντας τους σαν σε γιορτή να μπουν στις φλόγες.
Ένας ένας διάβηκαν την πόρτα που έκλεισε με δύναμη πίσω από τον τελευταίο κι έμεινε σφραγισμένη, ώσπου οι φλόγες την έφτασαν και την έγλειψαν με πάθος πριν την εξαφανίσουν.
Μια φιγούρα στάθηκε παρακολουθώντας για ώρα τις φλόγες πριν αρχίσει να κατηφορίζει προς το ποτάμι.
Σε λίγο το σκοτάδι την είχε καταπιεί για πάντα.
Είναι κάποιες εποχές που οι άγγελοι δεν κατεβαίνουν καθόλου στη γη.
Είναι κάποιες εποχές που μόνο δαίμονες την περπατούν και οι άνθρωποι δε βρίσκουν ποτέ το δίκιο τους.
Να, σαν και τούτη που ζούμε τώρα…


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "Παίζοντας με τις λέξεις".

Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους βαθμολόγησαν την ιστορία μου ή την ξεχώρισαν και φυσικά τη Φλώρα για την πάντα άψογη διοργάνωση του παιχνιδιού!

24 σχόλια:

  1. Το σκοτεινό αλληγορικό στόρι έπρεπε να με προϊδεάσει, αλλά δεν πήγε το μυαλό μου!
    Μπράβο Μαρία μου γιατί μου άρεσε η δύναμη των λέξεων σου.
    Το κείμενο ήταν διανθισμένο με μεταφορές κι εικόνες!
    Φιλάκια πολλά!
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Αριστέα μου!
      Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  2. καλημερα Μαρια μου!
    συγχαρητηρια για τη συμμετοχη σου!
    αλληγορικη και επικαιρη οσο ποτε!
    ειναι οντως αυτες οι εποχες!
    καλο σκ να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. με λέξεις εύμορφες δημιούργησες μια θαυμάσια ταινία μικρού μήκους! δεν έχασα ούτε ένα της "λεπτό".
    Μαράκι μου, πόσο χαίρομαι που ξαναμπαίνω στον κόσμο σου!
    γλυκά σε φιλώ και σε καλημερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αφάνταστα Βίκυ μου που είσαι εδώ!
      Σε ευχαριστώ πολύ...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Οι λέξεις σου ζωγράφισαν πολύ δραματικά ένα εξωτερικό τοπίο και παράλληλα ένα εσωτερικό. Αξιέπαινη συμμετοχή, μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Maria, your post and play with words are amazing.. and the images are beautiful. Have a happy weekend!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα Μαρία μου!!! Συγχαρητήρια για την υπέροχη δυναμική της ιστορίας σου!!!!
    Είχαν όλες οι ιστορίες αυτού του παιχνιδιού κάτι το μοναδικά απόκοσμο, όπως έγραψα και στην Ελλη!!!
    Μπράβο σου Μαρία μου!!! Η δεύτερή σου φωτό είναι μαγευτική κι άγρια!!!
    Καλό σ/κ να χεις γλυκειά μου!!
    Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου!
      Πραγματικά όλες σχεδόν είχαν κάτι απόκοσμο...μάλλον οι λέξεις μας οδήγησαν εκεί....
      Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  7. Εντάξει, τη λάτρεψα την ιστορία σου και το έγραψα και στο σχόλιό μου στης Φλώρας. Μπράβο, Μαρία μου!
    Μου πήγε το μυαλό ότι ίσως να ήταν δική σου αυτή η ιστορία... εφόσον όμως δεν μπορούσα να είμαι σίγουρη, περίμενα εναγωνίως να δω ποιος τελικά ήταν ο συγγραφέας της.
    Μου άρεσε ο τρόπος γραφής σου, το θέμα, όλα. Θυμάμαι πως έχεις γράψει ξανά ιστορία με αντίστοιχο ύφος... και σου πάει πολύ.
    Μπράβο και πάλι. Σε φιλώ, καλό Σ/Κ να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Έλλη μου...είδα τι έγραψες και στης Φλώρας...
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  8. Μαράκι συγχαρητήρια για την εξαιρετική συμμετοχή σου, που μαζί με τις φωτογραφίες σου, αποτυπώνουν απόλυτα την αλλόκοτη εποχή που βιώνουμε. Η τελευταία σου φωτογραφία, είναι από μόνη της μια ιστορία... τέλεια λήψη!!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι φωτογραφίες είναι λίγο πειραγμένες...η εικόνα δηλαδή δυο φορές σαν σε καθρέπτη...πάντως η ανατολή στην τελευταία φαίνονταν όπως ακριβώς τη βλέπεις...σαν να πήρε φωτιά ο ορίζοντας...άλλωστε δεν πείραξα τα χρώματα...
      Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. τι πάθατε με τα θρίλερ καλέ;;Θα φοβαμαι να βγω απο το σπιτι σαν νυχτωσει!Κατσε να βαλω κι ενα σκόρδο στην τσεπη μου.....
    καληνύχτα'' Αλλόκοτη!''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα...στο τέλος θα φοβάσαι να μπεις εδώ....και να σκεφτείς Νάσια μου πως πιο φοβιτσιάρα από μένα δεν υπάρχει...να σου πω ιστορία να κλαις από τα γέλια...αλλά άσε...άλλη φορά!
      Πάντως με όσα σκαρώνω εγώ δε φοβάμαι...περίεργο ε?
      Είμαι αλλόκοτη, το παραδέχομαι!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Eξαιρετικό τό κείμενό σου Μαρία μου!!Συγχαρητήρια γιά τήν συμμετοχή σου!!Τά εφφέ στίς φωτογραφίες σου,φαίνονται σάν παροναμικές!
    Πολύ μού αρέσουν!!Καλό Σ/Κ!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Dimi μου...το εφέ είναι ο καθρέπτης....πραγματικά μοιάζουν πανοραμικές!
      Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή
  11. Τελικά μάλλον με κερδίζουν τα αλληγορικά κείμενα.
    Με μια διαφορά. Το δικό σου story μπορεί να διαβαστεί άνετα και
    χωρίς την κατάληξή του στην τελευταία φράση που παραπέμπει σε κάτι άλλο....
    Φιλιά Μαρία μου και ευχαριστώ για τη συνεχή στήριξη του παιχνιδιού μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Φλώρα μου...εγώ σε ευχαριστώ για όλα!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. Κοιτα να δεις...
    που βλεπω τον ιδιο καπνο να βγαινει
    απ'το "αρχοντικο" του Συνταγματος
    και να μας κατατρωει!

    Καλη Κυριακη ,Μαρια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να το δούμε αυτό, δυστυχώς!!
      Ελπίζω μόνο να αλλάξει ο αέρας για να γλιτώσουμε!
      Φιλιά και καλή Κυριακή!

      Διαγραφή