Αντανακλάσεις και φως

Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου

Η τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη καθρεφτίστηκε σε ήρεμα νερά, λούστηκε σε καθάριο φως, αναπαύτηκε σε όμορφα χρώματα και ντύθηκε τη δροσιά.

Η άνοιξη που πλησιάζει, φόρεσε τα λευκά της, κρεμάστηκε σε ένα κλαδί αγριοκορομηλιάς και "θυσιάστηκε" για να στολίσει το βάζο, ενώ τα μπουμπούκια της ροδακινιάς σκόρπισαν στον αέρα, που βάρυνε ξαφνικά, λίγη από τη ροζ αισιοδοξία τους.

Μια φωτογραφία που παραλίγο να μην τραβηχτεί, αυτή της ανεμώνης, μου χάρισε μια διάκριση που πολύ τη χάρηκα και με έκανε να σκεφτώ πως μερικές φορές, (ή μήπως όλες τις φορές;), κάποια πράγματα, (ή μήπως όλα τα πράγματα;) είναι καθαρά θέμα τύχης.

Και θέμα "σωστής στιγμής".

Το τάιμινγκ που λέμε και στο χωριό μου, έχει τελικά μεγάλη σημασία.

Η καχεκτική ανεμώνη δεν προσφέρονταν για φωτογραφία.

Ήδη τις προηγούμενες μέρες είχα τραβήξει αρκετές και ομορφότερες.

Παραλίγο να προσπεράσω.

Και τότε είδα το φως που την έλουζε και την έκανε μοναδική.

Αν περνούσα λίγο πριν, λίγο μετά, το φως δε θα της έδινε τη συγκεκριμένη λάμψη.

Πόσα πράγματα στη ζωή μας τα προσπερνάμε, επειδή δεν τα βλέπουμε στο φως, ή επειδή δε βλέπουμε το φως τους;

Κι ίσως είναι εκείνα, που θα μας έδιναν μεγάλη χαρά.

Μερικές φορές πρέπει να δίνουμε και μια δεύτερη ευκαιρία σε ό, τι με την πρώτη ματιά μας φαίνεται "λίγο".

Ίσως τελικά να είναι "πολύ".

Μεσολόγγι