Λίμνη Καϊάφα

Ο ήλιος έχει αρχίσει να κατηφορίζει στη δύση του δημιουργώντας αντανακλάσεις στο ακύμαντο νερό κι έτσι όπως κρύβεται ανάμεσα στα δέντρα και παίζει με τις σκιές, το φως μοιάζει να αλλάζει διαρκώς χρώματα.

Το βαθύ πιο σκοτεινό πράσινο της μιας πλευράς της λίμνης, ανταγωνίζεται το φωτεινότερο της άλλης πλευράς, ενώ η ίδια η λίμνη κλέβει τις εικόνες του τοπίου γύρω της, λες και τις θέλει ανάμνηση δική της, όταν ο ήλιος θα πάψει να τη φωτίζει.

Τότε όλα θα κρύβονται μέσα της μέχρι το πρωί που το φως θα τα τοποθετήσει ξανά στη θέση που είχαν πριν πέσει το σκοτάδι.  

Αιχμαλωτίζω τις εικόνες, να τις κάνω και ανάμνηση δική μου.

Μνήμες άλλες από δω δεν έχω, μια και πρώτη φορά επισκέπτομαι το μέρος.

Περαστικοί από δω, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη, για να εντοπίσουμε τη λίμνη, αλλά και τα φημισμένα λουτρά που βρίσκονται στο νησάκι της λίμνης.

Βρισκόμαστε στη λίμνη Καϊάφα και η μυθολογία με την ιστορία μπλέκονται αδιάλειπτα, με την ίδια ευκολία που μοιάζει να γλιστράει απαλά το τοπίο στα νερά.

Όλα μοιάζουν να σταματούν στο χρόνο για λίγες στιγμές, αλλά τα σημάδια του ερειπωμένου κτιρίου στην άκρη της λίμνης δείχνουν πως ο χρόνος κυλάει και μπορεί να είναι αμείλικτος αν το θέλει. 

Η περιέργειά μου γι' αυτό το κτίριο με τους δυο πύργους στις άκρες του, όλο και μεγαλώνει. 

Το μυαλό αρχίζει να πλέκει ιστορίες. Αντί για νήμα, μαζεύει τα ξέφτια του χρόνου, αλλά όσο κι αν προσπαθεί, όλες οι ιστορίες βγαίνουν με κενά. Το υφαντό του νου, μοιάζει να χρειάζεται ένα καλό μπάλωμα για να έχει λογική.

Τελικά το βρίσκει. 

Και βρίσκει και το κτίριο ταυτότητα.

Πρόκειται για το ξενοδοχείο "Γεράνιο", που όπως όλα δείχνουν ήταν πάρα πολύ όμορφο κάποτε, αλλά έμεινε να ερημώσει και να καταστραφεί.

Να γίνει άλλη μια εικόνα που η λίμνη την ξαναγεννά, για να προσφέρει στον επισκέπτη, όχι μόνο την αναμενόμενη θλίψη της καταστροφής, αλλά και μια νότα μυστηρίου για το άδοξο τέλος.

Η λίμνη βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, στη λουτρόπολη του Καϊάφα και είναι πασίγνωστη για τις θερμές ιαματικές της πηγές που πηγάζουν από τα σπήλαια των "Ανιγρίδων Νυμφών" και "Γεράνιο Άνδρο". 

Απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα από τη Ζαχάρω Ηλείας.

Λένε πως η κατάρα που κατάτρεχε τον αρχιερέα Καϊάφα για τη σταύρωση του Χριστού έδωσε στα νερά τη δύσοσμη μυρωδιά της ψυχής του.

Η ταμπέλα όμως στα Λουτρά του Καϊάφα λέει "Άρωμα Κενταύρου" και το εξηγεί.

Σας μεταφέρω αντιγράφοντας, για να μη σας κουράζω:

" Ο πληγωμένος Χείρων"

Πριν ο Ηρακλής ξεκινήσει το κυνήγι του Ερυμάνθου κάπρου, πέρασε απ' το γειτονικό δάσος της Φολόης για να συμβουλευτεί τον Κένταυρο Φόλο.

Ο Φόλος περιποιήθηκε τον προσκεκλημένο του κερνώντας τον το χιλιόχρονο κρασί των Κενταύρων που φύλαγε στη σπηλιά του.

Μόλις όμως άνοιξε το βαρέλι, η μυρωδιά γαργάλησε τα ρουθούνια των υπόλοιπων Κενταύρων που έξαλλοι άρχισαν να καλπάζουν κατά κει.

Στη συμπλοκή ο Κένταυρος Χείρωνας πληγώθηκε κατά λάθος απότα δηλητηριασμένα βέλη του Ηρακλή και ήρθε εδώ να πλύνει τις πληγές του.

Λένε πως από το αίμα του μύρισε το νερό.

"Ο εκδικητικός Νέσσος"

Άλλη παράδοση λέει πως από τη συμπλοκή στη Φολόη, γλίτωσε ο κένταυρος Νέσσος.

Έτρεξε στη γη των Αιτωλών και εγκαταστάθηκε στις όχθες του Εύηνου.

Μετά από χρόνια ο Ηρακλής με τη γυναίκα του χρειάστηκε να διασχίσουν τον Εύηνο..

Ο Νέσσος προσφέρθηκε να μεταφέρει τη Δηιάνειρα στη πλάτη, ενώ ο Ηρακλής θα περνούσε απέναντι κολυμπώντας.

Ο εκδικητικός Κένταυρος άρπαξε τη γυναίκα και προσπάθησε να τη βιάσει.

Ο Ηρακλής τον σημάδεψε και τον πέτυχε με το βέλος του.

Ο Νέσσος σύρθηκε ως εδώ για να πλύνει την πληγή του...

Και μια και η Φολόη γίνεται σημείο αναφοράς μπορείτε να την επισκεφτείτε ξανά, για να θυμηθείτε πατώντας εδώ...

Προχωράμε στο νησάκι της Αγίας Αικατερίνης που βρίσκεται στη λίμνη, μόνο και μόνο για να δούμε το ερειπωμένο ξενοδοχείο από κοντά.

Η φύση παλεύει να το καταπιεί κι εκείνο δεν αντιστέκεται στη δύναμή της.

Ίσως να το προσπάθησε κάποτε, αλλά όλα δείχνουν πως τώρα πια έχει παραδοθεί άνευ όρων!