Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Για μια κάρτα ανεργίας


Πριν πολύ καιρό, τα βήματά μου (βαριά κι ασήκωτα) με είχαν οδηγήσει στον ΟΑΕΔ.
Όποιος έχει φτάσει ως εκεί καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται για περίπατο.
Ή μάλλον μπορεί να είναι και περίπατος, αλλά στα όρια της απελπισίας, στο χείλος του γκρεμού, στην κόψη της τρέλας, εκεί που φτάνεις να λες ας τα πάρει όλα το ποτάμι. Ποιο ποτάμι; Θα προτιμήσω τον Αχελώο που τον έχω και πρόχειρο. Δεν πιστεύω να σας πέρασε από το νου κανένα άλλο, πιο...χμ...ας το πούμε "θολό";
Καθόλου ευχάριστος λοιπόν ο συγκεκριμένος περίπατος!!
Εκείνη τη μέρα δεν είχα αυτοκίνητο και ο ΟΑΕΔ της πόλης μου για αδιευκρίνιστους και μάλλον σαδιστικούς λόγους μετακόμισε πριν χρόνια από το κέντρο της πόλης κάπου στην εθνική οδό.
Πληροφορήθηκα με δυσαρέσκεια πως συγκοινωνία δεν υπάρχει και δεν περνάνε από εκεί ούτε τα λεωφορεία που εξυπηρετούν τα γειτονικά χωριά.
Δε σας κρύβω πως μου πέρασε απ' το μυαλό η σκέψη πως το μέρος εκείνο ήταν κατά πάσα πιθανότατα και στοιχειωμένο. Έτσι αποκομμένο από τον πολιτισμό έρχονταν αβίαστα στη φαντασία μου σαν εκείνα τα σπούκι σπίτια στις ταινίες μυστηρίου που υψώνονται στη μέση του πουθενά, παγίδες θανάτου που προσμένουν το επόμενο θύμα τους.

Ετούτο το θύμα πάντως αποφάσισε πως εκείνα τα βαριά βήματα δε θα κατάφερναν ποτέ να το οδηγήσουν ως εκεί. 
Έχω περπατήσει κι έχω περπατήσει στη ζωή μου, αλλά το να περπατάω σε μια εθνική οδό καρμανιόλα δεν ήθελε μόνο αντοχές και κότσια, απαιτούσε να έχω ετοιμάσει τη διαθήκη μου και να διαθέτω άπειρο χρόνο.
Άνεργη ήσουν θα μου πείτε, είχες χρόνο. Χα! Ναι, καλά! Κι εγώ με την Πολυάννα είμαι, αλλά το παιχνίδι της χαράς σε αυτή την περίπτωση αρνούμαι να το παίξω!

Αφού προμηθεύτηκα από τον πρώην εργοδότη μου τα σχετικά έγγραφα κι έβγαλα όσες φωτοτυπίες χρειάζονταν συν κάτι παραπανίσιες για να καλύψω παν ενδεχόμενο, τσέκαρα και ξαναματατσέκαρα μην έχω ξεχάσει κάποιο έγγραφο κι έψαξα ακόμα και με μεγεθυντικό  φακό μην τυχόν λείπει καμιά τελεία από κάπου που θα άνοιγε μεγάαααλη παρένθεση στην Οδύσσειά μου, μπήκα σε ένα ταξί κι έδωσα σαν θανατοποινίτισσα τον προορισμό μου με τη σκέψη πως όλο και θα έβρισκα κάποιον με αυτοκίνητο εκεί (αν ήταν και γνωστός ακόμα καλύτερα) να επιστρέψω μετά στην πόλη.
Ο ταξιτζής με έπεισε πως δε θα με χρέωνε για όσο περίμενε αν ήθελα να με ξαναφέρει. 
Λάθος του που το πρότεινε και λάθος μου που το δέχτηκα, δυο λάθη δηλαδή, γιατί τελικά ο άνθρωπος περίμενε πάααρα πολύ και όσο με ταλαιπωρούσαν εντός του κτιρίου, δεν είχα μόνο τον πόνο μου, αλλά είχα και την έγνοια του!

Όταν μπήκα μέσα αναθάρρησα. Δεν είχε πολύ κόσμο. Ακολούθησα με αυτοπεποίθηση κι έξτρα χάρη που ούτε η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων δεν είχε, το δικό μου κουνέλι, που δεν ήταν άλλο από τις πινακίδες. Οδηγήθηκα με ύποπτη ευκολία σε ένα γκισέ όπου η υπάλληλος ζητούσε από το νεαρό θύμα μπροστά της τα ίδια χαρτιά που είχα φέρει κι εγώ.
Δεν ησύχασα. Εδώ μια φορά στο Πικαντίλι είχα ρωτήσει μέχρι και τις ράγες αν το τρένο που θα έπαιρνα ήταν το σωστό και θα τα άφηνα όλα στην τύχη τους στην Ελλάδα; Νο ουέι!!
Σκύβω και ρωτάω ευγενικά την υπάλληλο αν είμαι στο σωστό μέρος, εξηγώντας της φυσικά τι θέλω.
Ναι, μου απαντάει και συνεχίζει τη διαδικασία με το νεαρό. Χρονοβόρα διαδικασία που κάποια στιγμή έφτασε στο τέλος της με έναν τραγικό τρόπο!!
Σηκώνει το βλέμμα και ζητάει το τελευταίο χαρτί.
- Κάρτα ανεργίας.
Δυο ζευγάρια μάτια γίνονται σαν πιατάκια του καφέ και αλληλοκοιταζόμαστε με το νεαρό σαστισμένοι.
- Μα γι΄αυτό ήρθαμε λέω. Να καταθέσουμε χαρτιά για ανεργία.
- Ναι, μας εξηγεί ευγενικά εκείνη, αλλά πρέπει πρώτα να βγάλετε στο τάδε γκισέ την κάρτα.
Το χρονόμετρο αρχίζει να μετράει πάλι από την αρχή και ξαναμπαίνουμε στην ουρά στο τάδε γκισέ!
Εκεί ένας άλλος νεαρός διαπληκτίζεται με την τάδε υπάλληλο επειδή του έβγαλε κάρτα ανεργίας, όπως προστάζει το πρωτόκολλο που όλοι αγνοούμε, πλην των υπαλλήλων που υποθέτουν πως όλοι είμαστε γνώστες των πανάρχαιων κρυφών τους μυστικών, αλλά του είχε βγάλει λάθος κάρτα!
Σας αφήνω λίγα δευτερόλεπτα να αναρωτηθείτε πόσες κάρτες υπάρχουν.

Δυο είναι η σωστή απάντηση και όποιος τη βρήκε κερδίζει τη συμπόνοια όλων μας, επειδή προφανώς πέρασε τον ίδιο Γολγοθά!
Μία που αποκτάς χωρίς εργοδότη ως μακροχρόνια άνεργος φαντάζομαι και μία από απόλυση.
Εκεί λοιπόν έπρεπε να πεις το συνθηματικό "κάρτα ανεργίας από απόλυση", γιατί αν το έλεγες μισό όπως κάθε λογικός άνθρωπος σε τούτο τον πλανήτη, κανείς δε θα ζητούσε διευκρινήσεις. 
Εννοείται λέμε πως τα ξέρεις όλα αστοιχείωτε άνεργε!!
Έτσι κληρονόμησε ο νεαρός μια άχρηστη κάρτα που όχι μόνο δεν του έδινε δυνατότητα να καταθέσει για ανεργία, αλλά η υπάλληλος βαριόταν και να την αλλάξει, γιατί είχε...διαδικασία!
Άρχισε να τον μαλώνει κιόλας που δεν της είπε ακριβώς τι ζητούσε...λες και ήξερε ο έρμος.
Δεν κρατήθηκα άλλο...
- Συγνώμη της λέω, αλλά κι εγώ σκέτη κάρτα ανεργίας θα ζητούσα, επειδή δεν ξέρω πως υπάρχουν πολλές. Εσείς που το γνωρίζετε δε θα έπρεπε να μας ρωτάτε;
Κάπου εκεί κατάλαβε το σφάλμα της κι έγινε μεγαλόψυχη. Πέρνα από εβδομάδα λέει στο νεαρό να την αλλάξουμε.
Τζιζας Κράιστ!!! Πέρνα από εβδομάδα, λέει σε άνεργο που θα περάσει το Σαββατοκύριακο να σκέφτεται πως στην οργή θα ξαναπάει στου διαόλου τον τόπο χωρίς να πληρώσει ταξί, ή να βάλει βενζίνη και που εδώ ο χρόνος είναι χρήμα με όλη τη σημασία της έκφρασης!!!
Χάνονται μέρες πληρωμής δηλαδή αν αργήσεις να κάνεις χαρτιά!
Τελικά η τάδε υπάλληλος φόρτωσε το νεαρό με τη...διαδικασία στη δείνα υπάλληλο που μάλλον ήταν πιο πονόψυχη και σίγουρα πιο εργατική, έβγαλε την κάρτα του άλλου νεαρού και όταν έφτασε η σειρά μου αποφάσισε να κάνει διάλειμμα!
Ξεφόρτωσε κι εμένα με απίστευτη άνεση στον δίπλα υπάλληλο, ο οποίος ήδη εξυπηρετούσε άλλη απελπισμένη, οπότε το χρονόμετρο τα έπαιξε την προσπάθειά του να συντονιστεί με το αλλόκοτο!
Όταν έφτασε η σειρά μου το μετάνιωσα που δεν είχα προνοήσει να πάρω μαζί μου κολατσιό.
Θυμήθηκα την αποφράδα εκείνη μέρα πριν πολλά χρόνια που είχα τη φαεινή να πάω αξημέρωτα στο (κρατικό τότε μόνο) ΚΤΕΟ χωρίς καφέ με τη σιγουριά πως σε καμιά ώρα το πολύ θα έχω ξεμπερδέψει. Γιατί ποιος άλλος θα πήγαινε τόσο πρωί; Όπως αποδείχτηκε πάρα πολλοί και συνεχώς έρχονταν κι άλλοι!!
Και με τούτα και με εκείνα έφτασα να ρημαδοπίνω εκείνον τον πολυπόθητο καφέ αγκαλιά με την παράνοια, όταν οι άλλοι έτρωγαν μεσημεριανό!

Ο υπάλληλος που μου 'λαχε, δεν ξέρω αν ήταν υπάλληλος του μήνα, υπάλληλος της χρονιάς ή σούπερ σταρ υπάλληλος. Ξέρω όμως πως είχε πολλούς γνωστούς. Κάθε τρεις και λίγο κάποιος περνούσε από εκεί κι έτσι έμαθα πολλά νέα που δε με αφορούσαν καθόλου!
Και σήκωνε και το τηλέφωνο όταν χτυπούσε, που χτυπούσε συνέχεια το αναθεματισμένο. Λογικό θα μου πείτε, αλλά απολύτως εκνευριστικό θα σας απαντήσω!
Όσο η διαδικασία προχωρούσε, έδωσα τη σειρά μου (οικειοθελώς) σε μια έγκυο, μου την πήραν με το έτσι θέλω κάτι γνωστοί (του) και με άφησε και δυο τρεις φορές γιατί πήρε το μάτι του κάτι παλιόφιλους εκεί παραπέρα που είχε να δει από το στρατό.
Σκεφτόμουν πως ο ταξιτζής αν και απλήρωτος θα είχε φύγει πια, ή θα είχε αυτοκτονήσει κι εγώ θα αναγκαζόμουν να περπατήσω χιλιόμετρα μέσα στην (αλίμονο) ηλιόλουστη μέρα!
Με τα πολλά, και ήταν πάρα πολλά, απέκτησα την περιβόητη κάρτα και ετοιμάστηκα ψυχολογικά για την επόμενη διαδικασία. Το χρονόμετρο ξανασυντονίστηκε και μετρούσε πια αντίστροφα με μια αισιοδοξία που δεν ξέρω από που ακριβώς πήγαζε...
Και ω του θαύματος! Η υπάλληλος χωρίς διακοπές για διαλείμματα, τηλεφωνήματα κι επαφές τρίτου τύπου με εξυπηρέτησε σε λίγα μόλις λεπτά. 
 "Συγχαρητήρια για το χρόνο που κάνατε" της είπα συγκινημένη. Σπάσατε όλα τα ρεκόρ". 
Εκείνη με κοίταξε ξαφνιασμένη...Την άφησα να αναρωτιέται αν έπρεπε να καλέσει το Δαφνί να με μαζέψει κι έφυγα.
Όταν βγήκα ο ταξιτζής με περίμενε ακόμα. Η παρέα όμως είχε μεγαλώσει, μια και ήταν μαζί του άλλα δυο άτομα...τελικά δεν έπρεπε να ανησυχώ (και) γι΄αυτόν.
Δεν πήγε ολότελα χαμένη η αναμονή του.

(Τα έζησα όπως ακριβώς περιγράφονται κι επέζησα προφανώς για να τα καταγράψω).


ΥΓ. Μια και το φόντο μου για τη φωτογραφία της κάρτας ήταν το εξώφυλλο του "Frankenstein", ας κλείσω με μια πρόταση του βιβλίου που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να είχε γραφτεί (και) για την ανεργία....
"...Η πρόβλεψή μου βγήκε σωστή κι έπεσα έξω σε μια και μόνη περίπτωση: πως για τη δυστυχία που προέβλεπα και φοβόμουν, δεν είχα φανταστεί ούτε το ένα εκατοστό από το σπαραγμό που επρόκειτο να περάσω...."
Mary Shelley

56 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια!!! Έφτασες ως το τέλος και κατάφερες να βγάλεις την κάρτα!!! Μεγάλη δοκιμασία!!!Εντάξει...δεν ξέρω αν είμαστε για γέλια ή για κλάματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειλικρινά λυπάμαι για την κατάντια της πατρίδας μας.
    Να σου πω ότι στη χώρα που ζω δεν χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά.
    Μέσα στον υπολογιστή της κάθε υπηρεσίας φαίνονται όλα σχετικά με την εργατική κατάστασή σου.
    Άσε που όλες οι υπηρεσίες είναι μέσα στην πόλη και όχι σε....εξοχές.
    Νάσαι καλά αγαπητή μου Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αυτό είναι ήπιο σε σχέση με όσα γίνονταν παλιότερα (κι αυτό παλιό είναι, τώρα δουλεύω πάλι)...αλλά αν θυμηθώ περιστατικά από παλιότερα κι από διάφορες υπηρεσίες (κυρίως συμπεριφορές) θα βάλω τα κλάματα κυριολεκτικά...
      Εδώ φοβόμαστε το "φακέλωμα"...προτιμούμε μάλλον τη χαρτούρα...ένα δάσος φωτοτυπίες έκανα!
      Κι εσύ να είσαι καλά Ντένη μου!

      Διαγραφή
  3. Σίγουρα είσαι στο Αγρίνιο;
    Ρε συ δεν σου κάνω πλάκα ...Έπαθα σύγχυση η γυναίκα. Νόμιζα ότι διάβαζα τον πόνο μου, την ιστορία μου, δικά μου βιώματα!
    Κι εμένα ο ΟΑΕΔ βρέθηκε μια μέρα στην Εθνική, πολύ έξω από την πόλη, κατάφερα να πάω ( την πρώτη φορά) με το ανίψι μου. αλά μετά δεν είχα με τι να γυρίσω και το πήρα ποδαράτο... Ε μετά για μια βδομάδα ήμουν ανάπηρο( γιατί είχα πάει και με τακούνι η Χαζέα)
    Τέλος πάντων ...το πώς τα έχω καταφέρει ( τις επόμενες φορές) είναι μια ολόκληρη ιστορία (και για μένα)
    Σαν την υπάλληλο που περιγράφεις μου έτυχε ακριβώς ίδια περίπτωση ( με τηλέφωνα, γνωστούς κλπ) προχτές στην Τράπεζα!
    Καλά κουράγια! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες να ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα?...χαχα!
      Επειδή σε μας εκεί στεγάζονταν οι σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ και μέσα στην πόλη νοίκιαζαν (όλα τα έμαθα..χαχα), μετακόμισαν εκεί,,,αλλά το δημόσιο έχει τόσους χώρους...τους άνεργους πήγαν στο υπερπέραν?
      Αν καθόσουν λίγο εκεί κάποιον θα έβρισκες να σε γυρίσει πίσω...προτιμούνται ζευγάρια και γυναίκες για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο!...σιγά μη γύριζα με τα πόδια..εκεί θα καθόμουν μέχρι τον επόμενο μήνα..χαχα!
      Τι εκνευριστικοί άνθρωποι στα αλήθεια είναι μερικοί...είναι να μη σου τύχουν όμως!!
      Ελπίζω να μην σε μπέρδεψα...η εμπειρία δεν είναι τωρινή!...τώρα όπως τα ξέρεις!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Μη μιλάς καθόλου!
    Αφού κατάφερες να βγάλεις κάρτα ανεργίας με την πρώτη προσπάθεια τρέχα να αγοράσεις Τζόκερ(έχει πάλι Τζακ-ποτ).
    Με τόση τύχη στον ΟΑΕΔ σε βλέπω να κερδίζεις και στο Τζόκερ!Καρατσεκαρισμένο!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού βρε συ είχα προετοιμαστεί όσο δεν έπαιρνε...μου είχαν περισσέψει και χαρτιά θυμάμαι κι έκανα σαΐτες....χαχα!
      Πιάνει αυτό που λες αν είναι παλιά η εμπειρία?...πες ναι, πες ναι!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Την πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια που βρέθηκα στην ίδια θέση ήταν βαρύ κι ασήκωτο, όπως λες. Τη δεύτερη φορά που ξαναβρέθηκα στην ίδια θέση έκανα τα χαρτιά μου αλλά βρήκα σε 2 μέρες ξανά δουλειά (κι εκεί πάλι έχει μια διαδικασία να ξεγραφτείς), οπότε όλα καλά. Ε, τώρα την τρίτη φορά, σαν παλιά καραβάνα, θυμόμουν όλη τη διαδικασία απέξω κι ανακατωτά. Αλλά ομολογουμένως έχουν διαφοροποιηθεί-απλοποιηθεί λίγο τα δικαιολογητικά γιατί με το on line σύστημα βλέπουν πολλά απευθείας, όπως τα ένσημα ή την ασφαλιστική ικανότητα ή τα προστατευόμενα μέλη. Φαντάσου δηλαδή πόσα περισσότερα χαρτιά έπρεπε να είχα μαζί μου την πρώτη φορά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λέγοντας βαρύ κι ασήκωτο βέβαια δεν εννοώ τη διαδικασία, αλλά την ανεργία γενικά...την αίσθηση που έχεις και την απελπισία που νιώθεις και αυτές τις νιώθεις κάθε φορά...
      Τώρα δουλεύω πάλι, αλλά ποτέ δεν ξέρω πότε θα τα ξαναζήσω!
      Μακάρι κανένας μας να μην τα ζούσε, αλλά....

      Διαγραφή
  6. Από τις στιγμές που μακάρι να μην ζει άνθρωπος. Στιγμές που σε δοκιμάζουν σε όλα, σαν άνθρωπος, σαν αξιοπρέπεια, σαν όνειρα.
    Μαρία μου τι να πω. Να ευχηθώ να αλλάξουν τα πράματα.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό ακριβώς Γιάννη...αυτές οι στιγμές είναι αδιανόητες...
      Μάλλον όμως σας μπέρδεψα...η εμπειρία είναι παλιότερη...τώρα δουλεύω με το άγχος πάντα ότι θα ξαναζήσω τέτοιες στιγμές!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  7. Εεεεμ κι εσύ δεν ήξερες δεν ρώταγες εμάς που έχουμε κάνει διατριβή εκεί πέρα;;
    Τώρα πια όμως γίνονται όλα ηλεκτρονικά οπότε γλιτώνεις τα τραγελαφικά σκηνικά.
    Αν ξεκινήσω να σου γράφω τις εμπειρίες μου δεν θα έχουμε τελειωμό, η δική σου μου φάνηκε περίπατος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλοι διατριβές έχουμε κάνει εκεί...αυτή ήταν η τελευταία μου (όχι τωρινή ευτυχώς), αλλά ο φόβος πάντα κρέμεται πάνω από το κεφάλι μου (μας)..άσε θα γράφαμε ώρες...μην πω μέρες!!...δυστυχώς!

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου είναι να μην μπλέξεις σε αυτή την διαδικασία...ο γιος όταν έψαχνε για δουλειά , τον ρώτησαν, τι δουλειά κάνεις για να σε κατατάξουμε. Λέει ηλεκτρονικός μηχανικός...α! ξέρετε δεν υπάρχει κωδικός για αυτή την κατηγορία...να βάλουμε υπάλληλος γραφείου.
    Να μην πολυλογώ μετά από αρκετή λογομαχία, ο γιος μου μπήκε στο internet στη σελίδα του ΟΑΕΔ βρήκε τον κωδικό της ιδικότητας του και τους τον πήγε, μήπως και ξεστραβωθούν.
    Καλή εβδομάδα και να μην χρειαστεί να ξαναπεράσεις τέτοιες πόρτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα "λάθη" τους...τα λέω λάθη για να μην τα πω αλλιώς...χαχα!!
      Να είσαι καλά Ελένη μου...καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  9. γιουρο-έτσι, γιουρο-αλλιώς,
    αλλά και γιουρο-άφρικα ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόσο συγχύζομαι με αυτά τα πράγματα δεν λέγεται!
    Ανεβαίνει η πίεσή μου από πριν ξεκινήσω να πάω!
    Μαράκι μου είσαι ήρωας και μπράβο σου που με επιμονή και υπομονή τα κατάφερες!
    Εγώ λόγω ιδιοσυγκρασίας δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα τόσο καλά!
    Είναι πολύ λυπηρό να παίζουν τόσο άσχημα παιχνίδια με τον πόνο του κόσμου!
    Την καλημέρα μου και κουράγιο σε όλους όσους βρίσκονται στην ίδια θέση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και αυτό δεν είναι τίποτα...ξέρω περιστατικά να σου σηκώνεται η τρίχα!!
      Καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  11. Ειναι το χειροτερο μου. Πηγα προχθες και κυριολεκτικα αρρωστησα απο το αγχος γιατι παντα βρισκουν κατι που λειπει η ειναι λαθος. Τελικα την Πεμπτη στις εννιαμισι δε βρηκα νουμερο και πηγα Παρασκευη απο τις εφταμισι! Μετα τα νοσοκομεια το πιο αγχωτικο μου ειναι ο οαεδ, μπορει και αντιστροφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. πολυ γραφειοκρατια και κακη εξυπηρετηση για το τιποτα.
    καλημερα και καλη εβδομαδα! ευχομαι να περνας ομορφα και να διασκεδαζεις! να εισαι παντα καλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φαντάσου και να ήταν κάρτα..εργασίας...! Σε διάβασα χθες βράδυ και θυμήθηκα κι εγώ κάτι ιστορίες καθημερινής τρέλας, όχι με τον οαεδ, αλλά με κάποιες υπηρεσίες που.."παρέχουν" και καλά.. Λες να τα γράψω ή θα συγχυστώ (πάλι); Καλημερούδια και φιλιά και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συγχυστείς, στο λέω υπεύθυνα!
      Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  14. χαχαχαχα δε μπορω να φανταστω τη φατσα της τελευταιας υπαλληλου! ειμαστε για γελια μια και για κλαμματα ειμαστε σε καθυμερινη βαση! Συγχαρητηρια που εβγαλες καρτα ανεργιας απο απολυση (μην μπερδευομαστε) και συγχαρητηρια που εκανες υπομονη! απλα ευχομαι να μη χρειαστει να το ζεισεις ποτε ξανα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ελλάς το μεγαλείο σου !!!! Ελληνοφρένεια χωρίς αναλγητικά !!! Πόσοι αιώνες θα χρειαστούν ακόμη για να αποκτήσουμε δημόσια διοίκηση κανονικής χώρας;;;;;Ο άνδρας μου υπέβαλλε πλήρη φάκελλο για συνταξιοδότηση,(απόλυση λόγω συμπλήρωσης ορίου ηλικίας), σε δύο Ταμεία (Δημόσιο και ΤΣΜΕΔΕ) την 31/12/2014 μέχρι σήμερα ο φάκελλος αγνοείται, δεν υπάρχει αρμόδιος υπάλληλος που να τον έχει αναλάβει και κανείς δεν μπορεί να μας δώσει την παραμικρή πληροφορία......τρέχουμε και στηνόμαστε στις ουρές, ξεστραβωνόμαστε μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή......τίποτα !!! Καλά κουράγια να έχουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό (το χάσιμο φακέλων) είναι το πιο συνηθισμένο...γύρευε γιατί το καταφέρνουν τόσο εύκολα...λες να είναι εκπαιδευμένοι κάποιοι?
      Μου είχε τύχει παλιά στο ΙΚΑ..να μη βρίσκουν χαρτιά που τους είχα πάει και να επιμένουν πως δεν τα πήγα ποτέ και μία μάλιστα με αγενέστατο τρόπο μου συνέστησε να πάω σπίτι μου να ψάξω καλύτερα...μόλις τα βρήκαν κατάπιε τη γλώσσα της η μαντάμ, αλλά χρόνια μετά λυπάμαι που δεν της μίλησα στον ίδιο τόνο και με τον ίδιο τρόπο...
      Εύχομαι καλά ξεμπερδέματα!!

      Διαγραφή
  16. Αν έπαιζες video-game αυτή θα ήταν η πίστα που σκοτώνεις το δράκο (παλιοσύστημα) και σώζεις την πριγκήπισσα (του λόγου σου)! Δε μπορώ να πω, σκόραρες!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τραγικό... Και σου σπάει και τα νεύρα.. Καλά κι εδώ Αθήνα να δεις τι γίνεται από κόσμο και χαρτούρα!! Κι αν τύχεις και σε κανά πολύυυυ τυπολάγνο, βράστα!! Οχι φωτοτυπία, ούτε να ρωτήσεις μια διευκρινιστική... Ευτυχώς πλέον ανανεώνουμε μόνοι τις κάρτες. Κάτι είναι κι αυτό!!
    Μαρία μου αυτή η γραφειοκρατεία θα μας φάει.. Τέλειο το απόφθεγμα της Σέλλευ!!!
    Φιλάκια και καλή βδομάδα να χουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τι να πει κανείς για τα τραγελαφικά που ζούσαμε και ζούμε σ' αυτή τη χώρα!... Θα περιοριστούμε να ευχηθούμε να μη χρειαστεί να το περάσεις ξανά, Μαράκι!
    Καλή σου εβδομάδα, φιλη! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μπράβο σου που τα κατάφερες.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εμ.... Μαρία μου δεν ηξερες δεν ρωταγες;.......Ελλας το μεγαλείο σου λεμε... τι θες μανα μου και τα σκαλίζεις βρωμάνε λεω...Αχ και πότε θα γινουν τα αυτονόητα πια..... να είσαι καλα και αλλη φορα να προσέχεις φιλη μου... φιλακιααααα!!!
    Υ.γ σου εστηλα μεηλ .. ηρθε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να έρθει μια μέρα που τα αυτονόητα θα είναι αυτονόητα!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  21. Πέραν του ότι μερικοί δημ. υπάλληλοι είναι για πολλές κλωτσιές, εκεί ανάμεσα σε μύτη και μάτια (και τα λέει αυτά ένας δημ. υπάλληλος!) απορώ και για την ηλιθιότητα αυτού που σκέφτηκε να μετακομίσει μια Υπηρεσία στου διαόλου τη γειτονιά και μάλιστα χωρίς συγκοινωνία. Κατά τα άλλα μας μάραναν (για τα μάτια του κόσμου) η προσβασιμότητα σε όλες τις Υπηρεσίες και από ΑΜΕΑ, όπου προβλέπονται ειδικά ασανσέρ και μπάρες.
    Το μόνο που μπορώ να σου πω για να βοηθήσω (ίσως τα τζιμάνια εκεί μέσα να μη στο είπαν καν), είναι ότι εδώ και λίγο καιρό η ανανέωση της κάρτας γίνεται ηλεκτρονικά. Για όσο καιρό κρατήσει η ανεργία σου, δεν θα τους ξαναδείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι μόνο μερικοί δημόσιοι υπάλληλοι που όσο ήρεμος και να είσαι σε βγάζουν από τα ρούχα σου...είναι πολλοί και σκόρπιοι παντού, αλλά τουλάχιστον στον ιδιωτικό τομέα μας χάνουν από πελάτες και στη καθημερινότητα απλά τους αποφεύγουμε.
      Ναι, το ξέρω, αλλά προς το παρόν μου είναι αχρείαστο...η εμπειρία που περιγράφω δεν είναι τωρινή..

      Διαγραφή
  22. Είναι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση που μας έφερε ο Γιωργάκης καλέ. Μαζί με την απλοποίηση των διαδικασιών, την κατάργηση της χαρτούρας και τη γρήγορη εξυπηρέτηση του πολίτη... Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες!...
    Μαράκι μου το παν είναι ότι βγήκες αλώβητη απ' αυτήν την Οδύσσεια. Ελπίζω να ήταν η τελευταία φορά που συνέβη αυτό... Καλού - κακού βέβαια βγάλε ένα διαβατήριο να το έχεις πρόχειρο. Δεν ξέρεις πού θα τον πάνε τον ΟΑΕΔ αργότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και οι μέλισσες και οι κηφήνες πλάκωσαν Μαρία μου...και όλα τα ζουζούνια και τα μπουμπούκια!!
      Μακάρι να μη χρειαστεί να το ανακαλύψω!

      Διαγραφή
  23. Α, τί ωραία!!! Την... τερμάτισες την πίστα!!!
    (Τί? Δεν μιλάμε για παιχνίδι στο pc?! Ψεύτρα!!! Δεν συμβαίνουν αυτά!!!!)
    ;-)
    Τώρα, τί να σου πω? Ό,τι και να πω... μπιπ θα περιέχει, οπότε πάρε την αγάπη μου και πολλά γλυκά ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Τη να πω εγώ τώρα .......χαχαχαχα ..που να πήγαινε και εγώ .....χαχαχα
    για δημοσιές υπηρεσίες είμαι εγώ ... παλιά... τα πρώτα χρονιά που ήρθα στην Ελλάδα ,
    με έπιαναν τα κλάματα όταν πήγαινα σε καποια υπηρεσία .... τώρα το συνήθισα !!!!!
    φιλακια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η καταγραφή, είναι εκτόνωση, μα φοβάμαι πως κάποια στιγμή δεν θα φτάνει και τότε ... θα έρθει το χάος από την απελπισία μας.
    Καλή δύναμη
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έπρεπε να την είχα κάνει τότε που το έζησα λοιπόν...
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  26. Α ρε Μαρακι! Τουλαχιστον εχεις χιουμορ, γιατι αλλιως θα πηγαινες για φονο!!! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γελάω για να μην κλάψω (γενικώς, γιατί αυτή η εμπειρία είναι παλιότερη)!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή