Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Πες αναβάλλεται η γιορτή...


Υπάρχουν κάποιοι, που άνθρωποι δε θα γίνουν ποτέ!
Καμώνονται τους ανθρώπους, μα δεν είναι παρά ξερά κλαδιά στο δέντρο της ζωής.
Δεν ξέρω τι συμβόλαιο έχουν κάνει με τον διάβολο, (γιατί Θεό μέσα τους σίγουρα δεν έχουν), κι έτσι όπως είναι βολεμένοι στα ζεστά τους και στις ανέσεις τους, μακάριοι στην ασημαντότητά τους και ασήμαντοι στη μακαριότητά τους, νομίζουν πως ο διάβολος θα τους φέρνει πάντα πεσκέσι την καλή την τύχη.

Ενοχλούνται αυτοί οι "άνθρωποι". 
Ενοχλούνται που τους χαλάει την αισθητική ο φτωχός, ο άστεγος, ο πρόσφυγας...
Θέλουν μόνο να γιορτάσουν μια γιορτή που δεν ξέρουν ούτε το νόημά της!


...
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά
...

Δε σκέφτονται πως από ένα γύρισμα της μοίρας (ω, και κάνει τόσο αριστοτεχνικά γυρίσματα αυτή η μοίρα) μπορεί να βρεθούν κι αυτοί στην αντίπερα όχθη.
Πόσο εύκολο, είναι να χάσεις τη δουλειά σου, το σπίτι σου, την πατρίδα σου την ίδια;
Η κρίση μας έδειξε πως είναι εύκολο!
Κι όσο έρχεται η δήθεν ανάπτυξη γίνεται όλο κι ευκολότερο!

Άνθρωποι χάνουν καθημερινά τις δουλειές τους.
Οι νέοι τρέχουν απελπισμένοι να καλύψουν προγράμματα της συμφοράς, που ευνοούν μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις και το κράτος, κατεβάζοντας εικονικά τους δείκτες της ανεργίας.
Για μέλλον ούτε λόγος, αφού ακόμα και τα όνειρα ματαιώνονται.

Όποιος μπορεί, φεύγει από μια χώρα που δείχνει να σβήνει από το χάρτη.
Κι όταν φεύγει, τον αντιμετωπίζουν σαν τον Έλληνα "κλέφτη" που καταστρέφει την Ευρώπη.
Μα κι αν μείνει, τον αντιμετωπίζουν σαν τον Έλληνα "κλέφτη" που καταστρέφει την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Οι αυτοκτονίες αυξάνονται.
Τα δράματα το ίδιο.
Και μια σφαίρα που έφυγε πριν 6 χρόνια έχει βάλει κι άλλους στόχους.
Κι όμως κάποιοι πιστεύουν πως όλα πάνε καλά.

Και πάνε. 
Για τους εαυτούς τους.
Και όχι, επειδή είναι εξυπνότεροι από τους άλλους, αλλά απλά, επειδή δεν τους έτυχε (ακόμα) το απρόβλεπτο.
Κι άντε να καταλάβουν μετά, πως είναι να χάνεις τη ζωή σου και να είσαι ζωντανός.
Ή να είσαι νεκρός, μα να παραμένεις ζωντανός.
Άντε να καταλάβουν πως είναι να ξεριζώνεσαι και να θαλασσοπνίγεσαι για να γλιτώσεις τη φρίκη του πολέμου.


...
Κάποτε σ' είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου,
στο καιρό του τρόμου και του αλλόκοτου φόβου,
να διπλώνεσαι, ν' ανησυχείς και να τρομάζεις
και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.
Να μια απ' τα ίδια, ίδιοι δρόμοι, ίδιοι κύκλοι.
Γαβγίζουν οι άνθρωποι, σκιάζονται οι σκύλοι,
θρηνούν μανάδες, και πού να ξαποστάσεις
όταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις.
Έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες,
βαρέθηκα τα έγκυρα - είναι όλοι προβοκάτορες
που πιάνονται απ' τον φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες
κι ενάντια στους άπιστους στήνουν σταυροφορίες
από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα
που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα.
Έτσι κι εγώ αφού σκιάζεσαι ξανά σε φτύνω.
Ψάχνω, λοιπόν, ό,τι φοβάσαι για να γίνω...
Γίνομαι τάφος αντάρτη στο Ιράκ και μοιρολόι στη Παλαιστίνη,
τυφλός στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη
πεινασμένος ιθαγενής στο Μεξικό,
χίλιες επεξηγήσεις για το φόβο σου στο λεξικό,
μοναχός στο Θιβέτ  κι aboriginal στην Αυστραλία,
τζαμί καμένο από φασίστες στην Ιταλία
εθελοντής γιατρός απ' την Αβάνα
και παιδί στην Τεχεράνη απ' ανύπαντρη μάνα
νεκρός κι άταφος δάσκαλος στη Σομαλία,
κυνηγημένος Τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία,
εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα
και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα
Βραζιλιάνος με 8 σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο
- τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω.
Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω
κάνω και την αρχή, δε γουστάρω να ησυχάσω.
Τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω
κι ας έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω.
Κι ούτε στιγμή μη ρωτάς τι θα απογίνω,
μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω
(που είμαι εδώ και θέλω τη βολή σου να χαλάσω, πες μου, τι άλλο φοβάσαι)
Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία,
διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία,
σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι
και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι. 
Σφαγμένο θηλυκό απ' τους γονείς του στην Κίνα
κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ' την πείνα. 
Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω...
Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια
και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια
Τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι
και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει
στο τοίχος της ντροπής stencil απ' τον Banksy
κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει.
Πες μου, τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω...
...

Αυτά είναι ψιλά γράμματα και τα διαβάζουν μόνο όσοι έχουν ακόμα ψυχή.
Οι άλλοι, απλά θα σηκώνουν τους ώμους, θα θυμώνουν και θα αγανακτούν που τα λαμπιόνια δεν άναψαν στην ώρα τους.
Δεν τους περνάει καν από το μυαλό πως αυτά για τα οποία παλεύουν, όσοι παλεύουν, είναι τα αυτονόητα.
Έτσι στέκονται απέναντί τους κι αντί να απλώσουν το χέρι να βοηθήσουν αν μπορούν, σπρώχνουν το πόδι και κλωτσάνε.

Αν μάλιστα μπορούσαν θα σήκωναν ωραία κι όμορφα το χαλί και θα έκρυβαν από κάτω τα "σκουπίδια" που τους ενοχλούν.
Αυτό άλλωστε κάνει πάντα η κοινωνία. 
Κρύβει όπως όπως, ό, τι μπορεί.
Έτσι, για να μη χαλάει η αισθητική.
Πάνω από όλα η αισθητική.
Πάνω από ανθρώπινες ζωές, πάνω από δικαιώματα, πάνω από όλα.
Ένα δύσμορφο, άσχημο, κακότεχνο άστρο η αισθητική τους στο δέντρο μιας κακόμοιρης, τάχα ατσαλάκωτης, κοινωνίας.

Δεν ξέρω αν αυτή η ανάρτηση μπορεί να γίνει ένας κρίκος στην "κοινωνική αλυσίδα" που ξεκίνησε η Πέτρα από το http://pistos-petra.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html
Δυστυχώς ο χρόνος τελευταία μου πάει κόντρα.
Έχω χάσει πολλά, άλλα είχα κατά νου και άλλα μου βγαίνουν...από Δευτέρα που θα επιστρέψω στη βάση μου, ελπίζω να αλλάξουν όλα.
Να είστε καλά και να προσέχετε!
Είστε όλοι τόσο πολύτιμοι.

28 σχόλια:

  1. Καλημέρα Μαράκι
    Με κατέπληξες σήμερα
    Όρθιοι και δυνατοί θα αντισταθούμε
    έτσι για να μας φοβηθούν...

    φιλί και καλό σ.κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα. Μαρία, πολύ συγκινητική ανάρτηση...
    Και το πρώτο τραγούδι είναι απ'τα αγαπημένα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μαράκι, δεν ξέρω αν χωράνε σχόλια στην ανάρτηση αυτή...
    Τα είπες όλα...
    Με συγκίνησες, με άγγιξες, εξωτερίκευσες τις δικές μου σκέψεις...
    Φιλί γλυκό!
    ΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μαρία, με συγκίνησες πάρα πολύ... Με βουρκωμένα μάτια (και με πολύ οργή) σε διάβασα: "μακάριοι στην ασημαντότητά τους και ασήμαντοι στη μακαριότητά τους"...αλλά δεν τρέφω αυταπάτες Μαρία. Αυτά τα όρνια δεν έχουν ψυχή. Στο αίμα τους ρέει μόνο χρήμα. Κι όταν το χρήμα είναι εξασφαλισμένο (όπως έχουν προβλέψει πολύ καλά) κανείς δεν θα τους χαλάσει ποτέ την ζαχαρένια τους... Σε ευχαριστώ πολύ για αυτήν τη συμμετοχή. Την εκτιμώ ιδιαιτέρως... Πολλά φιλιά και καλό σ/κ :) (πάω να σε προσθέσω στην ανάρτηση μου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εξαιρετική η ανάρτηση σου, Μαρία μου! Πόσο θα ήθελα να μην συμφωνώ, ούτε σε μια λέξη, με τα γραφόμενα σου :(( Δυστυχώς, συχνά δεν νιώθουμε ο ένας τον άλλον εμείς, "τα σκουπίδια", πόσο μάλλον να μας νιώσουν αυτοί, οι "άνθρωποι"... Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πολύ δυνατό ξεκίνημα σήμερα Μαρία......!
    με πολύ δυνατά σημάδια και έκφραση που ταρακουνάει.....! την απόλαυσα προσωπικά.
    Φιλιά πολλά να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με κατασυγκίνησες.. Και δεν θέλω και πολύ, ειδικά σήμερα με αυτά που έμαθα για τον Κουμανταρέα και σοκαρίστηκα...
    Η ανάρτησή σου είνι κρικάρα, όχι απλά κρίκος.. Ολη η ουσία της ανθρωπιάς εδώ βρίσκεται.. Και στους στίχους που μας παραθέτεις..
    Εχουμε χάσει προ πολλού την ανθρωπιά μας και δεν κάνουμε τίποτα να την επανακτήσουμε..
    Φοβάμαι..Και θυμώνω.. Και μισώ.. Και δεν θέλω να μισώ... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η αλυσίδα έχει πολλούς κρίκους....
    Ο δικός σου που μας περιέγραψες σήμερα,
    γνωστός σε όλους μας είναι πολύ οδυνηρός.
    Πολλοί ξεχνάνε, άλλοι κάνουν πως δεν βλέπουν,
    κάποιοι προσπερνάνε.
    Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι ευαίσθητοι
    να επαναφέρουν το πρόβλημα
    και να το ζωγραφίζουν τόσο ζωντανά.
    Κατασυγκινήθηκα.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. αχ Μαράκι μου δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και το έχω συζητήσει και γω με φίλους πάρα πολλές φορές...αυτή η "εικόνα" που καλύπτει τα πάντα...όχι δεν θα χαριστούμε σε κανέναν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ σωστό!
    Και εγω λογω ελλειψης χρονου εχω χασει πολλές αναρτησεις όλων σας, σας διαβαζω μονο ΤαΣαββατοκυριακα!
    Καλό Σαββατοκύριακο
    Φιλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυνατός ο λόγος σου Μαρία και συγκινεί !
    Εκφράζεις και μένα που δεν έχω τη δύναμη να τα χώσω μα θέλω τόσο πολύ...
    Σε ευχαριστώ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εσύ είσαι η πολύτιμη.
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν πραγματικά βαθιά μες τη καρδιά σου, δεν παίζεις το παιχνίδι, αυτών που νομίζουν πως ορίζουν τον κόσμο, ήδη είσαι στην άλλη όχθη, τότε δρας γιατί δεν φοβάσαι και μπορείς να δώσεις "πολλά" στους γύρω σου και τα "πολλά" δεν είναι πάντα λεφτά... ούτε λόγια παχιά...

    Εξαιρετική και δυναμική η ανάρτηση σου, Μαρία μου!

    ΑΦιλάκια καρδιάς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν έχω τίποτα να πω... Συγκινήθηκα τόσο... Είσαι μες στην καρδιά μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολυτιμοι (στη) ληθη...
    και
    α) δεν υπαρχει αναπτυξη γιατι δεν υπαρχει κριση(εκ του κρινω το αναγνωσμα)
    β) αυριο γινεται συγκεντρωση περι προϋπολογισμου.Για να μας δω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κρίκο το λες εσύ... μια δυνατή κραυγή που ακόμα κι αν δεν βρει το στόχο της, κάνει θόρυβο, συγκινεί και ξεσηκώνει.
    Τούτες τις μέρες δεν μας χρειάζονται στολίδια και κινέζικα λαμπάκια.
    Μόνο να κρατάμε αναμμένα τα φαναράκια μας, το μυαλό μας σε εγρήγορση, να παρατηρούμε, να εμβαθύνουμε, να αντιλαμβανόμαστε... Προσκυνώ αυτό που κατέθεσες! Μυρίζει μόνο αλήθειες.
    Να είσαι καλά ρε Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η πλάκα είναι πως ο "άνθρωπος" που νιώθει πως είναι "κάτι", αυτός που η "αισθητική" του δεν αντέχει τον πόνο και τη μιζέρια των άλλων, αν συνομιλήσει με πολίτες άλλων χωρών θα διαπιστώσει πως αντίστοιχα τον βλέπουν και αυτοί.
    Εσένα που σου χαλάει τη σούπα η απεργία πείνας του Σύρου πρόσφυγα, να δεις πόσο χεσμένο σε έχει ο Σουηδός, ο Ολλανδός, ο Γερμανός, ο Αμερικάνος, μόλις ακούσει πως είσαι Έλληνας. Αν του έλεγες πως κατάγεσαι από τη φλεγόμενη Συρία μπορεί και να έδειχναν κάποια συμπάθεια.
    Στο δικό σου πρόσωπο βλέπουν τον εν δυνάμει μετανάστη που θα τους φάει αύριο τη δουλειά. Γιατί ο Σύρος, ο Λιβανέζος, ο Αιγύπτιος, ο Αφγανός θα παλέψει να βρει ένα κομμάτι ψωμί, ενώ εσύ θα απαιτήσεις -τρομάρα σου- υπογεγραμμένη σύμβαση με αξιοπρεπή μισθό και ασφάλιση.
    Και μόνο με τη σκέψη σε έχουν χεσμένο.
    Ευρωπαίε πρόσφυγα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. αγαπημενα τραγουδια συνοδευουν το μεγαλο θεμα που θιγεις.. και ποσο δικιο εχεις.. και ποσοι τετοιοι υπαρχουν διπλα μας..
    το θεμα ειναι να 'μη τυχει και ξεχασεις τι δεν εισαι'.. δυσκολοι καιροι και δεν ξερεις ποσο αλωβητος θα βγεις..
    δυνατη αναρτηση!

    καλη εβδομαδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαρία μου με συγκίνησες πάρα πολύ!
    Πολύ δυνατό το κείμενό σου.
    Να θυμόμαστε και να μην χάσουμε ότι καλό έχυμε μέσα μας.
    Να είμαστε απέναντι!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μην δινεις σημασία καλή μου...μπορα είναι... θα περάσει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εξαιρετικά αφυπνιστική αλλά και συγκινητική η ανάρτηση σου!Όσο ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι, σίγουρα έχουμε ελπίδα για καλύτερες μέρες, αρκεί μη χάσουμε το "μέσα" μας.... και να μη ξεχνάμε ότι το γύρισμα του τροχού μπορεί να φέρει οποιονδήποτε "άνθρωπο"σε όποια δεινή θέση, κι ας κάνει τώρα πως δε βλέπει τι γίνεται γύρω του και τίποτα άσχημο δεν τον αγγίζει.Στη δύναμη και την ανθρωπιά δεν λέω μπράβο, απλά υποκλίνομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Εν αρχή ην ο κυβερνητικός καραγκιοζάκος... «Η εικόνα που έχει το Σύνταγμα τις τελευταίες μέρες απωθεί τον κόσμο να πάει στο Σύνταγμα που είναι η καρδιά του εμπορίου» ... To συνέχισε ένας άλλος παλιάτσος «η Αθήνα πότε θα στολιστεί; [...] Πρέπει πρώτα να φύγει από εκεί η κουρελαρία [...] Όλες οι πρωτεύουσες του κόσμου στολίζουν, εμείς στολίσαμε Σύριους»...
    Πολλές δεκαετίες πριν, όταν έφτασαν οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, οι γηγενείς τους έβλεπαν με μισό μάτι... Χαλούσαν, βλέπεις, την αισθητική του "γκάγκαρου"...

    Δυνατό, πολύ, το κείμενό σου Μαρία μου, δυνατός κι ο κρίκος στην "κοινωνική αλυσίδα" της Πέτρας!

    Σε φιλώ, καλή εβδομάδα να έχεις! ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μπράβο Μαρία μου! Μπράβο! Μακάρι η ξευτίλα των καιρών να μην σε ανάγκαζε να γράψεις ένα τόσο ωραίο κείμενο.. αλλά να που είμαστε εδώ βουτηγμένοι στα σκατά ως το λαιμό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πες τα Μαρία μου!!! Ειναι τοσο συγκινητικα τα λογια σου!
    Καλή εβδομαδα! Σε φιλω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Difficult situation we live ....
    Have a good week!!! my g+ for you!!!:)))

    Besos, desde España, Marcela♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν ξερω αν θα συμφωνησει η Πετρα, μα το ταρακουνημα, η αφυπνιση, ειναι μεγαλο κομματι της κοινωνικης αλυσιδας. Εχει σπουδαιο ρολο! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Θα αλλάξουν όλα, θα δείς...

    Φιλιά, καφεδάκι και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Όλοι ζούμε με την έλπιζα πως όλα θα αλλάξουν και όπως ξέρουμε όλοι, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
    Συγκινητική ανάρτηση, σε ευχαριστώ για την αφύπνιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή