Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Μην χάνεις απ' τα μάτια σου το φως (Χρήστος Μποκόρος)


Στους πίνακες του Χρήστου Μποκόρου, το φως είναι πρωταγωνιστής.
Όλα δείχνουν πως δεν το έχασε ποτέ από τα μάτια του κι εύκολα το φέρνει με την τέχνη του μέχρι και τα δικά μας, άσβεστο, λαμπερό κι ελπιδοφόρο.

Ένα μικρό αφιέρωμα στον ζωγράφο που δικό του πίνακα διάλεξα να στοχαστώ, στην πρό(σ)κληση της Μαριλένας "Ένας πίνακας...δυο ιστορίες" σε επόμενη ανάρτηση.
Τα κείμενα είναι αναδημοσιεύσεις και οι πηγές αναφέρονται.
Οι φωτογραφίες είναι από τη σελίδα του ζωγράφου στο facebook. 


Στο Aγρίνιο γεννήθηκα. Kι εκεί μεγάλωσα. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα με ανθρώπους, μέσα σε σπίτια ή έξω στην ύπαιθρο. Θυμάμαι το χαμόγελό τους και ένα βάρος που πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήταν συσσωρευμένος κόπος και δυσκολίες Έμπα ψυχή, έβγα ψυχή. H πόλη κι ο κόσμος άλλαζαν γρήγορα. Ντόπιοι, ορφανά τσελιγκάδων και κτηματιών τα αδέλφια του πατέρα μου, που όντας αριστεροί είχαν πια χάσει τα πολλά σε θανάτους, εξορίες και κατατρεγμούς μετά τον εμφύλιο. Πρόσφυγες από το Hisarlik, την αρχαία Tροία, καπνεργάτες το σόι της μητέρας μου. Μεγάλωνα με μια μικρότερη αδερφή. Ο παππούς κι η γιαγιά, πολύτεκνοι στον συνοικισμό των προσφύγων, μας έλεγαν ιστορίες της Aνατολής απ’ τη Mικρασία. O πατέρας μου, ο Θωμάς Μποκόρος, αντί για παραμύθια, μου απάγγειλε Όμηρο από στήθους. Με ταξίδευε στη μυθολογία και την ιστορία της σκέψης και του πολιτισμού των ανθρώπων. Nα πάμε μπροστά και να μην ξεχνάμε “πούθε κρατάμε” έλεγε. Με ξεκούμπωτο το πουκάμισο των ατάκτων της πληγωμένης αριστεράς, μου αποκάλυπτε κρυμμένα κι εγκαταλελειμμένα, ξέφωτα βαθιάς ιστορίας, όταν με οδηγούσε ακούραστος παντού όπου μπορούσε να αναστήσει ένα βαθύτερο νόημα στην αγάπη των ανθρώπων για τον τόπο τους . O αδελφός του, δάσκαλος κι αυτός κι η γυναίκα του, με μάθανε γράμματα, μου 'δειχνε να ζωγραφίζω, με σπούδασε στη Nομική. “Διάβασμα” ήταν η πρώτη του κουβέντα με το που με έβλεπε. Η μητέρα μου ήθελε να δουλεύω σκληρά και να επιμένω για το ανέφικτο. “Δεν υπάρχει δεν μπορώ, δεν θέλω μόνο”, έλεγε, μπας και σπρώξουμε λίγο με την επιθυμία τα όρια που ήταν πάντα στενά και στριμόχωρα. Kαθένας με τον τρόπο του, πίστευαν ότι το ζητούμενο είναι η αρετή, όχι το κέρδος. Τα καλοκαίρια καλλιεργούσαμε τα κτήματα. Όταν ήμουνα μόνος ονειρευόμουνα. Πριν καλά καλά ξεκινήσω και σπουδές ζωγραφικής, άρχισαν να φεύγουν όλοι, εκτός απ’ τη μητέρα μου. Έμεινε ζωντανό το πρότυπο της επιμονής και η μνήμη της αναζήτησης της αρετής.Σε τέτοιο κλίμα είναι ενταγμένες οι εικόνες που αναγνωρίζω σαν παιδικές. Από 18 χρόνων που εγκατέλειψα το Aγρίνιο, όλα αυτά απομακρύνονται σαν μυθικό παρελθόν. Οι ανθισμένες χλωρασιές στα χωράφια, το αρμάθιασμα του καπνού κάτω απ’ τα δέντρα, τα νερά, τα πηγάδια, το ρέμα, το πέτρινο σπίτι στην πόλη, το μαντεμένιο μπαλκόνι, ο δρόμος, η πίσω αυλή. Ασπρόρουχα απλωμένα, καθαρά, ζεστά σιδερωμένα το Σάββατο. Όλοι μαζί στο τραπέζι. Μαγειρέματα και γλυκά στην κουζίνα. Φρέσκο ψωμί να μοσχοβολάει και καμμένα χαμόκλαδα να καπνίζουν.

Ύστερα όλα έμοιαζαν έτοιμα πολύν καιρό πρίν, από παιδί τα κουβαλάω. Νύχτα, θυμάμαι, φεύγαμε πρίν ξημερώσει, πεζοί, απ’ την οδό Μεγάλης Χώρας για το Ψηλογέφυρο. Χωματόδρομος. Ηλεκτρισμός δεν έφτανε στα καπνοχώραφα. Δέντρα ύψωναν τεράστιες κι απροσδιόριστες τις σκοτεινές σκιές τους στον ξάστερο καλοκαιρινό ουρανό τριγυρισμένα νυχτερινούς ήχους, θροίσματα πουλιών ή μικρών ζώων στις φυλλωσιές και στά χορτάρια. Βατράχια και καλαμιές έτριζαν στο ρέμμα. Τριζόνια, κουκουβάγιες, νυχτερίδες, γκιώνηδες κι άλλα αδιάγνωστα ανάμεσα στα βήματα και στα σκοντάματά μας. Σκυλιά που αγριεύονταν και μακρινά κοκόρια. Κάποιες φορές μας έκλειναν το δρόμο αργοκίνητα γαιδούρια ή μουλάρια αμολυτά που έσερναν τα σκοινιά τους βοσκώντας στο σκοτάδι. Στα παρακείμενα χωράφια, πίσω από καπνόπανα κι ασβεστωμένους τοίχους χάνονταν και θεριεύαν σκιές από λάμπες θυέλλης, ήρωες μυθικοί. Σούρσιμο ποδιών και ψεκαστήρες χάλκινοι να απλώνουν σύννεφα δροσιάς στα ξεραμένα φύλλα που κροτάλιζαν στο γύρισμα ή το βαντάκιασμα στις λιάστρες. Οι μοσχοβολιές του κάμπου ανάσταιναν τα νυσταγμένα κορμιά. Αρετή τους η εργασία κι η ευθύνη. Στα μισά της διαδρομής, πριν διασχίσουμε την εθνική άσφαλτο, δεξιά μας, ένα ασβεστωμένο 'κόνισμα ανάμεσα σε φραγγοσυκιές και καλάμια. Ανάβαμε καμιά φορά το σβησμένο καντήλι. Άστραφτε η αψάδα του σπίρτου στο σκοτάδι κι ύστερα γλύστραγε μαλακά στο λάδι η φλόγα κι έμενε ένα φέγγος γλυκό στο πουθενά της νύχτας.





Ο Χρήστος Μποκόρος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1956. Σπούδασε  στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης   Νομικά και  ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είναι από τους περισσότερο καθιερωμένους νέους καλλιτέχνες. Πριν μερικά χρόνια εξέθεσε έργα του στο Αγρίνιο, στις παλιές αποθήκες Παπαστράτου. Στη ζωγραφική του Χρήστου Μποκόρου, η δύναμη απλών αντικειμένων ή φυσικών φαινομένων όπως η φλόγα ενός κεριού, βρίσκεται όχι μόνο στην πειστικότητα της αναπαράστασης αλλά και στην υπαινικτική αναφορά τους σε άλλες ουσίες. Η ήρεμη και βέβαιη κυριαρχία στην τεχνική, καλεί τον θεατή να μετακινηθεί ένα βήμα πέρα από την καθαρά αναπαραστατική όψη των αντικειμένων, προς μια διαφορετική ερμηνεία, μια άλλη θέα. Κι ο Μποκόρος δεν φείδεται στη χρήση της αναπαραστατικής του δυνατότητας ώστε να μας οδηγεί μέσα απ' την εξωτερική μορφή στην άλλη, την ενδότερη, να μας βοηθάει να δούμε τον κόσμο και τα οικεία αντικείμενα με έναν διαφορετικό και βαθύτερο τρόπο.
Πηγή:www.epoxi.gr


42 σχόλια:

  1. Πάρα πολύ όμορφα!
    Ομολογώ ότι δεν τον ήξερα Μαρία μου αλλά οι πίνακές του φαίνονται ενδιαφέροντες!
    Δεν το έχω πολύ με την τέχνη και δεν ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι αλλά πολύ μου άρεσε!
    Να σαι καλά που μου τον γνώρισες!
    Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα Μαρια μου!
    Και εγω δεν τον ηξερα και βρηκα πολυ ενδιαφεροντα ολα οσα μας γνωστοποιησες!
    Πολυ αξιολογη η δουλεια του!

    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφη η παρουσίασή σου Μαρία μου!Καταπληκτικός καλλιτέχνης καί οι πίνακές του,υπέροχοι!
    Καλημέρα!Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ακολούθησα το link που με οδήγησε σ' αυτόν, του φωτός τον λάτρη. δεν τον γνώριζα τον ζωγράφο. σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που ήσουν αφορμή για τούτη την γνωριμία!
    σε φιλώ και σε καλημερίζω Μαράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πραγματικά είναι πολύ ιδιαίτερος καλλιτέχνης με προσωπικό στίγμα και κυρίως είναι Έλληνας! Να μαθαίνουμε τα δικά μας ταλέντα! Σε φιλώ και σε ευχαριστώ Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις καθόλου άδικο!
      Εγώ σε ευχαριστώ...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Να ακόμα ένα από τα ωραία του διαδικτύου: Να γνωρίζεις τόσο αξιόλογα άτομα και να μπορείς να θαυμάσεις τη δουλειά τους, την οποία μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα δεν γνώριζες!
    Ευχαριστούμε, Μαράκι!!!
    ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια σου Μαράκι μου
    Πολύ ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη
    η παρουσίαση του ζωγράφου Μποκόρου
    Σαν λάτρης του φωτός με ενθουσίασε!!!
    Περιμένω να δω την γραφή σου πάνω σε πίνακά του...


    φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. *Αργά ή γρήγορα πάντα ξεπροβάλλει το φως μέσα απ' το σκοτάδι. :)
    Σ' ευχαριστουμε που μας τον γνώρισες.

    Αναμένω εναγωνίως την ανάρτησή σου...
    Σε φιλώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν τον γνώριζα, αλλά με μια πρόχειρη ματιά στο site, είδα πολύ ενδιαφέροντα έργα. Και τώρα ανυπομονώ για την έμπνεσή σου!!!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η δουλειά του είναι πραγματικά καταπληκτική!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Kα;λε αυτα ειναι σαν φωτογραφιες! Τελεια! Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ιδέα δεν είχα! Και ασχολούμαι με τη ζωγραφική!
    Βάλε μου ένα μεγάλο κουλούρι! :)
    Αναμένω με ενδιαφέρον να δω τι θα μας έχεις !
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ωραία δουλειά, με εντυπωσίασαν ιδιαιτέρως τα έργα του στην ενότητα "οι πειρασμοί του αόρατου"!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. θα μεινω στον τιτλο και θα πω...
    και τα σκοτεινα ματια
    ας τα ψηλαφισουμε...
    δεν μπορει...καπου θα ειναι ο διακοπτης τους.

    καλοξημερωμα,Μαρια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορεί και να τον βρούμε, μπορεί και να μην έχουν όμως διακόπτη!
      Φιλιά και καλό ξημέρωμα!

      Διαγραφή
  14. Εντυπωσιάστηκα και δεν είχα ιδέα! Σ'ευχαριστώ!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καλημέρα Μαρία μου!! Θησαυρό μας μοίρασες!!! Δεν τον γνώριζα και πλέον νιώθω πολύ κερδισμένη!! Τι καλλιτεχνάρα είναι αυτός ο άνθρωπος;;; Φωτισμένη ψυχή στο γραπτό και στους πίνακές του!!! Να σαι καλά που μας τον γνώρισες!!
    Μου βγάζουν κάτι ευλαβικό αυτές οι αναπαραστάσεις με τις φλόγες!!
    Εχω πάθει πλάκα!! Σε λατρεύω!!!!
    Να σαι καλά κοπέλα μου!! Φιλάκια πολλά!!! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ενθουσιασμός μου είναι χαρά μου!!
      Να είσαι καλά Μαριλένα μου...χαίρομαι απίστευτα που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  16. Είναι τόσο όμορφες εικόνες...

    Καλό, είναι πολύ καλό και δεν τον ήξερα.
    Σ'ευχαριστώ, αγαπημένη μου.

    Φιλιά και καφεδάκι παρέα, ναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλησπέρα Μαρία μου!
    Ομολογώ πως δεν γνώριζα τον καλλιτέχνη που μας παρουσίασες!
    Φαίνεται να κάνει εξαιρετική δουλειά! Σε ευχαριστούμε πολύ!
    Να είσαι καλά! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. μου αρέσει το αφαιρετικό στοιχείο που διακρίνω στους πίνακες που έβαλες εδω! Η περιγραφή του μου θύμισε και τα δικά μου παιδικά χρόνια...τα ίδια ζούσαμε τότε σε όλη την ελληνική επαρχία!
    φιλάκια Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η περιγραφή του μοιάζει τόσο κοντινή και τόσο μακρινή συνάμα!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  19. Τελικά μέσα απ' την μπλογκο-οικογένεια μαθαίνουμε ανθρώπους καινούριους και μάλιστα την τέχνη τους.
    Φιλιά Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ένα από τα όμορφα που ζούμε εδώ...να γνωρίζουμε αξιόλογους ανθρώπους!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  20. Εγω και η ζωγραφικη....καμμια σχεση,αλλα μου αρεσε η παρουσιαση που εκανες σ αυτον το τοσο αξιο καλλιτέχνη,μπραβο Μαρια μου ,παντα αξιολογα τα θεματα που παρουσιαζεις,φιλια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή