Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Τα χνάρια (Παίζοντας με τις λέξεις)



Χαρούμενη σχεδόν, στροβιλίστηκε μπροστά στον καθρέπτη. Το μετάξι θρόισε γύρω της κυματίζοντας με χάρη κι αγκάλιασε τα πόδια της. Ρίγησε με την αίσθηση που άφησε στο δέρμα της και ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών να θαυμάσει την εικόνα που της επέστρεφε γενναιόδωρα ο καθρέπτης.
Η χαρά έσβησε έτσι όπως ήρθε και τα μάτια της έγιναν δυο ακύμαντες μαύρες λίμνες.
Με αργές κινήσεις έβγαλε το φόρεμα κι  έσυρε τα βήματά της στα παλιά σανίδια του πατώματος. Ο ήχος τους έμοιαζε πολύ με αναστεναγμό. Κράτησε την ανάσα της και αφουγκράστηκε. Για μια στιγμή νόμισε πως ήταν κάποιος εκεί και την παρακολουθούσε. Φόρεσε τα παλιά ρούχα και βγήκε στο μπαλκόνι.

Ανάσανε βαθιά το δειλινό που έσερνε πίσω του τη νύχτα κι έμεινε να κοιτάζει τα καράβια στο λιμάνι.

Ευχήθηκε να έβρισκε την τόλμη να μπει σε ένα. Να εξαφανιστεί, να σπάσει το κλουβί που είχε φυλακίσει την ψυχή της.
Πώς μπόρεσε να πιστέψει πως ένα καινούριο φόρεμα θα την έκανε να νιώσει καλύτερα; Να ξεχάσει πως όλα της τα όνειρα πέθαιναν ένα ένα;
«Άραγε αυτοκτονούν τα όνειρα;», αναρωτήθηκε και η εικόνα της αυτοκτονίας ενός ονείρου της φάνηκε τόσο αστεία που  σχεδόν έβαλε τα γέλια.
Γέλιο και κλάμα. Κλάμα και γέλιο, μήνες τώρα. Διαδέχονταν το ένα το άλλο σαν κύματα. Μόλις έσκαγε το κυματάκι του γέλιου στην ακτή έρχονταν πίσω του βουίζοντας και αφρίζοντας εκείνο το άγριο, πελώριο κύμα του πόνου και την έπνιγε.
Ένιωθε σαν ναυαγός που τον ξέρασαν όλα αυτά τα κύματα σε ένα άνυδρο, ερημικό νησί. Ήταν ένα άνυδρο ερημικό νησί.
Μπήκε μέσα και κρέμασε το φόρεμα που δε θα φορούσε ποτέ στην ντουλάπα. Έβαλε τα παπούτσια της και προχώρησε προς την πόρτα. Μόλις την άνοιξε τον είδε. Της χαμογέλασε αμήχανος. Εκείνη πισωπάτησε και αναγκάστηκε να στηριχτεί στον τοίχο για να μην πέσει.
Δε μίλησε. Τον προσπέρασε και βγήκε στο δρόμο. Αυτός έμεινε να την κοιτάζει για λίγο πριν την ακολουθήσει.
Την πρόλαβε και άρχισε να της μιλάει. Λέξεις χωρίς νόημα συνόδευαν τα βήματά της.
Δεν άκουγε τίποτα. Πότε πότε γυρνούσε και τον κοιτούσε. Έβλεπε τα χείλη του να σαλεύουν, αλλά ο ήχος τους δεν έφτανε στα αυτιά της.
Όταν έφτασε στην αμμουδιά, έβγαλε τα παπούτσια της και άρχισε να περπατάει δίπλα στη θάλασσα. Αυτός εκεί. Πίσω της! Κάθε τόσο γυρνούσε να δει τα χνάρια τους, πριν τα σβήσει το κύμα. Ένιωθε πως όλα όσα έκανε στη ζωή της τα έσβηνε ένα κύμα.
Και τότε αποφάσισε να αρχίσει να σβήνει αυτή. Να εξαφανίσει όλα εκείνα που της έκλεβαν το χαμόγελο εδώ και καιρό. Όλα τα συναισθήματα και τις σκιές. Έπρεπε να σβήσει αυτόν. Από το μυαλό της, από την καρδιά της, αλλά περισσότερο από τη ζωή της. Το πρώτο βήμα έγινε όταν τα αυτιά της σταμάτησαν να τον ακούν. Τώρα έπρεπε να προχωρήσει κι άλλο. Μετά από ώρα κοίταξε πάλι πίσω της και στο φως του φεγγαριού είδε πως τα μόνα χνάρια που έσβηνε η θάλασσα ήταν τα δικά της.
Ανάσανε ανακουφισμένη. Τελικά θα το φορούσε το φόρεμα απόψε κιόλας και θα έβγαινε να γιορτάσει το σπάσιμο των δεσμών.


Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δεύτερο παιχνίδι του δεύτερου κύκλου του παιχνιδιού "Παίζοντας με τις λέξεις" στο TEXNIS STORIES.
Θέλω να ευχαριστήσω όσους την ψήφισαν, αλλά και όσους την ξεχώρισαν!
Ευχαριστώ επίσης την ακούραστη Φλώρα.
Τα συγχαρητήριά μου στους νικητές του παιχνιδιού, αλλά και σε όλους όσους συμμετείχαν.
Αυτή τη φορά λόγω έλλειψης χρόνου παραλίγο να μην βαθμολογήσω καν, αλλά τα κατάφερα τελικά!
Βέβαια  το σχόλιό μου ήταν λακωνικότατο, όχι γιατί δεν είχα να πω καλές κουβέντες, από αυτές έχω άπειρες...και για περισσότερες συμμετοχές από όσες βαθμολόγησα, αλλά η ανάγνωση και η αγωνία να προλάβω να βαθμολογήσω με έκαναν ταχύτατη και λακωνικότατη. (Μπορεί να με επηρέασε και ο Μπρίκι που το  φιλοσοφεί ακόμα)!!

Η ιστορία μου έχει να κάνει καθαρά με την πάλη μέσα μας και το παρελθόν που καμιά φορά βαραίνει το παρόν και σημαδεύει το μέλλον.
Θέλει δύναμη και τόλμη να σταθούμε στα πόδια μας και να σβήσουμε εμείς όσα μας πονάνε, αντί να τα αφήνουμε να σβήνουν εμάς λίγο λίγο!
Την αφιερώνω σε όλους όσους τα κατάφεραν, αλλά και σε εκείνους που θα τα καταφέρουν. Γιατί θα τα καταφέρουν!
Θέμα χρόνου είναι!

Αυτό είναι το βραβείο μου!

Η πρώτη και η τελευταία φωτογραφία δεν είναι καθόλου τυχαίες.
Δείχνουν τη γαλήνη που έρχεται μετά το σπάσιμο "των δεσμών" και το πέταγμα στην ελευθερία!

51 σχόλια:

  1. Δεν έχω λόγια, απλά υπέροχο και τόσο συναισθηματικό και όλα αές οι λέξεις... τις νιώθω αυτό τον καιρό!
    Και η αφιέρωση της ιστορίας, τα λέει όλα!
    Ευχαριστούμε Μαρία μου!
    Καλό τριήμερο να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Να είσαι καλά και να περάσεις υπέροχα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. καλημερα Μαρακι μου!
    συγχαρητηρια για τη συμμετοχη και την ιστορια σου!
    ακρως συναισθηματικη θα πω!
    καλο τριημερο! φιλακια πολλα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειναι υπεροχη η ιστορια σου μαρακι μου!εγω αυτη τη φορα δεν προλαβα να διαβσσω χαιρομαι που μου δινεις εδω την ευκαιρια.καλο σκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ αυτή τη φορά στο τσακ ήμουν να μην προλάβω!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!
      Καλή Κυριακή!!

      Διαγραφή
  4. Μια βιαστική γλυκιά καλημέρα από τον μακρινό Νότο. Διάβασα τις ιστορίες σας κατόπιν εορτής, επειδή δεν είχα πρόσβαση στο ίντερνετ.
    Η μία πιο όμορφη από την άλλη! Να'χεις ένα υπέροχο Σαβ/κο κι ελπίζω να σε ανακαλύψω στο επόμενο παιχνίδι! Φιλί γλυκό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως όλοι ευχαριστηθήκαμε την ανάγνωση των ιστοριών...τουλάχιστον τις διάβασες χωρίς το άγχος της βαθμολογίας...
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Οι φωτογραφίες σου υπέροχες, το κείμενό σου από κείνα τα αληθινά που ξέρεις και γράφεις και μιλάνε μέσα μας, κι εσύ δυναμική κι αισιόδοξη!
    Χαίρομαι για όλα Μαράκι μου γλυκό !
    Καλή σου μέρα, καλό τριήμερο και καλά να περάσεις :))

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!!
      Να περάσεις κι εσύ υπέροχα!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  6. Να πω με ταξίδεψες είναι λίγο.Θα πω ότι με γέμισες συναισθήματα τόσο έντονα που δεν ήθελα να τελειώσει!
    Καλά να περάσεις,να ξεκουραστείς και να κάνεις πράγματα που αγαπάς!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
      Κι εσύ να περάσεις υπέροχα...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Μαρία μου αξιοπρόσεκτη και η δική σου ιστορία. Οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν καταπληκτικές, αλλά και η άλλη που έστειλες στον άλλο διαγωνισμό πολύ ωραία. Την ψήφισα και χαίρομαι που κέρδισε.
    Καλό τριήμερο.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
      χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε η φωτογραφία μου!
      Συγχαρητήρια για τη δική σου διάκριση στο παιχνίδι...ήταν πολύ όμορφη ιστορία!
      φιλιά πολλά και καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  8. Γεμάτη έντονα συναισθήματα η ιστορία σου, με συνεπήρε κυριολεκτικά! «Άραγε αυτοκτονούν τα όνειρα;»...Μόνο αν εμείς το επιτρέψουμε, θα απαντούσα. Και το γεμάτο αισιοδοξία και υποσχέσεις τέλος που επέλεξες, το επιβεβαιώνουν!! Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου, για τον τρόπο που γράφεις, για τις ευαισθησίες σου, για το ταλέντο σου! Επίσης, πολλά συγχαρητήρια και για το 2ο βραβείο στο διαγωνισμό "Φωτογραφίζεν"!!!!! Τέλεια η φωτογραφία σου...πολύ το χάρηκα το αποτέλεσμα!! Φιλί στο Μπρίκι (συγγνώμη που προηγείται...αντ΄ εσού, αλλά έχω μια μικρή παραπάνω αδυναμία σ΄ εκείνον....να, όσο πατάει η πατούσα του!!!!! Μη μου ζηλεύεις..χαχαχαχαχα) και ακόμα πιο πολλά σε σένα! Καλό 3ήμερο να έχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Να είσαι καλά!
      Μόνο όταν τους το επιτρέψουμε...έτσι ακριβώς όμως!! Στο χέρι μας είναι να προχωράμε και να κρατάμε ζωντανά τα όνειρά μας!
      Θα του τα στείλω τα φιλιά του Μπρίκι γιατί είναι με τη μάνα του (την κόρη μου) τώρα...άφησαν τη γιαγιά (την αφεντιά μου) να τους νοσταλγεί και τους δυο...σνιφ σνιφ...
      Φιλιά πολλά και καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  9. Απ' την αρχή μέχρι το τέλος: υ π έ ρ ο χ ο !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το κείμενό σου ήταν μέσα στα αγαπημένα μου... Ψήφισα με πόνο καρδιάς γιατί πραγματικά δεν ήξερα ποιο να πρωτοδιαλέξω... Ήταν πολλά αυτά που ξεχώρισα!
    Τώρα που ξαναδιάβασα το κείμενό σου μαζί με τις φωτογραφίες με συγκίνησε ακόμα περισσότερο...
    Υπέροχο!
    Φιλάκιαα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς, γιατί το παθαίνω συνέχεια!!..χαχα!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Πόσο συναίσθημα βγάζουν αυτά που γράφεις πάντα Μαράκι μου!
    Συγχαρητήρια ήταν υπεροχο!!
    Φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μπράβο Μαράκι για την ιστορία σου! Μια ιστορία γεμάτην δύναμη και ελπίδα!
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου!!!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Κατερίνα μου!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  13. Είμαι σίγουρη ότι ο Μπρίκι ξεχώρισε τη δική σου ιστορία.
    Το κακό είναι ότι τα Μπρίκια δεν βαθμολογούν.
    Ωστόσο Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σου
    κάθε φορά και την τιμή που μου κάνεις.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Μπρίκι?...σιγά μην την ξεχώρισε....
      Καλύτερα που δε βαθμολογεί, κάτω από τη βάση θα μου έβαζε...είναι που έχουμε κι αυτή την κόντρα από τότε που συγκατοικούμε στο μπλογκ...χαχα!
      Να είσαι καλά Φλώρα μου...εμείς σε ευχαριστούμε για όλα όσα κάνεις...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Μα εσύ καλό μου, κάνεις καθημερινά κι από μια υπέρβαση! Υπερβαίνεις τον εαυτό σου και γι' αυτό σε θαυμάζω και σ' αγαπώ! Σε φιλώ γλυκά και πάντα να μας ταξιδεύεις με εικόνες και λόγια γλαφυρά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...να είσαι καλά...κι εγώ σε αγαπώ πολύ!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
    2. Ξέχασα να πω το πόσο σε θαυμάζω, αλλά νομίζω αυτό φαίνεται....

      Διαγραφή
  15. Τα χνάρια που αφήνεις πίσω σου είναι πάντα γεμάτα ζωή και έμπνευση.
    Συγχαρητήρια και για τις δύο συμμετοχές σου και ανεξάρτητα από κατατάξεις, να ξέρεις πως κάθε τι που καταθέτεις, αφήνει μια γλυκιά αύρα πίσω του.
    Να'σαι καλά Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωω...πόσο γλυκά λόγια!!!
      Να είσαι καλά Μαράκι μου...σε ευχαριστώ πολύ!!

      Διαγραφή
  16. Συγχαρητήρια!! Τα κείμενά σου είναι πάντα εξαιρετικά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου για τα καλά σου λόγια!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  17. το κείμενό σου ανθρώπινο, γεμάτο ευαισθησία, ελπίδα και δυναμισμό. το απόλαυσα Μαράκι μου πραγματικά τόσο, όσο και τις πανέμορφες φωτογραφίες σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Βίκυ μου...χαίρομαι που σου άρεσε!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Ο λόγος σου, το ύφος σου και φυσικά η ίδια ιστορία είναι τέλεια!! Μπράβο σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Όμορφη και αυτή η ιστορία σου
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Υπέροχη η ιστορία σου και δένει τέλεια με τις φωτογραφίες. Μπράβο σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Υπέροχη η ιστορία σου Μαρία μου!!!Οπως καί πανέμορφες όλες οι φωτό σου!!!
    Καλή Κυριακή!!!Φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Dimi μου!!
      Φιλιά πολλά και καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  22. ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΡΑΚΙ ΜΟΥ!!!!!!
    ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΥ ΠΗΡΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!!
    ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΕΣ!!!!!
    ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ρένα μου..!!
      Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  23. χαίρομαι που στηρίζουμε το παιγνίδι της Φλώρας μας...νέοι φίλοι...31 συμμετοχες...ωραία η ιστορία σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Δελφινάκι μου...το παιχνίδι είναι υπέροχο και δικαιολογημένα έφτασε να έχει τόση αποδοχή...!

      Διαγραφή
  24. Τα χναρια ηταν απο τα πολυ ομορφα κειμενα Μαρια γραφεις πολυ ωραια . ΟΙ φωτογραφιες σου δειχνουν αυτα τα ερειπωμενα κτισματα κι εγω πραγματικα συγκινουμαι, τα αγαπω αυτα τα πετρινα κι ερειπωμενα ακομη και ειναι το ονειρο μου να αποκτησω ενα τετοιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
      Κι εγώ θέλω να αποκτήσω ένα μια μέρα, έχω μάλιστα κάποια στο μάτι, που να επισκευάζονται βέβαια, αλλά μόνο όνειρα κάνω...αυτά είναι τζάμπα έτσι κι αλλιώς..χαχα!

      Διαγραφή
  25. Τα δικά σας χνάρια έχουν μια δόση αισιοδοξίας πάντα .. Η κάθε ιστορία σας είναι μια κατάθεση ψυχής ..
    Χωρίς να σκέφτομαι κατατάξεις κ διαγωνισμούς, μιας κ επειδή δεν έχω Blog δεν τους έχω καταλάβει κιόλας, κρατάω τα όμορφα συναισθήματα που νιώθω κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία σας .. γεμίζω με όρεξη για ζωή ..
    Θα γίνω κουραστική αν πω για μια ακόμη φορά πόσο με γοητεύει ο τρόπος γραφής σας ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια....κατακόκκινη έγινα τώρα!!

      Διαγραφή