Και εγένετο...ντομάτα! - And there was...tomato!! (Green day)

Κυρίες και κύριοι!

Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω ...

την υπέροχη,

την εντυπωσιακή,

την ανυπέρβλητη,

τη μοναδική(!)

ταράμ...ταράμ....

ντομάτα μου!!!

Ladies and gentlemen

I present you (with joy)

my (only) tomato!!!

Ουάου!!!!!...

(σας καταλαβαίνω απόλυτα...έτσι έκανα κι εγώ)

Η ντομάτα αυτή έχει ολόκληρη ιστορία!

Όταν πριν μήνες παρουσίαζα όλο χαρά εδώ το ξεκίνημα της Οδύσσειας, περίμενα πως μέσα στο καλοκαίρι θα έβλεπα τους κόπους μου (σιγά τον κόπο, αλλά λέμε τώρα) να ανταμείβονται.

Το καλοκαίρι πέρασε και ντοματούλα δεν είδα ούτε για δείγμα.

Είδα Λαιστρυγόνες, είδα Κύκλωπες, Ιθάκη δεν είδα!

Είδα άνθη όμως, πολλά άνθη!!

Όλο το καλοκαίρι οι ντοματιές άνθιζαν και άνθιζαν.

Είχα αρχίσει πια να πιστεύω πως ήταν απλά καλλωπιστικές.

Κάθε απόπειρα να "δεθεί" ο καρπός κατέληγε σε αποτυχία.

Πέρασε το καλοκαίρι και ήρθε το φθινόπωρο.

Το Σεπτέμβρη κάτι άρχισε να γίνεται.

Επιτέλους άρχισαν να δένουν τα άνθη και να ετοιμάζονται να δώσουν καρπούς.

Οι μόνοι καρποί που είδα όμως, ήταν σαν χαπάκια.

Η χαρά μου τεράστια!

Είχα καταφέρει να δημιουργήσω την ντομάτα "βραδύπους", την ντομάτα μινιατούρα...την ντομάτα μπονζάι (τρία σε ένα).

Πάνω που σκεφτόμουν αν η επιστήμη θα δει με καλό μάτι αυτή μου την ανακάλυψη, κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά.

Ποιος χρειάζεται ντομάτα σε χάπι;

Πόσα χαπάκια χρειάζονται για να φτιάξεις μια σαλάτα της προκοπής;

Πέρασε ο καιρός, τα χαπάκια κοκκίνισαν, αλλά δε μεγάλωσαν ποτέ.

Ο Οκτώβρης κύλησε κι αυτός μες στην αβεβαιότητα.
Σκεφτόμουν να τις χαλάσω, χρειαζόμουν και τις γλάστρες, αλλά ήταν γεμάτες άνθη και τις λυπόμουν.
Άσε που μοσχομύριζε το μπαλκόνι.
'Ετσι τις κράτησα.
Και σήμερα....ω, σήμερα!!!
Αρχές Νοέμβρη και συγκεκριμένα, 5 Νοεμβρίου του σωτηρίου έτους (ή έτος της καταστροφής, περί ορέξεως...) 2012 και η πρώτη μου ντομάτα αποκτά υπόσταση.
Είναι εδώ και είναι πράσινη (ακόμα)!!!
Απολαύστε την!!!

                                     I'm linking to Fiona {Green Day 20}