Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Ανακατώστρας και υιός


Ανακατώστρας και υιός

Το σπίτι είναι βυθισμένο στην ησυχία. Όλοι κοιμούνται του καλού καιρού.
Μόνο κάποιο ξύλο τρίζει κάπου κάπου στο τζάκι και ταράζει τη σιγαλιά.
Μόνο αυτό; Αν στήσεις αυτί θα ακούσεις και κάτι ακόμα.
Κάτι, που καθόλου δε μοιάζει με τους φυσιολογικούς ήχους ενός σπιτιού που ακούγονται μόνο το βράδυ.
Ομιλίες έρχονται από την κουζίνα.
Εκεί στέκονται δυο φιγούρες η μια απέναντι στην άλλη και λογομαχούν.
Κάτι μου λέει πως δεν είναι παρά καλικάντζαροι, αλλά για στάσου να ακούσουμε τι λένε!
Μια φωνή ακούγεται καθαρά και είναι παιδική, φοβισμένη.
-Σσσσσς, μη φωνάζεις και άσε κάτω το μαχαίρι, γιατί θα γίνει καμιά ζημιά, τραύλισε.
- Θα γίνει καμιά ζημιά! Κορόιδεψε η άλλη φωνή. Μα αυτό ακριβώς θέλω να γίνει. Ζημιά, πολλές ζημιές δηλαδή. Τόσες πολλές που να χάσουν το λογαριασμό μετρώντας τες οι άνθρωποι! Έφτυσε την τελευταία λέξη με περιφρόνηση.
Τα σάλια πέτυχαν τον μικρό στο πρόσωπο, που μόρφασε αηδιασμένος και σκουπίστηκε με το μανίκι του.
Μόλις τέλειωσε το λογύδριο ο μεγαλύτερος, κάρφωσε το μαχαίρι με μανία στο τραπέζι, σκίζοντας το τραπεζομάντηλο κι άρχισε να χοροπηδά εδώ κι εκεί ανακατεύοντας τα πάντα!
Ανακατώστρα τον έλεγαν και ήταν διάσημος σε όλους, για την ικανότητά του να μην αφήνει τίποτα όρθιο! 
Ο μικρός έτρεχε πίσω του και τακτοποιούσε ξανά όσα μπορούσε να τακτοποιήσει.
Αν έβαζε τα δυνατά του θα έσωζε κάτι για να μπορέσουν οι άνθρωποι να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα.
- Τι σόι καλικάντζαρος είσαι εσύ, άρχιζε να σκούζει ο Ανακατώστρας. Ντρέπομαι να λέω πως σε έχω γιο. Εγώ ο Μέγας Ανακατώστρας με το όνομα, σταμάτησε για λίγο και υποκλίθηκε σα να άκουγε ένα φανταστικό χειροκρότημα, να έχω γιο εσένα. "Ανακατώστρας Τζούνιορ" σου λέει  ο άλλος και περιμένει να δει να συνεχίζεται η παράδοση της τρανής μας οικογένειας. Κι εσύ, φτου, ξανάφτυσε, εσύ να είσαι ένας Μέγας Τιποτάκιας!
Ο...Τζούνιορ κοκκίνησε από ντροπή, μα έμεινε να κοιτάζει ανήμπορος την άχνη από τους κουραμπιέδες που είχε σκορπίσει λίγο πριν ο πατέρας του παντού. Τίποτα δεν μπορούσε να κάνει γι΄αυτή, μα άρχισε να φυσάει εδώ κι εκεί για να τη διώξει.
Μάταιος κόπος. Εκεί που φυσούσε, ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. Βιάστηκε να το σκουπίσει μην το δει ο πατέρας του και τότε πήρε το μάτι του τη γάτα που κρύβονταν κάτω από το τραπέζι και πάσχιζε να του τραβήξει την προσοχή. 
Ο πόνος που του είχαν προκαλέσει τα λόγια του πατέρα του υποχώρησε μπροστά στο γεμάτο κατανόηση βλέμμα της γάτας.
Του φάνηκε μάλιστα πως του έκλεισε το μάτι. 
Ξάφνου σα να μεγάλωσε. Δεν τον ένοιαζε πια ούτε η γνώμη του πατέρα του και πολύ περισσότερο η γνώμη των άλλων. 
Αυτός θα συνέχιζε να πορεύεται σύμφωνα με όσα ένιωθε!
Κι ένιωθε πως είχε την ευθύνη να μη γίνουν όλα μπάχαλο.
Ανασκουμπώθηκε και συνέχισε να καθαρίζει το χάος που σκόρπαγε πίσω του ο Μέγας Ανακατώστρας.



Αυτό το παραμυθάκι ήταν η δική μου συμμετοχή στο "Παίζοντας με τις λέξεις". 
Και μακάρι η ζωή να ήταν σαν παραμύθι.


Ζούμε όμως σε έναν κόσμο γεμάτο καλικάντζαρους, που βάζουν τα δυνατά τους για να ανακατεύουν τα πάντα.
Σε έναν κόσμο που η υποκρισία βασιλεύει.
Που οι καμπάνες χτυπάνε πένθιμα για λάθος λόγους και σιωπούν όταν χάνονται ζωές και όταν καταπατούνται βασικά δικαιώματα.

Οι καμπάνες της σιωπής δε νοιάζονται για τους πρόσφυγες, για τους φτωχούς, για τους απελπισμένους.
Οι καμπάνες της ντροπής ξέχασαν για ποιο λόγο οφείλουν να σημαίνουν.
Πίσω από κάθε καμπάνα που ξεχνά το ρόλο της, κρύβεται ένας μισαλλόδοξος που έχει πάψει από καιρό να είναι άνθρωπος.
Όχι γιατί άγγιξε την αγιοσύνη, αλλά γιατί συντάχτηκε με τους καλικάντζαρους και πριονίζει ακούραστα ζωές.
Πίσω από κάθε μισαλλόδοξο κρύβεται η ανοχή.
Ως πότε θα αφήνουμε μια χούφτα καλικάντζαρους να κάνουν κουμάντο;
Ας αρχίσουμε να φυσάμε όλοι μαζί να καθαρίσει το τοπίο από όλους τους!
Το νόημα των Χριστουγέννων, ξεχασμένο από τους περισσότερους που θα σπεύσουν να προσκυνήσουν πρόσωπα που το παίζουν Θεοί, καλικάντζαρους που υποκρίνονται τους αγίους. Και οι ψυχές τους θα μολύνονται από λόγια μίσους στο όνομα του Ιησού!
Τι τραγική ειρωνεία στα αλήθεια!
Στο όνομα της ίδιας της αγάπης να σπέρνεται το μίσος!

"...έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές..."


"...είναι που μ’ έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ’ όνομά μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου..."


Οι στίχοι των Active Member γυρνάνε στο μυαλό μου κάθε φορά που κάποιοι άμοιροι "πιστοί" ακολουθώντας ανάξιους ταγούς στρέφονται κατά του πλησίον τους, αλλά τηρούν τους "τύπους", νομίζοντας πως οι "τύποι" θα τους σώσουν.
Χαμένες ψυχές που βολοδέρνουν στο τίποτα και στο πουθενά, ονειρεύονται μια σωτηρία που δεν την αξίζουν, ενώ βυθίζονται στο μίσος και στην παράνοια που διδάσκονται καθημερινά!
Ω, τι κόσμος, αγγελικά πλασμένος, διαβολικά παραμυθένιος!!!

19 σχόλια:

  1. Ο Μέγας Τιποτάκιας όλα τα λεφτά! Αχαχα!
    Ναι, γεμίσαμε "καλικάντζαρους που υποκρίνονται τους αγίους", προπαντός, υποκρίνονται γενικώς.. "Μεγατιποτάκιδες" όλοι τους! Φιλιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α μπράβο! Μεγαλοτιποτάκιδες!!
      Φιλιά πολλά και καλά Χριστούγεννα!

      Διαγραφή
  2. Τί να σχολιάσω?! Εκπληκτικό παραμύθι! Διδακτικό και τόσο ικανό να σε πείσει να αλλάξεις!
    (Ή τουλάχιστον, όποιον έχει ακόμα μέσα του λογική και συναίσθημα... Για τους υπόλοιπους, δεν έχει γιατρειά...)
    Μα, βρε Μαράκι, χρόνια τώρα, τα μεγαλύτερα εγκλήματα γίνονται στο όνομα της αγάπης...
    Καλές γιορτές, κορίτσι μου! Υγεία, χαμόγελο, αγάπη και ανθρωπιά!
    ΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Ιωάννα μου!
      Ακριβώς όπως το είπες!
      Καλές γιορτές με υγεία και χαρά σου εύχομαι!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Μαράκι μου χρόνια πολλά καλά
    φ ω τ ε ι ν ά Χριστούγεννα!!

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά Ελένη μου και καλά Χριστούγεννα!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Ποιός να συμμαζέψει το χάος που βασιλεύει Μαρία μου;
    Σημεία των καιρών!
    Το παραμύθι σου υπέροχο.
    Συμφωνώ και με τις σκέψεις σου για την υποκρισία που μας διακατέχει!!!!!
    Τί να πω;
    Καλά Χριστούγεννα, ότι και να σημαίνει αυτό!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Ρένα μου!
      Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!

      Διαγραφή
  5. Μαρία, ότι και να πω, θα χαλάσει την υφή των λόγων σου. Τα ασπάζομαι απόλυτα και το κλείσιμό σου με ιδιαίτερη ένταση και συγκίνηση. Συναντιόμαστε στις ίδιες σκέψεις και ανησυχίες γιατί ολοταχώς οι κοινωνίες έρπουν βρώμικα προς τα μεσαιωνικά χρόνια.
    Καλά Χριστούγεννα να σου ευχηθώ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά, γυρίζουμε στο μεσαίωνα...πόσο δίκιο έχεις!
      Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!

      Διαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ!
      Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!

      Διαγραφή
  7. Αααααα, καλικάντζαροι ήταν τελικά... Στην αρχή, που πρωτοάκουσα τις συνομιλίες να έρχονται από την κουζίνα, νόμιζα ότι είναι τρολ!

    Ναι, δεν το συζητώ, τα ζω τα παραμύθια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλός ο ανακατώστρας, αλλά ο γλυκούλης ο υιός μου έκλεψε την καρδιά. Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή σου Μαρία μου.
    Καλά Χριστούγεννα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ω, ναι η ζωή μας είναι πλέον μια τραγική ειρωνεία...!
    Άντε να δούμε πότε θα ξεμπερδέψουμε απο τη δήθεν αγιοσύνη...
    Τα καλικαντζαράκια σου, υπέροχα! Τα απόλαυσα!!!

    Πολλά φιλιά Μαρία μου. Να έχεις όμορφα Χριστούγεννα με υγεία και ευτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Κατερίνα μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι κι εγώ καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου δεν θα μπορούσες να το θέσεις πιο πετυχημένα το ζήτημα που βιώνουμε!! από καλικατζάρια χορτάσαμε πια!!!
    Τώρα πως θα τα ξεφορτωθούμε αυτό .. τι να πω..
    Να σαι καλά κοπέλα μου και συγχαρητήρια για το κείμενό σου και την άψογη διοργανωση!!
    Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή