Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Μια μικρή (σκοτεινή) Χριστουγεννιάτικη ιστορία


"Τη νύχτα τα ακούς να σκούζουν"...με κοίταξε πίσω από τα μυωπικά παλιομοδίτικα γυαλιά του και συνέχισε γουρλώνοντας τα μάτια του, "τα τσακάλια λέω, κατεβαίνουν από το βουνό τη νύχτα και στήνουν πανηγύρι. Μη φοβάσαι, αν μείνεις μέσα δεν κινδυνεύεις."
Και με αυτά τα λόγια άφησε τη βαλίτσα μου, με καληνύχτισε και βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω του την πόρτα.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν να αρπάξω τη βαλίτσα, να χωθώ στο αυτοκίνητο και να φύγω από τούτο το μέρος όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Η νύχτα όμως είχε αρχίσει ήδη να τυλίγει στα πέπλα της τη ρεματιά και σε λίγο θα κατάπινε και το τελευταίο φως που ξέμεινε σαν ξέφτι στον ορίζοντα.
Η σκέψη μιας περιπλάνησης σε τούτη την ερημιά νυχτιάτικα δεν ήταν καθόλου ελκυστική.
Αναθεμάτισα την τύχη μου, μα ήξερα καλά πως αυτό που έπρεπε να αναθεματίσω ήταν η πλήρης ανικανότητα προσανατολισμού που με έκανε να πάρω λάθος δρόμο και να βρεθώ εδώ.
Το πανδοχείο ορθώθηκε μπροστά μου την κατάλληλη στιγμή.  

Στην αρχή το προσπέρασα, αλλά φτάνοντας στο τέλος του μικρού οικισμού και λίγο πριν αρχίσω να αρχίσω να ανηφορίζω ξανά μάταια στα βουνά, το ξανασκέφτηκα και γύρισα πίσω.
Όλα έδειχναν πως ο καιρός χαλούσε.
Θα συνέχιζα το πρωί. Ας ξεκουραζόμουν μια νύχτα. Ίσως με καθαρό μυαλό και καλύτερες οδηγίες να έφτανα αύριο στον προορισμό μου. Αν δηλαδή δεν μου έκλεινε το δρόμο η χιονοθύελλα. Η σκέψη να περάσω τα Χριστούγεννα εδώ με τα τσακάλια με έκανε σχεδόν να βουρκώσω.
Λίγο αργότερα, με την πείνα οδηγό ξεμύτισα από το δωμάτιο.
Δεν είχα κάνει δυο βήματα, όταν φωνές και μουσική έφτασαν ξεκάθαρα στα αυτιά μου.
Ακολούθησα τους ήχους και βρέθηκα έξω από ένα δωμάτιο. Χωρίς να το σκεφτώ άνοιξα την πόρτα.
Πού κρύβονταν όλος αυτός ο κόσμος όταν έφτασα;
Κανείς δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται την παρουσία μου. Ξαφνικά ένα χέρι με άρπαξε και με τράβηξε έξω από το δωμάτιο. Η πόρτα έκλεισε πίσω μου και βρέθηκα να κοιτάζω στα μάτια τον ιδιοκτήτη.
"Δεν είχες καμιά δουλειά εκεί, είπε. Είναι μια ιδιωτική μάζωξη και θα τους αναστάτωνες χωρίς λόγο."
Ένα σωρό ερωτήσεις σπρώχνονταν να βγουν από το στόμα μου, αλλά βγήκε μόνο μία.
"Μήπως υπάρχει τίποτα να φάω;" 
Λίγη ώρα αργότερα, καθόμουν σε ένα τραπεζάκι κοντά στην είσοδο και πάλευα με ένα σάντουιτς αμφίβολης ποιότητας. Η όρεξη είχε κάνει φτερά.
Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Το απόλυτο σκοτάδι έπεφτε στο φωτισμένο παράθυρο με ορμή. Μου φάνηκε πως έσπρωχνε το τζάμι να μπει μέσα. Αλλά ήταν μόνο ο άνεμος που όλο δυνάμωνε και πάλευε με κάθε τι που συναντούσε στο διάβα του που έδινε αυτή την εντύπωση.
Ξαφνικά δεν ήθελα να μείνω άλλο εδώ.
"Δε θα το φας το σάντουιτς;"
Η φωνή του με έβγαλε από τις σκέψεις. Τράβηξα τα μάτια από το παράθυρο και σηκώθηκα.
"Τελικά δεν πεινούσα και τόσο, αποκρίθηκα. Θα πάω να ξαπλώσω. Καληνύχτα!"
Παράξενα ανακουφισμένος, με καληνύχτισε κι αυτός.
Σε λίγη ώρα βρισκόμουν πάλι στο μικρό δωμάτιο, πασχίζοντας να βγάλω νόημα. Κοίταξα στο σκοτάδι, ψάχνοντας να δω πως έφτασαν όλοι όσοι είχα δει νωρίτερα εδώ. Μόνο το δικό μου αυτοκίνητο στέκονταν έξω, μοναχικό, απελπισμένο.
Έβγαλα τα παπούτσια και ξάπλωσα με τα ρούχα. "Να είμαι έτοιμη, αν χρειαστεί" σκέφτηκα. "Έτοιμη για τι"; κάγχασε ο λογικός εαυτός μου, αλλά τον αγνόησα.
Ξύπνησα από ένα ουρλιαχτό. Τα τσακάλια θα είναι αναλογίστηκα, μα τα μάτια μου έμειναν διάπλατα ανοιχτά.
Το χτύπημα στην πόρτα με έκανε να πεταχτώ πάνω.
Ήταν ο ξενοδόχος που με καλούσε σε μια άλλη μάζωξη. Τον ακολούθησα σαν υπνωτισμένη.
Με πήγε στο ίδιο δωμάτιο που πριν δε με άφησε να μπω. Αυτή τη φορά με έσπρωξε σχεδόν μέσα κι έκλεισε την πόρτα πίσω μου.
Κανείς δεν ήταν εκεί. Άρχισα να θυμώνω με το κακόγουστο αστείο και στράφηκα να φύγω, αλλά εκείνη τη στιγμή άναψαν χιλιάδες φωτάκια δίνοντας σχήμα σε πολλά χριστουγεννιάτικα δέντρα.
Γύρω τους ξετυλίγονταν σκηνές από όλα μου τα Χριστούγεννα, γιατί όλα αυτά τα δέντρα ήταν τόσο γνώριμα. 
Περιφερόμουν ανάμεσά τους ολότελα μπερδεμένη, μα γρήγορα βυθίστηκα στις αναμνήσεις που στέκονταν ολοζώντανες μπροστά μου.
Μόνο ένα δέντρο έστεκε σκοτεινό. Δεν το αναγνώρισα. Αναγνώρισα όμως όσους κάθονταν λίγο πιο κει προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν το αναπόφευκτο.
"Τι έγινε;" τους φώναζα αναστατωμένη, μα εκείνοι δε με άκουγαν. Είχαν στραμμένη την προσοχή στην οθόνη μπροστά τους. Το πρόσωπό μου συσπάστηκε και τα δάκρυα έκαναν την εικόνα που έδειχνε η τηλεόραση να θολώσει, καθώς καταλάβαινα πως αυτά τα Χριστούγεννα δε θα τα γιόρταζα ποτέ.



Η ιστορία μου σκοτεινή μεν, Χριστουγεννιάτικη δε, συμμετέχει στις "Μικρές Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες" της Αριστέας από το "Η ζωή είναι ωραία"



Το "Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τη βαθμολογία σας!

33 σχόλια:

  1. α πα πα ,φοβάμαι να κοιμηθώ! Ανατριχιασα!
    Τέλεια και αυτη η ιστορία Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να την ξεχάσεις μέχρι να πας για ύπνο!
      Σε ευχαριστώ πολύ!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Μου άρεσε πολύ η σκοτεινή και γεμάτη μυστήριο αύρα της ιστορίας και ήθελα να σου γράψω πως με παρέσυρες σε μια ατμόσφαιρα που λατρεύω να διαβάζω... Μα ο επίλογός σου, με συγκλόνισε...
    Αχ, βρε Μαράκι... Το'χεις, κορίτσι μου! Το 'χεις!
    Φιλί γλυκό! ΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι απάνω που είχα ηρεμήσει κομματάκι απ' την ένταση της μέρας, μπήκα στο πανδοχείο σου ανυποψίαστη και αμέριμνη. Κι επειδή δεν σε είχα γνωρίσει σ' αυτό το ύφος γραφής, ξεκίνησα την ανάγνωση με κέφι και περιέργεια για τη χριστουγεννιάτικη εκδοχή σου. Πάγωσα ρε Μαράκι, παρασύρθηκα στις εικόνες σου και ένιωσα την ένταση στο πετσί μου. Η κορύφωση στο τέλος, με αποτέλειωσε. Γιατί δεν γράφεις πιο συχνά τέτοιες ιστορίες; Είσαι υπέροχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Με παρέπεμψε στα διηγήματα
    του Πόε!!!
    Είσαι πολύ δυνατή πένα κι ένα κάτι
    το μυστηριώδες με την καλη έννοια
    σε διακρίνει
    Ο επίλογος για μένα έφερε τη σφραγίδα μεγάλου συγγραφέα...

    Καληνύχτα με φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαν να μπλέκεται ένας εφιάλτης με την πραγματικότητα - μόνο που δε μπορείς να καταλάβεις σε ποιό σημείο. Creepy η ιστορία σου, αλλά μου άρεσε, δεν ήταν αναμενόμενη, μού έκανε συνέχεια "στροφές". (Παρεμπιπτόντως, για τσακάλια έγραψες εσύ, για λύκο εγώ, θάνατο εσύ, θάνατο κι εγώ : η Αριστέα θα τραβάει τα μαλλιά της με τις γεμάτες θαλπωρή και αγάπη χριστουγεννιάτικες ιστορίες που μαζεύει! :-p) Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Διονυσία....σιγά μην τραβήξω τις μπούκλες μου!
      Χοροποηδάω από τη χαρά μου!!!

      Δώσατε εξαιρετικές ιστορίες !!!

      Διαγραφή
  7. Creepy η ιστορία σου Μαράκι μου, με κράτησε με αμείωτο ενδιαφέρον και δε σου κρύβω, πως τη διάβασα παραπάνω από μια φορά... την απόλαυσα! Ατμοσφαιρική και ενδιαφέρουσα, τη λάτρεψα!
    Μπράβο φίλη, μας καθήλωσες!
    Σε φιλώ γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευτυχώς, που με έφαγε η περιέργεια και δεν άφησα να τη διαβάσω το βράδυ! Πίστευα πως είναι χιουμοριστική ιστορία, αλλά σιγά - σιγά άρχισα να ακούω κι εγώ τα ουρλιαχτά και τον αέρα να σκούζει... Ωραίο κείμενο!
    Εντωμεταξύ, και μένα με έβαλε σε ατμόσφαιρα Πόε, όπως την Ελένη!
    Και πάλι πού ωραίες οι φωτό σου! Καλά, την εικόνα πού τη βρήκες;;; Ταίριαξε τέλεια!
    Τελικά, με όποιο είδος γραψίματος και να καταπιαστείς, μ' αρέσεις.
    Φλιά, Μαράκι! (Μπρρρ...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την εικόνα την έφτιαξα στο Lunapic!(Δίνω λινκ στη σημερινή ανάρτηση και στην ενότητα animation βρίσκεις ό, τι θες!)
      Πήρα μια φωτογραφία του δικού μου δέντρου και την "έβαλα" στο καλειδοσκόπιο!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  9. Έτσι, Μαρία, δώσε πόνο και σασπένς να γουστάρουμε! :)) Τα φιλιά μου και καλό μεσημέρι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωωωω Μαρία....! εντυπωσιακό κείμενο, πολύ ξεχωριστή έμπνευση....! με ξαφνιάζεις πολύ ευχάριστα. Το ύφος, το μυστήριο και το παράξενο, λατρεμένο μου, οπότε αντιλαμβάνεσαι τι έννιωσα.
    Πάντα τέτοια κορίτσι μου. Έξοχη συμμετοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σκιάχτηκα!
    Αλλά μου άρεσε!!! Πολύ!
    (πάρε πισούνι και φάει γάλα ...ακούω τη φωνή της μανούλας μου! αχαχαχα!0
    Μαρία μου εγώ σε έχω ικανή για τα σκοτεινά πάντως! Δεν με εξέπληξες, αντίθετα με μάγεψες!
    Να'σαι καλά!
    Σε ευχαριστώωωωωωω♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σκιάχτηκα!
    Αλλά μου άρεσε!!! Πολύ!
    (πάρε πισούνι και φάει γάλα ...ακούω τη φωνή της μανούλας μου! αχαχαχα!0
    Μαρία μου εγώ σε έχω ικανή για τα σκοτεινά πάντως! Δεν με εξέπληξες, αντίθετα με μάγεψες!
    Να'σαι καλά!
    Σε ευχαριστώωωωωωω♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Hotel California, εσύ;
    :))
    Δε σκιάχτηκα καθόλου, αντίθετα τη λάτρεψα την ιστορία σου, γιατί τρελαίνομαι με κάτι τέτοιες ιστορίες!! Και φοβερός ο επίλογός σου! Μπράβο Μαρία μου! Να γράφεις πιο συχνά "σκοτεινά", το'χεις με χίλια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλέ και γω αυτό σκέφτηκα!! Hotel Califonia!
      Πολύ δυνατό κείμενο που δημιουργεί εικόνες.
      Καλό βράδυ σε όλους.

      Διαγραφή
    2. Καλέ και γω αυτό σκέφτηκα!! Hotel Califonia!
      Πολύ δυνατό κείμενο που δημιουργεί εικόνες.
      Καλό βράδυ σε όλους.

      Διαγραφή
  14. Συναρπαστική και καθηλωτική η "σκοτεινή" ιστορία σου Μαρία μου, πολύ καλογραμμένη και ατμοσφαιρική, μου άρεσε πραγματικά και την απόλαυσα !!!Μπράβο σου !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μπράβο Μαρία, πολύ καλή η ιστορία σου! Καιρό είχα να διαβάσω κάτι τόσο ατμοσφαιρικό για Χριστούγεννα! Πολύ ωραία η γραφή σου...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. πραγματικά πολύ σκοτεινή η ιστορία σου Μαράκι μου, γεμάτη μυστήριο...μπερδεμένη με έντονα στοιχεία...μου άρεσε πολύ όμως, ο τρόπος γραφής σου είναι μοναδικός! φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μπρρρρ....! Παρά τη σκοτεινή πλευρά της, η ιστορία σου Μαρία μου ήταν εκπληκτική και καλογραμμένη!
    Να το συνεχίσεις το άθλημα... ;-)
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σε ευχαριστώ Μαρία που απόψε δεν θα κοιμηθώ εξαιτίας σου!!
    Πλάκα κάνω!
    Υπέροχη η ιστορία σου Μαρία μου, ξέφευγε από το στυλ που συνηθίσαμε στις μικρές χριστουγεννιάτικες ιστορίες. Μου άρεσε πολύ και με παρέσυρε στην σκοτεινή της ατμόσφαιρα.
    Σε γλυκοφιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλα απιστευτο ε!Φοβερη ιστορια ατμοσφαιρα ενταση...μπραβο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Καλα απιστευτο ε!Φοβερη ιστορια ατμοσφαιρα ενταση...μπραβο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σκούξανε και παρασκούξανε τα τσακάλια Μαρία μου!!! Ακρως ατμοσφαιρική η ιστορία σου σε ενα είδος γραφής που προσωπικά λατρεύω!!!
    Φιλάκια ολόγλυκα σου στέλνω!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για τα όμορφα σχόλιά σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μαρία μου τι να πω...κράτησες την αγωνία μου ως το τέλος αμείωτη. Πολύ μου άρεσε.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Λάτρεψα την ιστορία σου!!!!!!!!! Με παρέσυρε και την έζησα ως το τέλος της!! Μπράβο Μαρία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή