Στον καφενέ του χωριού - Ιστορίες του καφενέ #2

Στον καφενέ του χωριού

Ο Αύγουστος ανυπόμονος μαζεύει τις μέρες του όπως όπως για να φύγει.
Τις αναμνήσεις όμως, τις τυλίγει προσεκτικά με όλες του τις αγαπημένες μυρωδιές και τις στολίζει με δυο φεγγάρια και μια ευχή, για να τις αφήσει δώρο στους ανθρώπους.
Και όταν φύγουν και οι τελευταίοι παραθεριστές από τούτο το ορεινό χωριουδάκι, αυτές θα είναι στις αποσκευές τους και θα ταξιδεύουν μαζί τους.

Η μυρωδιά του καφέ και του αγιοκλήματος που πάλευε γενναία με την κληματαριά, εκεί στο καφενεδάκι στη μέση του χωριού, τοποθετήθηκε ήδη στη μνήμη του κυρ-Γιάννη κι ας μην έχει φύγει ακόμα. 
Συνταξιούχος του δημοσίου βλέπετε κι έχει ρίξει σχεδόν όλο του το εφάπαξ στο πατρικό.
Από την αρχή το ανάστησε, αφού ο χρόνος αδυσώπητα σκληρός είχε βαλθεί να το γκρεμίσει.
Παλατάκι το έκανε όμως. Σε τέτοια παλατάκια γεμάτα γλάστρες με βασιλικό και γιασεμιά που μπλέκουν τα κλαδιά τους ίσαμε τα κεραμίδια, ζουν οι πραγματικοί βασιλιάδες.

Με βαριά καρδιά θα το αποχωριστεί και φέτος.
Προσπαθεί να κερδίσει άλλον ένα μήνα διακοπών, μα η κυρά-Γιάννενα, όπως τη φωνάζουν στο χωριό κι αυτή εξοργίζεται, είναι ανένδοτη.
Όσο βάζει αυτός μπροστά τις δικαιολογίες για τάχα επισκευές και δουλειές που πρέπει να γίνουν, τόσο αυτή προτάσσει μαζί με τα στήθη της και το ακλόνητο επιχείρημα πως τα σχολεία ανοίγουν όπου να 'ναι και πρέπει να γυρίσουν να βοηθήσουν με τα εγγόνια.

Σήμερα ήρθε σκασμένος από το καφενείο και όλο ξεφυσάει.
Τα ξαναθυμάται όλα καθώς τα περιγράφει στη γυναίκα του.

"Ήμασταν που λες ο Λάμπρος, ο Ανδρέας κι εγώ και τα λέγαμε. 
Κουτρουβαλούσε άτσαλα από το βουνό κι εκείνο το ωραίο αεράκι που μου αρέσει και μας έφερνε τα νέα του δάσους. 
Ο κόσμος όλος μια ευλογία!
Μαζί με τον καφέ μας ο Απόστολος μας είχε φέρει και λουκουμάκια με φρέσκο νερό από την πηγή.
Κοίταξα γύρω μου αναπαμένος κι έκλεισα στην καρδιά μου, με όλες της τις ευωδιές, εκείνη τη στιγμή, πριν ακόμα πιω την πρώτη γουλιά. 
"Στον παράδεισο είμαι", συλλογίστηκα. Πού να φανταστώ ο έρμος πως την κόλαση από τον παράδεισο μια πόρτα τη χωρίζει.

Κι έλαχε η πόρτα αυτή να ανήκει στην αυτοκινητάρα του βουλευτή μας, (ειρωνικό εκείνο το μας, σαν φτύσιμο βγήκε από τα χείλη του) που κάνει ολιγοήμερες διακοπές, όπως αρέσκονται να λένε όλοι αυτοί του σιναφιού τους. 
Λες κι ο κόσμος που δεν μπορεί να πάρει ανάσα από τα βάσανα που τους φόρτωσαν, θα παρεξηγηθεί περισσότερο αν ακούσει πολυήμερες. Φτου τους!...(να και η φτυσιά).
Ξεφορτώθηκαν από μέσα κάθε λογής κουστουμάτοι και παρατρεχάμενοι.
Ανάμεσά τους κι ένας παπάς. 
Και μην με ρωτήσεις πόσοι χώραγαν σε ένα αυτοκίνητο, γιατί είναι αποδεδειγμένο πως χίλιοι κακοί χωράνε, κι όσοι περισσεύουν έρχονται αργότερα με τα πόδια.

"Πιάσε τα..." ξεκίνησα να λέω στα παιδιά για πλάκα, μα μας τα έπιασαν αυτοί.
"Τι είναι τούτοι ρε γυναίκα"; γουρλώνει τα μάτια μα συνεχίζει.
" Κάθισαν που λες στο διπλανό τραπέζι αφού μουρμούρισαν μια καλησπέρα του διαόλου, και άρχισαν να μιλάνε και να καμαρώνουν για εκείνη την επιστολή, ξέρεις δα, για το αντιρατσιστικό, που έστειλε ο άλλος ο αρχι...αρχι...αρχιδικός τους", συμπληρώνει γρήγορα γρήγορα, μετά το αυστηρό βλέμμα που εισέπραξε από τη Γιάννενα.

"Σε λίγο έφτασε συνάμενος κουνάμενος και ο άλλος, ο δικός μας ντε, που τις Κυριακές κηρύττει τάχα δήθεν την αγάπη και τις άλλες μέρες αγκαλιάζει το μίσος του για όλα και για όλους και το περιφέρει ολούθε, σκέτο λάβαρο μόλυνσης.
 -Κι αναρωτιέται μετά, ο παλιοφασίστας, κάθε φορά που μας συναντά γιατί δε μας βλέπει στην εκκλησία.
Η εκκλησία πως τον αντέχει είναι το ερώτημα!-
Κάθε τους λέξη οπλισμένη με ένα μαχαίρι ήταν. Έσκιζε τον αέρα και καρφώνονταν στις ψυχές μας. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έλεγαν. Μίσος, οργή και κακία σκίασαν τον αέρα.

Πάνε οι όμορφες μυρωδιές, γέμισε μπόχα ο αέρας. Ο καφές ξεθύμανε, έχασε τη γλύκα του και το λουκουμάκι. Δεν άντεχα να βλέπω και να ακούω.
Σταμάτησε κι εκείνο το αεράκι να φυσά σα να ήθελε να τους αποφύγει κι αυτό. 
Ο Λάμπρος κι ο Αντρέας να κοιτιούνται και να μου κάνουν νοήματα, με ξέρουν δα καλά, για να ηρεμήσω.

Τους άφησα αυτούς να κοιτιούνται, σηκώθηκα, στάθηκα μπροστά στο τραπέζι της "εξουσίας",  και τους τα είπα από την καλή κι από την ανάποδη...και λέω βρε γυναίκα...να, λέω, αύριο να μαζευτούμε σπίτι μας, να τακτοποιηθούμε κι εμείς πριν αρχίσουν τα σχολεία.
Σα να βάρυνε πολύ ο αέρας εδώ και μου σώνεται η ανάσα."

Η ιστορία σερβιρίστηκε για τις  Ιστορίες του καφενέ #2 που συντονίζει η Αριστέα.

Βασίζονται σε ιδέα της Μαρίας Κανελλάκη.

Συμμετέχουν οι:

Δημήτρης Ασλάνογλου , Coffee time

Ινώ, Σκιάθος, Απογευματινό καφεδάκι

Lysippe, Στα δυο χέρια της θύμησης

Christina Andromeda, Καφεναί

Giwta Ar. Καφενές οδού ευτυχίας

Κλαυδία, Των τραίνων ιστορίες

 Αλέξανδρος,Η Ροζάννα στη χώρα της κοκαΐνης
Σμαραγδένια Ρούλα,Το απρόοπτο,
Des Jav, (Δέσποινα) Το παρελθόν χτυπά την πόρτα
Λάχεσις (Επιλογή). Ο τρελ'Αντώνης
Τάσος Κ. Η Βασίλισσα
Velvet, Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι
Rylie, Στη σκιά του πλάτανου
@ριστέα, Παράλληλα σύμπαντα

Μαζεστίξ, Κόκκαλα έχει το καφέ

Έλλη (Funkey Monkey) Τα κίτρινα μολύβια

Ελένη Φλογερά, Τα απρόοπτα ομορφαίνουν τη Ζωή

Γλαύκη, Η ζωή δεν μας χωράει όλους

Μαρία Κανελλάκη , Το αυγό του Προέδρου

Γιώργος-Hengeo, το Παζλ των Ψυχών

Μαρίνα, Λίγος καφές για τα ξένα

Κατερίνα Βαλσαμίδη, Ο Τελευταίος καφές !

Κική, Η Οδός της Αγάπης 

Zina Marnezi,Zina Marnezi, Μια ανάμνηση σε άσπρο φόντο 

Χριστίνα (Butterfly) Το χρέος