Ένας σκύλος, μα τι σκύλος!

Είναι πανέμορφος, πανέξυπνος, αστείος.

Είναι ο Ρίκι (Μπρίκι).

Θα μπορούσα για ώρες να λέω τα καλά του, γιατί ως γνωστόν, αν δεν παινέψουμε το σκύλο μας θα πέσει και θα μας πλακώσει, αλλά θα δείξω αυτοσυγκράτηση.

Ο Ρίκι είναι γεννημένος χορευτής! Αν ήταν άνθρωπος σίγουρα μια μέρα θα μάγευε τα πλήθη, αλλά είναι μονάχα ένα σκυλί και μαγεύει εμάς με τις πιρουέτες του και τις σχεδόν χορευτικές του κινήσεις!

Δεν τρέχει απλά, δεν πηδάει απλά, δε σηκώνεται απλά στα πίσω πόδια του.

Όταν είναι χαρούμενος, ή έχει όρεξη για παιχνίδια, κάνει τόσες τρέλες, που κάποιες φορές μας κάνει να φοβόμαστε για τη σωματική του ακεραιότητα.

Αν δει κάποιον, που έχει να δει καιρό (και που αγαπάει), γίνεται Νουρέγιεφ. Πηδάει ψηλά, τόσο ψηλά, που μέχρι να προσγειωθεί πάλι μας κόβει την ανάσα. Φυσικά, δεν παραλείπει να κάνει και δυο τρεις πιρουέτες.

Όλα αυτά βέβαια γίνονται τόσο γρήγορα που στις φωτογραφίες είναι δύσκολο να αποτυπωθούν.

Μπορεί να σταθεί στα πίσω πόδια και να κάνει μέχρι 5-6 βήματα προς τα πίσω πάντα, χωρίς να πέσει. Ίσως επειδή είναι μικροκαμωμένος να είναι τόσο ευκίνητος. Ίσως όλα τα σκυλιά να κάνουν έτσι, αλλά δεν έχω δει άλλο που να κάνει πιρουέτες.

Εμ, το άλλο που το πάτε;

Έχει τα πιο όμορφα αυτιά του κόσμου. 

Όταν τρέχει τα αυτιά του σηκώνονται και μοιάζουν τεράστια.

Όταν τινάζεται, ακούγεται λες και τινάζει τα χαλιά.

Σήμερα έπρεπε να βγάλω μια αστεία φωτογραφία, ή μάλλον κάτι αστείο.

Τι πιο αστείο λοιπόν από τα αυτάκια του, όταν τρέχει; Μοιάζουν περισσότερο με αυτάρες, αλλά σας ορκίζομαι πως μόλις πέφτουν κάτω είναι πανέμορφα!

Day 11...something funny

Εδώ τα αυτάκια του στο φυσιολογικό τους!

Εκτός από αυτιά όμως, διαθέτει  και καλή όσφρηση!

Του αρέσει να τρέχει και να παίζει!

Και δε λέει ποτέ όχι σε ένα μπισκοτάκι. Αυτό που μόλις έφαγε εδώ και γλείφεται, ήταν κερασμένο από τη φίλη μας τη Νάσια!

Αυτός είναι ο Ρίκι, αλλά μη φύγετε ακόμα. 

Όπως ίσως ξέρετε κάποιοι αποφάσισαν το κλείσιμο των βιβλιοθηκών μας. Το "μας" δεν είναι καθόλου τυχαίο, γιατί όσοι αγαπάμε το διάβασμα τις νιώθουμε σπίτια μας.

Η Δάφνη Χρονοπούλου έγραψε ένα υπέροχο κείμενο που μπορείτε να βρείτε εδώ ή πατώντας πάνω στο εικονίδιο I love my library που έχω βάλει στα δεξιά του blog.

Μπορείτε κι εσείς να βάλετε το μπανεράκι ή να κοινοποιήσετε, με όποιον τρόπο θέλετε, γιατί όπως λέει και η Δάφνη, όχι μόνο πρέπει να διατηρηθούν οι βιβλιοθήκες, αλλά και να επανεξεταστούν, για να πάρουν τη θέση που τους αξίζει στην κοινωνία.