Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2020

Ενοικιάζεται


- Η αγγελία είναι σαφέστατη. Το τριάρι, πλήρως ανακαινισμένο παρακαλώ, είναι τεράστια ευκαιρία, είπε ενθουσιασμένη η Κάτια.
- Το κτίριο πάσχει λίγο, αλλά στις εποχές που ζούμε κάνουμε κι εκπτώσεις, απάντησε ο Κώστας, που δεν είχε πειστεί απόλυτα με την αγγελία. 

Τώρα που στέκονταν έξω από την παλιά πολυκατοικία τους είχε πιάσει μεγάλη αγωνία. Η Κάτια παρέμενε αισιόδοξη, ο Κώστας όμως διατηρούσε τις επιφυλάξεις του.
Είχαν δει αμέτρητα σπίτια μέχρι τώρα και κανένα δεν πλησίαζε εκείνο των ονείρων τους, όχι βέβαια ότι έψαχναν για κάτι τέτοιο, ενώ οι τιμές τους άνετα γίνονταν ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους.
Λίγη ώρα μετά, και αφού είχαν τριγυρίσει στο πολλά υποσχόμενο τριάρι, έπαιρναν το δρόμο για το σπίτι που έπρεπε να εγκαταλείψουν λόγω ιδιοκατοίκησης, πλήρως απογοητευμένοι.

-Μα να μην έχει ντουλάπια στην κουζίνα, ξεθύμανε πρώτη η Κάτια. Τι να σου κάνει ένα ντουλαπάκι τόσο δα; Ωραία ανακαίνιση έκανε ο τύπος. Πάλι καλά που είχε νεροχύτη δηλαδή.
- Το ενοίκιο όμως ήταν υπερλούξ, δεν μπορείς να πεις, συνέχισε ο Κώστας.
- Μας βλέπω να ψάχνουμε ως τα βαθιά μας γεράματα και άκρη να μη βγάζουμε. Ας κοιτάξουμε πάλι εκείνο το δυάρι που είδαμε χτες.
- Μα εκείνο δεν έχει ούτε τα στοιχειώδη. Ούτε μια ντουλάπα! Άσε που και ο ιδιοκτήτης του  θεώρησε υπερβολή και τον απορροφητήρα. Χώρια που ο γενικός διακόπτης του σπιτιού είναι στο διπλανό διαμέρισμα. Αυτό πάλι; 
Ωραία κύριος! Αποφάσισες να κάνεις το ένα δύο. Κάνε τα, αλλά βάλε και δυο διακόπτες και δύο ντουλάπες και δυο απορροφητήρες, που ύψωσες απλώς το τοίχος του Βερολίνου. Πάλι καλά δηλαδή που δεν το χώρισε και με καμιά ταινία στη μέση, ή με κιμωλία.

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του και η Καίτη είχε διπλωθεί από τα γέλια. Απορούσε με τον εαυτό της, αλλά ξαφνικά της είχαν φανεί τόσο αστεία όλα αυτά.
Γέλασε κι ο Κώστας. Την έπιασε αγκαλιά και συνέχισαν το περπάτημα. Από πάνω τους δυο πουλιά έκοβαν βόλτες ξέγνοιαστα, προφανώς επειδή εκείνα δεν έψαχναν για σπίτι


Ήταν η συμμετοχή μου στην Φωτο-Συγγραφική Σκυτάλη που επιμελείται η Μαίρη, ενώ τη σκυτάλη μου την έδωσε η Μαρία μαζί με την υπέροχη φωτογραφία και τη λέξη "πολυκατοικία".
Σας ευχαριστώ πολύ και τις δυο!

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2019

Μια γιορτή (Συμπόσιο Ποίησης)


Μια γιορτή

Οι άνθρωποι γιορτάζουν
και λαμπιόνια ανάβουν
για να φέρουν πιο κοντά στη γη
τη μαγεία των αστεριών τη μακρινή.

Μα στο φως του στολισμού
κρύβουν το σκότος του καημού.
που ολόφωτοι δρόμοι στη σειρά
καταλήγουν σε αδιέξοδα πικρά.

Οι άνθρωποι γιορτάζουν
και στη χαρά τους μια λύπη βγάζουν
για όλα αυτά που δεν αλλάζουν
για όσα μέσα τους λιμνάζουν.


Αυτή ήταν η προσπάθειά μου να παίξω με το φως και το σκοτάδι για το 25ο Συμπόσιο Ποίησης.
Πολλά ευχαριστώ στην Αριστέα για την υπέροχη φιλοξενία, αλλά και σε όσους ξεχώρισαν τη συμμετοχή μου!


Χρόνια πολλά σε όλους γεμάτα υγεία και χαρά. 
Καλή Πρωτοχρονιά!