"Παίζοντας με τις λέξεις"...Bράβευση και αποτελέσματα 6ου παιχνιδιού

Φτιάξαμε ο καθένας τη δική του σχεδία και όλοι μαζί ταξιδέψαμε σε 21 ιστορίες και ποιήματα!
Το ταξίδι του 6ου παιχνιδιού μας, έφτασε όμως στο τέλος του!
Οδηγοί του ήταν οι λέξεις που μας έδωσε η νικήτρια του προηγούμενου παιχνιδιού μας ποιώ - ελένη: άρωμα, σχεδία, απουσία, τραγούδι, συστολή και προορισμός του η δημιουργία!
Η Φλώρα από το TEXNIS STORIES που είχε εμπνευστεί το "Παίζοντας με τις λέξεις", συνήθιζε να λέει πως όλοι είναι νικητές.
Κι αυτό είναι η αλήθεια!
Πριν περάσουμε στη βράβευση, να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που κάναμε αυτό το ταξίδι μαζί!
Μαζί και στην πρώτη θέση των προτιμήσεών σας είναι δυο ιστορίες!
Τα "Σκόρπια βήματα" του Giannis Pit και οι "Πικρές αγγελίες" της Μαρίας Κανελλάκη είναι οι νικήτριες συμμετοχές!
Τα συγχαρητήριά μου στον Γιάννη και τη Μαρία, αλλά και σε όσους δε φοβήθηκαν να ρίξουν τις σχεδίες τους στα πελάγη της δημιουργίας!
Οι δυο νικητές καθώς κι ένας που θα βγει με κλήρωση, από όσους βαθμολόγησαν θα πάρουν συμβολικά δωράκια!

 Σκόρπια Βήματα

Μπήκε στο Bar. Η Νύχτα είχε προχωρήσει. Αραιός κόσμος στο μαγαζί. Έκατσε στην Μπάρα. Ένα  τραγούδι σκέπαζε τις ομιλίες των θαμώνων ολόγυρα. Ο Μεγάλος πάγος στο ποτήρι με το burbοn έμοιαζε στα μάτια του με σχεδία που επέπλεε σε ήρεμα νερά.

Την είδε που μπήκε. Το ντύσιμό της μαρτυρούσε τι έκανε. Μέσα από την υπερτονισμένη εμφάνιση αναδύονταν ένα gothic πρόσωπο που τα σημάδια της κατάρρευσης αγωνίζονταν να σβήσουν κάποια όμορφα χαρακτηριστικά στο πρόσωπό της. Έκατσε δίπλα του. Ο Μπάρμαν την στραβοκοίταξε μουρμουρώντας.

-“Θα κεράσεις κάτι” ;

Πριν προλάβει να της απαντήσει ένας σβέρκος πάνω σε ένα φουσκωτό σώμα την άρπαξε από το μανίκι.

-”Έλα στρίβε....! άδειασέ μας τη γωνιά....!” το βλέμμα και οι διαθέσεις του δεν  άφηναν περιθώρια. Την έσυρε σχεδόν σηκωτή έξω.

-”Βρωμιάρες...! γεμίσαμε πεθαμένες πουτάνες...!” μούγκρισε.

Η σκηνή τον χάλασε. Ενοχλημένος πλήρωσε το ποτό και βγήκε βιαστικά έξω στο δρόμο ψάχνοντας την εύθραυστη φιγούρα της.

-”Στάσου...περίμενε ...!”

Γύρισε, κοντοστάθηκε.

-“Τι θέλεις; ξεπέτα; 20 Ευρώ...αλλά επειδή φαίνεσαι ξηγημένος 15, ναχω να φάω”

Την κοίταξε καλύτερα. Ένα πρόσωπο που τα σημάδια της κατάρρευσης το κάλυπταν. Όμως ήταν όμορφη, με ζωγραφιστά μάτια και πρόσωπο απομεινάρι ενός άλλου χρόνου. Δεν θάταν πάνω από 30 αλλά έδειχνε γερασμένη.

-”Δεν θέλω αυτό” αποκρίθηκε, “πού πας ;”

Κούνησε το κεφάλι της αόριστα.

-”Πουθενά...! Τι θέλεις από μένα ; Μπάτσος είσαι ;”

-”Όχι, ησύχασε....! Πάμε να περπατήσουμε, λίγο αέρα, χαλάστηκα εκεί μέσα”

-”Δίκιο έχουν...” ψιθύρισε κουρασμένα, “μια ξοφλημένη πουτάνα χαλάει την εικόνα στην πιάτσα”.

Την έπιασε από το μπράτσο φιλικά, το έντονο άρωμα που φορούσε τον έλουσε. Περπάτησαν στο πεζοδρόμιο δίπλα στη θάλασσα. Σταμάτησε σε ένα περίπτερο. Πήρε δυο κουτιά μπύρας, της έδωσε το ένα και συνέχισαν. Τον κοίταζε ζεστά.

-”Στην υγειά σου” του είπε.

Την ένιωθε στο βήμα τους να παραπατά .

-”Τι έχεις ;”

-”Είμαι οροθετική...! Μετράω το χρόνο ανάποδα”

Ένιωσε μια συστολή στο άκουσμα της λέξης.

-”Φοβάσαι ε ; Δίκιο έχεις...”

-”Δεν είναι αυτό...!”

-”Πριν ένα χρόνο η αστυνομία μας έβγαλε στην τηλεόραση, εμένα και κάτι άλλες. Δεν μας είδες ; βλέπεις εμείς έπρεπε να σημαδευτούμε, ενώ τα αφεντικά,  στη σιγουριά”

-”Πως έγινε;”

-”Άκου... δεν παριστάνω την παρθένα. Αυτό το δρόμο εγώ τον διάλεξα... μου γυάλισαν τα φράγκα... βλέπεις κάποτε μέτραγα... βαρέθηκα να με πηδάει τσάμπα το αφεντικό στο φαγάδικο.... μετά τα γνωστά... μαγαζιά.... προστάτες.... στην αρχή ωραία τα φράγκα... γκλαμουριά.... μετά...”, κόμπιασε, “μετά εφιάλτης....παραξενιές πελατών, διαστροφές επωνύμων, εκεί να δεις... δικαστές... επιχειρηματίες... ευυπόληπτοι πολίτες.... σκόνη.... παραφροσύνη... κατήφορος”

-”Οι δικοί σου ;”

-”Απουσία πλήρης....! συλλήψεις, κάποιοι μπάτσοι μας πήδαγαν στα κρατητήρια...η αρρώστια και ο θάνατος που έρχεται...!”

Περπάτησαν ώρα πολύ. Αφέθηκαν στην κουβέντα.

-”Πρέπει να σε αφήσω” της είπε.

-”Φύγε...έχεις οικογένεια” τον κοίταξε  με μάτια υγρά. “Παιδιά ;”

-”Μια κόρη”

-”Δος της ένα τριαντάφυλλο από μένα” του έκανε με ένα πεθαμένο χαμόγελο.

Της έδωσε ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ. Τράβηξε το χέρι της...

“Για την αποψινή ξεπέτα” της είπε χαϊδεύοντας το αφυδατωμένο της πρόσωπο. Το πήρε.

Την είδε να χάνεται αργά στο σκοτάδι της νύχτας...

Πικρές Αγγελίες

“Ζητείται συνοδηγός σχεδίας με επαγγελματικό δίπλωμα ,για ημερήσιες κρουαζιέρες στα αβαθή κανάλια ενός υπογείου. Ο υποψήφιος θα πρέπει να διαθέτει το προσωπικό του κουπί και έφεση στο τραγούδι, για πρίμο-σιγόντο στο “έγια μόλα-έγια λέσα”, κατά τη διάρκεια του ημερήσιου απόπλου.

Προσφέρεται στέγη με φεγγίτη στα παράχθια της Ευφρονίου, τροφή μόνο για σκέψη και πακέτο συνομιλίας απεριορίστων ωρών. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να περάσουν απ’ την προβλήτα της πολυκατοικίας, για γνωριμία και σύντομη καταβύθιση στην υποθαλάσσια -ημιυπόγεια κατά τον ιδιοκτήτη- καμπίνα μου”.

Εύπλοια  τη βρήκε την ανήλιαγη χαμοκέλα μου ο Μάρκος. Η αγγελία του, τράβηξε αμέσως την προσοχή μου.“Προσφέρεται ανθρώπινο ναυάγιο, για πιθανή σύναψη σχέσης. Διαθέτω μοναξιά σε άριστη κατάσταση, άθικτη ευαισθησία και συναισθηματική ευρυχωρία. Χρόνια άνεργος αλλά όχι ανενεργός. Αποκλείονται διαδικτυακά αιτήματα φιλίας. Δεκτές μόνο σοβαρές προτάσεις εκ του σύνεγγυς. [Μάρκος]”.

Όση ώρα τακτοποιούσε τα τσαμασίρια του στον καπλαμά της ντουλάπας, στον αέρα στροβιλιζόταν το άρωμά του. Χειμώνας και φόβος. Αργά το βράδυ, υπό τους ήχους των κυμάτων που λυσσομανούσαν στο φινιστρίνι μας, κούρνιασε σα νεογέννητο κουτάβι στο στήθος μου, τραγουδώντας με συστολή: “έγια μόλα-έγια λέσα/κλείσε με στην αγκαλιά σου μέσα”. Τον έσφιξα τρυφερά  και σαλπάραμε για το παρθενικό μας ταξίδι. “Έχω κυκλώσει κάτι αγγελίες στην εφημερίδα, ίσως αύριο να είμαστε τυχεροί…” τον καθησύχασα.  Ένιωσα πως γνωριζόμασταν σ’ έναν άλλο χωροχρόνο κι ήρθε η στιγμή ν’ ανταμώσουμε πάλι και να πραγματώσουμε ό,τι είχε απομείνει ημιτελές. Εκείνο το βράδυ παραδόθηκα σ’ ένα βαθύ λήθαργο, λυτρωμένη απ’ τη χρόνια απουσία ύπνου που μου είχε τσακίσει το κορμί και τα νεύρα.

Κάθε πρωί ο Μάρκος, ευθυτενής σαν Βενετός γονδολιέρης, έλυνε τους κάβους της σχεδίας.  Ξανοιγόμασταν στους κύκλους που είχαμε χαρτογραφήσει στις εφημερίδες. Με τα βιογραφικά υπό μάλης και με συγκρατημένη αισιοδοξία πως θα εντοπίσουμε μικρές νησίδες σωτηρίας, για να γυρίσουμε το βράδυ πίσω με καλά νέα.

Ζητείται σερβιτόρος  [θα με ειδοποιήσουν]

Υπάλληλος γραφείου [μόνο αν υπογράψω δίμηνη σύμβαση πρακτικής, χωρίς αποδοχές]

Καθηγήτρια Αγγλικών για ιδιαίτερα  [ζήτησαν προϋπηρεσία σε φροντιστήριο]

Ψήστης  [είδαν το βιογραφικό και μου είπαν πως δεν κάνω για τέτοιες δουλειές]

Μπουφετζής [έχω ελπίδες, τους άρεσε το παρουσιαστικό και το πτυχίο μου]

Νεαρή εμφανίσιμη σερβιτόρα [καταγώγιο....αύριο πάω στην εταιρεία εξυπηρέτησης πελατών, έμαθα πως ψάχνουν τηλεφωνήτριες ]

Τα βράδια τρυπώναμε σαν σύγχρονοι τρωγλοδύτες στο σκοτεινό υπογειάκι μας, μοιραζόμασταν τις τυρόπιτες που έφερνε τυλιγμένες σε λαδόκολλες ο Μάρκος απ’ το μπουγατσάδικο που τον πήραν δοκιμαστικά, κάναμε ένα παγωμένο μπάνιο και ξαπλώναμε κατάκοποι στο ημίδιπλο, στις παρυφές του φεγγίτη. Σ’ αυτή την υγρή γωνιά ξεχειμωνιάσαμε τις προσδοκίες και τις πίκρες μας. Γλυτώσαμε την απόλυτη ξεφτίλα που φέρνει στον άνθρωπο η ανεργία, γιατί παλέψαμε παρέα. Μπορεί να χάσαμε την επαγγελματική  αποκατάσταση και την οικονομική μας ευρωστία, αλλά διατηρήσαμε ακέραιη τη συντροφικότητά μας.

«Αχ αγάπη μου, έβγαλες άσπρες τρίχες… να εδώ, στον κρόταφο…»

Ο Μάρκος είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου. Κι όπως του χάιδευα το κεφάλι στο σκοτάδι, τα εναλλασσόμενα φεγγοβολήματα απ’ τα  διερχόμενα αυτοκίνητα, αντανακλούσαν δέσμες χρωμάτων πάνω μας. Εκεί μέτρησα τις νεόκτιστες ρυτίδες και τις πρώτες ασημένιες ανταύγειες στα μαλλιά του. Φίλησα τις χαρακιές στις παλάμες του και του ορκίστηκα πως θα είμαστε για πάντα μαζί.

Ας δούμε ποιος κρύβεται πίσω από κάθε συμμετοχή, αλλά και τη βαθμολογία!

1) Η εποχή των Υακίνθων (ελένη - ποιώ) (10)

2) Προσμονή αντάμωσης (Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου) (8)

3) Δεν υπάρχουν νεράιδες (Anna Flo) (10)

4) Απόδραση από τη ζωή (Ανέσπερη) (5)

5) Σκόρπια βήματα (Giannis Pit) (27)

6) Μάρτυρας των βυθών (ποιώ - ελένη) (14)

7) Δραπέτες (airis) (18)

8) Σχέδια για μια σχεδία (ino skiathos) (4)

9) Λύτρωση (Funky Monkey) (22)

10) Πικρές αγγελίες (Maria Kanellaki) (27)

11) Ο Γεράσιμος Λυγερός & η Μιράντα Καρρά (Mia Petra) (9)

12) Παγωνιά (Η blogger της διπλανής πόρτας) (2)

13) Τρικυμία (me maria) (8)

14) Ζωή παράλληλη (Μαρίνα , to e-periodiko mas) (3)

15) Άλογο (Katia Markouizou) (5)

16) Τα Αναφιώτικα (Σμαραγδένια Ρούλα) (3)

17) Αναπόληση (Mary Pertax) (10)

18) Παράσταση ζωής (Μαρία Νι) (7)

19) Πίσω από τις λέξεις (Κατερίνα Τσικουράκη) (1)

20) Απόφαση (Έλεν Β) (5)

21) Έρωτας και αγάπη (Ελένη Φλογερά) (18)

Βαθμολόγησαν οι:

1) Lina mylona

2) Butterfly

3) Mary Pertax

4) Anna Flo

5) Έλεν Β

6) Dennis Kontarinis

7) Katerina Tsikouraki

8) Σμαραγδένια Ρούλα

9) Η blogger της διπλανής πόρτας

10) airis

11) ποιώ - ελένη

12) ino siathos

13) Katia Markouizou

14) Maria Kanellaki

15) Πέτρος Κ.

16) Ελένη Φλογερά

17) Κλαυδία

18) Giannis Pit

19) Funky Monkey

20) Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

21) Μαρία Νικολάου

22) Mia Petra

23) marilenaspotofart

24) Μάνια
25) Κική Κωνσταντίνου
26) Hermine
27) Katerina Verigka

Νικήτρια της κλήρωσης είναι η Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους γι΄αυτό το υπέροχο ταξίδι! 

Να έχετε πάντα υπέροχες εμπνεύσεις!