5 τρόποι για να χαλαρώνουμε...

Όσο κι αν προσπαθούμε να κατακτήσουμε το ζεν, τόσο αυτό μας ξεφεύγει!

Κι όσο τρέχουμε να το πιάσουμε, τόσο λαχανιάζουμε, κι όσο λαχανιάζουμε, τόσο νευριάζουμε κι όσο νευριάζουμε, τόσο το χάνουμε.

Όχι το μυαλό, το ζεν. Το οποίο ζεν, τρομαγμένο όσο δεν πάει, τρέχει πια με ταχύτητα φωτός. Δεν το νοιάζει που θα πάει, μόνο να φύγει μακριά από μας αποζητά κι ας καταλήξει όπου να 'ναι. 

Υπάρχουν όμως τρόποι να το πιάσουμε στον ύπνο.

Πάντα υπάρχουν τρόποι, γι' αυτό θα σας αποκαλύψω πέντε από αυτούς, όπως υπάρχουν και δρόμοι και γι΄αυτό περπατάμε.

1) Ναι, πολύ σωστά μαντέψατε. Ένας τρόπος για να χαλαρώσουμε είναι να πάμε μια μεγάαααλη βόλτα.

Όχι, το περπάτημα που ίσως κάνουμε για να πάμε στη δουλειά, ή για οποιαδήποτε δουλειά, δε βοηθά, γιατί είναι αγχωμένο από μόνο του. Η ώρα πιέζει, βιαζόμαστε, πρέπει να περάσουμε από την τράπεζα, να πάμε σούπερ μάρκετ, να θυμηθούμε και τούτο και κείνο, και γενικά δεν είναι περπάτημα, είναι αγώνας δρόμου!

Και σίγουρα το περπάτημα για χαλάρωση δεν πρέπει να γίνεται εκεί όπου κινούνται οχήματα που κορνάρουν συνεχώς και συνήθως τα οδηγούν κάτι όντα, που υπό άλλες συνθήκες μοιάζουν μάλλον φυσιολογικά, αλλά μεταλλάσσονται με το που θα πιάσουν τιμόνι στα χέρια.

Ιδανικά, πρέπει να απομακρυνθούμε από την πόλη και να πάρουμε το πρώτο μονοπάτι που θα βρούμε. Αν αυτό είναι αδύνατον, βρίσκουμε ένα πάρκο κοντά μας και περπατάμε εκεί.  Η παραλία επίσης είναι ιδανικό μέρος για περπάτημα. 

Βρίσκουμε λοιπόν το πιο κοντινό σε μας και όσο γίνεται πιο κατάλληλο μέρος και περπατάμε. 
Έτσι άνευ λόγου κι αιτίας. 
Χωρίς ρολόι, χωρίς τηλέφωνο, όχι λάθος, το τηλέφωνο το παίρνουμε γατί μπορεί χτύπα ξύλο να παραστεί ανάγκη να το χρησιμοποιήσουμε. Δεν ξεχνάμε επ' ουδενί  να ενημερώσουμε που θα είμαστε, ή έστω που περίπου θα είμαστε, ώστε να μην ανησυχήσουν οι δικοί μας και τηλεφωνούν συνεχώς, γιατί αν απλώς δεν απαντάμε στις κλήσεις, όταν τελειώσουμε τη βόλτα μας, μπορεί να ανακαλύψουμε ότι τα προσφιλή μας πρόσωπα κινητοποίησαν αστυνομία πυροσβεστική και δεν ξέρω τι άλλο, με αποτέλεσμα να μας ψάχνει το μισό σύμπαν όσο εμείς χαλαρώναμε. 
Λούης θα γίνει το ζεν!

Tip: Αν υπάρχει σκύλος στην οικογένεια τον παίρνουμε μαζί μας. Δεν είναι μόνο η καλύτερη συντροφιά για τέτοια εξόρμηση, αλλά και το τέλειο άλλοθι για να γίνει η ρημάδα η βόλτα!

2) Αν δεν είμαστε αθλητικοί τύποι, αν κουραστήκαμε μόνο και μόνο που περπατήσαμε μέχρι το πάρκο και τώρα το μόνο που θέλουμε είναι να αράξουμε στο πρώτο καφέ που θα βρούμε αφού ειδοποιήσαμε να έρθουν να μας μαζέψουν, τότε και η γιόγκα βγαίνει εκτός, γιατί κι αυτή μια κίνηση (και παραπάνω θα έλεγα)  τη θέλει.

Ναι, ο δεύτερος τρόπος θα ήταν η γιόγκα, αλλά είδα που βαρεθήκατε με το που το ακούσατε οπότε θα σας πάω αλλού. 

Πάμε λοιπόν να μετρήσουμε ανάποδες και καλές για να μη μετράμε αναποδιές. 
Εγγυημένος τρόπος για να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε όσα μας τριβελίζουν το μυαλό. 

Έναν πόντο ανάποδο, έναν πόντο καλή, κρατάμε τρεις πόντους, πλέκουμε τους επόμενους τρεις και πάει λέγοντας, ανάλογα πάντα το σχέδιο και φτάνουμε στο ζεν μετρώντας πόντους. 
Χειρωνακτική εργασία το λένε αυτό και αντίθετα με άλλες που κουράζουν, ξεκουράζει, εκτός.....

Εκτός αν σας γίνει έμμονη ιδέα. Εύκολα κάποιος εθίζεται και πλέκει σαν να μην υπάρχει αύριο, Μια σειρά ακόμα και σηκώνομαι, λέει, ας κάνω και τα κοψίματα και σηκώνομαι, ξαναλέει μετά, για να αλλάξει αμέσως γνώμη, καταλήγοντας όταν τελικά σηκωθεί να έχει πλέξει ένα πουλόβερ, τρία κασκόλ και να χρειάζεται κούρεμα, γιατί τρέχα γύρευε πόσο καιρό πέρασε μετρώντας πόντους.

Ήρεμα. Δε θα κάνουμε παραγωγή εδώ....χόμπι θα κάνουμε το λεγόμενο πλέξιμο! Αν δεν μπορούμε να το ελέγξουμε απλά δεν το ξεκινάμε και πάμε παρακάτω....

3) Η Κηπουρική είναι επίσης μια χαρά χειρωνακτική εργασία. Αν έχουμε κήπο ήδη το γνωρίζουμε, αν δεν έχουμε ας είναι καλά οι γλάστρες και τα μπαλκόνια μας.

Βέβαια τα μπαλκόνια δε σκάβονται, αλλά αν ασχολούμαστε με τα φυτά λίγη ώρα κάθε μέρα θα χαλαρώνουμε καλλιεργώντας ομορφιά.

Εκτός αν...
Εκτός αν, η δημιουργία αυτού του μικρού παραδείσου καταλήξει να γίνει πεδίο μάχης στο οποίο θα πέφτουν αμαχητί τα φυτά που παραμελήσαμε, ή παραπεριποιηθήκαμε. 
Αν η απώλεια ενός βασιλικού μας γεμίζει θλίψη, το πότισμα της ορχιδέας άγχος και το κλάδεμα της τριανταφυλλιάς ενοχές, είναι ώρα να μαζέψουμε τα γάντια της κηπουρικής,  να τα κρύψουμε στην ντουλάπα με τους υπόλοιπους σκελετούς, να φτιάξουμε μια κανάτα παγωμένο τσάι, και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα φύλλα των φυτών για να αρχίσουμε το ξεφύλλισμα των βιβλίων.

4) Ώρα για διάβασμα λοιπόν. Αφήνουμε τον κόσμο που ξέρουμε και μπαίνουμε σε άλλους κόσμους, στους οποίους άλλοι σκάβουν, άλλοι περπατάνε και άλλοι πλέκουν, ενώ εμείς χαλαρώνουμε.

Μόνο ένα προβληματάκι υπάρχει εδώ....μπορεί κι αυτό να γίνει εθισμός. Να χάσουμε κι ένα βράδυ ύπνου αν διαβάζουμε κάτι ενδιαφέρον. Να μας βρει το ξημέρωμα στο μπαλκόνι που καθίσαμε χτες με εκείνο το παγωμένο τσάι, (θυμάστε από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε;), φτάσαμε στο "τέλος" εν ολίγοις, και πρέπει να ετοιμαστούμε για να συρθούμε στη δουλειά με τα μάτια κόκκινα σαν του δράκουλα απ' το ξενύχτι, ή ακόμα χειρότερα να μη θέλουμε  καν να πάμε στη δουλειά γιατί μας έμεινε ένα κεφάλαιο αδιάβαστο.

Αν όταν τελειώσει ένα βιβλίο δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε με ποιο θα συνεχίσουμε, (αν και συνήθως η αναζήτηση του επόμενου μας δίνει χαρά, χώρια που μάλλον μέσα μας ήδη ξέρουμε ποιο θα είναι αυτό), τότε θα προβληματιστούμε για λίγο, αλλά θα το ξεπεράσουμε σχετικά εύκολα.

Αυτό που δεν ξεπερνιέται με τίποτα είναι άλλο κι έχει να κάνει πάντα με τους άλλους.
Αν κάποιος ανησυχεί ή νοιάζεται, για το τι γνώμη θα σχηματίσουν οι άσχετοι, κρίνοντας από αυτά που διαβάζει, τότε το πιθανότερο είναι αυτός ο κάποιος να πάρει στην παραλία όλους τους τόμους του "Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο" του Προυστ και να χάσει τον δικό του χρόνο τοποθετώντας τους έτσι που να διακρίνονται καθαρά ακόμα κι από το πλοίο που κάνει τη διαδρομή Πάτρα - Ανκόνα, ενώ κατά βάθος ανυπομονεί να γυρίσει σπίτι του, για να διαβάσει τη συνέχεια απ' το "Οι αναστημένοι" του Ράνκιν που το πρωί άφησε σε κρίσιμο σημείο. 

Προσωπικά τέτοια κολλήματα δεν έχω, οπότε τους διάβασα άνετα στην παραλία! Ελπίζω να μην έχετε ούτε εσείς!

5) Και φτάνουμε στον τέλειο, τον ιδανικό τρόπο για να χαλαρώσουμε. 

Εδώ δε χρειάζεται να πω τίποτα άλλο πέρα από τη μαγική λέξη! 

Μια λέξη που τα λέει όλα, που τα περιγράφει όλα, μια λέξη στην οποία το σώμα, (το οποίο παρεμπιπτόντως έχει μνήμη ελέφαντα), αντιδρά αμέσως! 
Κι έτσι απλά όλα γίνονται πουπουλένια. Κάθε είδους βάρος φεύγει και γινόμαστε ανάλαφροι. Τόσο ανάλαφροι που νιώθουμε να πετάμε! Και ίσως και να πετάμε στα αλήθεια!
Καλά, μαζεύομαι πάραυτα και μένω στο ότι νιώθουμε πως πετάμε.

Κι αν ακόμα δε βρήκατε τη λέξη σας την αποκαλύπτω ευθύς αμέσως: μασάζ!

Κι επειδή πολλοί το χρήμα εμίσησαν (ποιοι είναι αυτοί που το μίσησαν, αλλά δεν το αποχωρίστηκαν, μη με ρωτάτε, τίποτις ψευτοφιλόσοφοι εικάζω ότι είναι, που εκ του ασφαλούς και με την κοιλιά πάααντα γεμάτη, λένε και μια χαζομάρα να περνάει η ώρα και η βαρυστομαχιά), αλλά το ζεν ουδείς, έχω και μπόνους ανάρτηση...

Στις δύο και οι δύο δώρο!

 "Είμαι Zen, είσαι Zen, τι είναι Zen;"