Το αίνιγμα της κερασόπιτας, Βάσια Ακαρέπη

"...Στον έρωτα, όπως και στα γλυκά, δεν είναι η ζάχαρη που δίνει χαρακτήρα στη γεύση, μα τα υπόλοιπα υλικά. Η πικράδα του αμύγδαλου, η σπιρτάδα του πορτοκαλιού, το χρώμα του κερασιού, το άρωμα της βανίλιας και σίγουρα η φλόγα..."

Έτσι και τα βιβλία, για να αποκτήσουν χαρακτήρα και να κρατήσουν σε ομηρία τον αναγνώστη με την πλοκή τους, έχουν ανάγκη από πολλά "υλικά".

Σίγουρα από "Το αίνιγμα της κερασόπιτας" δε λείπει κανένα.

Η πικράδα που μπορεί να έχει η ζωή, μπλέκεται με το άρωμα της αγάπης, καίγεται από τη φλόγα του έρωτα, έχει τη σπιρτάδα της έμπνευσης, και σίγουρα σε αυτή την περίπτωση παίρνει το χρώμα του κερασιού που κρύβεται στα αινίγματα.

Η Βάσια Ακαρέπη απέδειξε, πως γνωρίζει πολύ καλά τις σωστές δόσεις των "υλικών" και με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο δημιουργεί εξαιρετική μυθοπλασία που έχει τη δύναμη να μαγέψει τις αισθήσεις και ταυτόχρονα το θάρρος να διαπραγματευτεί με τις πιο σκληρές καταστάσεις, χωρίς να χάνει στιγμή την ικανότητα να κρατάει τον αναγνώστη αιχμάλωτο ακόμα και μετά το τέλος της.

"...Όταν τα γεγονότα αναλαμβάνουν να οδηγήσουν τα βήματα του ανθρώπου προς μία κατεύθυνση, τότε η σκέψη παύει. Θολώνει.

Κι όταν τα χρόνια περάσουν, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των επιλογών και των επιβεβλημένων αποφάσεων χάνεται εντελώς. Τα όρια μπαίνουν εκ νέου. Κι έτσι ο άνθρωπος δεν θυμάται πια που σταματούσε η προσωπική επιλογή και από που άρχιζε ο εξαναγκασμός των καταστάσεων...."

Η ζωή είναι απρόβλεπτη και μπορεί να φτιάξει ένα ξεχωριστό σενάριο για τον καθένα μας. Δεν είναι λίγες οι φορές όμως που επαναλαμβάνει τα ίδια μοτίβα, λες και θέλει να δοκιμάσει σε διαφορετικούς ανθρώπους την ίδια συνταγή.
Η Έλλη χωρίς να το γνωρίζει έχει ένα κοινό με τη θεία της, που έχει να δει από μικρό παιδί.
Κι όταν αποφασίζει να αλλάξει το συγκεκριμένο μοτίβο που καθόλου δεν την καλύπτει, συνειδητοποιεί πως για να δημιουργήσει τη ζωή της εκ νέου, πρέπει να αλλάξει και τη συνταγή.
Τότε ακριβώς, μια κληρονομιά που έρχεται αναπάντεχα, μοιάζει να φτάνει στην πιο κατάλληλη στιγμή.

Όλα περιπλέκονται όταν ανακαλύπτει πως πίσω της κρύβονται κι άλλα πράγματα, κυρίως το παρελθόν, που μοιάζει να έρχεται με φόρα για να φανερώσει μυστικά, να ξεδιαλύνει καταστάσεις και να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. ακόμα και να αποκαταστήσει σχέσεις, έστω και μετά θάνατον.
Ένα τετράδιο με συνταγές γλυκών και το πιο παράδοξο παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού, τη φέρνουν στην Κεφαλονιά, για να παρασκευάσει τη γιορτινή κερασόπιτα της θείας Μάρθας.
Μια παράξενη τελευταία επιθυμία  που η Έλλη δεν ξέρει καν αν θέλει να πραγματοποιήσει και να τιμήσει έτσι τη μνήμη της γυναίκας που όλα δείχνουν ότι προσπάθησε κάποτε να τη δηλητηριάσει.
Το μίσος μπλέκεται με τις τρυφερές αναμνήσεις που ξυπνά μέσα της το νησί και χωρίς καλά καλά να το καταλάβει, αρχίζει να παίρνει μέρος στο παιχνίδι και προσπαθεί να λύσει τους μυστήριους γρίφους που περιέχουν οι συνταγές του τετραδίου. 

Κάθε συνταγή τη φέρνει κοντά σε ένα πρόσωπο και κάθε πρόσωπο ξεκλειδώνει κάτι μέσα της, τα αινίγματα όμως παραμένουν.
Αυτό που ωστόσο μαθαίνει καλά, μέσα από τη διαδικασία της παρασκευής των γλυκών, είναι τα κρυφά συστατικά που δεν αναγράφονται σε καμιά συνταγή και είναι εκείνα που δίνουν τη γεύση, αλλά κυρίως την ποιότητα στις ανθρώπινες σχέσεις.

Κι όσο η Έλλη ζει το παρόν ανακαλύπτοντας τη γλύκα στα κρυφά αυτά συστατικά, τόσο το παρελθόν που στοιχειώνει την ίδια, καθώς και τις ζωές πολλών άλλων, αρχίζει να αναδύεται στη μνήμη της, φέρνοντας την πίκρα.
Με τη βοήθεια των φίλων που αποκτά σταδιακά και τις δικές τους αναμνήσεις οι αλήθειες αρχίζουν σιγά σιγά να αποκρυπτογραφούνται και οι γρίφοι να λύνονται.
Το ερώτημα όμως είναι πόσα μπορεί τελικά η ψυχή του καθένα τους να αντέξει.

...Η μνήμη! Η πιο μαγική λειτουργία του νου. Καταγράφει πληροφορίες κι ύστερα τις ταξινομεί με βάση αυτά που η ψυχή του ανθρώπου μπορεί να αντέξει...

Η ζωή δεν παύει να δίνει τις δικές της συνταγές που δεν είναι πάντα γλυκές και οι ήρωες παλεύουν με τον εαυτό τους διαρκώς, καθώς καλούνται να ξεπεράσουν όσα τους πληγώνουν, όσα τους χωρίζουν, ακόμα και όσα νομίζουν πως γνωρίζουν καλά.

Το αίνιγμα της κερασόπιτας έχει μια δυναμική που εύκολα συνεπαίρνει τον αναγνώστη. 
Η ιστορία από μόνη της είναι συναρπαστική, οι ήρωες κινούνται σχεδόν σε όλα τα φάσματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ενώ η πλοκή δένεται με απόλυτη μαεστρία, χωρίς να χάνει ούτε στιγμή το ρυθμό της. 

Έχει όμως ένα ακόμα συστατικό που το κάνει να ξεχωρίζει και είναι η πρωτότυπη, όσο κι ευρηματική δομή του που στηρίζεται πάνω στη ζάχαρη για να δείξει την πίκρα και στις συνταγές των γλυκών για να λύσει τους γρίφους και τα αινίγματα που βάζει η ίδια η ζωή. 

Ο τόπος που διαδραματίζεται η ιστορία, για μένα προσωπικά, είναι ακόμη ένα μαγικό συστατικό του βιβλίου, μια κι έχοντας ζήσει στην Κεφαλονιά για χρόνια, ακολούθησα τα χνάρια των ηρώων με τη σιγουριά πως κάθε τους βήμα θα με ταξιδέψει στα πιο αγαπημένα μου μέρη.

"Το αίνιγμα της κερασόπιτας", της Βάσιας Ακαρέπη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.





Η Βάσια στο blog της "Vasia is writing . . ." θέτει τα παρακάτω ερωτήματα που πραγματικά μας βάζουν σε πολλές σκέψεις. Αν θέλετε να τα απαντήσετε, ή να θέσετε κι άλλα στη συγγραφέα, την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου, μπορείτε να τη συναντήσετε στην κεντρική παρουσίαση του βιβλίου.

"Εσείς τί λέτε;

Μπορούν να ζητήσουν συγγνώμη οι νεκροί;

Πόσο συνδεδεμένοι είμαστε τελικά όλοι μεταξύ μας σε αυτό το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού που παίζουμε καθημερινά, αιώνες τώρα και που ονομάζουμε -χάριν συντομίας- ζωή;

Και η ζάχαρη; Το κέρασμα; Τα γλυκά; Οι γιορτές μας; Οι κερασόπιτες; Όλα αυτά που μας δίνουν χαρά και ευφραίνουν την καρδιά μας; Ποιος είναι ο ρόλος τους μέσα στην ύπαρξη μας; Μήπως λειτουργούν ως εξισορροπιστικοί παράγοντες, γλυκαίνοντας την πίκρα;"