Η Αστροπαλιά στο χρόνο

Αστροπαλιά αποκαλούν την Αστυπάλαια οι ντόπιοι και γρήγορα υιοθετούν αυτή τους τη συνήθεια και οι επισκέπτες.

Οι αρχαίοι την έλεγαν "Τράπεζα των Θεών", γιατί ήταν ένα τόπος πλούσιος σε αρωματικά φυτά, βότανα και καρπούς. Ένας ορισμός που άνετα μπορεί να της αποδοθεί και σήμερα, καθώς το νησί ανασαίνει στη θαλασσινή αύρα που μπλέκεται γλυκά με τους θησαυρούς που γεννιούνται στη γη του.
Θυμάρι, ρίγανη, σαφράν, λεβάντα, κρίταμος, φασκόμηλο, αλλά και πολλά άλλα βότανα είναι αυτοφυή στην Αστυπάλαια και ίσως γι΄αυτό το μέλι της φημίζεται παντού.

Τη λένε όμως και πεταλούδα του Αιγαίου εξαιτίας του σχήματός της. Μια πεταλούδα μαγική που προσγειώθηκε στα νερά να ξαποστάσει και τόσο ερωτεύτηκε το μπλε που έμεινε για πάντα εκεί!

Βρίσκεται ανάμεσα στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, ενώ διοικητικά ανήκει στα Δωδεκάνησα.

Λένε πως το όνομα Αστυπάλαια της δόθηκε από τους Δωριείς, όταν ανακάλυψαν στην περιοχή ίχνη παλιότερου οικισμού των Φοινίκων.

Κατά τη μυθολογία η Αστυπάλαια και η Ευρώπη ήταν κόρες του Φοίνικος και της Περιμήδης. 

Από την ένωση της Αστυπάλαιας με τον Ποσειδώνα γεννήθηκαν ο Αργοναύτης Αγκαίος και ο Βασιλιάς της Κω, Ευρύπυλος. 

Πρωτοκατοικήθηκε από τους Κάρες, οι οποίοι την ονόμασαν Πύρρα για το κόκκινο χρώμα της, ενώ εντύπωση προκαλεί το ότι δεν υπάρχουν φίδια στο νησί.

Ο Αριστοτέλης έγραψε "εχθράν είναι τοις όφεσιν η των Αστυπαλαιών γη".

Η Αστυπάλαια πέρασε από την κατοχή της Κρήτης την εποχή του Μίνωα και εξελληνίστηκε από αποίκους που ήρθαν από τα Μέγαρα.

Την Ελληνιστική Εποχή υπήρξε λιμάνι-σταθμός των Πτολεμαίων της Αιγύπτου. Ανέπτυξε μεγάλη ναυτική δραστηριότητα και έγινε γνωστή χάρη στα πλούσια αλιεύματα ("ιχθυόεσσα") και τα άφθονα γεωργικά προϊόντα της.

Την περίοδο της Ρωμαιοκρατίας τα λιμάνια του νησιού χρησιμοποιήθηκαν ως ορμητήρια κατά των πειρατών, γι αυτό οι Ρωμαίοι παραχώρησαν στους κατοίκους πολλά προνόμια.

Στους Βυζαντινούς χρόνους η έξαρση της πειρατείας άλλαξε την οικιστική δομή του νησιού, με την παρακμή των παράλιων οικισμών, τη μετακίνηση των πληθυσμών στο εσωτερικό και την ανέγερση κάστρων για προστασία. 

Μετά το 1204 περιήλθε στους Βενετούς και κυρίως στην οικογένεια Quirini - με εξαίρεση ένα μικρό διάστημα κατά το οποίο ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία (1269-1310). 

Οι Quirini έμειναν κύριοι του νησιού μέχρι το 1537, όταν κατακτήθηκε από τους Τούρκους. 

Όπως όλα τα Δωδεκάνησα παρέμεινε στους Τούρκους έως το 1912 στη συνέχεια πέρασε στους Ιταλούς, Γερμανούς και Βρετανούς για να ενωθεί με την Ελλάδα το 1948.

Η Αστυπάλαια με μάγεψε και θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις. Σκέφτηκα λοιπόν να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή πριν περιπλανηθούμε στα σοκάκια της Χώρας και του Πέρα Γιαλού, ανεβούμε στο κάστρο, κολυμπήσουμε στις παραλίες, θαυμάσουμε τους ανεμόμυλους και τόσα άλλα!!
Τα ιστορικά στοιχεία είναι από το έντυπο που προσφέρει δωρεάν ο Δήμος Αστυπάλαιας, αλλά και από τη σελίδα του astypalaia.gr