Πρωταγωνιστής το φως

Η παράσταση αρχίζει.

Το φως με χρίζει πρωταγωνίστρια και θεατή ταυτόχρονα!

Πότε στη σκηνή, πότε στα παρασκήνια και πότε στη θέση μου, ανάμεσα σε αόρατους θεατές, προσπαθώ να ακούσω, να δω, να νιώσω.

Να πιάσω εκείνο το αόρατο νήμα του χρόνου που ανεμίζει γύρω μου!

Κάποιες φορές νομίζω πως το πιάνω, αλλά τελικά όλο μου ξεφεύγει πίσω στο χρόνο!

Στέκομαι και κοιτάζω γύρω ώρα πολλή!

Μετά παίρνω τη μηχανή και προσπαθώ μέσα από το φακό να  κάνω μια ύστατη προσπάθεια!

Στα δυτικά της Ακρόπολης, στην Άνω πόλη, βρίσκεται το Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας που ανεγέρθηκε νωρίτερα από το Ωδείο της Αθήνας (Ηρώδειο, 160 μ.Χ.).

Ο Παυσανίας που επισκέφθηκε την Πάτρα περί το 170 μ.Χ. γράφει «έχει την ωραιότερη διακόσμηση που έχω δει, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς αυτή του Ωδείου της Αθήνας». Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, μέσα στο Ωδείο, που ήταν συνεχόμενο της αρχαίας Αγοράς, υπήρχε άγαλμα του Απόλλωνα, που έγινε από λάφυρα του πολέμου, κατά των Γαλατών (279 π.Χ) όταν οι Πατρινοί είχαν βοηθήσει τους Αιτωλούς.

Στους αιώνες που ακολούθησαν, οι σεισμοί, οι πόλεμοι και οι κατακτητές κατέστρεψαν το Ωδείο και το κάλυψαν με άλλα κτίρια και χώματα. Από το μικρό λόφο που δημιουργήθηκε, έμεναν ακάλυπτα μόνο ελάχιστα τμήματα. Ξαναήρθε στο φως το 1889, όταν έγιναν εργασίες εκσκαφής στο λόφο για την επιχωμάτωση του λιμανιού.

Πέρασαν αρκετές δεκαετίες έως ότου ξεκινήσει η διαδικασία της αναστήλωσης του που ολοκληρώθηκε το 1956, χρονιά κατά την οποία το Αρχαίο Ωδείο απέκτησε την αρχική του μορφή. Την ίδια δεκαετία, μετατράπηκε ο περιβάλλον χώρος σε αρχαιολογικό με την έκθεση σ’ αυτόν , σαρκοφάγων, ψηφιδωτών και άλλων αρχαίων ευρημάτων.

Το Ωδείο, έχει όλα τα βασικά μέρη του θεάτρου, κοίλο, ορχήστρα, προσκήνιο, σκηνή, παρασκήνια και στις 23 σειρές καθισμάτων του, δύναται να φιλοξενηθούν 2.300 θεατές.
Από τη θέσπιση του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, το Αρχαίο Ωδείο αποτελεί τη βασική του έδρα, φιλοξενώντας τους καλοκαιρινούς μήνες κορυφαία ελληνικά και ξένα καλλιτεχνικά συγκροτήματα.

Πρόγραμμα λειτουργίας: 08:00 – 14:30 (Εκτός Δευτέρας)

Είσοδος Ελεύθερη.
Τηλ.: 2610220829

Πηγή:http://www.patrasinfo.com

Εικόνες που πρωταγωνιστούν ζητάει το "Life Images #24"!

Καριέρες με φούρλες

Πριν λίγα χρόνια, όταν ακόμα άρχιζε η κρίση να δείχνει το πρόσωπό της, κάποιοι βρέθηκαν στο στόχαστρο ως τεμπέληδες. 

Επειδή πολύ εξυπηρετούσε αυτό, φορέθηκε και τα επόμενα χρόνια. Όσο βαθύτερα μπαίναμε μάλιστα στην κρίση, τόσο το μοντελάκι γίνονταν πιο πολύ της μόδας!

Πετάγονταν ο πάσα ένας, σήκωνε ένα δάχτυλο νααααα, με το συμπάθιο, αμπελοφιλοσοφούσε μέχρι που στέγνωνε το σάλιο του και στο τέλος πετούσε και τη θεϊκή ατάκα:"Τι ανεργία μου λες! Τα ροδάκινα στην Έδεσσα (ή όπου ανθούν ροδακινιές) είναι αμάζευτα!".

Φράση και πρόταση κλισέ! 

Το μάζεμα των ροδάκινων, "το μάζεμα" γενικώς, ήταν η απάντηση σε όλα!

Έχανες τη δουλειά σου; Μάζευες ροδάκινα!

Δεν είχες να πληρώσεις τα χαράτσια; Μάζευες φράουλες!

Αδυνατούσες να βάλεις πετρέλαιο; Μη βιαστείς να απαντήσεις, γιατί θα χάσεις! Εδώ την πατούσες κανονικά, γατί το χειμώνα δεν υπάρχουν ούτε ροδάκινα, ούτε φράουλες να σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση, όχι πως θα σε έβγαζαν, αλλά κουβέντα ζαρζαβατικών να γίνεται!

Οι έχοντες εργασία και μάλιστα τιμώντας την ποστάροντας αδιάκοπα στα σόσιαλ μήντια όλο το εργάσιμο 8ωρό τους, έδιναν συμβουλές στους "τεμπέληδες".

Ροδάκινα εδώ, κεράσια εκεί, φράουλες παραπέρα, μια χαρά το έλυναν το πρόβλημα της ανεργίας. 

Τι κι αν τα λεφτά (εντάξει το ψευτοχαρτζιλίκι για να κυριολεκτήσω) που θα έπαιρνες δε θα σου έφτανε ούτε για τα ναύλα, πέρα δώθε με το κτελ; 

Μια για να πας και μια για να φύγεις δηλαδή, όταν τέλειωνε η συγκομιδή!

Το ζητούμενο ήταν να μην τους τα πρήζουμε οι άνεργοι με την γκρίνια μας, αλλά και να μαζευτούν τα ροδάκινα-κεράσια-φράουλες, με τα φτηνότερα εργατικά που θα μπορούσε να ονειρευτεί εργοδότης!

Εμείς οι άχρηστοι όμως δεν πηγαίναμε κι αναγκάζαμε τους μεγαλοεπιχειρηματίες που το έπαιζαν αγρότες να εκμεταλλεύονται μετανάστες. Τέτοια κάναμε οι ασυνείδητοι!

Ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός πως τονώναμε ταυτόχρονα και το "εγώ" όλων αυτών που "ήταν έξυπνοι κι έφτιαχναν τη ζωή τους με σύνεση", και πάνω από όλα είχαν και προτάσεις! 

Αμέ!

Κι εσύ πεινασμένε μου άνεργε μπορούσες να φας κι ένα δυο ροδάκινα, να μυρίσεις μια φράουλα να ξεχάσεις και να ξεχαστείς! 

Άλλωστε πτωχέ, πλην άτιμε άνεργε που εξαιτίας σου κατέρρευσαν τα πάντα, που δούλευες κι ήθελες να πληρώνεσαι κι από πάνω, το θέμα δεν είναι τα λεφτά, ποτέ δεν ήταν τα λεφτά. 

Οι άνθρωποι της τάξης μας εξάλλου, (μη με ρωτήσετε ποιας τάξης, αν και μάλλον του νηπιαγωγείου τους κόβω), ποτέ δε μιλάμε για λεφτά. Σιγά μη σου πούμε πόσα κερδίζουμε, ή πόσα κλέβουμε από την εφορία. 

Το θέμα πτωχέ άνεργε, είναι να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης και τις ώρες που σε αφήνουν να ξεκουραστείς να τις επενδύεις στο να γίνεσαι πολυμήχανος.

Πόσο δύσκολο είναι πια να πολλαπλασιάσεις τον άρτο; (Έχει γίνει στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία, άρα δε θες να το κάνεις, όχι πως δεν μπορείς!).

Και στην τελική γίνε Θηβαίος βρε αδερφέ για να σου φτάνουν τρεις ελιές να ζήσεις μια πενταμελή οικογένεια!

Τι θες δηλαδή; Να τρως και κάθε μέρα; 

Σκέψου, αυτό σου λέω μόνο,σκέψου πως θα βγεις στην παραλία σκελετός και οι "τελεταί Μπούκουρας" θα σε ευγνωμονούν αιώνια!

Κι αν δουλεύεις και χωρίς καθόλου λεφτά ακόμα καλύτερα!

Τι να το κάνεις εξάλλου το ψευτοχαρτζιλίκι; Για τίποτα δε φτάνει!

Μειώνεις και κάτι που δε θα μάθεις ποτέ πως λέγεται, αλλά βοηθάει κάποιους να ζουν καλύτερα!

Τι; Μη μου πεις πως δεν είσαι αλτρουιστής;

Εδώ ολόκληρος Ρουβάς και αν ασχοληθεί με την πολιτική, (που κάτι μου λέει πως θα ασχοληθεί, κάνοντας την τελευταία μεγαλειώδη φούρλα σε εκείνες τις στροφές που κάνει στην καριέρα του), θα το κάνει από αλτρουισμό και μόνο!

Ρίξε κι εσύ λίγα ψίχουλα αλτρουισμού στο διάβα σου! Μπορείς!

Τι κοντορεβυθούλης είσαι, χωρίς ψίχουλα;

Ας βγω από το ρόλο και του πτωχού άνεργου, που τον έχω παίξει με μεγάλη επιτυχία κι εξαιρετικές κριτικές στο παρελθόν, ας αποποιηθώ και το ρόλο του εκνευριστικού συμβουλάτορα που ποτέ δεν ήμουν, κι ας αποκαλύψω γιατί ντύθηκα και τους δυο ρόλους.  

Έρχεται που λέτε μια εποχή, που οι συμβουλάτορες ξεχνάνε που φύονται οι φράουλες και που ανθούν οι κερασιές! 

Είναι η άβολη εποχή που στερεύουν οι ιδέες τους και μεμιάς ξεραίνονται τα μποστάνια που είχαν για τους άλλους, τονίζω το "για τους άλλους" στο μυαλό τους!

Εκείνη η πολύ περίεργη εποχή που οι ρόλοι, ουπς,  αλλάζουν!

Μα δεν το 'θελαν, ήταν τυχαίο!

Πίστεψέ με άγνωστε, ή και γνωστέ πρώην συμβουλάτορα, ποτέ μα ποτέ δε θέλησα να έρθεις σε αυτή τη θέση!

Αλλά κανείς μας δεν ξέρει πως τα φέρνει η ζωή. Γι' αυτό λοιπόν, θα σου πω μόνο πως βρίσκομαι στο πλάι σου και σε καταλαβαίνω.

Και ποτέ, μα ποτέ δε θα σου υποδείξω την εποχή συγκομιδής της αγκινάρας ως ανύπαρκτη λύση στα τεράστια προβλήματά σου!

Αφιερωμένο σε κάποιον που αγαπούσε κάποτε τις ροδακινιές περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά που δεν τις αγαπά πια καθόλου!

VEEP

Εκλογές στην Αμερική!

H προεκλογική εκστρατεία αρχίζει!

Μείνετε συντονισμένοι!

Παγωτό στο άψε σβήσε

Κλείνουμε τα βιβλία, ανοίγουμε τέρμα τις μουσικές και χτυπάμε καλά ένα κουτί φυτική σαντιγύ. 

Προσθέτουμε ένα κουτί γάλα ζαχαρούχο κι ένα κουτί γάλα εβαπορέ και αν θέλουμε τρίβουμε στο μείγμα μας μαύρη σοκολάτα. 

Η κατάψυξη αναλαμβάνει τα υπόλοιπα και σε λίγες ώρες μας κερνά μια μπάλα παγωτό, ή και περισσότερες!

Τα βιβλία μπορούν να ξανανοίξουν, εκτός αν έχουμε καλύτερη παρέα!

Τη δροσιά του να 'χουμε!

Φυσικά απολαμβάνουμε χωρίς ενοχές!

Η αγάπη αλλιώς

- Μη μιλάς άλλο για αγάπη, η αγάπη είναι παντού, ψέλλισε η ορτανσία στον ερωτοχτυπημένο ήλιο κι όλα τα άνθη της σάλεψαν μεμιάς για να την προσέξει εκείνος.
Αυτός, τίναξε ένα πέταλο ανυπόμονα και με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον άλλο ήλιο, μουρμούριζε εκστατικός: "Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα 'μαι κι εγώ"...ένα δάκρυ κύλησε στο όμορφο στρογγυλό πρόσωπό του!
Γνώριζε καλά πόσο εφήμερος ήταν! Και πόσο αιώνιος ήταν ο άλλος.

Η ορτανσία ανασήκωσε τα φύλλα της με αγανάκτηση και φώναξε νευριασμένη:
- Ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά...η τελευταία λέξη έγινε λυγμός, καθώς είδε τον ήλιο να στέλνει ακόμα ένα φιλί ψηλά!

- Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, πετάχτηκε μια μαργαρίτα και κοίταξε μαγεμένη τα μωβ ανθάκια της αγαπημένης της ορτανσίας. Είχε έναν ολόκληρο χρόνο να τη δει κι ήθελε να της τραβήξει την προσοχή!

Αλλά εκείνη είχε και φέτος τυφλωθεί από τη λάμψη του ήλιου.

Δυο μυρμηγκάκια πάνω της, σε λίγο θα συναντιόνταν, μη γνωρίζοντας ακόμα πως πως "είν' η αγάπη ένας πόλεμος χαμένος".

- Είναι η αγάπη της αρρώστιας γιατρικό, απεφάνθη τελικά ο ήλιος, αν και πονούσε πολύ. Ξάφνου, ψήλωσε ακόμα λίγο ...γιατί η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει...

Η ορτανσία ρουθούνισε ειρωνικά, η μαργαρίτα ρίγησε κοιτώντας την και μουρμούρισε θλιμμένα: "όσα η αγάπη ονειρεύεται, τα αφήνει όνειρα η ζωή" και τα μυρμήγκια δε συναντήθηκαν ποτέ.

Κρίμα! Μπορεί και να ταίριαζαν!

΄"...Ένα σου δάκρυ δώσ' μου, 

βάλσαμο να 'ναι φως μου,

στα αλλιώτικα του κόσμου,

που τυραννιούνται μπρος μου

και να αντέχεις να αγαπάς, 

να θέλεις να αγαπάς, 

να μάθεις να αγαπάς..."

Active member

Στην εκπνοή του χρόνου, προλαβαίνω να μπω στην "Κοινωνία Ώρα Αγάπης" της Αριστέας.

Επειδή όμως τα τραγούδια τα είπαν όλα, θα αρμενίσουν και στο μουσικό ταξίδι της Ελένης στο "Καρυδότσουφλο"

Camilla Lackberg, μια σύγχρονη παραμυθού

Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν είχα επιθυμήσει ποτέ να επισκεφτώ τη Σουηδία.
Τώρα θέλω να πάω στη Φιελμπάκα.
Η Φιελμπάκα είναι ένα μικρό ψαροχώρι που κάθε καλοκαίρι γίνεται  τόπος διακοπών και γεμίζει κόσμο.
Από εκεί κατάγεται η συγγραφέας  Camilla Lackberg, που μέχρι πριν λίγο καιρό δε γνώριζα.
Την είχε πάρει το αυτί μου φυσικά, αλλά δεν είχα διαβάσει κανένα βιβλίο της. 
Ώσπου τα διάβασα σχεδόν όλα το ένα μετά το άλλο. Ένα τέλειωνε, ένα άρχιζα. Κάπως έτσι μονοκοπανιά είχα διαβάσει και τα βιβλία της Αγκάθα Κρίστι όταν είχαν πέσει στα χέρια μου, πολλά χρόνια πριν και δεν είναι καθόλου τυχαίο που έπαθα Camilla Lackberg τώρα, όπως ακριβώς είχα πάθει Αγκάθα Κρίστι τότε!
Το μοναδικό μας κοινό στοιχείο άλλωστε με τη συγγραφέα είναι το γεγονός πως είχε πάθει κι αυτή Αγκάθα Κρίστι, σε νεαρή ηλικία!

Η Camilla μετά από ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής, άρχισε να γράφει αστυνομικά βιβλία με πρωταγωνίστρια τη συγγραφέα Ερίκα -alter ego της ίδιας- και τον επιθεωρητή Πάτρικ.
Ξεκινώντας από την "Παγωμένη πριγκίπισσα" γράφει ασταμάτητα και μου δημιουργεί την αίσθηση πως γράφει τόσο αβίαστα, όσο αναπνέει!
Σκαρφίζεται ιστορίες συνεχώς και μπλέκει το σήμερα με το χτες με έναν τρόπο που κάνει την ανάγνωση απόλυτα απολαυστική εμπειρία. 
Ο κεντρικός ιστός των ηρώων της είναι τόσο ανθεκτικός που μπορεί να αντέξει πολλά. Ολοκληρωμένοι χαρακτήρες, κουβαλώντας τα δικά του θέματα ο καθένας, συνυπάρχουν με άλλους που εμφανίζονται στο παρόν, ή έρχονται από το παρελθόν και όλοι μαζί πλέκουν ιστορίες που όχι μόνο κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο, αλλά το εμπλουτίζουν συνεχώς. 
Το κάθε βιβλίο επιχειρεί να σε βάλει στο επόμενο πριν ακόμα φτάσεις στο τέλος, μα όλα διαβάζονται άνετα και αυτόνομα!

Δε χρειάζεται δηλαδή να τα πάρετε από την αρχή για να πιάσετε το νήμα. Μπορείτε να τα διαβάσετε με τη σειρά αν θέλετε, αλλά δεν είναι απαραίτητο. 
Και με αυτό θέλω να πω, ότι όπου δείτε βιβλίο να το υπογράφει η  Camilla, απλά διαβάστε το!
Θα κολλήσετε, το ξέρω, αλλά θα το ευχαριστηθείτε!
Θα τελειώσετε τις πολλές σελίδες σχεδόν χωρίς ανάσα και θα ψάχνετε ήδη το επόμενο, ή τα προηγούμενά της, πριν ακόμα φτάσετε στις τελευταίες σελίδες!
Αυτά είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου Camilla Lackberg!
Μπαίνετε στον κόσμο της και τον ζείτε σε μια παράλληλη πραγματικότητα συνεχώς. Και τον αποζητάτε διαρκώς. 

Ο κόσμος της Camilla Lackberg έχει πολλά κοινά με τον δικό μας κόσμο. Τι κι αν όλες της οι ιστορίες διαδραματίζονται στη Φιελμπάκα, οι χαρακτήρες, μαζί με τα καλά τους και τα κακά τους υπάρχουν σε όλο τον κόσμο ίδιοι ακριβώς!
Αν μου έλεγαν μέχρι πριν λίγο καιρό πως στη Σουηδία δεν υπάρχει κουτσομπολιό και πως για τα μάτια του κόσμου δε θάβονται μυστικά, μπορεί και να το πίστευα, λέω μπορεί, γιατί αλίμονο αν ήμουν τόσο αφελής. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, θα υπάρχουν τα πάντα και οι άνθρωποι θα κουβαλούν κοινά χαρακτηριστικά σε όλα τα μέρη του πλανήτη μας.

Η Camilla μπλέκει στον κόσμο που δημιούργησε τα μυστήρια του παρόντος με τα μυστικά του παρελθόντος και όσα αποτελούν τα ανθρώπινα, ή και τα απάνθρωπα.
Από το πως μπορεί να νιώθει μια νέα μαμά, μέχρι το άγριο πρόσωπο του ναζισμού.
Κάθε της βιβλίο πιάνει κι ένα μεγάλο θέμα. Η κακοποίηση στην οικογένεια, οι διακρίσεις, η γνωριμία με σύνδρομα όπως το  Άσπεργκερ, είναι μερικά από αυτά!
Οι σχέσεις των ανθρώπων, μπαίνουν στο μικροσκόπιο και η ανάλυσή τους προσπαθεί να εξηγήσει τις πράξεις τους. 
Όχι όμως και να τις δικαιολογήσει.
Επιχειρείται και μια προσέγγιση σε πιο σκοτεινούς, ολότελα διαβολικούς χαρακτήρες, που ζουν μέσα σε έναν δικό τους κατάμαυρο κόσμο.
 Η συγγραφέας μπλέκει την πραγματικότητα όλου του κόσμου με την καθημερινότητα και την πραγματικότητα των ηρώων, κι όλα αυτά ενώ διαξάγεται κάθε φορά μια αγωνιώδης έρευνα για την εξιχνίαση δολοφονιών!
Εκεί που το μυστήριο και η ένταση κορυφώνονται, οι αναφορές στην ήρεμη οικογενειακή ζωή έρχονται να αποφορτίσουν το κλίμα για λίγο, τόσο όσο να πάρουμε μια ανάσα πριν αρχίσει πάλι το κυνήγι των κακών.

Την έχουν αποκαλέσει  σύγχρονη παραμυθού και είναι!
Κι ευτυχώς για μας μοιάζει να είναι και ανεξάντλητη!

Τα βιβλία της κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση Γρηγόρη Κονδύλη και μπορείτε να τα βρείτε σε κανονική έκδοση και κάποια από αυτά σε έκδοση pocket που κάνει τα βιβλία ακόμα πιο προσιτά!
Περισσότερα για την Camilla Lackberg μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της, αλλά και στη σελίδα της στο facebook, από όπου έκλεψα και τη φωτογραφία της.

Πρόσκληση Σε Ταξίδι Μουσικό!!

Η  Ελένη Β έβαλε πανιά στο καρυδότσουφλό της και το άφησε να αρμενίσει σε μια μουσική θάλασσα!

Μας προσκάλεσε όλους, οπότε, μαζέψτε τραγούδια στις αποσκευές σας για να ξεκινήσουμε το μουσικό ταξίδι! 

Εγώ επιβιβάζομαι αμέσως!

Να εκεί στην πλώρη θα πιάσω θέση και θα βουτήξω στη μουσική με το δικό μου αλλοπρόσαλλο τρόπο.

Δε θα κάτσω να σκεφτώ πολύ. Θα προσπαθήσω μόνο να μη βάλω άλλη μια φορά R.E.M. και το απόλυτα λατρεμένο, το δικό μου, Losing My Religion...

Εννοείται πως μια τέτοια προσπάθεια ήταν καταδικασμένη να αποτύχει. 

Ποιος είπε πως είμαι δυνατός χαρακτήρας;  

Όχι εγώ πάντως!

Αδύναμη είμαι και ήρθε η στιγμή να σας αποκαλύψω με ποιο τραγούδι σπαράζω -αλλά σπαράζω όμως- στο κλάμα!

Κι αυτό γίνεται από την πρώτη στιγμή που είδα στον κινηματογράφο την ταινία, όπου με τιτάνια προσπάθεια κρατιόμουν να μην κλάψω δημόσια.

Ποια εγώ! Που κάθε φορά που έφευγαν - φεύγουν τα παιδιά μου δάκρυ δε βγάζω, επειδή το έχω για γρουσουζιά. 

Δε θέλω να φεύγουν με κλάματα όσο κι αν το πλάκωμα στο στήθος είναι αφόρητο κάθε μα κάθε φορά!

Slipping Through My Fingers από το Mamma Mia!

Δεν ξέρω αν είναι οι εικόνες, τόσο γνώριμες, ή τα λόγια, τόσο αληθινά, αλλά σπάει η καρδιά μου κάθε φορά...!

Δεν περιγράφω άλλο, γιατί θα ξεφύγω και δε θα μπορείτε να με μαζέψετε!

Επειδή όμως και η μαμά ήταν κάποτε 17, όχι μην τρομάζετε δε θα μείνω στο Mamma Mia!

Ή μάλλον ας μείνουμε λίγο ακόμα...νοίκι δεν πληρώνουμε.

Άλλο ένα αγαπημένο τραγούδι από την ταινία...Dancing Queen, επειδή δεν είμαι πια 17...αλλά άνετα μπορώ να γίνω μια dancing queen, καλά αυτό το τελευταίο μην το δένετε και κόμπο!

Άλλο τραγούδι είχα όμως κατά νου, που από την πρώτη φορά που το άκουσα το βάφτισα δικό μου, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο δηλαδή που απέκτησα και το Losing My Religion...χαχα!

Συνεχίζω λοιπόν το πρόγραμμά μου με Μελίνα Τανάγρη και το "δικό μου" Those familiar dreams

Θα μπορούσα να συνεχίσω το πρόγραμμα ακούραστα, μα λέω να τελειώσει εδώ, με ένα τραγούδι που έτσι για αλλαγή θα έχει ελληνικό στίχο!

Ποιο να διαλέξω τώρα που αγαπώ τόσα;

Έβαλα κι εμπάργκο στον Θηβαίο από πέρυσι και θα με ξελάσπωνε τώρα μια χαρά, αλλά ακόμα δεν ξέχασα τα όσα γραφικά είπε τότε!

Ίσως κάποτε τα ξεχάσω, αλλά τώρα μου είναι αδύνατον να τον ακούσω χωρίς να σιχτιρίσω και δε θα΄θελα να κλείσω έτσι! 

Καταλαβαίνετε!

Το βρήκα!

Φεύγω, αλλά σας αφήσω συντροφιά με τα ξωτικά και τον Σωκράτη Μάλαμα!

Ελπίζω να μην τα φοβάστε!

Ακίνδυνα είναι, σας το λέω εγώ.

Και ποια είμαι εγώ;

Μα δεν τα είπαμε πριν αυτά;

Μια Dancing Queen!

Στων φίλων το δρόμο

Παραφράζοντας τον τίτλο της ποιητικής συλλογής της Χριστίνας Λέλη κι ελπίζοντας πως η Χριστίνα θα μου το συγχωρέσει, θα σας δείξω με τη σειρά που μου παραδόθηκαν πολύτιμα δώρα φίλων.

Πρώτα όμως θα σας βάλω για λίγο στο δρόμο που άνοιξε η Χριστίνα.

..."Στου ονείρου το δρόμο

θα χορέψουμε αντάμα,

αγκαλιά με τη σκέψη

της καινούριας αρχής"...

Δεν είναι στα αλήθεια ονειρικός ο δρόμος που σε βγάζει σε μια καινούρια αρχή;

Μπορείτε να απολαύσετε όλα τα ποιήματα κατεβάζοντας δωρεάν το e-book εδώ!

Η εξαιρετική φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο ανήκει στη γνωστή μας Έλλη από το

funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr

Τη Χριστίνα μπορείτε να τη βρείτε εδώ:

http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/

http://epanastasikalosinis.blogspot.gr

http://butterflysstories.blogspot.gr

Κι εμένα με βρίσκετε απίστευτα χαρούμενη, αφού απολαμβάνω τα δώρα που έλαβα πρώτα από τη Μαρία Κανελλάκη από Το Απάγκιο , και μετά από την Αριστέα, γιατί λέμε "Η ζωή είναι ωραία", και η άνοιξη είχε τρελαθεί και με ηγάπησε σφόδρα!

Φυσικά εννοώ πως στην κλήρωση που έκανε η Αριστέα για τις "Μέρες Άνοιξης" κέρδισα!

Τι κέρδισα; Θα σας τα αποκαλύψω στη συνέχεια, αφού πρώτα σας στείλω μια θαλασσινή πνοή, έτσι όπως την έλαβα κι εγώ, κλεισμένη σε μια κάρτα!

Στα αλήθεια σας λέω, με χτύπησε το κύμα με το που άνοιξα το φάκελο και το καλοκαιράκι μου έκλεισε το μάτι!

Η άνοιξη τι να κάνει, είπαμε, με είχε αγαπήσει, αλλά έπρεπε πια να με αφήσει στο καλοκαίρι. Θλιμμένη απομακρύνθηκε και με άφησε να βουτήξω στη θάλασσα μιας κάρτας που αγάπησα πολύ, μέσα έξω...

γιατί ναι, είχε μέσα ακόμα κάτι...

είχε λόγια καρδιάς που σήκωσαν κι αυτά κύματα!

Ερωτεύτηκα όμως το μενταγιόν που ήρθε σχεδόν αρμενίζοντας να με βρει.

Και το δοκίμασα αμέσως! Προσπάθησα να το φωτογραφίσω πάνω μου, δεν τα κατάφερα καλά και στη συνέχεια αφού είδα πόσο όμορφο ήταν, ξεχάστηκα τελείως κι έφυγα από το σπίτι φορώντας το.

Όχι δεν ξέχασα να το βγάλω. Άλλωστε δεν μου πήγαινε καρδιά να το αποχωριστώ. Ξέχασα όμως να βγάλω την ταμπελίτσα που είχε, μια και υποτίθεται πως το φόρεσα μόνο για φωτογράφιση και το κατάλαβα πολύ αργά. Κάποια στιγμή κάτι με ενόχλησε και τότε σχεδόν κοκάλωσα στη μέση του δρόμου συνειδητοποιώντας πια για τα καλά πως μου είχε πάρει τα μυαλά στην κυριολεξία! Σιγουρεύτηκα πως το μπουφάν μου την έκρυβε και την άφησα εκεί, μέχρι να βρω ευκαιρία να τη βγάλω. 

Μαρία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Το επόμενο πακέτο που ήρθε να με βρει ήταν εκείνο που ετοίμασε η Αριστέα με μεράκι και περιείχε κάποιες από τις υπέροχες δημιουργίες της που γνωρίζουμε πια όλοι καλά!

Ένα εκπληκτικό ξύλο κοπής με τεχνικές που κατέχει καλά η Αριστέα κι ένα σαπουνάκι που μπορώ άνετα και να το χρησιμοποιώ αν θέλω!

Δε θέλω!

Προς το παρόν θέλω να το καμαρώνω μόνο!

Τα δώρα συνόδευε μια κάρτα, καθόλου τυχαία υποψιάζομαι, σε πορτοκαλί.

Ξέρει πως είναι το αγαπημένο μου χρώμα και ξέρω πως είναι και αγαπημένο της!

Και φυσικά το πορτοκαλί δε θα έρχονταν χωρίς τις ανταύγιες των θερμών χρωμάτων, που με τύλιξαν όταν την άνοιξα και τη διάβασα!

Αριστέα μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!

Στρωμένος ο δρόμος των φίλων με ποίηση και δώρα!

Μα δεν είναι ονειρικός;

Φυσικά δεν ξεχνάμε πως σήμερα και αύριο σε έναν άλλο δρόμο, ανοίγουν πανιά για έναν ανθρώπινο κόσμο!

Ιβίσκος

Αίθριο θα είναι το καλοκαίρι με σποραδικό κόκκινο που γρήγορα θα πυκνώσει και θα δώσει κατά τόπους ομορφιές.

Ο ιβίσκος, το κόκκινο του καλοκαιριού, άνθισε από τον Μάιο και κάτω από συννεφιασμένο ουρανό έστελνε τα δικά του μηνύματα.

Οι παπαρούνες, το κόκκινο της άνοιξης, ήταν ακόμα στις δόξες τους, μα ένα χωράφι να κοκκινίζει απ' άκρη σ' άκρη δεν είδα.

Δε φωτογράφισα μια κόκκινη θάλασσα να λικνίζεται ριγώντας στα χάδια του αέρα.

Ελπίζω του χρόνου να δω τα κύματα που σηκώνουν οι παπαρούνες.

Μέχρι τότε θα μείνω στα χρώματα του καλοκαιριού.

Στα φρούτα του...

...και στα γλυκά κεράσματά του...

Και μπορεί η παρακάτω φωτογραφία να μην έχει διόλου κόκκινο, έχει όμως ένα ολόκληρο υποβρύχιο να πλέει στο γαλάζιο!

Κι αυτό είναι το καλοκαίρι!

Του καλοκαιριού άλικο προμήνυμα ονόμασα την πρώτη φωτογραφία και ήταν η συμμετοχή μου στον 24ο διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν"!

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους την ξεχώρισαν, αλλά και τη Μαρία από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά" για τη διοργάνωση του παιχνιδιού, αλλά και τη φιλοξενία της!

Η άχρηστη πληροφορία της ανάρτησης: 

Αλήθεια γνωρίζατε πως ο ιβίσκος είναι ένα είδος μολόχας, και η μπάμια ένα είδος ιβίσκου;