Η αγάπη αλλιώς

- Μη μιλάς άλλο για αγάπη, η αγάπη είναι παντού, ψέλλισε η ορτανσία στον ερωτοχτυπημένο ήλιο κι όλα τα άνθη της σάλεψαν μεμιάς για να την προσέξει εκείνος.
Αυτός, τίναξε ένα πέταλο ανυπόμονα και με το βλέμμα πάντα στραμμένο στον άλλο ήλιο, μουρμούριζε εκστατικός: "Μια αγάπη για το καλοκαίρι θα 'μαι κι εγώ"...ένα δάκρυ κύλησε στο όμορφο στρογγυλό πρόσωπό του!
Γνώριζε καλά πόσο εφήμερος ήταν! Και πόσο αιώνιος ήταν ο άλλος.

Η ορτανσία ανασήκωσε τα φύλλα της με αγανάκτηση και φώναξε νευριασμένη:
- Ανόητες αγάπες, ανόητα φιλιά...η τελευταία λέξη έγινε λυγμός, καθώς είδε τον ήλιο να στέλνει ακόμα ένα φιλί ψηλά!

- Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, πετάχτηκε μια μαργαρίτα και κοίταξε μαγεμένη τα μωβ ανθάκια της αγαπημένης της ορτανσίας. Είχε έναν ολόκληρο χρόνο να τη δει κι ήθελε να της τραβήξει την προσοχή!

Αλλά εκείνη είχε και φέτος τυφλωθεί από τη λάμψη του ήλιου.

Δυο μυρμηγκάκια πάνω της, σε λίγο θα συναντιόνταν, μη γνωρίζοντας ακόμα πως πως "είν' η αγάπη ένας πόλεμος χαμένος".

- Είναι η αγάπη της αρρώστιας γιατρικό, απεφάνθη τελικά ο ήλιος, αν και πονούσε πολύ. Ξάφνου, ψήλωσε ακόμα λίγο ...γιατί η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει...

Η ορτανσία ρουθούνισε ειρωνικά, η μαργαρίτα ρίγησε κοιτώντας την και μουρμούρισε θλιμμένα: "όσα η αγάπη ονειρεύεται, τα αφήνει όνειρα η ζωή" και τα μυρμήγκια δε συναντήθηκαν ποτέ.

Κρίμα! Μπορεί και να ταίριαζαν!

΄"...Ένα σου δάκρυ δώσ' μου, 

βάλσαμο να 'ναι φως μου,

στα αλλιώτικα του κόσμου,

που τυραννιούνται μπρος μου

και να αντέχεις να αγαπάς, 

να θέλεις να αγαπάς, 

να μάθεις να αγαπάς..."

Active member

Στην εκπνοή του χρόνου, προλαβαίνω να μπω στην "Κοινωνία Ώρα Αγάπης" της Αριστέας.

Επειδή όμως τα τραγούδια τα είπαν όλα, θα αρμενίσουν και στο μουσικό ταξίδι της Ελένης στο "Καρυδότσουφλο"