Καριέρες με φούρλες

Πριν λίγα χρόνια, όταν ακόμα άρχιζε η κρίση να δείχνει το πρόσωπό της, κάποιοι βρέθηκαν στο στόχαστρο ως τεμπέληδες. 

Επειδή πολύ εξυπηρετούσε αυτό, φορέθηκε και τα επόμενα χρόνια. Όσο βαθύτερα μπαίναμε μάλιστα στην κρίση, τόσο το μοντελάκι γίνονταν πιο πολύ της μόδας!

Πετάγονταν ο πάσα ένας, σήκωνε ένα δάχτυλο νααααα, με το συμπάθιο, αμπελοφιλοσοφούσε μέχρι που στέγνωνε το σάλιο του και στο τέλος πετούσε και τη θεϊκή ατάκα:"Τι ανεργία μου λες! Τα ροδάκινα στην Έδεσσα (ή όπου ανθούν ροδακινιές) είναι αμάζευτα!".

Φράση και πρόταση κλισέ! 

Το μάζεμα των ροδάκινων, "το μάζεμα" γενικώς, ήταν η απάντηση σε όλα!

Έχανες τη δουλειά σου; Μάζευες ροδάκινα!

Δεν είχες να πληρώσεις τα χαράτσια; Μάζευες φράουλες!

Αδυνατούσες να βάλεις πετρέλαιο; Μη βιαστείς να απαντήσεις, γιατί θα χάσεις! Εδώ την πατούσες κανονικά, γατί το χειμώνα δεν υπάρχουν ούτε ροδάκινα, ούτε φράουλες να σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση, όχι πως θα σε έβγαζαν, αλλά κουβέντα ζαρζαβατικών να γίνεται!

Οι έχοντες εργασία και μάλιστα τιμώντας την ποστάροντας αδιάκοπα στα σόσιαλ μήντια όλο το εργάσιμο 8ωρό τους, έδιναν συμβουλές στους "τεμπέληδες".

Ροδάκινα εδώ, κεράσια εκεί, φράουλες παραπέρα, μια χαρά το έλυναν το πρόβλημα της ανεργίας. 

Τι κι αν τα λεφτά (εντάξει το ψευτοχαρτζιλίκι για να κυριολεκτήσω) που θα έπαιρνες δε θα σου έφτανε ούτε για τα ναύλα, πέρα δώθε με το κτελ; 

Μια για να πας και μια για να φύγεις δηλαδή, όταν τέλειωνε η συγκομιδή!

Το ζητούμενο ήταν να μην τους τα πρήζουμε οι άνεργοι με την γκρίνια μας, αλλά και να μαζευτούν τα ροδάκινα-κεράσια-φράουλες, με τα φτηνότερα εργατικά που θα μπορούσε να ονειρευτεί εργοδότης!

Εμείς οι άχρηστοι όμως δεν πηγαίναμε κι αναγκάζαμε τους μεγαλοεπιχειρηματίες που το έπαιζαν αγρότες να εκμεταλλεύονται μετανάστες. Τέτοια κάναμε οι ασυνείδητοι!

Ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός πως τονώναμε ταυτόχρονα και το "εγώ" όλων αυτών που "ήταν έξυπνοι κι έφτιαχναν τη ζωή τους με σύνεση", και πάνω από όλα είχαν και προτάσεις! 

Αμέ!

Κι εσύ πεινασμένε μου άνεργε μπορούσες να φας κι ένα δυο ροδάκινα, να μυρίσεις μια φράουλα να ξεχάσεις και να ξεχαστείς! 

Άλλωστε πτωχέ, πλην άτιμε άνεργε που εξαιτίας σου κατέρρευσαν τα πάντα, που δούλευες κι ήθελες να πληρώνεσαι κι από πάνω, το θέμα δεν είναι τα λεφτά, ποτέ δεν ήταν τα λεφτά. 

Οι άνθρωποι της τάξης μας εξάλλου, (μη με ρωτήσετε ποιας τάξης, αν και μάλλον του νηπιαγωγείου τους κόβω), ποτέ δε μιλάμε για λεφτά. Σιγά μη σου πούμε πόσα κερδίζουμε, ή πόσα κλέβουμε από την εφορία. 

Το θέμα πτωχέ άνεργε, είναι να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης και τις ώρες που σε αφήνουν να ξεκουραστείς να τις επενδύεις στο να γίνεσαι πολυμήχανος.

Πόσο δύσκολο είναι πια να πολλαπλασιάσεις τον άρτο; (Έχει γίνει στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία, άρα δε θες να το κάνεις, όχι πως δεν μπορείς!).

Και στην τελική γίνε Θηβαίος βρε αδερφέ για να σου φτάνουν τρεις ελιές να ζήσεις μια πενταμελή οικογένεια!

Τι θες δηλαδή; Να τρως και κάθε μέρα; 

Σκέψου, αυτό σου λέω μόνο,σκέψου πως θα βγεις στην παραλία σκελετός και οι "τελεταί Μπούκουρας" θα σε ευγνωμονούν αιώνια!

Κι αν δουλεύεις και χωρίς καθόλου λεφτά ακόμα καλύτερα!

Τι να το κάνεις εξάλλου το ψευτοχαρτζιλίκι; Για τίποτα δε φτάνει!

Μειώνεις και κάτι που δε θα μάθεις ποτέ πως λέγεται, αλλά βοηθάει κάποιους να ζουν καλύτερα!

Τι; Μη μου πεις πως δεν είσαι αλτρουιστής;

Εδώ ολόκληρος Ρουβάς και αν ασχοληθεί με την πολιτική, (που κάτι μου λέει πως θα ασχοληθεί, κάνοντας την τελευταία μεγαλειώδη φούρλα σε εκείνες τις στροφές που κάνει στην καριέρα του), θα το κάνει από αλτρουισμό και μόνο!

Ρίξε κι εσύ λίγα ψίχουλα αλτρουισμού στο διάβα σου! Μπορείς!

Τι κοντορεβυθούλης είσαι, χωρίς ψίχουλα;

Ας βγω από το ρόλο και του πτωχού άνεργου, που τον έχω παίξει με μεγάλη επιτυχία κι εξαιρετικές κριτικές στο παρελθόν, ας αποποιηθώ και το ρόλο του εκνευριστικού συμβουλάτορα που ποτέ δεν ήμουν, κι ας αποκαλύψω γιατί ντύθηκα και τους δυο ρόλους.  

Έρχεται που λέτε μια εποχή, που οι συμβουλάτορες ξεχνάνε που φύονται οι φράουλες και που ανθούν οι κερασιές! 

Είναι η άβολη εποχή που στερεύουν οι ιδέες τους και μεμιάς ξεραίνονται τα μποστάνια που είχαν για τους άλλους, τονίζω το "για τους άλλους" στο μυαλό τους!

Εκείνη η πολύ περίεργη εποχή που οι ρόλοι, ουπς,  αλλάζουν!

Μα δεν το 'θελαν, ήταν τυχαίο!

Πίστεψέ με άγνωστε, ή και γνωστέ πρώην συμβουλάτορα, ποτέ μα ποτέ δε θέλησα να έρθεις σε αυτή τη θέση!

Αλλά κανείς μας δεν ξέρει πως τα φέρνει η ζωή. Γι' αυτό λοιπόν, θα σου πω μόνο πως βρίσκομαι στο πλάι σου και σε καταλαβαίνω.

Και ποτέ, μα ποτέ δε θα σου υποδείξω την εποχή συγκομιδής της αγκινάρας ως ανύπαρκτη λύση στα τεράστια προβλήματά σου!

Αφιερωμένο σε κάποιον που αγαπούσε κάποτε τις ροδακινιές περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά που δεν τις αγαπά πια καθόλου!