Το χιονισμένο βουνό (Χελμός)

Χειμωνιάτικο τοπίο ζήτησε η Μαρία Νι (Μαρία μου ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία) από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά" για τον διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" και πετάχτηκα στον Απρίλη του 2015 για να το φέρω!

Κι έτσι, μια ανοιξιάτικη εκδρομή στο Χελμό βρήκε ευκαιρία να χωθεί στο φετινό χειμώνα!

Σκεφτόμουν να στείλω μία από τις τρεις πρώτες φωτογραφίες, τις έβαλα στη σειρά κι έκανα την τελική επιλογή μου με τον πασίγνωστο επιστημονικό τρόπο, "α μπε μπα μπλομ...".

Η φωτογραφία έφυγε κι όταν ξανάρθε αντάμωσε με μεγάλη χαρά τις υπόλοιπες.

Ξαναμπήκαν στη σειρά, άρχισαν να φυσάνε βουνίσιο αέρα και να μας προκαλούν να αφήσουμε τα χνάρια μας στο χιόνι!

Να κεντήσουμε τον καμβά του με ιστορίες!

Τα Αροάνια Όρη, γνωστότερα ως Χελμός, είναι οροσειρά της βόρειας Πελοποννήσου που βρίσκεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της στο νομό Αχαΐας και λιγότερο στο νομό Κορινθίας, με την ψηλότερη κορυφή της να βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της επαρχίας Καλαβρύτων.

Στην αρχαιότητα λεγόταν «Αροάνια», ενώ το νεώτερο όνομά της, «Χελμός», μπορεί να είναι σλαβικής προέλευσης και σημαίνει «βουνό» ή μπορεί να είναι αρβανίτικης προέλευσης και σημαίνει «δηλητηριώδες βουνό».^[1] Ο χαρακτηρισμός αυτός πιθανόν αποδόθηκε στο βουνό επειδή από αυτό πήγαζε η Στύγα, το νερό της οποίας σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ήταν δηλητηριώδες.

Η ονομασία «χελμός», helm (αρχαία γερμανικά, αγγλικά κ.α.), elmo (ιταλικά), δένει περισσότερο με την μορφολογία του βουνού και ετυμολογείται ως «κορυφή», «κορώνα», «κόρυς» σε διάφορες Ευρωπαϊκές γλώσσες.^[2] Επίσης δεν είναι υποχρεωτικά σλαβικής ή αρβανίτικης προελευσης εφόσον απο την περιοχή περασαν και άλλοι λαοί που αφομοιώθηκαν στο διάβα του χρόνου όπως Ρωμαίοι, Ερούλοι, Γότθοι, Γαλάτες και άλλα φύλα που θα είχαν την συγκεκριμένη λέξη στην ορολογία τους.

Πηγή:Βικιπαίδεια

Το Life Images #21, τρώγεται από την περιέργεια και ρωτάει: 

Εσύ που άφησες τα χνάρια σου;

Αν θες μπορείς να του απαντήσεις, μέχρι και την Πέμπτη το βράδυ, πατώντας στο μπλε κουτάκι!

Βαρύγδουπη ανάρτηση!

Έχω τονίσει πολλές φορές, την εξής μία δηλαδή που έχω και πρόχειρη, πως:

"Δεν είμαι βόας δεν είμαι γκουρού, δε θα σας δώσω μυστικές συνταγές και μαγικές λύσεις.

Θα περνάμε καλά, θα μοιραζόμαστε, θα γελάμε ή θα θυμώνουμε με όσα συμβαίνουν...απλά κι ανθρώπινα!"

Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/p/about-me.html#ixzz3yZtHtIy3

Αυτή πάνω κάτω είναι η φιλοσοφία μου όσον αφορά τα blogs και ειδικότερα το δικό μου!

Δε φαντασιώνομαι πως είμαι κάτι παραπάνω από αυτό που είμαι.

Τώρα θα με ρωτήσετε τι είμαι.
Σωτήρας δεν είμαι, λύσεις δεν έχω, τι στην ευχή ήρθα εδώ να σας ζαλίζω;

Πώς να απαντήσω αυτό το θεμελιώδες ερώτημα με λίγες λέξεις;
Είχα κάνει παλιότερα μια προσπάθεια!
Γυρίστε το blog στη σελίδα 2.

"Είμαι η Μαρία και προσπαθώ όσο μπορώ και όσο γίνεται να είμαι καλά, σε πείσμα όλων όσων προσπαθούν να κάνουν τη ζωή μας ανυπόφορη."
Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/p/about-me.html#ixzz3yZuDUCEY

(Εντάξει το υπόσχομαι, τέρμα το κόπι πέιστ!)

Είμαι και τοξότης.

Αυτό τώρα θα μου πείτε γιατί το αναφέρω, αφού έτσι κι αλλιώς με τα ζώδια δεν το έχω καθόλου και οι γνώσεις μου εξαντλούνται πριν ακόμα αρχίσουν το ζέσταμα.

Το λέω γιατί σε πολλά θέματα δεν έχω γνώσεις ειδικού, αλλά έχω άποψη.

Και η άποψή μου για τους τοξότες στην προκειμένη περίπτωση είναι η καλύτερη!

Εμείς οι τοξότες, και θα το πω με δικά μου λόγια, είμαστε λίγο "όρτσα τα πανιά", αλλά αγαπάμε και την καλοπέραση! Μην κουνάτε το κεφάλι, δεν καταλάβατε (ακόμα) τι θα πω!

Αν περιμένετε να μας δείτε πρώτο τραπέζι πίστα θα απογοητευτείτε, πρώτον, γιατί ενώ αγαπάμε τα ζώα (εντάξει Μπρίκι, τα σκυλιά) δεν αγαπάμε όλα τα σκυλιά (Μπρίκι μην προτρέχεις, διάβασε κι ό, τι καταλάβεις)!

Και δεύτερον, γιατί ποτέ, μα ποτέ δεν έχουμε λεφτά για περιττά (μερικές φορές δεν έχουμε ούτε για τα αναγκαία, αλλά δεν το κάνουμε θέμα), οπότε δηλώνω υπεύθυνα και γνωρίζοντας τις συνέπειες του νόμου, πως κανένας τοξότης δεν ήταν υπεύθυνος για την κατάσταση που είδατε τις προάλλες στα σόσιαλ μήντια, όπου γνωστός αοιδός κατάντησε από άνθρωπος, επιτάφιος.

Σαν τον Αρχιμήδη,  λέμε "μη μου τους κύκλους τάραττε", και το εννοούμε κάθε φορά!

Βαριόμαστε εύκολα, αλλά εύκολους δε μας λες. 

Αγαπάμε δυνατά, μα δε θέλουμε καθόλου καταπίεση, και να η ευκαιρία που γύρευαν να χωθούν τα blogs στην κουβέντα μας!

Αν ένιωθα έστω και για μια στιγμή πως αυτό που κάνω εδώ με καταπιέζει, θα το σταματούσα πάραυτα!

Για να είμαι εδώ σημαίνει πως το γουστάρω απεριόριστα!

Και μοιράζω και κάρτες απεριορίστων διαδρομών για όσους επιθυμούν να ταξιδέψουν μαζί μου!

Όσοι δεν το επιθυμούν, απλά τους εύχομαι καλά ταξίδια όπου κι αν πάνε, και καλή αντάμωση!
Φυσικά αν επιθυμούν μια στο τόσο να μου γράφουν και "κάνα γράμμα", είναι πάντα καλοδεχούμενοι!

Δε βάζω απουσίες, δε θέλω να μου μετράνε παρουσίες!

Καταλαβαίνω, μια και το έχω σπουδάσει πρώτα σε μένα, πως ο χρόνος είναι αλήτης που σου κλέβει τις ώρες και μην "τον είδατε μην τον απαντήσατε, τον Κίτσο το λεβέντη, τον αρχιληστή"!

Ως εκ τούτου, δράττομαι της ευκαιρίας να τονίσω πως όλα είναι σχετικά! 

Ολόκληρος Αινστάιν το είπε και δε θα επιχειρήσω να το καταρρίψω γιατί θα ρίξει ο Θεός φωτιά και θα με κάψει. 
Τι ποιος θεός; 
Ο Αινστάιν!

Όλα δεν τα προλαβαίνει ούτε ο Τσακ Νόρις κι ας κυκλοφορούν φήμες για το αντίθετο.

Θα μπορούσαν να πουν π.χ. πως "Ο Τσακ Νόρις σχολιάζει πριν ακόμα γράψεις ανάρτηση", αλλά πες πως το έλεγαν, που  κι αυτό δεν τόλμησε να το πει κανένας ακόμα, ποιος θα το πίστευε;
Για ποιο λόγο τώρα σχολιάζει ο καθένας μας, και γιατί το κάνει έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί απαντάει, ή δεν απαντάει στα σχόλια, ή γιατί γράφει γενικότερα, το ξέρει αυτός, η ψυχή του κι ο...ψυχοθεραπευτής του!

Μια φορά κι έναν καιρό ξεκίνησα να γράφω ένα σχόλιο στη Νάσια. Το σχόλιο έλεγε πάνω κάτω να δούμε χαλαρά, το όλο θέμα "blogging", αλλά είπα να το αναλύσω λίγο παραπάνω, να γελάσουμε!

Πάγια θέση μου είναι πως υπάρχει χώρος για όλους, καλούς, κακούς, άσχημους και προπάντων τοξότες!
Ίσως οι μόνοι που να περισσεύουν να είναι οι αντιγραφείς, γιατί αυτά που λεν, μας τα 'παν κι άλλοι.

Εδώ θα βρείτε το "Παίζοντας με τις λέξεις"!

Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Φσσσστ μπόινγκ!

Ο Άγιος Σόιμπλε είναι γιατρός και γιατρεύει την οικονομία (της Γερμανίας).
Αυτό το γράμμα γράφτηκε από άτομο με ελαφρύ εγκεφαλικό και βαριά ψυχοπάθεια και πρέπει να κάνει το γύρο του κόσμου σε 80 μέρες.
Ο Άγιος Σόιμπλε θα σε ανταμείψει σε 4 μέρες, 4 χρόνια, 4 αιώνες; (Κανείς δεν ξέρει ακριβώς,αλλά κάποτε θα σε ανταμείψει).
Πολλοί από όσους το έγραψαν την τσάκωσαν την ανταμοιβή!
Δώσε βάση και προσευχήσου!
Σόιμπλε πιστεύω σε σένα.
Δουλειά, μισθό και λεφτά δώσε μου!
Αυτό το χαρτί, δεν είναι από τη softex, γιατί έκλεισε ΚΑΙ αυτή, κι έχει σταλεί σε σένα (σε σένα που το διαβάζεις τώρα δηλαδή) για καλή τύχη! Όλα γύρω σου θα καταρρέουν, αλλά εσύ θα στέκεσαι γονατιστός, γιατί δεν είσαι της γερακίνας γιος!
Το γνήσιο αντίγραφο φυλάσσεται σε ιερό μέρος της Γερμανίας (τον απόπατο του Σόιμπλε).
Έχει κάνει το γύρω του κόσμου 9 φορές, και τώρα σου έφεξε!
Ήρθε σε σένα!
Σε 4 μέρες από τώρα η τύχη θα σου χτυπήσει την πόρτα! Καλού κακού, μην της ανοίξεις! Αρχίζουν και οι κατασχέσεις! Ποιος ξέρει ποιο κοράκι θα είναι από πίσω!
Πρέπει όμως να το στείλεις και σε άλλους, σε όσους δηλαδή θεωρείς πως χρειάζονται τύχη! 
Μη στείλεις χρήματα γιατί η μοίρα δεν έχει τιμή και η τιμή τιμή δεν έχει!
Μην το κρατήσεις! Στείλε 20 αντίγραφα σε 4 μέρες. Στρώσου και γράφε!
Κάποιος που πήρε την επιστολή το 1993 και έκανε ό, τι του ζητήθηκε, κέρδισε το τζόκερ.
Ένας άλλος που την ξέχασε, ξέχασε να ρίξει και το τζόκερ.
Κι ένας άλλος, άπιστος ετούτος, πέθανε και μόλις θυμήθηκε η χήρα του το γράμμα και το έγραψε, αναστήθηκε!
Παρακαλώ μην το αγνοήσεις...μας δουλεύουν!

Φσσσσσσσσσσσσσστ μπόινγκ!!

Κι έτσι εύγλωττα και με τη συνοδεία του ανάλογου άσματος, θα επιχειρήσω να περάσω τα μπλόκα!

Όχι τα μπλόκα των δρόμων! 
Όχι τα μπλόκα των αγροτών!
Αλλά τα μπλόκα εκείνων που επιθυμούν να μην παράγουν οι αγρότες, να τρώμε τα δικά τους και να τρώνε τα σωθικά μας!
Τα μπλόκα μιας κυβέρνησης που βγήκε τελικά για να περάσει όσα μέτρα δεν τόλμησαν να περάσουν οι άλλες κυβερνήσεις!
Τα μπλόκα της καλής και πονετικής Ευρώπης, που γδύνει τους πρόσφυγες από τα τιμαλφή τους και κάνει και προτάσεις, μόνο και μόνο για να σώσει (ανθρώπους είπατε; καλό! ξέρω άλλο ένα με τον Τοτό), για να σώσει επαναλαμβάνω τις ακριβές της μπουχάρες από τα πόδια των προσφύγων!
Τα μπλόκα των αφελών που πιστεύοντας πως ο Άγιος τάδε (ο ορίτζιναλ άγιος τέλος πάντων του γράμματος, που έφερε μεγάλη τύχη στον εαυτό του, μια και αναστήθηκε και επανακυκλοφορεί στις μέρες μας) θα φέρει και σε αυτούς ολίγη από τύχη, επειδή θα σκορπίσουν παντού τα ακατάληπτα λόγια ενός γράμματος που το έγραψε λέει ένας ιεραπόστολος.
Τώρα γιατί ένας ιεραπόστολος, κάθεται και γράφει τέτοιες χαζομάρες, καμιά επιστήμη δεν μπορεί να το εξηγήσει,παρά μόνο η καφεμαντεία, και το ξορκίζει μοναχά η κυρά μας η μαμή!

Φσσσσσσσσσττττττττ μπόινγκ!!!

Και η ζωή συνεχίζεται!
Διακοπή για μπλόκα!

Η διαφορά είναι στα χρώματα

Μια κόκκινη, κατακόκκινη καρδιά, σε λαμπερό γαλάζιο φόντο που γερά την κρατούν δυο άνθρωποι.

Την είχα βάλει κάποτε στο παρακάτω κολάζ.

Κι έτσι γεμάτη χρώμα την άφησα ανάμεσα σε ουράνια τόξα, ανατολές, ηλιοβασιλέματα, θάλασσες και ποτάμια, να συμβολίζει την αγάπη!

Όταν η Μαρία μας έδωσε τη φωτογραφία που πάνω της θα γράφαμε τις 25 λέξεις μας, το μυαλό μου όλο ξέφευγε προς το γκρίζο. Ξανοίγονταν στη σκοτεινιά, μα γύριζε πίσω όταν θυμόταν εκείνο το γαλάζιο φόντο, το έντονα χρωματισμένο γκράφιτι.

Η φωτογραφία όμως; 
Δεν είχε σημασία το τι θυμόμουν εγώ, μα πάνω σε τι έπρεπε να γράψω.

Έτσι απέδρασα στο όνειρο! Κι έγραψα....

Καρπός αγάπης μέστωσε στο ψεύτικο το δέντρο.

Έπεσε, λέει, στα χέρια μας κι εκείνα τον επιάσαν.

Εκεί σε πρωτογνώρισα, στο όνειρο που είδα!

Κι όταν σε συνάντησα σε αγαπούσα ήδη!

Αν τις μετρήσετε, είναι τριάντα λέξεις, μα ήμουν στο όριο!

Αρχικά έγραφα το δέντρο της ζωής, το άλλαξα, το έκανα ψεύτικο,μα άφησα την καρδιά να αγαπάει για πάντα και το έστειλα!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στις 25 λέξεις που διοργανώνει η Μαρία Νι στο blog "Το κείμενο".

Πολλά ευχαριστώ στη Μαρία για τη φιλοξενία, αλλά και και σε όσους ξεχώρισαν τη δική μου συμμετοχή!

Τις δικές σας συμμετοχές περιμένει το "Παίζοντας με τις λέξεις", αλλά και το "Life Images"!

Αιχμάλωτες στιγμές στου χρόνου το παραμύθι

Του χρόνου το παραμύθι

Πλέκει ο χρόνος παραμύθι που συνέχεια αρχινά,

στην ανέμη του τυλίγει κόσμους, όνειρα, ψευτιά!

Στης ζωής το παραθύρι γνέθει, μα δεν καρτερά,

στον αέρα νήμα απλώνει, το βαριέται το ξεφτά!

Στιγμή στιγμή το ξαναπιάνει, ξεκινά απ' την αρχή

το υφαίνει, το απλώνει, το τραβά να ξηλωθεί!

Κι έτσι πάει το παραμύθι. μια καλή, μία στραβά

Βασιλιάς είναι ο χρόνος και αυτός καλά περνά!

Αιχμάλωτες στιγμές

Στις ξόβεργες που στήνουμε καθώς διαβαίνει ο χρόνος,

πιάνουμε αιχμάλωτες στιγμές που φέγγουν σα λυχνάρια.

Aν ναυαγήσουμε ποτέ στις άκριες του πόνου,

λάμπουν εκείνες πιότερο και γίνεται το θάμα.

Στεριές μας ξεκλειδώνουνε, σε ακτές πάνω μας βγάζουν,

γλυκά μας συντροφεύουνε, μέχρι να 'ρθει καράβι. 

Αυτές ήταν οι συμμετοχές μου στο "Συμπόσιο ποίησης" που διοργανώνει η Αριστέα στο blog "Η ζωή είναι ωραία".

Ευχαριστώ πολύ την Αριστέα για τη φιλοξενία, αλλά και όσους ξεχώρισαν τις δικές μου προσπάθειες!

Ελπίζω το παραμύθι που πλέκει ο χρόνος συνεχώς για όλους μας, να έχει περισσότερες όμορφες στιγμές που να αξίζει να αιχμαλωτιστούν και λιγότερα ναυάγια!

Το "Παίζοντας με τις λέξεις" περιμένει τις δικές σας συμμετοχές, ενώ το Life Images χαρίζει ανατολές και δέχεται τα δικά σας χαρίσματα!

Μια ανατολή θα σου χαρίσω

Μια ανατολή θα σου χαρίσω...

...έναν ήλιο που θα ρίχνει κλεφτές ματιές στην πλάση...

...κι όταν τον φέρνεις κοντά σου, εκτυφλωτικός θα γίνεται...

...σαν προβολέας θα φωτίζει για λίγο τα σύννεφα που περνούν και φεύγουν.

Μια ανατολή που θα υπόσχεται....

...πως πάντα θα ξημερώνει!

Εσύ τι θα χαρίσεις;

Σκέψου και πάρε μέρος στο  Life Images #20

Και μην ξεχνάς το "Παίζοντας με τις λέξεις"

Σκοτεινός τόπος (Gillian Flynn)

Πού δε θα ήθελες να σε οδηγήσουν οι αναμνήσεις σου;

Πού βάζεις φρένο στις σκέψεις πριν σε παρασύρουν, σαν κλαράκι που το παίρνει το ρέμα, ως το σκοτεινό τόπο;

Αν υπάρχει ένας τέτοιος σκοτεινός τόπος. είναι φρόνιμο να συνεχίσεις να τον αποφεύγεις, ή είναι προτιμότερο να το πάρεις απόφαση, να ατσαλωθείς με δύναμη και να πάρεις τα πράγματα πάλι από την αρχή;

Μήπως ήρθε η ώρα να βγεις από τον σκοτεινό τόπο, μπαίνοντας βαθιά μέσα του;

"Εγώ την κακία την έχω μέσα μου, υπάρχει, το νιώθω"

Έτσι σκέφτεται συνεχώς η Λίμπι Ντέι, αποφεύγοντας με μανία το δικό της θεοσκότεινο τόπο, το αγρόκτημα στο οποίο γεννήθηκε κι έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.

Στα τριανταένα της, ζει στα όρια της πραγματικότητας, αποφεύγει το παρελθόν και το παρόν της, δεν είναι παρά μια συγκεχυμένη πορεία προς το αύριο.

Όταν ήταν εφτά χρονών, έζησε την απόλυτη τραγωδία.

Η μητέρα της και οι αδερφές της δολοφονήθηκαν.

Οι δολοφονίες χαρακτηρίστηκαν ως "σατανιστική σφαγή", ενώ εκείνη καταφέρνοντας να γλιτώσει, αναγνώρισε στο πρόσωπο του δεκαπεντάχρονου αδερφού της το δολοφόνο!

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά, η Λίμπι, χρειάζεται χρήματα για να επιβιώσει!

Αναγκάζεται να πουλήσει την ιστορία της, αλλά πρέπει να ξαναζήσει από την αρχή όλα όσα έγιναν.

Πρέπει να μπει στο σκοτεινό τόπο και να εξετάσει όλα τα στοιχεία.

Κι έτσι αρχίζει η περιπέτειά της, που διαβάζεται κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα!

Καθόλου αναμενόμενη ιστορία, που αν και τρέχει με γρήγορο ρυθμό, δεν κουράζει καθόλου τον αναγνώστη, αλλά τον κάνει να συγχρονίζει το ρυθμό του συνεχώς, για να προλαβαίνει τις εξελίξεις. 

Και τελειώνει το βιβλίο, πριν καν το καταλάβεις. 

Φτάνεις στο τέλος και παίρνεις βαθιά ανάσα, καθώς σκέφτεσαι πάλι όσα διάβασες!

Και δε θα άλλαζες ούτε κόμμα!

Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει!

Αν υπήρξαν βιβλία που σας απογοήτευσαν, ενώ ξεκίνησαν δυνατά και σας ανάγκασαν να φτιάξετε με το μυαλό σας μια άλλη πλοκή, ένα άλλο τέλος!

Το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα σας τύχει αυτή τη φορά!

Ο σκοτεινός τόπος, είναι το δεύτερο βιβλίο της Gillian Flynn, και ίσως την ξέρετε ήδη!

Ίσως διαβάσατε τα "Αιχμηρά Αντικείμενα", ή το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε".

Δυστυχώς εγώ δεν τα διάβασα ακόμα, αν και είδα το "Gone girl" στον κινηματογράφο.

Κι αν έτυχε να διαβάσω αυτό τώρα, το οφείλω στις εκδόσεις Μεταίχμιο, που με τις pocket εκδόσεις του, κάνει πιο προσιτά πολλά βιβλία!

Αν δεν τα ανακαλύψατε, σας τα προτείνω!
Όπως προτείνω πριν ακόμα διαβάσω, μια και είμαι σίγουρη πως θα αξίζει, και το καινούριο βιβλίο της: Το χέρι που κινεί τα νήματα!

Καλή σας ανάγνωση!

Συνάντηση γιγάντων

Κυρίες, κύριοι και μικρά σκυλιά, σας καλωσορίζω πρώτη φορά επίσημα εδώ! Να, μέχρι γραβάτα φόρεσα και δεν είμαι καν πολιτικός! Χμμ..θα μπορούσα να είμαι όμως.  

Αλλά ας μη μιλήσω άλλο για μένα!

Σήμερα θα απομακρυνθώ από το "εγώ" και θα πάω στο "εσύ".

Δεν είναι πολύ μακριά, όπως το "εμείς", που κι αυτό θα μπει στο παιχνίδι, θέλοντας και μη!

"Εσείς" ελπίζω να απολαύσετε όσα λεν οι σκύλοι μεταξύ τους!

"Αυτοί" που δεν μας αγαπούν να πάνε να πνιγούν! (Δικό μου το απόφθεγμα και το δανείζω έναντι χαμηλής αμοιβής)

Όλοι τρόμαξαν τις προάλλες όταν για λίγο χάθηκε ο Μαξ. Όλοι εκτός από μένα!

Επειδή ως γνωστόν:

"Είμαι ατρόμητος, όταν δε φοβάμαι. 

Γυρίζω και μυρίζω παντού!" 
(Λόγια μεγάλων σκυλιών, εντάξει μωρέ, δικά μου ήταν)

Ποιος είναι ο Μαξ;

Ο Μαξ είναι κι αυτός ατρόμητος!

Μη σας πω και δυο κιλά παραπάνω από μένα, αφού έζησε και την απόλυτη περιπέτεια!

Κι επειδή γυρίζω και μυρίζω παντού όπως είναι το σύνθημά μου, τον ανακάλυψα να ντεκουπάρει μαζί με τη μαμά του και τον ρώτησα δυο τρία τέσσερα πέντε έξι πραγματάκια!

- Βρε γίγαντα Μαξ, ψήλωσες κι άλλο;

Πού θα πάει αυτή η κατάσταση με σένα; Στο τέλος θα γίνεις δυο μέτρα (χιχιχι, επιτέλους βρήκα έναν κοντύτερο από μένα). Και σε βλέπω και σε φόρμα μεγάλη. Αληθεύει πως είσαι κι εσύ της υγιεινής, όπως η μαμά σου; (Ανοίγω παρένθεση να σας πω πως μαμά του Μαξ είναι η διάσημη πυργοδέσποινα Αριστέα, που λέει συνέχεια πως "Η ζωή είναι ωραία").

....μα δεν είμαι γλυκούλης;

 - Αχ αλήθεια το λες; Το είδες κι εσύ ότι ψήλωσα; Πες τα, πες τα! Μπας και το πάρουν είδηση και σταματήσουν να μου μιλάνε σαν μωρό! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΩΡΟ! ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΟΣ ΕΓΩ! Ουφ! Τα ' πα και ηρέμησα!

Ευτυχώς που το έχω τρίπορτο στο τάισμα! Το πρωί με ταΐζει ο παππούς Τομ, το μεσημέρι η μανούλα και το βράδυ η θεία Κική! Καλά εγώ το παίζω σε όλους νηστικό μπας και κερδίσω κάτι παραπάνω, αλλά με έχουν πάρει είδηση τελευταία. (την έχω άσχημα!)

Η μαμά, αληθεύει, είναι της υγιεινής, αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό, γιατί μου δίνει κάτι ξιγκάκια που τα αποστρέφεται  ...λουκούμι!

- Συγκινήθηκε το πανελλήνιο όταν αποφάσισες  να εξερευνήσεις το σύμπαν δυο τρεις γειτονιές πέρα από το δικό σου! Όλη η Ελλάδα κρέμονταν πάνω από τους υπολογιστές, περιμένοντας νέα σου! Πώς ένιωσες που έγινες το πρόσωπο που τάραξε τα νερά της νωχελικής απάθειας και σήκωσε τους Έλληνες από τους καναπέδες;

...κουρασμένος από το ντεκουπάζ!

- Κοίτα να δεις.... Δεν έχω πάρει είδηση πόσο διάσημος έγινα. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν έχω λάβει και γράμματα ή λουλούδια βλέπεις. Εσύ μου κάνεις την πρώτη μου συνέντευξη....

Κάτι πήραν τα αυτιά μου, αλλά ακόμα δεν έχω προλάβει να συνειδητοποιήσω αυτό τον χαμό που ακούω και δεν βλέπω. Εμένα με νοιάζει που γύρισα στο βασίλειο μου, είδα την αγαπημένη με τα ψηλοκάπουλα ξανά, μου έκανε χαρούλες μέχρι και ο παππούς που μέχρι πρότινος έλεγε και ξανέλεγε .."αυτό το σκατό γιατί το μαζέψαμε εδώ μου λέτε; Όλη την ώρα θέλει να τρώει! "

Λίγα τα έχεις όλα τούτα;

- Ακούστηκαν κουτσομπολιά πως υπήρχε τρίτο πρόσωπο να πω, αίσθημα να πω, άσε, γκομενοδουλειά θα πω, στη μέση! Αληθεύει; 

πάνω στο κρεβάτι, αλλά χωριάτης δεν είμαι εντάξει;

- Πωπω κουτσομπόλης που είναι ο κόσμος! Ψεύδη! Ασύστολα ψεύδη! Αχ θα  φτάσει όλο τούτο στα αυτιά της τσιριμπίμ τσιριμπόμ και θα έχουμε δράματα... Άσε που θα φάω πόρτα, πάνω που την είχα στο σιγοψήσιμο .... Καλά δεν ασχολείται με κάτι άλλο ο κόσμος; Θα μου την κάνουν τη ζημιά... κι εγώ για ένα όνομα ζω! Είμαι πιστός εγώ, σαν σκύλος που είμαι! 

(κοίτα όμως μεταξύ μας, μην βγει παραέξω ε;... αν δεν μου κάτσει η "άλλη" ...το σκέφτομαι να ξέρεις...το τσλιμπούρδισμα για!) 

- Μπορείς να μας περιγράψεις πώς ένιωσες όταν κατάλαβες πως την έκανες την πατάτα τελικά και κατάφερες να σε χάσουν; Γιατί ναι, φίλε μου Μαξ, είναι γνωστό πως δε χανόμαστε ποτέ εμείς, οι άνθρωποι μας χάνουν.

Ακριβώς αυτό  καλέ μου φίλε - μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι ε;: Έκανα πατάτα (αυτό μην το βγάλεις παραέξω...μεταξύ μας ε;)  Το κατάλαβα πολύ αργότερα. Όταν έπεσε το σκοτάδι. Και νόμιζα ότι δεν θα ξαναέβλεπα τη μαμά μου, την ψηλοκάπουλη, τους φίλους μου, την αυλή μου, το σπιτάκι μου, μη σου πω και τα γειτονόσκυλα! 

Τι κι αν είχαν μια κοντούλα σκυλίτσα -του χεριού μου δηλαδή κι εύκολη απ΄όσο κατάλαβα- αυτοί που με πήραν, με μπουκλί μαλλί σαν τη μαμά ( αυτό το έκανε χειρότερο να ξέρεις... έβλεπα την αφάνα κι ανατρίχιαζα). Τίποτα εγώ! Και ντρεπόμουν που έκλαιγα...αλλά πόσο να αντέξω κι εγώ; Κι εξάλλου, μάλιστα κυρίες και κύριοι: και οι άντρες κλαίνε! 

Μα δεν έκλαιγα για μένα ... Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου! Τι θα έκανε χωρίς εμένα; 

- Και  όταν κατάφερες επιτέλους να φτάσεις πάλι στο σπίτι σου, γιατί, ας μην κρυβόμαστε, εμείς βρισκόμαστε από μόνοι μας δε μας βρίσκουν, τι αντιμετώπιση είχες;

Σε υποδέχτηκαν σαν ήρωα, όπως σου άξιζε, με τιμές και τη συμφωνική της Βιέννης να στριμώχνεται στο σαλόνι, ή σε άρχισαν στις γλύκες, ιδιαίτερα η φουκαριάρα η μάνα σου και σε έκαναν να αισθάνεσαι πολύ κουτάβι;

Μικρός στο μάτι, μεγάλος στο κρεβάτι! Έχω κρυφά προσόντα εγώ!

- Καλέ είμαι αρχηγόπουλο τώρα ! Τι αγκαλιές, τι φιλιά, τι χατίρια, και πόσες ευκολίες και ναι μέχρι και ο παππούς επέτρεψε όταν λείπει η μανούλα να μένω στο χαγιάτι τους, που είναι στρωμένο όλο με χαλιά -και πόσο μου αρέσει να τρίβομαι πάνω τους! 

Δεν είναι κακό να σε παραχαϊδεύουν τελικά! 

Η μαμά βέβαια άρχισε να λέει δεξιά κι αριστερά πως την έχει άσχημα. "Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεβάτι" την άκουσα να λέει σε όλους! Και καλά, οκ ανέβηκα στο κρεβάτι... Αλλά είμαι εγώ χωριάτης; Από πού κι ως πού! 

(Αυτή η συμφωνική πάλι τι είναι; Σαν πολλά δεν ξέρεις εσύ )

- Μαξ, ξέρω πως είμαι μεγαλύτερος από σένα, άρα και σοφότερος, αλλά θυμάμαι καλά πως ένιωθα όταν ήμουν στο δρόμο, πριν με μαζέψουν.

Νομίζω έχουμε κοινές μνήμες. Κι εσύ αδεσποτάκι ήσουν.

Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας, λίγες από αυτές τις μνήμες, κάποιες σκέψεις, ίσως να δώσεις και μερικές συμβουλές στους ανθρώπους; 

το καλό μου προφίλ

- Να το κάνω Μπρίκι μου, να μην σου χαλάσω χατίρι.  

Αν και το κομμάτι αυτό θέλω να το αφήσω πίσω μου. Πονάει βλέπεις! Να γυρίζεις και να μην έχεις στον ήλιο μοίρα. Ποιος είπε ότι είναι ωραία η ελευθερία ε; Έχει μεγάλο τίμημα φίλε μου! Υπάρχουν νύχτες που φοβάσαι και δεν έχεις που να τριφτείς. Που ψωμολυσάς και δεν βρίσκεις τίποτα στους κάδους. Και κάνεις υπομονή... Και σκληραίνεις. Και μαθαίνεις να αντέχεις! Αλλά για πόσο;

Ψάχνεις για καμιά ταβέρνα (σε τραβούν από τη μύτη οι μυρωδιές) και ευελπιστείς ότι όλο και κανένα κοκκαλάκι θα σου δώσουν να ξελιγουριαστείς... Κι αναγκάζεσαι να πιεις και τα βρωμόνερα! Και δεν έχεις ένα χάδι... Κι αυτό πονάει! Και δεν κάνεις κανέναν χαρούμενο. Δεν υπάρχει κανείς που να αγωνιά για σένα. Δεν έχεις λόγο ύπαρξης τότε φίλε μου! Γιατί τι αξία έχει η χαρά της ελευθερίας, αν δεν έχεις έναν δικό σου άνθρωπο να την μοιραστείς μαζί του;

Η μαμά δεν μου έδωσε μόνο ένα ζεστό σπίτι, ένα πιάτο φαγητό, καθαρό νερό. Μου έδωσε πολύ περισσότερα: Μου έδωσε μια υπέροχη καθημερινότητα, έναν λόγο να περιμένω να ξημερώσει, να παίξουμε. Τη βλέπω πόσο χαρούμενη την κάνω και αυτό με γεμίζει υπερηφάνεια! Εγώ, "το μικρό στο μάτι" έχω δώσει τόσα πολλά! Λίγο το έχεις;

Άνθρωποι δώστε και σώστε! Υιοθετώντας αδεσποτούλι θα γίνετε κι εσείς σαν την μαμά μου : χαμογελαστοί και ωραίοι ως άνθρωποι!

-  Αλλά ας τελειώσουμε με τις ερωτήσεις να πάμε να κυνηγηθούμε και λίγο. Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πεις λίγα πράγματα για σένα.

Τι αγαπάς, τι δεν αγαπάς, τι χόμπι έχεις, τι χόμπι δεν έχεις και αν η καθημερινότητά σου σε γεμίζει, και το σημαντικότερο, αν αγαπάς τα μπισκότα!

και δεν φτάνει που κατέληξα πάλι στο πάτωμα, μου δόθηκε και μια ροζ κουβέρτα! μα ροζ; Ω μοντιέ, τι άλλο θα υποστώ ο ατρόμητος μην το ξεχνάμε!

- Αχ ναι! Να τρέξουμε! Λατρεύω το τρέξιμο! Σαν κάθε σκύλο που σέβεται τον εαυτό του! 

(Θα σε περάσω στα σίγουρα)

Έχω μια υπέροχη καθημερινότητα, που αν και άλλαξε τελευταία λίγο ( η μαμά φεύγει κάθε πρωί και γυρίζει μετά από ώρες) την έμαθα γρήγορα κι αυτή! Γιατί η μαμά ξυπνάει πολύ πρωί για να προλάβει να παίξει μαζί μου. Και όταν γυρίζει, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να με φωνάξει! Κι εγώ τρέχω σαν σβούρα γύρω της.... και κουνάω την ουρά- τι ευτυχία! Είναι και πάλι εδώ!

Λατρεύω που με αφήνει να την κοιτάζω όταν είναι στην κουζίνα ! Λατρεύω όταν ανάβει τη σόμπα και μου βάζει το μαξιλαράκι μου μπροστά της. Πάω και ξαπλάρω... Άρχοντας που λες! 

Μου αρέσει επίσης να σκάβω στον κήπο και να κρύβω τα κοκκαλάκια μου ! Να πηγαίνω σε όλα τα δέντρα του κήπου και να τα μαρκάρω ( ξέρεις πώς) γιατί είναι όλες δικές μου περιοχές -  όχι του Λούη και της Τσιριμπίμ ! Να παίρνω το νάνι μου και να το σέρνω σε όλη την αυλή μέχρι που θα αποφασίσω που θα κάτσω! Το στρώνω και κάθομαι! (Να μην παγώνει ο κ.....ξέρεις εσύ)

Τέλος μου αρέσει που η μαμά δεν είναι τρελαμένη με την καθαριότητα- δεν θα είχα χειρότερο να με καθαρίζει όλη την ώρα σαν μωρό! Αλλά μισώ την ώρα του μπάνιου ! Ξέρεις κανένα κόλπο να το γλιτώσω αν γίνεται για πάντα;

- Μαξ, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά θα στο πω ωμά! Μάθε κολύμπι καλύτερα, γιατί το μπάνιο δεν το γλιτώνεις με τίποτα!

Αφήνω ασχολίαστο το γεγονός πως νομίζεις ότι θα με περάσεις στο τρέξιμο και συνεχίζω ακάθεκτος!

Τα σχέδιά σου για το μέλλον ποια είναι;

Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου σε μία ώρα από τώρα, ή ακόμα ακόμα και σε δυο ώρες από τώρα! Κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια;

- Χμ! Βασικά γουστάρω (τρελά όμως) όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα! Όπως σου είπα ξανά είμαι άρχοντας! Την έχω καταβρεί ! Ζωή και κότα που λένε! Αν μου κάτσει και η ψηλή...ε χαράς ευαγγέλια ! Θα κάμω πάρτι και θα σε καλέσω! :)))

και δεν φτάνει που κατέληξα πάλι στο πάτωμα, μου δόθηκε και μια ροζ κουβέρτα! μα ροζ; Ω μοντιέ, τι άλλο θα υποστώ ο ατρόμητος μην το ξεχνάμε!

Κάπου εδώ τελειώνει η συζήτηση που είχαμε με το Μαξ.

Τα όνειρα για το μέλλον και τις υποσχέσεις για πάρτι, ακολούθησαν ευχαριστίες και φυσικά γρήγορο τρέξιμο!

Τι ποιος νίκησε; 

Ουδέν σχόλιον!

Ελπίζω να απολαύσατε τη συνάντησή μας και να μας αγαπήσατε ακόμα περισσότερο!!

Μπρίκι

Η συνέντευξη έχει τοποθέτηση προϊόντος: Η γραβάτα ήταν ευγενική προσφορά του blog Onirokosmos!