Η διαφορά είναι στα χρώματα

Μια κόκκινη, κατακόκκινη καρδιά, σε λαμπερό γαλάζιο φόντο που γερά την κρατούν δυο άνθρωποι.

Την είχα βάλει κάποτε στο παρακάτω κολάζ.

Κι έτσι γεμάτη χρώμα την άφησα ανάμεσα σε ουράνια τόξα, ανατολές, ηλιοβασιλέματα, θάλασσες και ποτάμια, να συμβολίζει την αγάπη!

Όταν η Μαρία μας έδωσε τη φωτογραφία που πάνω της θα γράφαμε τις 25 λέξεις μας, το μυαλό μου όλο ξέφευγε προς το γκρίζο. Ξανοίγονταν στη σκοτεινιά, μα γύριζε πίσω όταν θυμόταν εκείνο το γαλάζιο φόντο, το έντονα χρωματισμένο γκράφιτι.

Η φωτογραφία όμως; 
Δεν είχε σημασία το τι θυμόμουν εγώ, μα πάνω σε τι έπρεπε να γράψω.

Έτσι απέδρασα στο όνειρο! Κι έγραψα....

Καρπός αγάπης μέστωσε στο ψεύτικο το δέντρο.

Έπεσε, λέει, στα χέρια μας κι εκείνα τον επιάσαν.

Εκεί σε πρωτογνώρισα, στο όνειρο που είδα!

Κι όταν σε συνάντησα σε αγαπούσα ήδη!

Αν τις μετρήσετε, είναι τριάντα λέξεις, μα ήμουν στο όριο!

Αρχικά έγραφα το δέντρο της ζωής, το άλλαξα, το έκανα ψεύτικο,μα άφησα την καρδιά να αγαπάει για πάντα και το έστειλα!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στις 25 λέξεις που διοργανώνει η Μαρία Νι στο blog "Το κείμενο".

Πολλά ευχαριστώ στη Μαρία για τη φιλοξενία, αλλά και και σε όσους ξεχώρισαν τη δική μου συμμετοχή!

Τις δικές σας συμμετοχές περιμένει το "Παίζοντας με τις λέξεις", αλλά και το "Life Images"!