Το ρόδο του χειμώνα

Ο χιονιάς μια ανάσα μακριά.
Και σαν ανάσα σε τυλίγει, 
κατηφορίζοντας από αθέατες, 
καλά κρυμμένες στα σύννεφα, 
βουνοκορφές.

Κι εσύ εκεί.

Ανθίζεις.

Αντιστέκεσαι.

Τα πέταλά σου τρυφερά, 
τα όνειρά σου νεογέννητα.

Άμαθο στη ζωή, μα την αγαπάς.

Προσδοκάς εκείνη τη μία, 
την πιο τρελή από όλες τις αχτίδες, 
που θα καταφέρει να σκίσει τα νέφη 
για να σε συναντήσει.

Στολίζεσαι για χάρη της 
με τις σταγόνες της βροχής, 
φωτίζεις  με αισιοδοξία 
τη μουντάδα των πιο άγριων ημερών, 
σκορπάς το πιο όμορφο άρωμα.
Εκείνο της ελπίδας.

Κι επειδή οι εξελίξεις τρέχουν, να που το τριαντάφυλλο ήταν ένας καλός οιωνός, για την ελπίδα που άρχισε να γεννιέται σήμερα.
Αρκεί να μη μας πάρουν οι "νοικοκυραίοι" στο λαιμό τους άλλη μια φορά!
Ποιοι είναι οι λεγόμενοι "νοικοκυραίοι" που ακούμε να επικαλείται συνεχώς η συμμορία;
Μα φαντάζομαι αυτοί που είναι καλά βολεμένοι εξαιτίας της.
Τους θυμίζει η καψερή, το "καθήκον" τους, μπας και το ξεχάσουν.

Ποιος ξέρει, και τι συμφωνίες κρυφές έχουν κάνει τα αφεντικά των "νοικοκυραίων"  και τρέμουν σαν τα ποντίκια. 
Η συνέντευξη παρωδία του αρχηγού τους, ενδεικτική του τρόμου τους, αλλά και του παραλογισμού τους!
Και του χρόνου σπίτια τους!!!
(Ή στα κελιά τους)