Κολοκυθόπιτα...περί ορέξεως!

Ήρθες σαν πρίγκιπας, κρατώντας τρυφερά την κολοκύθα που ξέχασε να γίνει άμαξα και μου είπες με βλέμμα ρομαντικά ξελιγωμένο:

"Όταν την φτιάξεις κράτα μου δυο γωνίες".

Κάτι μέσα μου σκίρτησε ενοχλημένο. 

Ναι, το παραδέχομαι. 

Ζήλεψα αυτή σου τη λαχτάρα για εκείνη.

Μα δεν μπορούσα να σου ρίξω όλο το άδικο.

Έφταιγε κι...αυτή!

Ήταν τόσο όμορφη, που για μια στιγμή, ακόμα κι εγώ την γλυκοκοίταξα.

Από τότε πέρασαν μέρες.

Κάθε μέρα ρωτούσες όλος αγωνία για την τύχη της.

 Και κάθε μέρα το ανακοινωθέν ήταν το ίδιο. 

Ακόμα δεν είχε γίνει άμαξα και για πίτα δύσκολο το έκοβα μεσοβδόμαδα, αφού η πριγκίπισσα ήταν απασχολημένη με τα τρέχοντα του παλατιού.

"Μα, δουλεύω μέχρι αργά", έλεγα. 

"Μόνο Κυριακή μπορώ".

Ψέματα φυσικά. 

Εντάξει, όχι, το ότι δουλεύω μέχρι αργά, αλλά το ότι δεν μπορούσα άλλη μέρα.

Μια χαρά θα μπορούσα και βράδυ, άλλωστε βράδυ μαγειρεύω πια, μια και φεύγω χαράματα κι επιστρέφω όποτε λάχει. 

Το βράδυ όμως, δε θα είχα φυσικό φως για φωτογράφιση, και τούτη η κολοκύθα που μπήκε θρασύτατα ανάμεσά μας, το δήλωσε ευθύς εξαρχής πως είναι μια σταρ και θέλει ειδική μεταχείριση.

Στη συνέχεια φόρεσε τα μαύρα της γυαλιά, αποσύρθηκε στα ιδιαίτερα και περίμενε υπομονετικά να έρθει η ώρα της παράστασης.

Και η ώρα ήρθε.

Την έφερε μια Κυριακάτικη μέρα που έφερε το πολυπόθητο φως, έφερε και λουλούδια (με άδεια χέρια θα έρχονταν;), έφερε και όρεξη (όχι πως μας έλειπε).

Κάποια συστατικά που έλειπαν ξέχασε να φέρει, αλλά τι να σου πρωτοφέρει μια Κυριακή;

Παραδόξως πήγαν όλα καλά!

Η παροιμία άλλωστε το λέει καθαρά. 

Αν θέλει η κολοκύθα κι ο φακός, τύφλα να 'χει ο μαϊντανός! 

Έτσι έκοψα δυο - τρία ατροφικά κλωναράκια που είχαν ξεμείνει στη γλάστρα, μετά τη ληστρική  επιδρομή που είχα κάνει για κάτι κεφτεδάκια, και πορεύτηκα με τα ελάχιστα.

Πρώτα έκανα τη σταρ φύλλο και φτερό.

Μακελειό έγινε σας λέω.

Αλλού η φλούδα, αλλού η σάρκα, αλλού οι ίνες, αλλού τα σπόρια.

Και στη μέση εγώ να κρατάω το μεγάλο μαχαίρι της κουζίνας και να γελάω σατανικά!!!

Η εκδίκηση ήταν πολύ γλυκιά.

"Όχι, που θα σε άφηνα να του πάρεις τα μυαλά", σκεφτόμουν.

"Και τι το σημαντικό έχεις πια, που μας το παίζεις και σταρ; 

Μια κοινή κολοκύθα είσαι!!

Τώρα θα δεις τι θα πάθεις.

Στον τρίφτη θα σε τρίψω κακούργα.

Θα σε λιώσω.

Μετά θα σε στύψω.

Βέβαια όταν θα σε ανακατεύω με το τυρί, θα υποφέρω κι εγώ, αλλά δε βαριέσαι θα πάρω μεγάλη ανάσα και θα την κρατήσω. 

Κι αν ελπίζεις να σκάσω, σου έχω νέα.

Πώς νομίζεις πως μαγειρεύω τόσα χρόνια ό, τι χρειάζεται τυρί;

Είμαι εκπαιδευμένη, λέμε. 

Μπορώ να κάνω βουτιά και να μην ξαναβγώ άμα λάχει. (Καλά αυτό άστο).

-Μα, κοίτα την πως λάμπει ακόμα. 

Τόσες κακουχίες μετά και είναι ακόμα λαχταριστή.

Κι εγώ ίδια Αστέρω, να περιφέρομαι στα λευκά. 

Γύρω μου αλεύρι, πάνω μου αλεύρι και στη μέση τα φύλλα.

Ας την τυλίξω να μην τη βλέπω άλλο.

Ήρθε η ώρα να τελειώνω με δαύτη για πάντα.

Θα την ψήσω!!"

Η απειλή αιωρήθηκε σαν μπαλόνι στον αέρα, τράκαρε με κάτι αλεύρια που είχαν ξεμείνει και στρογγυλοκάθισε με χάρη στο ταψί, να περιμένει τη σταρ.

Η οποία σταρ με τούτα και με κείνα, μπήκε με συνοπτικές διαδικασίες στο φούρνο.

Έλα όμως που όλοι θέλουν γωνίες και το ταψί έχει μόνο τέσσερις.

Μέχρι να ανακαλυφθεί ένα όλο γωνίες (καιρός να το ανακαλύψει κάποιος επιτέλους), σκέφτηκα να τυλίξω τα φύλλα, αφού τα έκοψα στη μέση.

Έτσι, για να φαγωθεί μια ώρα αρχύτερα και να τη βγάλω από τη ζωή μας, μια για πάντα!

Όταν έπεσε η αυλαία, εκείνη ήταν καλά κρυμμένη στο τραγανό φύλλο

κι εγώ έψηνα τους σπόρους της (βασικά τους στέγνωνα θα έλεγα) επειδή ως γνωστόν τρώω σαν πουλάκι.

Να τι έφαγα.

Σποράκια! 

Καλά, έφαγα και αμέτρητα κεφτεδάκια με μισό κιλό ψωμί που βούτηξα στο λάδι μιας υπέροχης ντοματοσαλάτας, αλλά σιγά!

Σα να μην έφαγα για, που θα 'λεγε και η Λωξάντρα!

Τώρα θα θέλετε και τη συνταγή ε;

Ε, πίτα είναι.

Βάλτε εκεί ό, τι έχετε και θα βγει.

Θυμάμαι μια φορά η φίλη μου έφτιαξε τυρόπιτα κι έβαλε μόνο φέτα και πιπέρι στη γέμιση και όλοι έλεγαν πως δεν είχαν ξαναφάει καλύτερη.

Όλοι, εκτός από μένα, που δεν έχω φάει ποτέ!

Οπότε, keep it simple που λένε και στο χωριό μου.

Υλικά

4 φύλλα ανοιγμένα με τα χεράκια σας

Για τη γέμιση:

κολοκύθα 

τυρί φέτα

πιπέρι, αλάτι

ελαιόλαδο (πάντα και παντού)

μαϊντανός

Με τα φύλλα απόψε (ή και όποτε θέλετε) αυτοσχεδιάζετε. 

Αν θέλετε τα στρώνετε κανονικά δυο πάνω δυο κάτω και στη μέση τη γέμιση, αν θέλετε τα τυλίγετε.

Όπως και αν την κάνετε, ένα είναι σίγουρο.

Θα τη βγάλετε γρήγορα από τη μέση!