Μαγεία

Μαγεία

Κυρά ασημένια μάγισσα 

η σελήνη ξεπροβάλει.

Ρίχνει στη γη τα ξόρκια της 

πλεγμένα με το φως της.

Χορό στήνουν νεράιδες,

τα ξωτικά ξυπνάνε

Λίμνες, πηγές και θάλασσες

φεγγάρια καθρεφτίζουν.

Βαθαίνουν τώρα οι ψυχές

και τα όνειρα ψηλώνουν. 

Είναι η ώρα μαγική, 

της σελήνης είναι η ώρα.

Καράβια οι λέξεις γίνονται,

και λαχταρούν ταξίδια.

Όποιος κοιτά στον ουρανό

για αστέρια τις περνάει.

Μέσα στη νύχτα ο ποιητής

αληθινά τις νιώθει.

Βλέπει μονάχος τα πανιά,

που για λιμάνι ψάχνουν,

όπως οργώνουν ουρανούς

τριγύρω στο φεγγάρι.

Με πάθος τότε τις καλεί

κι αυτές βρίσκουν πατρίδα.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "Συμπόσιο ποίησης" που διοργάνωσε η Αριστέα από το blog "Η ζωή είναι ωραία".
Γράφτηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή μετά από μια απρόσμενη βόλτα στην πανσέληνο.
Το είχα ξεχάσει, μα και στην προηγούμενη συμμετοχή μου για φεγγάρι μιλούσα.
Είναι μάλλον επίσημο πια πως είμαι "φεγγαρομαγεμένη", ή ακόμα και "φεγγαροχτυπημένη"!
Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε κι αν το ψηφίσατε σας ευχαριστώ διπλά!
Πολλά ευχαριστώ και στην Αριστέα για την υπέροχη δουλειά που κάνει!