Η Δάφνη μου χάρισε ένα βραβείο κι εγώ της χαρίζω ένα τριαντάφυλλο!
Δάφνη μου, σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανες.
Τρέχω να απαντήσω στις ερωτήσεις.
1.Τι
σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας;
Εγώ τα blogs δεν τα ήξερα!!
Να ψηφίσω ήρθα κι έπεσα πάνω σε ένα.
Χμμ…εντάξει δεν έγινε έτσι ακριβώς..ούτε να ψηφίσω ήρθα, απλά έτυχε να γίνονται εκλογές τη μέρα που ήρθα.
Μια φορά κι ένα καιρό λοιπόν, είχα δουλειά. Δούλευα πολύ. Ο
υπολογιστής, μου χρησίμευε μόνο για τη δουλειά όταν ήμουν στη δουλειά και για χάζεμα, όταν ήμουν σπίτι και είχα χρόνο.
Το τι
μπαρούφες έχω διαβάσει στο ίντερνετ δε λέγεται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!
Αυτά τα blogs τα γνώρισα που λέτε ένα απόγευμα στην Αγγλία και όχι δεν ήρθαν να μου συστηθούν.
Απλά βρισκόμουν εκεί κι ετοιμαζόμουν για το ταξίδι της επιστροφής, όταν ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου.
Μια αγαπημένη, ταλαντούχα φίλη, που κάποια στιγμή θα της κάνω το σούπερ αφιέρωμα (αν μου το επιτρέψει), είχε στείλει ένα απλό...
«Μπες εκεί, να δεις…εγώ είμαι»!...ή κάπως έτσι...πού να θυμάμαι κι εγώ ακριβώς, ύστερα από τόσα χρόνια;
Της απάντησα πως θα έμπαινα αμέσως μόλις έφτανα σπίτι. Απλά έπρεπε
να πάω στο σταθμό, να πάρω το τρένο για το αεροδρόμιο, να πετάξω για Αθήνα, να
συνεχίσω για Κηφισό και να πάρω το λεωφορείο για την πόλη μου.
Σε λίγες ώρες, ούτε 12 δηλαδή, θα έρθω, της είπα!
Το ταξίδι ολοκληρώθηκε με επιτυχία, αν και με μια μικρή καθυστέρηση στον
Κηφισό (οι εκλογές που λέγαμε) και τρόμαξα να βρω θέση.
Αλλά, μήπως έμεινα σπίτι όταν γύρισα;
Έτσι ξενυχτισμένη και ταλαιπωρημένη δεν μπορούσα να πω όχι στην πρόταση που είχα για μια μέρα στην παραλία.
Κάπου εκεί λοιπόν, ανοίγοντας βαλίτσες και ετοιμάζοντας την τσάντα της παραλίας, έριξα μια ματιά στο blog της φίλης μου. Θαύμασα το ταλέντο της, το καλό της γούστο, το ταμπεραμέντο της και είδα τι εστί βερύκοκο...συγνώμη blog.
Ο καιρός περνούσε κι εγώ συνέχισα να το καμαρώνω και να την καμαρώνω!!!
Έγραφα καμιά φορά (ως ανώνυμη μια και δεν είχα λογαριασμό) και μέσα από το δικό της ανακάλυψα κι άλλα
που τα διάβαζα μέσα μέσα.
Κάποια στιγμή, λίγα χρόνια μετά, κι ενώ η φίλη μου με παρότρυνε όλο αυτόν τον καιρό, έκανα στα τυφλά, το επόμενο βήμα. Έφτιαξα τούτο εδώ, κρυφά κι από αυτήν ακόμα και το άφησα να βολοδέρνει μόνο του, γράφοντας κάπου κάπου
χαζομαρίτσες.
Άργησα να το πάρω σοβαρά, μα μου την είχε δώσει που δεν μπορούσα ούτε καν να το βαφτίσω όπως ήθελα.
Πορτοκάλι (μα τρελαίνομαι γι΄αυτή τη λέξη) ή πορτοκαλί (μα τρελαίνομαι γι΄αυτό το χρώμα) ήθελα να το ονομάσω, αλλά ο blogger από την πρώτη στιγμή μου έδειξε μια παράλογη αντιπάθεια βάζοντάς μου εμπόδια. Στην πορεία μου έβαλε πολλά ακόμα, αλλά κι αυτό είναι άλλο θέμα.
Το όνομα που έχει τελικά, προέκυψε τυχαία, μια και ό, τι ήθελα να βάλω υπήρχε ήδη και υπονοεί τα "ταξίδια" μου στα blogs.
Ποια ήταν η ερώτηση είπαμε;…εντάξει την απάντησα…με οδήγησε η φίλη
μου με την επιμονή της…κάποτε είχα γράψει πως το ξεκίνησα επειδή βαριόμουν…κι αυτή ήταν η μισή αλήθεια, αφού το ξεκίνησα ένα
φθινοπωρινό απόγευμα που δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω, μετά από ένα ακόμα «κάνε κι εσύ ένα blog…μπορείς!»
Βοήθησε πολύ βέβαια και το γεγονός (δεν μπορώ να μην το αναφέρω) πως η δουλειά εν τω μεταξύ είχε κάνει φτερά και χάρη στις (α)φιλότιμες προσπάθειες των κυβερνήσεων και των όσων φάγανε, η οικονομική κρίση κατσικώθηκε για τα καλά, "χαρίζοντάς" μου αρκετό ελεύθερο χρόνο που δεν είχα πριν. Σταματάω πριν αυτοπυρπολυθώ!
2. Ποιο είναι το θέμα του
blog σας/με τι ασχολείται;
Πρέπει να είναι ένα μόνο;
Πειράζει να είναι θέματα;
Λοιπόν, για να δω…δείχνω τις φωτογραφίες μου, λέω τις σκέψεις μου,
όσα μου αρέσουν, ή δεν μου αρέσουν…απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή...
3. Από πού βρίσκετε την έμπνευσή σας;
Καμιά φορά δεν τη βρίσκω με τίποτα, αλλά δε θέλω να σας κουράσω με
τα «υπαρξιακά» μου…ποια είμαι, που πάω, γιατί έχω blog, και άλλα τέτοια βαρυσήμαντα.
4. Σχεδιάζατε από πριν το περιεχόμενο του blog σας;
Χαχαχα…εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι.
Σχεδιασμός, προγραμματισμός, οργάνωση άγνωστες λέξεις σε μένα!
Το blog μου προσπαθεί να ταξιδέψει κι αν δεν πέσει στα
βράχια να καταποντιστεί ίσως τα καταφέρει.
5. Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;
Και νέες και παλιές, αλλά μένουν ιδέες.
6. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
Όταν ξεκίνησα δεν μου έπαιρνε καθόλου χρόνο.
Άλλωστε
πειραματιζόμουν(!!)
Μετά άρχισε να με απασχολεί περισσότερο.
Δεν έχω μετρήσει πόσο χρόνο μου παίρνει….είναι εκεί και ανάμεσα σε
δουλειές, υποχρεώσεις και άλλα, κάνω μια «επίσκεψη» όταν μπορώ και όταν δεν μου γκρινιάζουν πολύ οι δικοί μου.
7. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;
8. Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;
Δεν υπάρχει και τίποτα που να τον ενδιαφέρει να μάθει…τι να πω...α, έκανα γιόγκα για χρόνια..μετά λόγω οικονομικής κρίσης είπα: "Τέλος ο δάσκαλος" (που είναι καταπληκτικός και τον λατρεύω και μου λείπει). "Από δω και πέρα θα κάνω μόνο με την Πετρουλάκη" (στο βίντεο αυτή, δώρο από εφημερίδα προ κρίσης κι εγώ στο σαλόνι μου).
Αμ δε!...μια φορά έκανα...αλλά δεσμεύομαι πως θα ξεκινήσω πάλι και θα κάνω τουλάχιστον τρεις ώρες την εβδομάδα.
Ή μήπως όχι;...θα αρχίσει και η ζέστη τώρα....χμμμ....θα δω!
9. Ποια είναι τα χόμπι σας;
Να τολμήσω να πω το διάβασμα και η φωτογραφία ή θα θυμίζει κακό
βιογραφικό;
Τώρα πρέπει να βραβεύσω 11 blogs, να τα ενημερώσω και να ακολουθήσω το blog που μου το χάρισε (ήδη το ακολουθώ).
Επειδή το έχει πάρει το μάτι μου το βραβείο εδώ κι εκεί, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποιοι το πήραν (ου γαρ έρχεται μόνον), ή θα πρέπει να ψάξω, ή να "κλέψω" όπως συνηθίζω η τεμπέλα και να το χαρίσω σε όποιον δεν το έχει πάρει!!
Εντάξει, το αποφάσισα!
Θα "κλέψω"!
