Τι να περιμένετε από ένα πεντάχρονο...

Δεν ξέρω τι ακριβώς θα έπρεπε να περιμένετε από ένα πεντάχρονο, αλλά από μένα μην περιμένετε και πολλά!

Θα είμαι λακωνικός, αλλά μεστός. 

Αιχμηρός στο λόγο, μα τρυφερός στην όψη, σαν την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη. Δεν ξέρω βέβαια πόσο τρυφερός είναι αυτός ο Δεκέμβρης κι αν περνάει το τεστ, εκείνο με την καρδιά του μαρουλιού, αλλά ήρθα φέρνοντας μαζί μου ενθύμια της πεντάχρονης ζωής μου, για να σας θυμίσω πως κάποτε είχα γεννηθεί και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να μου αφήσετε ευχές.

Τα γενέθλιά μου είναι κινητά, μια και παραμένει άγνωστη η ακριβής ημερομηνία της γέννησής μου  (τον λόγο μπορείτε να τον διαβάσετε εδώ), οπότε αποφάσισα αυτή τη φορά να τα μετακινήσω τόσο, όσο χρειάζονταν για να πέσουν πάνω στα δικά της. 
Και μη με ρωτήσετε ποιανής...αυτηνής που έχει το blog...και για να μην ξεχαστώ, να σας πω ότι μπορείτε αν θέλετε, λέω αν, να αφήσετε ευχές και σε αυτή!

Θυμήθηκα τώρα ότι ονειρεύονταν τούρτα μανουάλι, αλλά σιγά μην την κάνει, γιατί για να αγοράσει όλα αυτά τα κεριά που θα δηλώνουν τόσο απερίφραστα και με τόσο θράσσος όοοοοολη την ηλικία της, θα έπρεπε να είχε πάρει δάνειο.

Με ένα κεράκι την κόβω να τη βγάζει κι αυτό πάνω σε cup cake για οικονομία!

Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες κι αυτή δεν είναι καν μία από δαύτες, οπότε η δυσκολία πολλαπλασιάζεται σαν την ηλικία της που είναι πολλαπλάσια της δικής μου.

Αφήστε που μάλλον της το απαγόρεψε και η πυροσβεστική, γιατί είναι επικίνδυνα πράγματα αυτά!

Παίζουμε με τη φωτιά; Ζαμέ!
Κι αυτό που οραματίζονταν η αφεντιά της δε θα ήταν τούρτα, θα ήταν έγκλημα κατά της τούρτας!
Αλλά τι με νοιάζει εμένα; Από τούρτα που δεν τρως μη σε νοιάζει κι αν καεί, δε λένε; Ε κάτι ξέρουν αυτοί που το λένε!

Θα της έδινα τώρα λίγο το λόγο, αλλά αυτή θα έλεγε για τον νοτιά που φυσούσε όλη μέρα και τη βροχή που έπεφτε. 
Κι αφού μας εξιστορούσε όλο το μετεωρολογικό δελτίο, χωρίς αλίμονο να ξεχάσει και τα πρώτα χιόνια που έπεσαν στην Κυρά- Βγένα*,  θα μας έβαζε και καμιά φωτογραφία με λουλουδάκια και άλλα γλυκανάλατα, οπότε το ξεχνάμε!
Αν θέλετε,  (αλλά γιατί να θέλετε να το ζήσετε κι αυτό;), διαβάζετε εδώ το προσωπικό της παραμύθι στο οποίο πρωταγωνιστεί και η Κυρά- Βγένα και προχωράμε ακάθεκτοι σε στιγμιότυπα της δικής μου πολυτάραχης ζωής, όπως θα τη χαρακτήριζαν δηλαδή οι δημοσιογράφοι, ή ακόμα κι ο βιογράφος μου, αν ήμουν κανένας σταρ του σινεμά, ή τίποτις τοπ μόντελ! 
Δεν είμαι όμως παρά εγώ! 
Τι ποιος εγώ; 
Εγώ το Μπρίκι και σας εύχομαι έναν καλό γιορτινό μήνα!

Μπρίκι

*Κυρά-Βγένα: το όρος Παναιτωλικό