Το καλοκαίρι με τα φλαμίνγκο

Το καλοκαίρι τα φλαμίνγκο είχαν την τιμητική τους. 
Όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου ένα φλαμίνγκο φούσκωνε και ξεφούσκωνε κάτω από τον αδυσώπητα καυτό ήλιο του θέρους.
Μεταξύ μας δεν το θεώρησα ούτε καλό, ούτε κακό, ούτε συνταρακτικό γεγονός, ούτε δαχτειλοδεικτούμενο θέαμα. 
Γενικά δεν με ενοχλεί το τι θα επιλέξει ο άλλος να φορέσει, να φάει, να φουσκώσει. Θα με ενοχλήσει μόνο αν μου επιβάλλει να φορέσω το ίδιο, να φάω ότι θεωρεί αυτός σωστό και να φουσκώσω με το ζόρι το φουσκωτό που θα μου υποδείξει.
Στο κάτω κάτω της γραφής, ένα φουσκωτό αναλογεί στον καθένα μας, λέμε τώρα, ας είναι και ροζ φλαμίνγκο, αρκεί να είναι καλό παιδί, άσχετο!
Υπάρχουν όμως και φλαμίνγκο που δεν είναι παραγεμισμένα με αέρα, αλλά με φτερά που ανεμίζει ο αέρας!
"Πήραμε εκεί πέρα τα φλαμίνγκο μας και πήγαμε για μπάνιο" είχα γράψει αστειευόμενη στο facebook μια μέρα του Αυγούστου, μπορεί να ήταν και βράδυ, δε θυμάμαι, παραθέτοντας ως ακλόνητο αποδεικτικό στοιχείο την παρακάτω φωτογραφία.

Ήμουν βλέπετε επηρεασμένη από το απίστευτο θέαμα που αντικρίσαμε εκείνη τη μέρα, αφού είχαμε την τύχη να πετύχουμε στην περιοχή των Αλυκών Μεσολογγίου αμέτρητα φλαμίνγκο. 

Είχαμε ξαναδεί, αλλά όχι τόσο κοντά και όχι τόσα πολλά!

Ένα υπερθέαμα που μας έκανε να κρατήσουμε την ανάσα μας για λίγο κι όταν αναγκαστήκαμε να την αφήσουμε για να μη σκάσουμε, εκείνη βιάστηκε να φουσκώσει τα φωνήεντα, να τα σιάξει έτσι που να μεταμορφωθούν στα πιο "εύγλωττα " επιφωνήματα...

ΑΑΑαααααααα!! ΩΩΩωωωω!!! ΙΙΙιιιιιι! 

Απορίας άξιον, το πως όλος μας ο θαυμασμός για τα θαυμαστά αυτά πτηνά συρρικνώθηκε και χώρεσε μέσα στα απλά φωνήεντα που τα έβλεπες λες να αιωρούνται πίσω από το αυτοκίνητο που είχε κόψει ταχύτητα, αλλά δε σταμάτησε, μια και υποθέσαμε λανθασμένα  ότι θα τα πετύχουμε στο γυρισμό. Μια υπόθεση πέρα για πέρα ηλίθια φυσικά, αφού όπως αποδείχτηκε, τα φλαμίνγκο εκτός από ομορφιά και χάρη διαθέτουν και ομορφότατα δυνατά φτερά για να μπορούν να πετούν όπου θέλουν, όταν θέλουν!

Κι από επιλογές  δα στην περιοχή να φάνε και οι κότες και ας μην υπήρχε καμιά εκεί γύρω!

Πουλιά ήταν και πέταξαν πουλιά ήταν και πάνε! Κι άντε να ψάχνεις να τα βρεις!

Έφυγε το σμήνος για αλλού και μόνο κάποια αποξεχασμένα στη νιρβάνα της Αλυκής συνέχισαν να τσιμπούν επιλεκτικά τους εξαίσιους, αλμυρούς μεζέδες που κρύβονταν στο νερό!

Στον περίπατο που κάναμε αργότερα στο δρόμο που οδηγεί στην Τουρλίδα  δυο σκιές πέρασαν από πάνω μας για να προσγειωθούν στο νερό. Όλες οι ενδείξεις φώναζαν πως επρόκειτο για τι άλλο, παρά ένα ζευγάρι φλαμίνγκο που ξέκοψε από το υπόλοιπο σμήνος για να πει τα δικά του μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. 

Πού να φανταστούν τα έρμα, πως οι ιδιωτικές τους στιγμές θα γίνουν βούκινο με την ατυχία που είχαν να πέσουν πάνω μας;

Τυχερά μέσα στην ατυχία τους όμως, οφείλω να το πω κι αυτό, γιατί η φωτογραφική μου μηχανή δεν κάνει θαύματα, οπότε κανένα πουλί από το σμήνος δε θα καταλάβει ποτέ ποια πουλάκια ακριβώς έκαναν ρομαντζάδα στην Τουρλίδα, αντί να ψάχνουν ξέρω γω για γαλαζοπράσινα φύκια που είναι και γκουρμέ λιχουδιά!

Και κάτι τέτοιες στιγμές, και πολλές άλλες ακόμα εδώ που τα λέμε, δηλαδή πάντα για να κυριολεκτήσω, εύχομαι να είχα μια καλύτερη φωτογραφική μηχανή. 

Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να σιγουρευτώ πως πρόκειται για φλαμίνγκο και να μη δίνω λανθασμένες πληροφορίες. Καλά, όχι μόνο γι΄αυτό! Για ένα εκατομμύριο λόγους που δεν είναι της παρούσης.

Και μια και το έφερε η κουβέντα, ή μάλλον ας το φέρω  στην κουβέντα με το ζόρι, το φλαμίνγκο το φωνάζουμε και Φοινικόπτερο, κι εκείνο απαντάει, μια και ξέρει  κι αυτή του την ονομασία!

Μια πινακίδα εκεί κοντά μας ενημέρωσε και για την ύπαρξη Αργυροπελεκάνων στην περιοχή. Ειλικρινά καμιά πρόθεση δεν είχαμε να ενοχλήσουμε κανέναν, αλλά ούτε κι ενοχλήθηκε εκείνος ο ένας που αχνοφαίνονταν στο βάθος! 

Παράπονα δεν έκανε, ράμφος δεν άνοιξε!

Αδιαφόρησε πλήρως για τους δυο τρελούς που αντί να δροσίζονται στην παραλία πιο κάτω ανεβοκατέβαιναν το δρόμο αναζητώντας την πανίδα της περιοχής και φωτογραφίζοντας γάιτες, τα παραδοσιακά μικρά πλεούμενα της λιμνοθάλασσας.

Όρκο δεν παίρνω, αλλά μπορεί κι αυτά να είναι φλαμίνγκο μια και η απόσταση δε βοηθούσε να διακρίνω, αλλά ούτε και η φωτογραφική μου, να μην τα ξαναλέω.

Ούτε εδώ θα ορκιστώ, μια και ακαθόριστη παραμένει και η ταυτότητα του μοναχικού λευκού πτηνού, που εικάζω και μόνο, πως μπορεί να είναι ερωδιός...μια επιφύλαξη και όχι μόνο μία δηλαδή, αλλά πολλές, τις έχω.

Μπορεί και να είναι! Ποιος ξέρει; Κι αν κάποιος ξέρει να μιλήσει τώρα για να μάθουμε κι εμείς, αλλιώς ας σιωπήσει για πάντα!

Και κλείνω πάλι με τη φωτογραφία που δανείστηκα, και την παραθέτω ολόκληρη αυτή τη φορά. Την τράβηξε η αδερφή μου και την ευχαριστώ που μου τη δάνεισε, μια και η δική της μηχανή κατάφερε κάποτε να φέρει τα φλαμίνγκο κοντύτερα από όσο θα καταφέρει ποτέ η δική μου!

I am linking to Saturday's Critters #196