Ασχολίαστο!

Προλαβαίνω δεν προλαβαίνω να ξεπροβοδίσω τον Ιούλιο όπως του πρέπει!

Χωρίς σχόλια! 

Ελπίζω ο Αύγουστος να έρθει με την άδεια!

Καλό μήνα να έχουμε!

July 25: balloon

July 26: trio

July 27: tiny details

July 28: bridge

July 29: beautiful building

July 30: free choice

Μεσοπέλαγα

Ένα ταξίδι είναι τόσο μαγικό, όσο μαγικές είναι οι ανατολές!

Και πιο μαγική από όλες, είναι η ανατολή που μεσοπέλαγα σε βρίσκει!

Κι εκεί που στο σκοτάδι μετρούσες τις χαρές που σου έδωσε το ταξίδι, που πάλευες να ταξινομήσεις συναισθήματα και αναμνήσεις, αναπολώντας ήδη νοσταλγικά όσα πίσω σου άφησες, στέλνει ο ήλιος ρόδινη υπόσχεση αντάμωσης και μέχρι να ανέβει εκείνος ψηλά αφήνεσαι στην ομορφιά.

Θυμάσαι τη μέρα που άρχισες το ταξίδι και το ηλιοβασίλεμα που εκείνη σου χάρισε.

Έτσι μπλέκονται στο νου ηλιοβασιλέματα και ανατολές κι ανασαίνεις πάλι την αλμύρα του Αιγαίου.

"Λόγια της πλώρης" μας ζήτησε η Μαρία Νικολάου για "Το Κείμενο", φωτογραφίες που τραβήχτηκαν απ' την πρύμνη σας φέρνω, μα νομίζω δεν είμαι εκτός!

Καλά ταξίδια σας εύχομαι!

Το χάρτινο καραβάκι

Συνηθίζω να λέω πως τα μεγαλύτερα ταξίδια γίνονται με ένα χάρτινο καραβάκι. Κι αν δε με πιστεύετε δείτε το "Χάρτινο το...καραβάκι". Για να ταξιδέψετε με ασφάλεια ως εκεί, "ναυπηγήθηκε" ένα ολοκαίνουριο που θα το βρείτε παρακάτω! 

Καλό ταξίδι!

July 14: out the window

July 15: paper

July 16: this could be an album cover

July 18: petals

July 19: see through

July 20: I have too many

July 23: childhood

July 24: looking up

Αστυπάλαια, μια πεταλούδα στο Αιγαίο

Η Αστυπάλαια έχει μια μαγική αύρα που τραβά τον επισκέπτη σα μαγνήτης.

Όποιος την έχει επισκεφτεί έστω και μια φορά, όποιος έχει δει την ομορφιά της, αφήνει τη μνήμη του να φτερουγίζει κοντά της με την παραμικρή αφορμή, ή και χωρίς αφορμή.

Σε σχήμα πεταλούδας το ίδιο, κατανοεί απόλυτα αυτά τα φτερουγίσματα νοσταλγίας.

Το παρακάτω άρθρο συντάχθηκε για το Εικόνες και Ψίθυροι και θέλω να ευχαριστήσω την Τζίνα για την άψογη φιλοξενία της!

Την Αστυπάλαια πρώτα την ένιωσα, μετά την είδα κι όταν τη γνώρισα τη λάτρεψα.

Ξημερώματα έφτασε το καράβι στο λιμάνι και μέσα στο σκοτάδι με καλωσόρισε με μυστικοπάθεια, κρύβοντας καλά τα θαύματά της.

Το λεωφορείο αγκομαχούσε ακολουθώντας το δρόμο που οδηγούσε στη Χώρα, ώσπου σε κάποια στροφή το πρώτο θαύμα άρχισε να αποκτά μορφή.

Το φωτισμένο κάστρο της Χώρας, μεγαλόπρεπο και μυστηριώδες μια πρόβαλε και μια κρυβόταν παίζοντας κρυφτό, ώσπου το λεωφορείο σταμάτησε στους ανεμόμυλους.

Φωτισμένοι κι αυτοί γίνονταν ένα μονοπάτι που έδειχνε το κάστρο. 

Το πρωί μέσα από τα στενά σοκάκια της Χώρας ανηφορίσαμε για να χωθούμε στην ιστορία του.

Εδώ άλλωστε χτυπούσε κάποτε η καρδιά του νησιού, αφού οι κάτοικοί του ζούσαν οχυρωμένοι πίσω από τα τείχη του. 

Η καστροπολιτεία που κλειδώνονταν κάθε βράδυ και από ψηλά παρατηρούσε τη θάλασσα, αφού ζούσε με τη διαρκή απειλή των πειρατών.

Με την εκκλησία της Παναγιάς του Κάστρου χτισμένη πάνω από την τοξωτή είσοδό του και του Άη Γιώργη στο εσωτερικό του δίνει και το ιδιαίτερο στίγμα του νησιού, που είναι διάσπαρτο από 350 εκκλησίες και εκκλησάκια, με την Παναγία την Πορταΐτισσα να αποτελεί το θρησκευτικό  κέντρο και το μεγαλύτερο προσκύνημα του νησιού 

Από ψηλά η θέα είναι μαγευτική. Εξίσου μαγευτικό είναι και το ταξίδι στο παρελθόν. Όσο εξερευνείς το κάστρο, τόσο βαθύτερα μπαίνεις στην ιστορία του.

Και όσο βαθύτερα μπαίνεις στα σοκάκια και στα καλντερίμια της Χώρας, τόσο το νησί ολόκληρο μπαίνει στην καρδιά σου.

Η Αστυπάλαια έχει κυκλαδίτικο αέρα, ανήκει όμως στα Δωδεκάνησα.

Οι ανεμόμυλοι είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό του νησιού. Οι οκτώ απ' αυτούς ανακαινισμένοι και ολόλευκοι δημιουργούν μια εξαίσια εικόνα, ενώ κάποιοι ανοίγουν τις πόρτες τους στο κοινό φιλοξενώντας διάφορες εκθέσεις, αλλά και δανειστική βιβλιοθήκη.

Μικρά θαύματα κρυμμένα στο μεγαλύτερο θαύμα που λέγεται Αστροπαλιά.

Ένα αλλιώτικο νεκροταφείο, εκείνο των βρεφών, ανακαλύφτηκε στην πλαγιά Κυλίνδρα το 1995 και δυστυχώς παραμένει αναξιοποίητο, ενώ είναι το μοναδικό σε όλο τον κόσμο.

Άλλοι οικισμοί του νησιού είναι η Ανάληψη ή Μαλτεζάνα, αφού λένε πως την πρωτοκατοίκησαν Μαλτεζάνοι πειρατές και το Λιβάδι.

Το νησί έχει πάρα πολλές παραλίες, άλλες εύκολα προσβάσιμες και άλλες πιο απρόσιτες, που δίνουν όμως την πολυτέλεια της ησυχίας σε όποιον την προτιμά.

Πέρα Γιαλός, Καμινάκια, Βάτσες, Λιβάδι, Μπλε Λιμανάκι, Πλάκες, Άγιος Κωνσταντίνος και άλλες πολλές, οργανωμένες ή μη καλούν τον επισκέπτη να βουτήξει στα καθαρά τους νερά, ενώ καραβάκια τον μεταφέρουν στα νησάκια Κουνούπες και Κουτσομίτη.

Στην Αστυπάλαια οι λάτρεις του εναλλακτικού τουρισμού έχουν πολλές επιλογές. Πέρα από τις θαλάσσιες δραστηριότητες, υπάρχει κι ένα αξιόλογο αναρριχητικό πεδίο, δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών, καθώς και δυο σπήλαια χαρτογραφημένα.

Τα βράχια των βουνών της προσφέρονται για ορειβασία, όσο για τους υπόλοιπους που προτιμούν να μένουν στη γη, έστω και πάνω σε δυο ρόδες, η ποδηλασία μέσα από εξαίρετες διαδρομές θα τους χαρίσει απλόχερα την ομορφιά και τις μυρωδιές του νησιού.

Είναι αδύνατον να επισκεφτείς την Αστυπάλαια και να μην την αφήσεις να σε μαγέψει με την ιστορία της και την ομορφιά της.

Αλκυονίδες μέρες, Ευτυχία Γιαννάκη

 "Σε μια κοινωνία που αδυνατεί να προστατεύσει τον αδύναμο κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί αθώος"

Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται οι ηλιόλουστες εκείνες ημέρες του Ιανουαρίου, που έρχονται μέσα στην καρδιά του χειμώνα ως απρόσμενο δώρο και κατά τις οποίες λέγεται ότι το πουλί Αλκυόνη γεννάει τα αυγά του.
Αλκυονίδες μέρες ονομάζεται και το νέο αστυνομικό μυθιστόρημα της Ευτυχίας Γιαννάκη μια που η πλοκή του εξελίσσεται ακριβώς στην καρδιά αυτών των ημερών, πράγμα που εντείνει την αντίθεση μεταξύ του καλού καιρού και του κακού γενικότερα. Τραγική ειρωνεία στ' αλήθεια να χάνει μια νέα κοπέλα τη ζωή της ενώ η φύση ολόκληρη συνωμοτεί υπέρ της ζωής!
Η Ευτυχία βάζει τον αναγνώστη κατευθείαν στα βαθιά, όπως θα έκανε κάθε συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας που σέβεται το είδος, αναγκάζοντάς τον να συγχρονιστεί με τον καταιγιστικό ρυθμό, που καθόλου δεν κόβει ταχύτητα μέχρι το τέλος, μέχρι να διαβαστεί και η τελευταία σελίδα!
Το διάβασα απνευστί, με το που έπεσε στα χέρια μου κι αν άργησα να γράψω γι' αυτό ήταν γιατί οι άλλοι καταιγιστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας δε με άφηναν. 
Το σκεφτόμουν όμως πολύ!
Δεν είναι μόνο η υπόθεση που από μόνη της είναι ικανή να κρατήσει το ενδιαφέρον στα ύψη. Η συγγραφέας με αφορμή αυτή, ασχολείται και με άλλα θέματα που μπορεί να μη βρίσκουν λύση στο τέλος, όπως η υπόθεση που καλείται να εξιχνιάσει ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος, αλλά είναι πράγματα που τα ζούμε, θέματα που μας έχουν απασχολήσει και θα συνεχίσουν να μας απασχολούν στο μέλλον και εικόνες μιας γνώριμης κοινωνίας που θα θέλαμε να ήταν αλλιώς.
Έκπληξη για μένα που μου αρέσει η αστυνομική λογοτεχνία και που διαβάζω αρκετούς ξένους συγγραφείς του είδους, ήταν ότι η πένα της Ευτυχίας διεισδυτική και αρκούντως αιχμηρή χάραξε μονοπάτια σε μέρη που αναγνώρισα, που αν και δύσβατα, αφού οι καταστάσεις που περιγράφονται και αναλύονται δεν είναι οι καλύτερες, ήταν πιο "γνώριμα" αφού τα διαβαίνουμε δυστυχώς καθημερινά μέσα από την επικαιρότητα.
Φυσικά και ήταν απολύτως λογικό να ακολουθηθούν τα πιο δύσβατα μονοπάτια, εκείνα που βρίσκονται συνήθως στο ημίφως, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με φόνο και στο φόνο δεν οδηγούν οι ειδυλλιακές συνθήκες, αλλά οι άσχημες.

Ας πω όμως δυο λόγια για την υπόθεση.

Στο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, την πρώτη μέρα των εκπτώσεων βρίσκεται δολοφονημένη μια νεαρή κοπέλα από την Γκάνα.

Ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του καλούνται να εξιχνιάσουν την υπόθεση, μα όσο κι αν προσπαθούν να ξετυλίξουν το κουβάρι της, εκείνο όλο και μπλέκεται, χάνεται στο παρελθόν και όλα δείχνουν πως δεν έχει μόνο μία άκρη!

Μέσα σε όλα αυτά ο Χάρης αναπόφευκτα κουβαλά και τα δικά του προβλήματα που με κάποιο τρόπο κάποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν  για να τον κάνουν να αποσυρθεί από την περιβόητη υπόθεση!

Πόση σχέση μπορεί να έχουν οι προσωπικές σχέσεις του Χάρη με τη δολοφονία στο εμπορικό κέντρο;

Η νεαρή κοπέλα είναι η μόνη που βάφει με το αίμα της τις σελίδες του βιβλίου;

Τι σχέση μπορεί να έχει ο γιος του που βρίσκεται προφυλακισμένος για άλλο λόγο με όλα αυτά;

Γιατί κάποιοι θέλουν να βγάλουν τον Χάρη εκτός;

Και ποιος είναι ο Χάρης Κόκκινος;

Μόνο το τελευταίο ερώτημα μπορώ να σας απαντήσω χωρίς να χαλάσω το μυστήριο!

Τον Χάρη τον συναντήσαμε για πρώτη φορά στο "Πίσω Κάθισμα" που είναι και το πρώτο βιβλίο της Τριλογίας της Αθήνας με τις Αλκυονίδες μέρες να ακολουθούν.

Αν δε διαβάσατε το πρώτο, μην ανησυχείτε!

Μπορείτε άνετα να πιάσετε το νήμα κι από δω, αλλά είμαι σίγουρη πως με το που θα το τελειώσετε θα αναζητήσετε και το "Πίσω Κάθισμα", ενώ θα περιμένετε με αγωνία να κυκλοφορήσει και το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας, για να μπείτε για άλλη μια φορά στον κόσμο του Κόκκινου και να λύσετε μαζί την καινούρια του υπόθεση!

Από όποιο βιβλίο κι αν αρχίσετε θα δείτε πως η Ευτυχία Γιαννάκη ξέρει να δίνει το σωστό ρυθμό και στην πλοκή και στα βιβλία της και όσο η υπόθεση προχωρά και οι ήρωες αποσαφηνίζονται τόσο η ένταση κορυφώνεται!
Ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση στο εργασιακό και όχι μόνο περιβάλλον, η οικογένεια, ακόμα και η γειτονιά με τον τρόπο που υπάρχει στις μεγάλες πόλεις σήμερα, είναι κάποια από τα θέματα που αναλύονται, ή θίγονται μέσα στο βιβλίο.
Καλή αστυνομική λογοτεχνία άλλωστε είναι εκείνη που ξέρει να δείχνει και να αναλύει το προφανές, αλλά και να φωτίζει όσο το δυνατόν περισσότερο εκείνα που κατοικούν στις σκιές και που είναι εκείνα που όσο τα ποτίζει το σκοτάδι, τόσο γεννούν σκοτάδια.
Οι χαρακτήρες δίνονται ολοκληρωμένοι και σκιαγραφούνται στο έπακρο, λες και η ματιά της Ευτυχίας τους περνά από ακτινογραφία πριν τους εκθέσει στο χαρτί.

Και η βία;

"Η βία δεν έχει τίποτε ορθολογικό. Είναι μια κληρονομική ασθένεια, το ένστικτο που πάει από πατέρα σε γιο κι από γιο σε εγγονό και που δεν αναγνωρίζεται ως ασθένεια, γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα φάρμακο γι΄αυτή την κληρονομιά. Υπάρχουν καταστολείς, υπάρχουν ωραία λόγια, υπάρχει ο άλλος δρόμος, υπάρχει η τέχνη, υπάρχει η μουσική και τα βιβλία, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα να σου αποσπάσουν την προσοχή......αλλά θα είναι πάντα εκεί στο βάθος του μυαλού σου, μέσα σου, γιατί να την ξεριζώσεις δεν γίνεται. Θα είναι σαν να ξεριζώνεις το μυαλό και την καρδιά του ζώου."

Οι Αλκυονίδες μέρες της Ευτυχίας Γιαννάκη, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Είμαι Zen, είσαι Zen, τι είναι Zen;

June 10: neutrals

Με τέτοια ζέστη, μόνο ζεν δεν μπορώ να είμαι.

Αν ήμουν σε μια παραλία, ίσως και να ήμουν!

Αλλά αν ήμουν σε παραλία, τι βιβλίο θα διάβαζα; 

Ρητορικό το ερώτημα φυσικά, γιατί εννοείται πως θα έπαιρνα μαζί μου ό, τι μου αρέσει, χωρίς να αναρωτιέμαι αν θα άρεσε στους γύρω μου, και δεν εννοώ στην παρέα μου, αλλά στους άσχετους, μια και ο πόλεμος για τα αναγνώσματα στην παραλία ξεκίνησε και μετράει ήδη θύματα!

Άλλοι αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να διαβάζεις στην παραλία, άλλοι  πως είναι δυνατόν να μη διαβάζεις και όλο αυτό μου φέρνει στο μυαλό για άλλη μια φορά το γνωστό μύθο με τον πατέρα το γιο, και τον γάιδαρο, που ό, τι κι αν έκαναν, ο κόσμος κάτι θα έλεγε!

Ανέβαινε ο γιος, τον έβριζαν επειδή ο πατέρας πήγαινε με τα πόδια. Άλλαζαν θέση, τα άκουγε ο πατέρας που άφηνε μικρό παιδί να περπατάει. 

Αποφάσιζαν να μην ανέβει κανένας, τους έλεγαν χαζούς που πάνε με τα πόδια, ανέβαιναν και οι δύο, τους κατέκριναν που δε σκέφτονταν το έρμο το ζωντανό!

Συμπέρασμα: Ό, τι, μα ό, τι κι αν κάνουμε, δε θα αρέσει σε όλους, θα κρίνεται και θα κατακρίνεται διαρκώς οπότε δε μας νοιάζει η γνώμη κανενός, και κάνουμε αυτό που εμείς πιστεύουμε σωστό και καλό για μας. 

Κι εννοείται διαβάζουμε ό, τι μας αρέσει, για να είμαστε όσο γίνεται ζεν!

Αλλά τι είναι ζεν;

Διάβασα κάπου ότι το ζεν δεν είναι φιλοσοφία, ούτε θρησκεία.

Αλλού πήρε το μάτι μου πως είναι μια σχολή του Βουδισμού Μαχαγιάνα.

Έχει δυο σχολές σου λέει ο Βουδισμός, άνοιξε μια και τσουπ μπήκε το ζεν.

Τώρα αν περιμένετε από μένα να σας διαφωτίσω για το αν ο Βουδισμός είναι φιλοσοφία ή θρησκεία, ή κάτι άλλο, θα περιμένετε πολύ, οπότε πού θα πάει, θα έρθει με τον καιρό  η ώρα που θα ξεπεράσετε τον νου και θα πάτε παραπέρα. 

Γιατί το ζεν είναι πάνω και πέρα από το νου, τον οποίο νου, σου λέει, πρέπει να τον ξεπεράσεις. Να κάνεις την υπέρβαση.

Ο διαλογισμός βοηθάει, ο αστοδιαολισμός καθόλου, γι' αυτό συγκεντρωθείτε να την κάνουμε όλοι μαζί αυτή την υπέρβαση!

Βάλτε ένα χεράκι να περάσουμε από τον νου στο μη νου, από τη σκέψη στη μη σκέψη, γατί μόνο με την επίγνωση καταλαβαίνεις το ζεν. Κι όταν ξεπερνάς το νου, μόνο τότε έχεις επίγνωση.

Το ζεν σου λέει, είναι ένα παιχνίδι με τη φωτιά, αλλά επειδή κάνει τζιζ το θέμα κι έχουμε και καύσωνα, λέω να το αφήσουμε και αν είναι να το ξαναπιάσουμε ας είναι καλύτερα χειμώνας να μη χρειαζόμαστε και θέρμανση!

Δε θα αναλύσω άλλο, όχι πως το ανάλυσα  δηλαδή, κάτι που δεν κατανοώ, αλλά να πω ένα τελευταίο και μετά θα σωπάσω για πάντα. Το μυστικό του ζεν είναι να χάσεις τη σύνδεση με το χρόνο και να αποκτήσεις σύνδεση με την αιωνιότητα!

Δε σας φώτισα, δε φωτίστηκα, γι' αυτό λέω να διαλέξω την πιο κατανοητή σε μένα τουλάχιστον ερμηνεία του.

Ζεν είναι ο άνθρωπος που έχει γαλήνη, κατά συνέπεια ό, τι χαρίζει στον άνθρωπο αυτή τη γαλήνη είναι και το ίδιο ζεν.

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι στα "μπακαλίστικα" τον όρο και θυμάμαι πως κάποτε στη γιόγκα μετά από απαίτηση κάποιων, μια και οι υπόλοιποι πηγαίναμε απλά για γυμναστική, επιχείρησε ο δάσκαλος να μας διδάξει και διαλογισμό, δηλαδή να μας πει μικρά μυστικά για να το καταφέρει ο καθένας μόνος του. Όχι, δεν τα κατάφερα να ξεπεράσω τον νου και να 'λεγα πως είναι και μεγάλος,  (ένα κουκούτσι είναι εκεί πέρα), να το καταλάβω!

Όλο και κάποια σκέψη τρύπωνε στο τίποτα που προσπαθούσα να χωθώ και όλο ξεκινούσα απ' την αρχή και πάλι απ' την αρχή και βαρέθηκα και την αιωνιότητα και το παρόν...ωωωω για μισό λεπτό! Παρόν δεν υπάρχει λέμε! Γίνεται αμέσως παρελθόν, οπότε αντί να καβατζώσω την αιωνιότητα έμεινα στο παρελθόν να περιμένω το μέλλον....ααα χάθηκα...όποιος με βρει ας μου δώσει οδηγίες να ξαναβρεθώ!

Μέχρι τότε, μετράμε τις πρώτες δέκα μέρες του Ιουλίου με φωτογραφίες, που αν τις μετρήσετε θα τις βρείτε εννιά, αλλά αυτό εξηγείται επιστημονικά!

Κάπου έχασα και μια μέρα εκτός από μένα!

July 1: yum!

July 2: something yellow

July 3: slice

July 4: begins with C (coloured chairs)

July 6: reading 

July 7: birds

July 8: scent (basil)

July 9: zen