Σελίδες

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;


Στην καλύτερή της ώρα είναι η "τρελή" ροδιά. γεμάτη άνθη που αρχίζουν να δένουν καρπούς.
Και το κάνει με τόση χάρη που συνεπαίρνει!


Η τρελή ροδιά

Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
Σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
Με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
Ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που βάζει ανύποπτη μες στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου
Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

Στη μέρα που απ' τη ζήλια της στολίζεται μ' εφτά λογιώ φτερά
Ζώνοντας τον αιώνιον ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
Εκτυφλωτικά, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά 
Που αρπάει μια χαίτη μ' εκατό βιτσιές στο τρέξιμό της
Ποτέ θλιμμένη και ποτέ γκρινιάρα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που ξεφωνίζει την καινούρια ελπίδα που ανατέλλει;

Πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει στα μάκρη
Τινάζοντας ένα μαντίλι φύλλων από δροσερή φωτιά 
Μια θάλασσα ετοιμόγενη με χίλια δυο καράβια
Με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε 
Σ' αμύριστες ακρογιαλιές, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που τρίζει τ' άρμενα ψηλά στο διάφανον αιθέρα;

Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει
Αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
Που σπάει με φως καταμεσίς του κόσμου τις κακοκαιριές του δαί-
μονα
Που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
Την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια, πέστε μου είναι η τρε-
λή ροδιά
Που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;

Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου
Πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει
Τινάζοντας απ' τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της 
Ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά
Πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων
Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

Οδυσσέας Ελύτης


Η ροδιά είναι θάμνος και μάλιστα φυλλοβόλος, αλλά οι περισσότεροι την περνάμε για δέντρο.
Τι σημασία έχει όμως;
Μπροστά σ΄αυτό το έργο τέχνης της φύσης, μπροστά σε τέτοια μεγαλοπρεπή ομορφιά όλα μοιάζουν λεπτομέρειες!


15 σχόλια:

  1. Πανέμορφη ανάρτηση Μαρία μου
    Σχεδόν ζωντανές οι φωτογραφίες σου

    Σε φιλώ πολύ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι,η τρελή ροδιά είναι..
    Εκπληκτικός ο Ελύτης!
    Εκπληκτικές και οι φωτογραφίες σου!
    Τί πορτοκαλί είναι αυτό,δεν το χορταίνω!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και αγαπημένο κομμάτι του Μπακιρτζή επίσης.
    Μαρία μου την τίμησες την τρελή ροδιά επάξια και περίτεχνα!
    Οι φωτογραφίες και οι στίχοι του Ελύτη, ένα όμορφο γαϊτανάκι εικόνας και λόγου.
    Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπώ τις ροδιές και τους στίχους του Ελύτη. Πανέμορφο ταίριασμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και πόσο της ταιριάζει ο Ελύτης! Πανέμορφες φωτογραφίες, τέλειος ο τίτλος της ανάρτησης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία μου τι ομορφα που υμνησε την ροδια ο Ελυτης..!!! αλλα και εσύ ομως υμνησες τον ανθό της με τις φωτογραφίες σου.. !! δεν το ηξερα το ποιημα ..αυτό...(μηπως ξερω και πολλα νομιζεις;) ταιριαξαν και τα δυο μαζι..!!
    Εχω και εγω δυο ροδιές στην αυλή μου και ηταν γεματες λουλουδια .. δυστηχως με τον καιρό και τις καταιγιδες πέσανε τα πιο πολλα..!! περσι μου εκαναν ενα και μοναδικό ρόδι.. το οποιο το φωτογράφησα για ενθύμιο !!!!
    να είσαι καλά Μαρία μου.!!! φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γιατί ο ποιητής την αποκαλεί τρελή τη ροδιά;
    Όπως και να έχει, είναι ωραίες ο ροδιές ανθισμένες.
    Μου αρέσουν και τα ρόδια. Όχι να τα τρώω. Να τα βλέπω. Και τα αληθινά, αλλά και τα κεραμικά ή από άλλο υλικό.
    Επίσης, μου αρέσουν και οι φωτογραφίες σου!
    Δεν θα ψηφίσω σήμερα. Είναι όλες το ίδιο όμορφες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την τρελή ροδιά του Ελύτη ούτε και εγώ την γνωρίζω αλλά το δέντρο - θάμνο λες εσύ Μαρία αλλά η δική μου είναι δεντράκι που έχει ωραιότατα άνθη κάπου στο χωριό , τους καρπούς δεν τους είδα ποτέ γιατί πάντα κάποιοι τους κόβουν !!! Απιθανες φωτογραφίες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και εγώ μόλις πριν από λίγο καμάρωνα την δική μου που είναι γεμάτη λουλούδια!
    Πολύ όμορφες φωτογραφίες!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τρελή ομορφιά η τρελή ροδιά!
    Το ποίημα λατρεμένο, τον τίτλο σου
    τον είχα παλιά στον τίτλο τού blog ✿

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι όμορφες οι ροδιές! Και μικρή κατέβαινα στον κήπο κσι πριν ξεκινήσω το παιχνίδι, έτρωγα ρόδια.
    Απίστευτα τα χρώματα στις φωτό!
    Τίμησες τη ροδιά υπέροχα και με τους στίχους.
    ❤❤❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αλήθεια, είναι θάμνος; Το πιστεύεις ότι δεν το ήξερα αυτό; Πάντοτε την είχα στο μυαλό μου ως δέντρο... Η μητέρα μου έχει στον κήπο της μια θεόρατη ροδιά, διαμορφωμένη και αυτή σε δέντρο όμως. Όταν ανθίζει είναι σαν ζωγραφιά.
    Οι φωτογραφίες σου υπέροχες και το ποίημα του Ελύτη άψογος συνδυασμός. Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλέ τι ωραία που τα άνθη της ροδιάς; Τα λάτρεψα.
    Και ο Ελύτης έδωσε την ποιητική του νότα και μαζί με τις εικόνες σου, δημιουργήθηκε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα!
    Μπράβο Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ Μαρία μου, είχαμε κι εμείς μια τρελή , πανέμορφη ροδιά, αλλά την έκοψαν όταν αναδιαμόρφωσαν τον κήπο!
    Τραγικό ε;
    Στις φωτό σου φαίνεται φανταστική!
    Φιλάκια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή