Ο Μπρίκι έγραψε πάλι (αλφάβητο Xmas Edition)

Άγιε τους Βασίλη, είμαι ο Μπρίκι και δε θα γαβγίσω τα κάλαντα, γιατί δεν τα ξέρω!

Βέβαια δεν έχω και λαμβάνειν, οπότε τζάμπα ο κόπος να κάτσω να τα μάθω.

Γιατί όλα στη ζωή είναι δούναι και λαβείν! Μην κρυβόμαστε πίσω από τη γενειάδα μας.

Δολοπλόκος δεν είμαι, αλλά αν άκουγες τι λένε πίσω από την πλάτη σου, το κόκκινο της στολής σου θα ξεθώριαζε μπροστά στο κόκκινο του θυμού σου!

Εντάξει, άνθρωποι είναι, μην περιμένεις πολλά από αυτούς.

Ζητάνε συνέχεια, (κάτσε κάτω, σήκω πάνω, φέρε το παιχνίδι, μην πειράζεις τη γάτα, μην πηδάς στον καναπέ, μη γαβγίζεις - μα μη γαβγίζεις;...και τι περιμένουν να κάνω, διάλεξη;) και με το ζόρι σου πετάνε ένα κόκαλο.

Η δικαιολογία τους είναι πως δεν μπορώ να τρώω συνέχεια. Σαθρή δικαιολογία αν θες τη γνώμη μου, αφού μπορώ να τρώω συνέχεια και το έχω περίτρανα αποδείξει!

Θεωρίες και θεωρίες για να περνά η ώρα, κι από ουσία τίποτα! Και η ουσία είναι η μάσα!

Ίσως εσύ με όλη αυτή την μπάκα που έθρεψες να μπορέσεις να με νιώσεις, όπως δε με ένιωσε ποτέ κανένας ξερακιανός ανθρωπάκος!

Κι εννοείται πως δε θα τους πω τι σε άκουσα να ψιθυρίζεις σε εκείνα τα μεγάλα σκυλιά με τα κέρατα (χαχα, μα σκυλιά με κέρατα; Πού τα βρήκες ήθελα μα 'ξερα. Μπα σε καλό σου, με έκανες και γέλασα)...

Λοιπόν θα μείνει μεταξύ μας, ότι φέτος δε θα τους δώσεις τίποτα, αλλά θα τους πάρεις κι όσα έχουν.

Μα θα μπορέσουν αυτά τα παράξενα σκυλιά να κουβαλήσουν τόσα όνειρα και τόσες ελπίδες και να τα πάρουν μακριά;

Να δω τι σόι γιορτές θα κάνουμε και φέτος αν τους πάρεις όσα τους κρατάνε ακόμα στα πόδια τους!

Ξυράφι μυαλό έχω, αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα πια!

Όλα αλλάζουν γύρω μου με απερίγραπτους ρυθμούς!

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά (γελάσαμε πάλι, λες κι εμείς την έχουμε την ουρά στο κεφάλι...χαχαχα, είπα κεφάλι και θυμήθηκα τα σκυλιά σου).

Ρίχνω ιδέες και όποιος θέλει και μπορεί ακολουθεί!

Σβήνουμε τα τζάκια και τα σφραγίζουμε καλά, να μη χωράει να περάσει ούτε μύγα!

Τραβάμε τα φωτάκια από την πρίζα και κάνουμε συσκότιση!

Ύστερα βάζουμε παγίδες στη στέγη που να μπορούν να πιάσουν τα σκυλιά με τα κέρατα (μα σκυλιά με κέρατα;...χαχα).

Φρενάρουμε τα όνειρα, κρύβουμε καλά τις ελπίδες και περιμένουμε να σταματήσουν να ακούγονται τα κουδουνάκια πριν τα αφήσουμε πάλι ανεξέλεγκτα! 

Χαράς Ευαγγέλια για σένα που θα γλιτώσεις τόσα πήγαινε έλα και πραγματική γιορτή για μένα που θα αναλάβω να μοιράσω τα δώρα του σάκου σου σε μένα.

Ψυχραιμία ωστόσο συνιστώ σε όλες τις πλευρές, γιατί όλα αυτά δεν ισχύουν! Χμ..τα περισσότερα δηλαδή. Ή μήπως ισχύουν; 

Ωραία, το γράμμα έφτασε στο τέλος του. Όσα είπαμε, όσα είπα δηλαδή, νερό κι αλάτι!

Θα σε περιμένω στη στέγη, χωρίς βιολί, μα με μια τσάντα νααααα (με το συμπάθιο), γιατί περιμένω να μου φέρεις πολλά (κο)καλούδια!

Η blogger της διπλανής πόρτας από το myverysecrethoughts είχε την ιδέα, αλλά εγώ έγραψα μετά από απαίτηση της θαυμάστριάς μου Γιάννας από το syros2js!

Αγαπημένη μου Γιάννα, λατρεμένη μου, μία και μοναδική μου θαυμάστρια (λέμε τώρα, αλλά εσένα καλοπιάνω), σε ευχαριστώ για το σπρώξιμο! Άλλη φορά όμως πέτα ένα κόκαλο και θα το πιάσω το υπονοούμενο! 

Μπρίκι

Το "Παίζοντας με τις λέξεις" χαίρεται πολύ που έχει συμμετοχές από νέους φίλους και περιμένει να χαρεί ακόμα περισσότερο!