Ο δικός της μήνας

Ο δικός της μήνας λέει (κι αν δε με πιστεύεται δείτε εδώ)και ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.

Πώς δηλαδή είναι δικός της;

Τον αγόρασε, ή μήπως τον έφερε προίκα, πανωσέντονο-κατωσέντονο-Δεκέμβριος να μας βρίσκεται;

Άσε που από όσο διαβάζω δεν αναφέρεται σε κανένα Μου-Μου-Ε η αφεντιά της.

Παγκόσμια μέρα κατά του aids είναι κι αυτή περί άλλων τυρβάζει.

Ακόμα και τον ήλιο που ανέτειλε το πρωί, δώρο για τα γενέθλιά της τον πήρε.

Ο δικός της μήνας, ο δικός της ήλιος, ο δικός της ουρανός...όλα δικά της πια τα θέλει!

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο, μιλούσε όλο ενθουσιασμό για τα χρώματα του ουρανού και να οι φωτογραφίες και να η χαρά αξημέρωτα. Την ώρα που οι άλλοι αλλάζουν πλευρό, αυτή πήγαινε στη δουλειά κι ατένιζε τους δικούς της ουρανούς!

Και μη χειρότερα δηλαδή! 

Άμα ο άνθρωπος είναι κενός, πρέπει ο σκύλος να έχει περιεχόμενο!

Είμαι ο Μπρίκι κι ελπίζω να σας έλειψα.

Εκείνη πάλι ελπίζω να μη σας έλειψε!

Σήμερα, όπως καταλάβατε, έχει γενέθλια και αν είμαστε τυχεροί θα συνεχίσει να απουσιάζει, αν κι έσβησε τα εκατοντάδες κεράκια της από χτες, μια και στο σπίτι είχαν και γιορτή!

Γλυκά δεν μου έδωσαν να σας φέρω.

Ας υποθέσουμε όμως πως μου έδιναν, στα αλήθεια πιστεύετε πως θα περίσσευαν και για σας;

Γενέθλια είχα κι εγώ κάποια στιγμή μέσα στο Νοέμβρη, περίμενα αφιέρωμα, περίμενα δώρα, περίμενα τούρτα, αλλά τίποτα δεν πήρα.

Είπαμε, κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια την ημερομηνία γέννησής μου, αλλά έτσι για τα μάτια θα μπορούσε να ανακηρυχθεί ο Νοέμβριος δικός μου μήνας κι επίσημα!

Αφιέρωμα λοιπόν δε θα της κάνω.

Μια ανάρτηση από παλιά θα σας φέρω.

"Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας τόπος που είχε μόνο ομορφιές.

Τα μάτια ξεκουράζονταν σε ατέλειωτες εύφορες πεδιάδες, ενώ η ψυχή γαλήνευε πάνω σε ακύμαντες, ήρεμες λίμνες, πριν αρχίσει να σκαρφαλώνει σε ψηλά καταπράσινα βουνά. Από εκεί πάνω αγνάντευε τα ορμητικά ποτάμια.και τις σμαραγδένιες θάλασσες που πότιζαν τα όνειρά της και τα έκαναν να θεριεύουν.

Σε αυτόν τον όμορφο τόπο, που πολλοί κακοί μάγοι ζήλευαν αφάνταστα για τους θησαυρούς του, γεννήθηκε την πρώτη του Δεκέμβρη πριν αμέτρητα χρόνια ένα κοριτσάκι.

Από όλους τους μήνες του χρόνου διάλεξε τον πιο γιορτινό για να ανοίξει τα μάτια του στα θαύματα της ζωής...."

Αν δε βαριέστε, συνεχίστε εδώ:

Και μην ξεχνάτε το "Παίζοντας με τις λέξεις".

Μέχρι και την Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου περιμένει τις συμμετοχές σας!

Και τι καλά θα ήταν να είναι Χριστουγεννιάτικες!!

Καλό γιορτινό μήνα σας εύχομαι!

Μπρίκι