Κλέφτης, ο αέρινος! - (Dandelion)

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα μικρό φυτό, ζούσαν πολλοί σπόροι.

Τους άρεσε να καμώνονται πως είναι σύννεφο και πως ζουν στον ουρανό.

Με τα πολλά στο τέλος το πίστεψαν και οι ίδιοι.

Είχε έρθει η ώρα να φύγουν, αλλά αυτοί γαντζώνονταν με μανία στο φυτό τους, κι όσο κι αν φυσούσε ο αέρας, ούτε ένας δεν ξεκολλούσε.

Έτσι ζούσαν αμέριμνοι στον κόσμο που μόνοι τους είχαν πλάσει και οι μέρες περνούσαν. 

Μόνο ένας καταλάβαινε πως αν έμεναν κι άλλο εκεί θα πέθαιναν, αλλά ό, τι κι αν έλεγε, το έπαιρνε ο άνεμος και ήταν το μόνο που του έδιναν.

Τα λόγια του επαναστάτη. 

Τους απείλησε κιόλας μια φορά, πως θα αφεθεί στην επόμενη πνοή του ανέμου και θα ταξιδέψει μόνος του.

"Κανείς δε θα χαλάσει τη συμμετρία", γκρίνιαξαν οι υπόλοιποι.

"Θα μείνουμε εδώ για πάντα".

Όσο κι αν προσπαθούσε εκείνος να τους ανοίξει τα μάτια, τόσο οι άλλοι τα έκλειναν στην πραγματικότητα και τα άνοιγαν στη φαντασίωση.

-Σύννεφο, λοιπόν!...έχασε κάποτε την ψυχραιμία του ο Ένας.

Στα αλήθεια πιστέψατε πως είστε σύννεφο; Πως ανήκετε στον ουρανό και όχι στη γη;

-Σςςς, φώναξαν οι υπόλοιποι, θα μας χαλάσεις την αυτοσυγκέντρωση και θα μας πάρει ο αέρας.

Απελπίστηκε τότε για τα καλά.

Κατάλαβε πως η μόνη λύση για να σωθεί ήταν να φύγει μόνος του.

Έπρεπε να καταφέρει να ξεκολλήσει πριν τον καταλάβουν οι υπόλοιποι.

Κοίταξε τους συντρόφους του καλά και τότε κατάλαβε πως δεν ήθελε να τους αποχωριστεί σαν κλέφτης.

Από την άλλη όμως, δεν είχε κι άλλη επιλογή.

Σκέφτηκε, σκέφτηκε...και στο τέλος κατάλαβε πως το να φύγει έτσι, θα ήταν και η σωτηρία των υπολοίπων.

Το κενό που θα έμενε στη θέση του θα επέτρεπε στον αέρα να κλέψει έναν, δυο ακόμα.

Και μετά κι άλλους.

Και πριν καλά καλά το καταλάβει "το σύννεφο" θα απλώνονταν στη γη και θα γίνονταν αυτό που ήταν πάντα, σπόροι δηλαδή.

Έτσι, στην επόμενη πνοή του ανέμου, αφέθηκε τελείως κι έφυγε.

Σαν ευχή που πετούσε!

Ναι, πετούσε! 

Στροβιλίζονταν μεθυστικά κι έφευγε μακριά.

Δεν είχε ξανανιώσει τόσο ελεύθερος.

Ήταν ευτυχισμένος.

Λίγο πριν προσγειωθεί στη γη, αποτόλμησε μια ματιά και σε εκείνο το "σύννεφο" που κάποτε αποτελούσε μέρος του και είδε με αγαλλίαση πως και οι σύντροφοί του είχαν αρχίσει να πετούν.

Ήταν σίγουρος πως τώρα θα καταλάβαιναν.

Δεν τους είχε σώσει μόνο, τους είχε κάνει και να πετάξουν!!

Κλέφτης, είναι η λαϊκή ονομασία για το ταραξάκο ή πικραλίδα, ή dandelion που λένε και στο χωριό μου, κι αυτή ήταν η ιστορία του (λέμε τώρα!!)