Γλυκό νεράντζι

Το νεράντζι ξεπροβάλλει πορτοκαλί πορτοκαλί και πολυαγαπημένο, από τα μακρινά βάθη των αναμνήσεών μου, σαν σκέτη γλύκα!

Ναι, το ξέρω πως είναι θεόπικρο, αλλά με λίγη προσπάθεια γίνεται ακριβώς το αντίθετο!

Όχι θεόγλυκο ακριβώς, μα γλυκό!

Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι μια νεραντζιά

Αν δεν μας βρίσκεται, φτάνει να έχουμε έναν γνωστό που να έχει.

Μαζεύουμε τα νεράντζια, προσέχοντας τα αγκάθια για να μην αρχίσουμε άσχημα.

Έτσι κι αλλιώς, με τούτο το φρούτο που μπλέξαμε, θα έχουμε κι άλλες ευκαιρίες για να πληγωθούμε στη συνέχεια.

Τα πάμε σπίτι, τα πλένουμε και μετά αρχίζουν τα δύσκολα!

Τα τρίβουμε στον τρίφτη ώσπου να γίνουν βελούδινα.

Προσοχή στα δάχτυλα μόνο, γιατί ο τρίφτης μαζί με τα μαχαίρια, είναι από τα πιο ύπουλα εργαλεία της κουζίνας.

Να μην τα λέω τα ξέρετε!

Αφού τα γδύσουμε ένα ένα, με προσοχή, περνάμε στο παρασύνθημα.

Τα ξεφλουδίζουμε, κόβοντάς τα σε τρία, ή τέσσερα κομμάτια ανάλογα το μέγεθος του νεραντζιού μας.

Τα τυλίγουμε, τους βάζουμε και μια οδοντογλυφίδα να έχουν να παίζουν, τα βουτάμε σε νερό και αρχίζει η διαδικασία ξεπικρίσματος που παίρνει κάπου μιάμιση μέρα.

Τα αφήνουμε να μονομαχούν με τις οδοντογλυφίδες, τους δίνουμε κι ένα τελεσίγραφο να μην ξεχαστούν, μα δεν τα ξεχνάμε κι εμείς.

Το νερό τους χρειάζεται αρκετές αλλαγές!

Όταν λήξει το τελεσίγραφο, αρχίζει το πανηγύρι.

Τα στραγγίζουμε, τους παίρνουμε τα όπλα και τα βουτάμε στην κατσαρόλα με ζάχαρη και νερό να βράσουν αντάμα.

Δεν ξεχνάμε ποτέ να προσθέσουμε το χυμό ενός λεμονιού στο τέλος.

Συνήθως στα γλυκά του κουταλιού βάζουμε για κάθε κιλό φρούτου, 1 κιλό ζάχαρη!

Στους δικούς μου μπακάλικους υπολογισμούς, ένα κιλό ζάχαρη είναι ιδανικό για δέκα περίπου νεράντζια!
Νερό ένα λίτρο πάνω κάτω!
Καλή όρεξη!