“25η ώρα”

“25η ώρα”

Λίγο πριν το σούρουπο, την ώρα ακριβώς που ο ήλιος ετοιμάζεται να ρίξει τη φωτιά του να σβήσει στη θάλασσα, ξεπροβάλλει μπροστά σου από το πουθενά.

Θέλεις να δεις το νερό να υποδέχεται τη φωτιά, να τη σβήνει στην υγρή του αγκαλιά, μα εκείνο σε τραβάει σαν μαγνήτης.

Το αφήνεις να σου μιλήσει με τον ήχο που κάνουν οι ράγες όταν δεν είναι παροπλισμένες, σκουριασμένες κι ακίνητες.

Σε πλανεύει με τα λόγια του και πριν καλά καλά το σκεφτείς, απλώνεις το χέρι να ανοίξεις μια πόρτα που δεν θα έπρεπε να είναι κλειστή, αφού δεν προστατεύει τίποτα. 

Πριν μπεις, κοντοστέκεσαι και κοιτάς γύρω σου. 

Κανείς. 

Μόνο ο ήλιος σε βλέπει.

Συνωμοτείς μαζί του, ζητώντας εχεμύθεια και σπρώχνεις την πόρτα. 

Μπαίνεις μέσα και όλα σταματούν. 

Και όλα αρχίζουν.

Το βαγόνι είναι γεμάτο, μα κανείς δεν σε προσέχει. 

Όλοι κοιτούν ίσια μπροστά τους.

Κάθεσαι στη μόνη θέση που είναι άδεια και με ένα τράνταγμα εκείνο ξεκινά. 

Είσαι εσύ, μα δεν είσαι εσύ.

Η πόλη που διασχίζεις, που αφήνεις τόσο γρήγορα πίσω, σου φαίνεται γνωστή. 

Είναι η δική σου, μα είναι κι ενός άλλου καιρού, ενός άλλου κόσμου.

Κλείνεις τα μάτια, αλλά δεν κοιμάσαι. 

Φαίνεται σαν να κοιτάς κι εσύ μόνο μπροστά.

Αναρωτιέσαι ποια είσαι και που πας.

Έχεις μια ώρα περιθώριο να το μάθεις, μια ώρα μόνο για να φτάσεις εκεί που δεν ξέρεις πως θέλεις να πας.

Μια ώρα μόνο για να καταλάβεις.

Αυτή είναι η 25η ώρα.

Και μόνο το σφύριγμα ενός αόρατου τρένου, που σέρνει ένα κουφάρι βαγονιού, θα σημάνει το τέλος της, μαζί με το τέλος του ταξιδιού του.

Ανοίγεις κλεφτά τα μάτια.

Οι συνεπιβάτες σου απόκοσμα μακρινοί και αόριστα γνωστοί.

Όλοι σκαλίζουν με μανία μέσα τους. 

Ξαφνικά σε πιάνει ένας παράλογος φόβος.

Είναι μία ώρα αρκετή για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι;

Τι θα γίνει αν η 25η ώρα τελειώσει κι εσύ συνεχίσεις να κινείσαι σε ανύπαρκτες ράγες που δεν ξέρεις που σε πάνε;

Το βαγόνι προχωρά, η ώρα ήδη μετράει αντίστροφα.

Κοιτάς έξω μια τελευταία φορά, πριν αρχίσεις να κοιτάς μόνο μέσα σου.

Ο ήλιος έχει παγώσει την κάθοδό του. 

Κρατά την ανάσα του και τις αχτίδες του και περιμένει να περάσει η πιο μυστήρια, η πιο αρχαία ώρα, που ήρθε πάλι.

Η συμμετοχή μου στο 25th Hour Project,  "25η ώρα" - μια ιστορία κάθε μέρα!