Α μπε μπα μπλομ...(παίζουμε;)

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια άλλη εποχή, πιο αθώα, όχι γιατί υπήρξαν ποτέ αθώες εποχές, αλίμονο πάντα πονηρές ήταν, μα επειδή ήμασταν παιδιά, υπήρχαν κάτι μαγικά σπιρτόκουτα που ήταν φτιαγμένα μόνο για παιχνίδι.

Ένα σπιρτόκουτο στα χέρια ενός παιδιού, θα ήταν πολύ επικίνδυνο, αν δεν ήταν τόσο μαγικό!

Η πραγματική μαγεία όμως κρύβονταν στο εσωτερικό του.

Μόλις άνοιγες το κουτάκι, ένα μικρό, μικρούτσικο κουκλάκι έβγαινε από μέσα και σου χαμογελούσε.

Υπήρχαν πολλά τέτοια μαγικά σπιρτόκουτα και τα κουκλάκια ήταν όλα διαφορετικά.

Και είχαν διαφορετικά χρώματα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτά τα μικρά, μικρούτσικα κουκλάκια ήταν από τα παιχνίδια που αγαπούσα πολύ.

Ιδέα δεν έχω τι απέγινε η μικρή συλλογή του τότε, μα μια αναλαμπή χαράς την πήρα όταν πριν χρόνια η κόρη μου, που της είχα μιλήσει αμέτρητες φορές για τα αγαπημένα μου παιχνίδια, μου έφερε ένα άλλο σπιρτόκουτο.

Αυτό ήταν αλλιώτικο, και μέσα του έκρυβε μια φιλεναδίτσα, η οποία έφερνε λίγο στον Σπιρτούλη, αλλά δεν με γοήτευσε όπως εκείνος ποτέ.

Και δεν είναι που είχα μεγαλώσει. 

Είναι που μετά την πρώτη χαρά, και το απαραίτητο φλας μπακ που ξετύλιξε κι άπλωσε μνήμες, η μαγεία εξατμίστηκε γρήγορα.

Έρχεται μόνο πότε πότε, όταν μου θυμίζει κάτι από Σπιρτούλη, μα φεύγει πάλι γρήγορα.

Άντε τώρα να ψάχνεις και να κυνηγάς τις μαγείες σε τέτοια ηλικία!

Αλλά γιατί να μην τις κυνηγάμε;

Θα τις κυνηγήσουμε αντάμα όπως κυνηγούσαμε τότε ο ένας τον άλλον στο κυνηγητό.

Θα τα βγάλουμε άλλη μια φορά στα ακαταλαβίστικα για να δούμε ποιος θα τα φυλάξει στο κρυφτό.

Α μπε μπα μπλομ

του κίθε μπλομ

α μπε μπα μπλομ 

του κίθε μπλομ 

μπλιμ μπλομ...

Ή θα τα βγάλουμε πιο "καλλιτεχνικά"...

"Αλίκη Βουγιουκλάκη, 

Κώστας Κακκαβάς, 

Τζένη Καρέζη, εσύ θα τα φυλάς!"

...και το παιχνίδι θα αρχίσει!

Πάω να κρυφτώ μέχρι να μου πεις ένα, ή και περισσότερα δικά σου αγαπημένα παιχνίδια!