Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση

Κάτι αστείο προσπάθησα να γράψω, μα σε προεκλογική περίοδο και με τόσα φαιδρά που ακούμε και βλέπουμε, πήγα και καταπιάστηκα με θέμα που μόνο γέλιο δε φέρνει.
Και πώς να γελάσεις με ανθρωπάκια που μας φέρνουν την ανάπτυξη και τη σωτηρία προεκλογικά και με ανθρώπους που για άλλη μια φορά αφήνονται να τρομοκρατηθούν και να  ψηφίσουν αυτούς που τους εξοντώνουν.
Έζησα να το δω κι αυτό...ο φτωχός που, αν δεν είναι άνεργος, παίρνει το αστρονομικό ποσό των 490 ευρώ και το δίνει όπως το παίρνει σε λογαριασμούς να καίγεται να διατηρήσει αυτή του τη...σταθερότητα!

Όχι, δε λέω!! Ο πόνος είναι πόνος, (ειδικά όταν πονάνε αυτοί που σε βασανίζουν "άμοιρε γείτονα", και η ανοησία σε αυτή τη χώρα καλά κρατεί!
Άλλος εκβιάζει, άλλος απειλεί, άλλος ματώνει κι άλλος μουντζώνει και ο λαός πιο...λαός από ποτέ!
Δε χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο για να "δικαιολογήσω" τη συμμετοχή μου στον διαγωνισμό γέλιου "Το γέλιο βγήκε από τον Παράδεισο" που διοργάνωσε η Αριστέα! 

Αυτό που δε δικαιολογείται με τίποτα είναι η ψήφος κάποιων και η κατάντια της χώρας από όσους "μάτωσαν" και με τη βοήθεια του Θεού (ω, ναι, έβαλαν κι αυτόν στο παιχνίδι τους), θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση που οι ίδιο δημιούργησαν (αφού πρώτα μαζί τα έφαγαν)!
Μαζί υφαίνουν τον ιστό όπου θα πιαστούμε μετά τις εκλογές, αφού όλα τα νούμερα θα ερμηνευτούν πάλι αλλιώς από τους διεθνείς οίκους ανοχής (αξιολόγησης)...και οι νταβατζήδες μας θα συνεχίσουν να εισπράττουν από την κρίση μας, που πολύ τους βόλεψε!
Και κάποιοι ελπίζουν ακόμα πως το δικό τους κομματόσκυλο θα τους βολέψει σε μια θεσούλα.

Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση (Κλαυσίγελος)

Μιλώ για σταθερότητα, για ανάπτυξη για όραμα

υπόσχομαι ρευστότητα και όρεξη για όνειρα

(Ονειρεύομαι που λες να ΄μαι πάντα χωρίς χτες) 

Μα εσύ άπιστε Θωμά με κοιτάς ειρωνικά

μου κουνάς το δάχτυλο και μου λες και γνωμικά.

(Δε μου αρέσουν οι απειλές, μα με αναγκάζεις, δες!)

Πίστεψέ με σε πονάω, και στην κόλαση αν σε πάω

το καλό σου θέλω εγώ και ας μην ξέρω ν' αγαπάω.

(Φτάνει εσύ να μ΄αγαπάς και να ξέρεις να ξεχνάς)

Όταν τρώω αστακό κλαίω από τον πανικό

ξέρω πως εσύ δεν τρως, και φοβάμαι μην καώ.

(Άκου τώρα τις θυσίες που για σένα κάνω εγώ).

Δε σε σκέφτομαι νομίζεις, όταν βλέπω να δακρύζεις;

Αλλά εσύ δεν με πιστεύεις κι όσο να' ναι με παιδεύεις.

(Γύρνα αγάπη μου κοντά μου, να ξανάβρω τη χαρά μου)

Με τη σκέψη σου κοιμάμαι και σε θέλω σαν τρελός

κι όλο πάω να σε πιάσω, αλλά εσύ είσαι κουφός.

(Δε θα βγω όμως, που θα βγω, τότε εγώ θα κουφαθώ).

Μα κοιμήσου λίγο ακόμα, τόσο που να βγει το κόμμα

και μετά με το καλό θα σου στείλω το γιατρό, 

(Μην ανησυχείς και δεν ξεχνώ, φυσικά λογαριασμό)

Άκου τώρα υποσχέσεις, μη βιαστείς να με ξεχέσεις

Μόνο λίγο θα πονέσεις μέχρι να με συγχωρέσεις.

(Πάλι θα τα ξαναπούμε, όταν θα σε χρειαστούμε).

Ευχαριστώ πολύ όσους ψήφισαν τη συμμετοχή μου, αλλά και την Αριστέα για τη φιλοξενία!