♫ ♩ ♬ ♫ Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου ♫ ♩ ♬ ♫

Δε θα γράψω για το ταξίδι μου στη Φλωρεντία. Ούτε για εκείνο στο Παρίσι. Δεν θα σας πάω να αγναντέψετε τις ακτές της Κορνουάλης, ούτε τα κάστρα της Σκωτίας.
Δε θα γράψω γι΄αυτά, αλλά και για πολλά άλλα, γιατί απλούστατα δεν τα έχω ζήσει, παρά μόνο με τη φαντασία, ελπίζοντας φυσικά μια μέρα να τα ζήσω και στην πραγματικότητα.
Για μένα το ταξίδι ξεκινάει από το όνειρό του.

Και ίσως αυτό ακριβώς να είναι το ταξίδι. Ένα όνειρο που πότε γίνεται πραγματικότητα και πότε όχι, αλλά παραμένει όνειρο κι ας έχει γίνει ανάμνηση!
Θα ήθελα να έχω ταξιδέψει περισσότερο, αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί μπορώ με τη φαντασία που λέγαμε (ε, και με τις φωτογραφίες) να επισκέπτομαι ξανά όσα έχω ήδη δει, αλλά και να "ταξιδεύω" σε όσα θα ήθελα να δω!

Αν έχετε υπομονή μπορείτε να διαβάσετε εδώ την περιπέτεια ενός ταξιδιού, αλλά κι εδώ , κι εδώ  (ναι, μπορώ να σπάσω νεύρα με τα εδώ κι εδώ, χαχα), τις ομορφιές μιας πόλης που γοητεύει όποιον την επισκέπτεται!
Ήταν από τις πρώτες δοκιμαστικές αναρτήσεις και όχι η καλύτερη δουλειά που θα μπορούσα να κάνω, αλλά τις λατρεύω, γιατί γράφτηκαν σχεδόν αμέσως μετά το ταξίδι.
Αν δεν έχετε χρόνο μην ανησυχείτε.
Δεν θα σας αφήσω παραπονεμένους!
Θα αποκαλύψω το μεγάλο μου "μυστικό".
Η πόλη μάγισσα είναι η Σαλαμάνκα της Ισπανίας, η αλλιώς η χρυσή πόλη.

Και θα σας αποκαλύψω κι ένα μεγάλο λάθος μου!
Με την παρακάτω φωτογραφία συμμετείχα στο διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" που διοργανώνει η Μαρία Νι από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά"
Η φωτογραφία πήγε καλά κι ευχαριστώ θερμά όσους την βαθμολόγησαν.
Όπως είχα γράψει στην Μαρία όταν την είχα στείλει, είχα ανατρέξει σε παλιά μου αρχεία, για να βρω ένα μέρος που δεν θα με φωτογραφίζει, αντί να το φωτογραφίζω και ήμουν σίγουρη πως τη φωτογραφία αυτή δεν την είχα βάλει στο blog.
Σήμερα με φρίκη ανακάλυψα πως άθελά μου καταπάτησα έναν από τους βασικούς όρους του παιχνιδιού.
Τελικά εκεί που έψαχνα για τη σημερινή ανάρτηση, έπεσα πάνω της. Την είχα βάλει παλιότερα (όχι επεξεργασμένη), μα δεν το θυμόμουν. Και το κυριότερο δεν έπεσα πάνω της όταν έπρεπε να πέσω.
Ζήτησα ήδη συγνώμη από τη Μαρία για τη αστοχία μου (για να μην πω τίποτα βαρύτερο), αλλά θέλω να ζητήσω συγνώμη από όλους σας!
Η φωτογραφία είχε τίτλο "Βράχια που γεννιούνται σκίζοντας γαλανά νερά, πλεούμενα του ονείρου, πράσινο που γαληνεύει και μια άσπρη προσευχή να υψώνεται. Τολό Αργολίδας"
Είναι κι αυτή ένα ταξίδι από μόνη της....

Η ανάρτηση είναι μια ιδέα της  Πέτρας από το blog "Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου".
Όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει συμμετοχή εδώ! (ουπς κι άλλο εδώ έβαλα!)