Τραγουδώντας με τα ξωτικά (μεταμεσονύκτια εκπομπή)

...Μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά

να 'χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ μου

όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου

τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου...

Δεν αγγελοκρούστηκα (ακόμα).

Ένα, ας πούμε, στοίχημα έχασα.

Το πρώτο τραγούδι ήταν μέρος του, αλλά και αφιερωμένο με όλη μου την αγάπη, το δεύτερο είναι η δική μου ζαβολιά!

Όπως και να έχει τα ΛΑΤΡΕΥΩ(!!!) και τα δυο...

...Κι εγώ σε ακούω παντού 

μη φοβάσαι είμαι εδώ

Μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό

Είσαι κοντά μου το νιώθω λαβωμένο ξωτικό...

♫ ♩ ♬ ♫ Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου ♫ ♩ ♬ ♫

Δε θα γράψω για το ταξίδι μου στη Φλωρεντία. Ούτε για εκείνο στο Παρίσι. Δεν θα σας πάω να αγναντέψετε τις ακτές της Κορνουάλης, ούτε τα κάστρα της Σκωτίας.
Δε θα γράψω γι΄αυτά, αλλά και για πολλά άλλα, γιατί απλούστατα δεν τα έχω ζήσει, παρά μόνο με τη φαντασία, ελπίζοντας φυσικά μια μέρα να τα ζήσω και στην πραγματικότητα.
Για μένα το ταξίδι ξεκινάει από το όνειρό του.

Και ίσως αυτό ακριβώς να είναι το ταξίδι. Ένα όνειρο που πότε γίνεται πραγματικότητα και πότε όχι, αλλά παραμένει όνειρο κι ας έχει γίνει ανάμνηση!
Θα ήθελα να έχω ταξιδέψει περισσότερο, αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί μπορώ με τη φαντασία που λέγαμε (ε, και με τις φωτογραφίες) να επισκέπτομαι ξανά όσα έχω ήδη δει, αλλά και να "ταξιδεύω" σε όσα θα ήθελα να δω!

Αν έχετε υπομονή μπορείτε να διαβάσετε εδώ την περιπέτεια ενός ταξιδιού, αλλά κι εδώ , κι εδώ  (ναι, μπορώ να σπάσω νεύρα με τα εδώ κι εδώ, χαχα), τις ομορφιές μιας πόλης που γοητεύει όποιον την επισκέπτεται!
Ήταν από τις πρώτες δοκιμαστικές αναρτήσεις και όχι η καλύτερη δουλειά που θα μπορούσα να κάνω, αλλά τις λατρεύω, γιατί γράφτηκαν σχεδόν αμέσως μετά το ταξίδι.
Αν δεν έχετε χρόνο μην ανησυχείτε.
Δεν θα σας αφήσω παραπονεμένους!
Θα αποκαλύψω το μεγάλο μου "μυστικό".
Η πόλη μάγισσα είναι η Σαλαμάνκα της Ισπανίας, η αλλιώς η χρυσή πόλη.

Και θα σας αποκαλύψω κι ένα μεγάλο λάθος μου!
Με την παρακάτω φωτογραφία συμμετείχα στο διαγωνισμό "Φωτογραφίζειν" που διοργανώνει η Μαρία Νι από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά"
Η φωτογραφία πήγε καλά κι ευχαριστώ θερμά όσους την βαθμολόγησαν.
Όπως είχα γράψει στην Μαρία όταν την είχα στείλει, είχα ανατρέξει σε παλιά μου αρχεία, για να βρω ένα μέρος που δεν θα με φωτογραφίζει, αντί να το φωτογραφίζω και ήμουν σίγουρη πως τη φωτογραφία αυτή δεν την είχα βάλει στο blog.
Σήμερα με φρίκη ανακάλυψα πως άθελά μου καταπάτησα έναν από τους βασικούς όρους του παιχνιδιού.
Τελικά εκεί που έψαχνα για τη σημερινή ανάρτηση, έπεσα πάνω της. Την είχα βάλει παλιότερα (όχι επεξεργασμένη), μα δεν το θυμόμουν. Και το κυριότερο δεν έπεσα πάνω της όταν έπρεπε να πέσω.
Ζήτησα ήδη συγνώμη από τη Μαρία για τη αστοχία μου (για να μην πω τίποτα βαρύτερο), αλλά θέλω να ζητήσω συγνώμη από όλους σας!
Η φωτογραφία είχε τίτλο "Βράχια που γεννιούνται σκίζοντας γαλανά νερά, πλεούμενα του ονείρου, πράσινο που γαληνεύει και μια άσπρη προσευχή να υψώνεται. Τολό Αργολίδας"
Είναι κι αυτή ένα ταξίδι από μόνη της....

Η ανάρτηση είναι μια ιδέα της  Πέτρας από το blog "Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου".
Όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει συμμετοχή εδώ! (ουπς κι άλλο εδώ έβαλα!)

Για όσα λουλούδια μου χάρισες

Απρίλης πάλι.

Λίγες μέρες μετά το Πάσχα, όπως τότε. 

Μια εγκυμοσύνη 42 εβδομάδων φτάνει στο τέλος της εκείνο το ξημέρωμα κι αρχίζει η μαγεία.

Ναι, μάλλον το σκέφτηκες καλά πριν αφήσεις την ασφάλεια για να ανταμώσεις τον κόσμο. Εσύ το σκεφτόσουν κι εγώ γελούσα με τα αστεία που μου έκαναν όλοι. Ε, η αλήθεια είναι πως εξάντλησες όλα τα περιθώρια κι ο γιατρός μου όλη του την υπομονή μαζί μου, μια και τις τελευταίες εβδομάδες νόμιζα κάθε βράδυ πως θα γεννήσω.

Λάθος συναγερμοί που έρχονταν λάθος ώρες και τίναζαν ύπνους στον αέρα.

Μεταξύ μας, ήταν που ανυπομονούσα να σε δω επιτέλους. Βλέπεις όσο κι αν προσπαθούσα να σε φανταστώ δεν μπορούσα.

Όσο για τα λιγοστά υπερηχογραφήματα εκείνης της εποχής, άσε! δε βοηθούσαν καθόλου την κατάσταση. 

Σε ένιωθα όμως. Ένιωθα την παρουσία σου και σε αγαπούσα ήδη με μια ένταση που με τρόμαζε.

Τα όνειρα που έβλεπα στην αρχή, πως κάπου, λέει, έκλαιγε ένα μωρό κι εγώ συζητούσα ανέμελα με τις φίλες μου επειδή είχα ξεχάσει πως έχω παιδί, δήλωναν μόνο το άγχος μου για το αν θα τα καταφέρω..

Δεν τα ξανάδα από τη στιγμή που άκουσα την καρδιά σου πρώτη φορά. Και δεν ξεχνάω τόσα χρόνια μετά πόσα κατάλαβα εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Πόσα πρωτόγνωρα συναισθήματα ξεπήδησαν από κάθε μου κύτταρο και συγκλόνισαν όλη μου την ύπαρξη.

Όχι, δεν ήξερα καθόλου αν θα τα καταφέρω, αν θα γίνω καλή μάνα, ή αν θα σε απογοητεύσω.

Ήξερα όμως πως θα προσπαθούσα όσο δεν προσπάθησα ποτέ για τίποτα άλλο!

Και η γη γύριζε για μας μόνο. Λάθος!...η γη γύριζε για σένα μόνο. 

Σου αγόρασα τα πρώτα σου ρουχαλάκια και τα πρώτα σου βιβλία (σου διάβαζα όσο ήσουν στην κοιλιά ακόμα), ετοίμασα το δωμάτιο, ετοίμασα τη βαλίτσα για το μαιευτήριο (θυμάμαι έπλενα καλά τα χέρια μου και την άνοιγα κάθε τόσο, γιατί μου φαίνονταν απίστευτο όλο αυτό που ζούσα).

Η ανυπομονησία και η λαχτάρα μου να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου μόνο μεγάλωναν.

Κι όταν ήρθε εκείνη η πολυπόθητη στιγμή, στο ορκίζομαι, όλα σταμάτησαν κι η γη άλλαξε τροχιά για πάντα.

Τίποτα πια δεν ήταν το ίδιο. Και τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για εκείνο το κύμα αγάπης που με χτύπησε τόσο ξαφνικά και τόσο απροειδοποίητα και που συνεχίζει να σκάει στην καρδιά μου με όλη του την ορμή!

Ήσουν στην αγκαλιά μου και όλα ήταν ευλογία.

Και η αγκαλιά μου προσαρμόζονταν όλα αυτά τα χρόνια για να σε χωράει καθώς μεγάλωνες. 

Όσο κι αν μεγαλώσεις όμως, για μένα θα είσαι το μωρό μου.

Θα είσαι το κοριτσάκι που χόρευε στις μύτες των ποδιών του και μου χάριζε λουλούδια και φιλιά.

Για όσα λουλούδια μου χάρισες, για όσους χορούς, για όσα κύματα με σήκωσαν ψηλά στον ουρανό, για όσα φιλιά, για όσες αγκαλιές, για όσα βλέμματα, για όση αγάπη, για όλα, σε λατρεύω και θα σε λατρεύω για πάντα και πέρα από αυτό! 

Εσύ να συνεχίζεις να πετάς και να μην ανησυχείς πολύ για μένα, ναι;

Αυτή είναι δική μου δουλειά, το να ανησυχώ για σένα...και να τρως καλά, έτσι;

Χρόνια πολλά μωρό μου!

Φιλιά πολλά....η μαμά σου!

Στην Αριάδνη μου, που κρατάει στα χέρια της τους μίτους όλης της γης...

Υγ: Κανονικά αυτή η ανάρτηση θα έπρεπε να δημοσιευτεί αύριο το πρωί στις έξι και είκοσι πέντε ακριβώς.

Στο ρυθμό της παπαρούνας (ολιγόλεκτα)

Πάνω σε αέρινα πέταλα διάφανα, 

μέσα από μίσχους λεπτούς

τα μυστήρια της ζωής τα άχραντα

ταξιδεύουν στους καιρούς.

Στο κόκκινο του πόθου, μα και του πόνου.

Στο χρώμα της αγάπης, σε απόχρωση ζωής.

Εκεί ξημέρωσες και νύχτωσες.

Εκεί αποκοιμήθηκες και σκεπάστηκες με το πράσινο της ελπίδας.

Το πιο τρυφερό, το πιο κόκκινο, το πιο βιαστικό πέταλο σου έκλεψε ο άνεμος.

Κι εσύ υποκρίνεσαι ακόμα πως το χάρισες σε εκείνο το χελιδόνι που έφτιαχνε τη φωλιά του.

Απόψε ονειρεύτηκα ένα λιβάδι κόκκινο γεμάτο.

Ένα ματωμένου φεγγάρι στάλαζε στον κόσμο

και η παπαρούνα κολυμπούσε στο χρώμα και το έκλεβε..

Σε ένα εφήμερο κόκκινο φυλάκισες αιώνια όνειρα.

Πώς να τα αντέξει;

Το απόσπασμα της δύσης

"...Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου. Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι έναν ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη.

Ένα ψαροκάικο, δίχως ρότα.

-Πού πάμε καπετάνιο; με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι.

-Όπου πάν' τα κύματα! λέω επίσημα εγώ.

Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι, σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα.

Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς παρατάει το τιμόνι του και χορεύει. Και η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες. Και η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες.

Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Πού να χωρέσουν μέσα μου όλα αυτά; Πού να στριμωχτούν, πανάθεμά τα;..."

Απόσπασμα από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Σκισμένο ψαθάκι"

Κι έρχεται εκείνη η ώρα που το ψαροκάικο τραβιέται στη στεριά. Τελειώνει τα ταξίδια του. Τα χρώματά του ξεθωριάζουν και το σκαρί του ταλαιπωρημένο από τα αμέτρητα κύματα που έσπασαν και ξέσπασαν πάνω του ζητάει μόνο ησυχία κι ένα μέρος να θρηνήσει όσα δεν μπόρεσε να χωρέσει.

Ο τιμονιέρης, ο αληταράς, εγκαταλείπει το πόστο του και γέρνει στη δύση του να ξεκουραστεί κι αυτός. Τόσες και τόσες νύχτες φώτισε. Αφήνει τα φεγγάρια να αχνοφέγγουν τον πόνο τους που άφησαν το κατάρτι και καρφώθηκαν πάλι στο ουρανό.

Όλα μοιάζουν να τελειώνουν και μένει το ψαροκάικο να ατενίζει τη θάλασσα και τον ήλιο να του στέλνει έναν τελευταίο χαιρετισμό πριν βουτήξει στο χτες για να ξαναγίνει αύριο.

Τα φεγγάρια γνέφουν αντίο από ψηλά. Γδύνονται τα σμαραγδένια κι αφήνουν το ασήμι τους να βάψει τη νύχτα στα χρώματα που της πρέπουν.

Λίγο πριν το τέλος, όλα μπορούν να ξαναρχίσουν...όλα, εκτός από τη ζωή που σβήνει...

Απόσπασμα από την ψυχή μου

Φως στο κόκκινο!

Day 20...egg

 Ο ήλιος βγήκε για λίγο, ίσα να καθρεφτιστεί στο χρώμα της χαράς. Σαν χάδι άφησε την καρδιά του, ένα μικρό ίχνος φωτός στο κόκκινο, κι έμεινε στον ουρανό να γιορτάσει την Ανάσταση.

Τις προηγούμενες μέρες, τα σύννεφα άφηναν τα δάκρυά τους να ποτίσουν τα λουλούδια.

Σήμερα έκρυψαν και πάλι τον ήλιο...κυνηγιούνται με εκείνον τον αλήτη τον άνεμο σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες.

Έτσι χωρίς κανόνες παίζω κι εγώ αυτόν το μήνα.

Μπορεί να λείπουν μέρες από το photo a day, αλλά είναι όλες μέσα μου, καλά φυλαγμένες.

Day 16...my vice

Day 15...I' 'm reading this

Day 21...close 

Kι έτσι κοντά στο κύμα, κοντά στον ήλιο που βυθίζεται στη θάλασσα και τη ντύνει χρώματα, κοντά στο όνειρο, σας εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά με Υγεία και Γαλήνη ψυχής!!

Καλή Ανάσταση!

Μέρες κατάνυξης και πένθους που οδηγούν στην Ανάσταση και στη Νίκη.

Η άνοιξη κουβαλάει βαρύ σταυρό, μα και το θαύμα μέσα της.

Μακάρι το φως της Ανάστασης να φωτίσει τις ζωές, τις καρδιές, το νου!

Να φέρει ψυχική Ανάταση!

Και μια νίκη που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ!

Ξεκλέβω λίγη ώρα από τα τρεξίματα και τις ετοιμασίες για την αναχώρηση για να σας ευχαριστήσω για τα όμορφα σχόλιά σας στην προηγούμενη ανάρτηση, αλλά και για να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!!

Να περάσετε υπέροχα με τους αγαπημένους σας!!

Ένα, δύο, τρία...βατραχάκια!

Μία, δύο, τρεις...πολλές μέρες που κύλησαν γρήγορα και μία, δύο, τρεις...πολλές φωτογραφίες!

Μπήκαμε πια στη Μεγάλη Εβδομάδα και κάθε μέρα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην Ανάσταση.

Η ανθισμένη κερασιά με όλο της το φως, έρχεται σε αντίθεση με τη σκοτεινή πλευρά ενός άλλου δέντρου.

Η Λευκάδα που πολύ πεθύμησα, σχήματα, ανατολές, μπουμπούκια, σκυλάκια, η αθωότητα του χαμομηλιού και φυσικά τα βατραχάκια, ήταν οι πρωταγωνιστές των ημερών και του Photo A Day!

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!

Day 2...in my hand

Day 3...shapes

Day 4...good together

Day 5...not mine

Day 6...a taste of spring

Day 7...where I'd rather be

Day 8...hobby (among others, photography)

Day 9...dark

Day 10...My fave part of the day

Day 11...3 of a kind

  Day 12...on my left

Day 13...more please!

Day 14...dirty

Της άνοιξης τα παιχνίδια (Spring Lovers Game)

Δυο καταπληκτικά κορίτσια η Zina από το efzin-creations και η Ελεάννα από το eleannasdeardiary με προσκάλεσαν στο πιο ανοιξιάτικο παιχνίδι!!

Οι κανόνες του ανοιξιάτικου παιχνιδιού είναι οι ακόλουθοι:

1. Αναφέρουμε το άτομο που μας έκανε tag.

2. Απαντάμε στις ερωτήσεις και γράφουμε 3 επιπλέον δικές μας ερωτήσεις σχετικές με την άνοιξη.

3. Κάνουμε tag 10 κοπέλες ή όσες θέλουμε.

4. Τις ενημερώνουμε σχετικά

1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου σχέδιο στα νύχια για την άνοιξη;
Δηλαδή λουλουδάκια αστεράκια και τέτοια; Ειδικά στα νύχια των χεριών και με όσα κάνω δεν μένει τίποτα για πολύ.
Οπότε ένα απλό βάψιμο, όποτε και αν, με κάτι απαλό και αυτό είναι όλο!

2. Ποιο χρώμα κραγιόν θεωρείς must για την άνοιξη;
Δε θεωρώ κανένα must.

3. Ποιο χρώμα γενικά σε "εμπνέει" για την άνοιξη;

Πολλά!!!
Μου αρέσουν σχεδόν όλα. 

4. Αγαπημένο outfit για την άνοιξη;
Τζινάκι και πουκάμισο.

5. Αγαπημένο ανοιξιάτικο αξεσουάρ;
Αυτά που αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν από το συρτάρι είναι τα αγαπημένα μου βραχιόλια, που δε φορώ το χειμώνα.

6. Αγαπημένο ανοιξιάτικο φρούτο;
Φράουλες!

7. Ποια μυρωδιά σου θυμίζει άνοιξη;

Της πασχαλιάς, της βιολέτας, του ανθού της πορτοκαλιάς!!

8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βερνίκι νυχιών για αυτή την εποχή;

Δεν έχω κάποιο αγαπημένο.

9. Ποιο είναι το αγαπημένο σου λουλούδι;

Ανοιξιάτικο έτσι;

Θα πω δύο.

Πασχαλιά και βιολέτα...με μεθάνε οι μυρωδιές τους.
Δεν θα συγκρατηθώ και θα πω και τρίτο....φρέζες!

Δυστυχώς η πασχαλιά μου φέτος θύμωσε και με έχει στο περίμενε (μεταξύ μας, μάλλον τίναξε τα πέταλα, αλλά εγώ η χαζή ελπίζω ακόμα πως είναι ένα πείσμα).

Η φωτογραφία είναι περσινή.

10. Τι συναισθήματα σε γεμίζει η άνοιξη;

Με γεμίζει χαρά κι αισιοδοξία κι ας γκρεμίζεται (που γκρεμίζεται) ο κόσμος γύρω μου.

Όλες αυτές οι μυρωδιές και οι εικόνες όμως, τόσο διαφορετικές, μα και τόσο αγαπημένες, μόνο ανάταση ψυχής μπορούν να χαρίσουν.

11. Την άνοιξη κάνεις κάτι που δεν κάνεις τους υπόλοιπους μήνες? Αν ναι, τι;
Δε μου έρχεται κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό...

12. Ποιο άρωμα βάζεις την άνοιξη;

Δεν αλλάζω άρωμα την άνοιξη.

13. Πες μου κάτι που νιώθεις την επιθυμία να το αγοράσεις αμέσως μόλις μπει η Άνοιξη!

Κι άλλα λουλούδια. 

14. Υπάρχει κάτι που σε αγχώνει με τον ερχομό της Άνοιξης?

Με αγχώνει που ξυπνάει όλη η φύση και όχι μόνο τα λουλούδια και τα δέντρα.

Ξυπνάνε και τα φιδάκια και όλα τα άλλα αντιπαθητικά! (Και οι σιχαμένες οι νυχτερίδες που είναι κατηγορία από μόνες τους...μπλιάχ)

15. 3 λέξεις που δηλώνουν τα συναισθήματά σου για την άνοιξη!

Γέλια, χαρά, απόλαυση!

16. Πες ένα λόγο που δεν σ' αρέσει η άνοιξη.

Δεν μου αρέσει για όσα είπα παραπάνω....που ξυπνάνε κι εκείνοι οι εφιάλτες που σέρνονται, πετούν...κ.λ.π.

17. Αγαπημένο σου ανοιξιάτικο χρώμα.

Χρώμα να είναι και ό, τι να΄ναι...ε, ας είναι και πορτοκαλί και κίτρινο και πράσινο και...!

18. Ποια χρώματα χρησιμοποιείς στο μακιγιάζ σου την άνοιξη;

 Περνάω σε λίγο απαλότερα, η αλήθεια είναι, αλλά όλα σχετικά είναι για μένα τούτα.

Οι ερωτήσεις της Zina.

- Αν η Άνοιξη ήταν ένα φιλμ, ποιο θα ήταν αυτό;

Μου ήρθαν κατευθείαν στο μυαλό "Οι ανθισμένες μανόλιες", αλλά σε αυτό το έργο είχα κλάψει τόσο πολύ με τον πόνο της Φιλντ που χάνει την κόρη της που δεν θα το πω.

Τώρα θα μου πείτε κι ο θάνατος κι ο πόνος μέσα στη ζωή είναι...αλλά!!...

- Αγαπημένο χόμπυ για την Άνοιξη;

Θα πω τη φωτογραφία...

- Ανοιξιάτικος καφές;;;; παγωμένος ή ζεστός;;; άρωμα;;;;

Εδώ έχω ένα θεματάκι...επειδή πίνω το γνωστό στιγμιαίο είναι η εποχή που δεν ευχαριστιέμαι απόλυτα ούτε τον ζεστό πια, αλλά ούτε και τον παγωμένο...τον προτιμώ με άρωμα καφέ πάντως...χαχα!

Οι ερωτήσεις της Ελεάννας.

-Ανοιξιάτικη βόλτα...ποιο μέρος σου έρχεται πρώτο στο μυαλό;

Βουνό, αλλά και θάλασσα!!

-Ποια λουλούδια θα αγόραζες για να στολίσεις το σπίτι σου την άνοιξη;

Αγριολούλουδα...που δεν τα αγοράζω φυσικά, αλλά τα βρίσκω στις βόλτες μου!

Σε λίγο θα είναι έτοιμα και τα τριαντάφυλλα, ήδη έσκασαν μύτη τα πρώτα μπουμπούκια.

-Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη "άνοιξη";

Μυρωδιές...πολλές και όμορφες μυρωδιές.

Η μυρωδιά του αέρα, της γης, της βιολέτας, της πασχαλιάς....σταματάω γιατί το πιάσατε το νόημα!

Και τώρα οι...πάσες!

Για άλλη μια φορά θα αποδείξω πως δεν είμαι καλή παίχτρια, μια και θα αφήσω τις πάσες ελεύθερες να τις πιάσετε όσες θέλετε να παίξετε.

Κορίτσια σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε να με προσκαλέσετε στο παιχνίδι κι ελπίζω να με συγχωρέσετε που δεν έπαιξα με τους όρους.

Ενημέρωση...Το Life Images θα πάρει άδεια για λίγο καιρό, να ξεκουραστεί (καλά δεν έσκαβε κιόλας, αλλά λέμε) και να γυρίσει ανανεωμένο!