Το ξύπνημα των αμνών (Leonie Swann)

"...Ήταν μια όμορφη μέρα κι αυτός βούλιαξε στο πράσινο. Τα λευκά ξέφτια που ανέμιζαν αποπάνω δεν είχαν καμιά τύχη απέναντι στο πράσινο. Μοσχοβολούσε πάνωθέ του, ανέμιζε γύρω του, ώσπου ο τραγουδιστής του αέρα βούλιαξε με τη θέλησή του. Το πράσινο απλώθηκε ως τον ορίζοντα κι ως τον ουρανό. Το πράσινο ήταν το άσμα της αφροσύνης. Να φυτρώνει, ολοένα να φυτρώνει δίχως νόημα, δίχως λογική, και όλα τα πλάσματα να παρακινούνται να το μιμηθούν. Κι αυτά το μιμήθηκαν. Το πράσινο, η πιο όμορφη εντολή του κόσμου.

Ήπια, απαρατήρητη σχεδόν, μια άλλη φωνή είχε ξαφνιφά υψωθεί από τον ορίζοντα: Το μικρό κόκκινο τραγουδήθηκε μέσα στην παραφορά του κόσμου, μια παπαρούνα βολτάριζε, μια θερμή ανάσα βαριοπατούσε στο μονοπάτι, σκεφτική, αποφασιστική..."

(Leonie Swann)

 Τα πρόβατα που βόσκουν στο ανοιξιάτικο καταπράσινο χορτάρι, είναι συνήθως μια ειρηνική και όμορφη εικόνα.

Κάτω από το ολοκάθαρο φως της μέρας, κανένα μυστήριο δεν ύφαινε ιστούς, μέχρι που ένα πρόβατο  κάρφωσε τα μάτια του στα δικά μου γεμάτα καχυποψία και θυμήθηκα τη Μις Μαπλ, το πιο έξυπνο πρόβατο του κόσμου.

Άλλο ένα, λίγο πιο κει, σήκωσε κι εκείνο αργά το κεφάλι του και με κοίταξε.

Κάπου εκεί θα μπορούσε να είναι και ο Οθέλος, ή ο Μέλμοθ, αν και αυτός ζούσε περισσότερο μέσα στους θρύλους, παρά με το κοπάδι.

Ποιο κοπάδι;

Μα ναι, δεν σας είπα. 

Φυσικά αναφέρομαι σε εκείνο το θρυλικό κοπάδι, που στην καταπράσινη Ιρλανδία, μια φορά κι έναν καιρό, αποφάσισε να εξιχνιάσει τη δολοφονία του ίδιου του του βοσκού.

Αν σας αρέσει το μυστήριο, αλλά και οι πρωτότυποι χαρακτήρες, θα ξετρελαθείτε με τους ήρωες αυτού του βιβλίου που τριποδίζουν από σελίδα σε σελίδα ακούραστοι.

Με ονόματα παρμένα τα περισσότερα από τη λογοτεχνία και κάποια ελαφρώς αλλαγμένα όπως εκείνο της Μις Μαπλ (μια σαφή αναφορά στην Μις Μαρπλ της Αγκάθα Κρίστι), τα περίεργα αυτά πρόβατα οφείλουν την εξυπνάδα τους στον δολοφονημένο βοσκό τους, μια κι εκείνος τους διάβαζε κάθε βράδυ λογοτεχνία και ποίηση.

 

"Οι άνθρωποι έχουν άραγε ψυχή;" αναρωτιούνται, για να απαντήσουν μόνα τους..."Μάλλον ναι, αλλά σίγουρα μικρή".

Δεν ξέρω αν συμφωνώ μαζί τους στο συγκεκριμένο, τουλάχιστον όχι για όλους τους ανθρώπους, αλλά σίγουρα συμφωνώ με το παρακάτω:

"Αν θέλεις να μάθεις ό. τι ξέρουν οι δίποδοι, πρέπει να σκεφτείς τι δεν ξέρουν".

Όπως βλέπετε, τα πρόβατα αναλαμβάνουν δράση για να λύσουν το μυστήριο, αλλά δεν παύουν να έχουν και αγωνιώδη ερωτήματα σχετικά με τον ακατανόητο κόσμο των ανθρώπων, ενώ ταυτόχρονα κάνουν και συνταρακτικές αποκαλύψεις για την ίδια τους τη φύση.

Προσοχή όμως!

Το βιβλίο προειδοποιεί πως αυτά τα πρόβατα αποτελούν εξαίρεση.

Τα συνηθισμένα πρόβατα βοσκής που δίνουν μαλλί δεν αντέχουν ούτε το αλκοόλ, ούτε τα ναρκωτικά, ή τις ντομάτες.

Έτσι η συγγραφέας μας παρακαλεί να μην διαφθείρουμε τα πρόβατα με ηδονές όπως τα ναρκωτικά, ή με φυτά όπως ο στρύχνος. Αν θέλουμε να δώσουμε χαρά σε ένα πρόβατο καλύτερα να δοκιμάσουμε αληθινό χόρτο....

I am linking to Saturday's Critters