Πύρρειος νίκη

«Όλα τα ‘χει η Μαριωρή, ο φερετζές της λείπει», μουρμούρισε μέσα από τα δόντια της η Τασία πριν αλλάξει κανάλι νευριασμένη.

Η Καίτη, σίγουρη πως έλεγε για εκείνη, έκανε πως δεν την άκουσε και συνέχισε να μετράει τους πόντους στο πλεκτό της. Δυο καλή, μια ανάποδη, δυο καλή, μια ανάποδη…

Σταματάει το πλέξιμο και καρφώνει το βλέμμα στην τηλεόραση που αλλάζει συνέχεια εικόνες. Σκέφτεται πως στη ζωή είναι περισσότερες οι ανάποδες από τις καλές.

«Τι σχέδιο είναι αυτό πάλι, δεν καταλαβαίνω» μουρμουράει με τη σειρά της και η Τασία αφήνει το ζάπινγκ και την κοιτάζει λες και προσγειώθηκε ξαφνικά δίπλα της.

«Σιγά μη σου δώσω σημασία», ψιθυρίζει. «Ποιος ξέρει τι έχεις βάλει στο μυαλό σου και θες να με συγχίσεις πάλι».

Συνεχίζει τη σκέψη της, από εκεί που την έκοψε πριν.

«Άκου δωρεάν γουάι φάι. Και γιατί να μην είναι δωρεάν το «φάει», δηλαδή; Τι να το κάνω εγώ και η άλλη (ρίχνει μια κλεφτή ματιά στην Καίτη που κοιτάζει ακόμα την οθόνη σαν υπνωτισμένη), η κακομοίρα», συμπληρώνει και γελάει ευχαριστημένη με το επίθετο που τη στόλισε, «το δωρεάν ίντερνετ;»

Η Καίτη τραβάει με δυσκολία το βλέμμα από την τηλεόραση, την βλέπει που γελάει και νευριάζει.

- Τι έγινε πάλι Τασία μου;

Ρωτάει με μελιστάλαχτο ύφος, που στάζει όμως και λίγο δηλητήριο.

-Σκέφτεσαι τα χάλια σου και γελάς;

Ο καυγάς δεν αργεί να φουντώσει.

Λέξεις εκτοξεύονται, σαν οβίδες που στοχεύουν καρδιές. Όλες προσεκτικά διαλεγμένες να εξουδετερώσουν τον αντίπαλο.

Είναι δεν είναι δυο χρόνια που ζουν μαζί οι δυο αδερφές και οι καβγάδες τους ξεκινούν πάντα από το τίποτα και καταλήγουν στο πουθενά.

Θα έλεγε κάποιος ψύχραιμος παρατηρητής πως απολαμβάνουν να πληγώνουν η μια την άλλη.

Πώς το έφερε η μοίρα, χήρεψαν και οι δυο την ίδια εποχή και αποφάσισαν να συγκατοικήσουν για να μη γίνουν βάρος στα παιδιά τους.

Το ρινγκ στήθηκε από την αρχή και οι δυο γυναίκες παρατάχτηκαν, έτοιμες να διεκδικήσουν νίκες που δεν τους χρειάζονται.

Δεν είναι πως δεν αγαπιούνται, είναι που μοιάζουν πολύ. Περισσότερο από όσο θα ήθελαν.

Ξαφνικά η Τασία, νιώθει άσχημα.

Κόβει μια βρισιά στη μέση και πιάνει το στήθος.

Η Καίτη αλλάζει τον αμανέ.

- Αδελφούλα μου, τι σου ‘κανα η κακούργα. Νερό, νερό, φωνάζει και τρέχει μοναχή της να το φέρει, καθώς θυμάται πως δεν είναι άλλος εκεί.

Καθώς φεύγει τρέχοντας και σκουντουφλώντας για την κουζίνα, η Τασία ανοίγει με κόπο τα μάτια και χαμογελά ευχαριστημένη.

Μπορεί να πονάει, αλλά νίκησε.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "Παίζοντας με τις λέξεις" στο blog της Φλώρας  TEXNIS STORIES.

Ευχαριστώ πολύ όσους την ψήφισαν, ή την ξεχώρισαν και φυσικά τη Φλώρα για τη φιλοξενία της που γίνεται η αφορμή να διαβάζουμε εξαιρετικές ιστορίες.