Μετασεισμοί

 Η γη συνεχίζει να κουνιέται και στο χάρτη της σελίδας που μας δείχνει τους σεισμούς, η Κεφαλλονιά έχει κρυφτεί τελείως κάτω από κυκλάκια πράσινα και κόκκινα.

Φαντάζομαι πως ο λογαριασμός σεισμών και μετασεισμών έχει πια χαθεί, μια και κουνάει συνέχεια.

Νιώθω τους περισσότερους. 

Η απόσταση τους φέρνει ως εδώ ήπιους, αν εξαιρέσουμε εκείνους τους μεγάλους κύριους σεισμούς, που έφεραν το φόβο και την απόγνωση στο νησί.

Έζησα στην Κεφαλλονιά για αρκετά χρόνια και κουνήθηκα πολλές φορές στο χορό του Εγκέλαδου.

Κι εκεί, αλλά κι εδώ.

Το δικό μας ρήγμα (ή έστω ένα από αυτά) στη λίμνη Τριχωνίδα ξύπνησε και ξανακοιμήθηκε, αφού μας παίδεψε για μέρες πριν 8 χρόνια περίπου.

Τώρα χορεύουμε στο ρυθμό που δίνουν τα γειτονικά.

Δεν θα ξεχάσω πριν χρόνια, έναν άλλο μεγάλο σεισμό, στην Κεφαλλονιά που για εβδομάδες ολόκληρες έγινε εφιάλτης με τους χιλιάδες μετασεισμούς του. 

Δεν θα ξεχάσω και τα παιχνίδια πρόβλεψης που έπαιζαν στα τότε νεογέννητα ιδιωτικά κανάλια κάποιοι σεισμολόγοι.

Αν ο εφιάλτης μας είχε μέγεθος, όταν άνοιγαν αυτοί το στόμα τους σαν άλλες Κασσάνδρες ο φόβος μας ξεπερνούσε και τον μεγαλύτερο εφιάλτη.

Νομίζω πως τέτοια παιχνίδια προσπάθησαν κάποιοι να παίξουν και αυτή τη φορά.

Χρειάζεται ψυχραιμία, πράγμα που είναι εύκολο βέβαια να συστήνεις, όταν δεν είσαι στο χορό.

Αλλά, μόνο η ψυχραιμία, μαζί με τις συντονισμένες προσπάθειες των ειδικών μπορούν να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά.

Τότε η γη ηρέμησε σιγά σιγά και μόνο όταν σάλευε στα επόμενα χρόνια έρχονταν για λίγο ο φόβος.

Οι εικόνες που βλέπω σήμερα, είναι απίστευτες.

Στο νησί, οι κανόνες δόμησης ήταν, είναι, πολύ αυστηροί.

Θα έλεγε κανείς πως μπορεί να αντέξει.

Αλλά, αν είσαι και πάνω στο ρήγμα, ή τόσο κοντά του, όπως το Ληξούρι, φαντάζομαι πως οι ζημιές είναι αναπόφευκτες.

Κι αν τόσα χιλιόμετρα μακριά η γη κουνήθηκε λες και ήμασταν εμείς το επίκεντρο, ούτε να φανταστώ θέλω πως τον ένιωσαν εκεί.

Ευλογημένος τόπος η Κεφαλλονιά.

Έχει αμέτρητες ομορφιές.

Κάποιοι λένε πως είναι μια μικρογραφία της ίδιας της Ελλάδας.

Την αγαπώ και μου φέρθηκε καλά όσο έζησα εκεί.

Κι ο τόπος και οι κάτοικοί του.

Σμαραγδένια νερά, βουνά, έλατα, λίμνες, παραλίες ασύλληπτης ομορφιάς και σπήλαια που βγήκαν  από τα σπλάχνα της γης που ποτέ δε βολεύεται, αλλά βογκάει και τρέμει γεννώντας φόβο, είναι αυτά που συνθέτουν την απίστευτη ομορφιά της.

Η σκέψη μου είναι εκεί!!

Οι φωτογραφίες δεν έχουν να κάνουν με το θέμα.

Είναι αυτές που τραβήχτηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε για το photo a day.