Του Αγίου Βαλεντίνου το ανάγνωσμα...

Λίγο πριν κοκκινίσουν τα πάντα εξαιτίας ενός προπωλημένου και προ-πουλημένου πάθους και μιας βιομηχανίας που στηρίζεται στον φτερωτό, στραβό θεό, μια ολόκληρη μέρα νωρίτερα, κάνω λίγες σκέψεις περί έρωτος και άλλων δαιμονίων.
Αλήθεια τι είναι κόκκινο; 
Τι νομίζατε πως θα αναρωτηθώ τι είναι έρωτας, για να λένε οι κακές γλώσσες πως δεν ξέρω;

Αναρωτιέμαι επίσης, αν όλοι όσοι θα ανταλλάξουν αύριο καρδούλες, καρτούλες, μπαλονάκια και σοκολατάκια είναι ερωτευμένοι στα αλήθεια, ή θα τα πάρουν διπλά και τριπλά, με φόβο να μπερδέψουν τα ονόματα στις κάρτες και να γίνουν όλα ακόμα πιο κόκκινα!
Όπως έγραφα και πέρυσι  δεν έχω τίποτα με τον άγιο...ίσα ίσα, είναι μια ευκαιρία για όσους θέλουν να γιορτάσουν, να γιορτάσουν και μια προσπάθεια να τονωθεί λίγο η αγορά.
Να πουλήσει δηλαδή, το γνωστό παιχνιδομάγαζο, ό, τι πλαστικό, ή λούτρινο (made in China) κυκλοφορεί, που σημαίνει πάλι στοχευμένα θα κινηθεί το χρήμα και πως η αγορά άγιο δεν έχει τελικά.
Σε μια δυο τσέπες, βαριά τρεις, καταλήγουν όλα και η μια φτάνει μέχρι τη Γερμανία.
Αν δε στηρίξουμε την γερμανική οικονομία, θα είμαστε αχάριστοι μετά από όσα έχουν κάνει αυτοί για μας.
Μας έμαθαν την αξία του να μην έχουμε στον ήλιο μοίρα.
Έχουμε τον ήλιο όμως. Άλλο που δεν μας βλέπει κι αυτός τελευταία και χρειάζεται κάτι να "ανάψει" για να τον δούμε. 

Κι αφού επίσημα όλοι οι μεγάλοι έρωτες γιορτάζουν αύριο, δεν μπορώ να μην μνημονεύσω τους μεγάλους έρωτες που έρχονται πρώτοι στο μυαλό μου (τέτοια ώρα, τέτοια λόγια) και που έγραψαν ή θα γράψουν τη δική τους ιστορία.

Τον σαδιστικό έρωτα της Γερμανίας για την Ελλάδα. 
Τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Σαμαρά για την Ανάπτυξη.
Τον μονόπλευρο έρωτα του Άδωνη για τη Δημοσιότητα.
Τον εμμονικό έρωτα του Άκη για τη Μίζα.
Τον αξεπέραστο έρωτα του Μέγκα για την Τρομολαγνεία.
Τον βασανιστικό έρωτα του Βαγγέλη για την Εξουσία.


Σας αφήνω να συνεχίσετε τη λίστα με τους μεγάλους έρωτες, μια και πρέπει να τρέξω να βγάλω το μικρό μου μεροκάματο.
Και του χρόνου λεύτεροι από τέτοιους ανώμαλους έρωτες!!