Σελίδες

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Μια ζωή άνω κάτω (Wally Lamb)


"Ο κόσμος χαραμίζει την ευτυχία του, αυτό είναι που με θλίβει. Όλοι φοβούνται τόσο πολύ να είναι ευτυχισμένοι...
Θα σου χαρίσω αυτό που έμαθα απ' όλα αυτά. Δέξου ό, τι σου προσφέρουν οι άνθρωποι."

Μένει να δούμε αν η Ντολόρες θα ακολουθήσει τη συμβουλή του παλιού της δασκάλου και καλού της φίλου. 
Λόγια που επιβεβαιώνονται συνέχεια από την αρχή ακόμα του βιβλίου.
Οι άνθρωποι πραγματικά φοβούνται την ευτυχία. 
Δεν καταφέρνουν πολλές φορές να την αναγνωρίσουν καν και αναλώνονται χαλώντας τις ζωές τους και ακόμα χειρότερα τις ζωές άλλων αναζητώντας υποκατάστατά της.
Όπως έκανε ο πατέρας της Ντολόρες που με τη φυγή του σημαδεύει ανεπανόρθωτα την κόρη του.
Μια κόρη που βγάζει συχνά τα πράγματα από το συρτάρι, στο νεανικό δωμάτιο της μαμάς της στο πατρικό της, για να διαβάσει αυτό που έγραψε κάποτε ο πατέρας της εκεί.
Για να σιγουρευτεί πως αυτός ο ξένος που πέρασε από τη ζωή της μητέρας της, την είχε αγαπήσει.
Για να σιγουρευτεί πως και η ίδια λούστηκε κάποτε σε αυτή την αγάπη.


Άνοιξα το βιβλίο και ήταν σαν να άνοιξα την πόρτα στον εφιάλτη κάθε παιδιού.
Ένας πατέρας απών, μια μάνα με ψυχολογικά προβλήματα εξαιτίας του κι ένα παιδί μπερδεμένο που μεγαλώνοντας βρίσκει παρηγοριά στο φαγητό.
Κι έτσι "τρώγοντας" τον πόνο του, εγκλωβίζεται για χρόνια σε ένα σώμα ξένο και κρύβεται πίσω του.
Μια πορεία προς την εφηβεία, γεμάτη απόρριψη, θυμό, πόνο, ακόμα και βία.
Ένας αδερφός, που δεν γεννήθηκε ποτέ κι ένα παιδί που θα μπορούσε να είναι κόρη, θυσιασμένο με απελπισία στον έρωτα ενός άντρα που δεν άξιζε, είναι μερικά από τα σημάδια που κουβαλάει η Ντολόρες.
Μια μάνα που παλεύει όσο μπορεί, μια και είναι και η ίδια χαμένη σχεδόν στις αναζητήσεις, αλλά και στην ματαιότητα των προσπάθειών της να καταφέρει να προσφέρει κάτι καλύτερο στην κόρη της και μια γιαγιά κλεισμένη στα δικά της στερεότυπα να πενθεί εκεί όσα η ίδια έχασε, χωρίς να υποψιάζεται ακόμα πως θα χάσει κι άλλα.
Τρεις γενιές γυναικών που αναγκάζονται να συγκατοικήσουν και να ζήσουν τις απώλειές τους μαζί, αλλά τόσο χώρια ταυτόχρονα.
Και αναρωτιέσαι πόσο κρίμα είναι να ενώνει ο θάνατος ζωές που η ζωή τραβολογάει αδιάκοπα εδώ κι εκεί.
Ζωές που βολοδέρνουν βιώνοντας τους δικούς τους φόβους η καθεμιά ξεχωριστά. 
Κι όταν η τηλεόραση ανοίγει, τοίχοι υψώνονται.
Τα σήριαλ γίνονται μαξιλάρια που ακουμπούν πάνω τους τα βάσανά τους, αποφεύγοντάς τα, κοιμίζοντάς τα, ξεγελώντας τα.
Ανάλογα τα προγράμματα σημαδεύονται λες και οι ζωές, γιατί ακόμα κι ένα βήμα στο φεγγάρι, έχει άλλη αξία για κάθε άνθρωπο, ανάλογα το τι περνάει εκείνο το διάστημα.
Ένας περίπατος στη φεγγαρόσκονη, μπορεί να συνδεθεί με την απελπισία πολύ εύκολα.

Το βιβλίο το διάβασα πολύ γρήγορα. 
Ήθελα να περάσει η παιδική ηλικία και μετά η εφηβεία.
Ήθελα να μεγαλώσει η Ντολόρες και να δω επιτέλους να της συμβαίνει κάτι καλό.
Ο Wally Lamb γράφει σε πρώτο πρόσωπο για μια κοπέλα, για μυστικά, αλήθειες και ψέμματα, για φιλίες κι έρωτες που έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις για να ανατρέψουν τα γεγονότα, αλλά και να δείξουν πως τίποτα στη ζωή δεν είναι αυτό που συνήθως φαίνεται.
Για την απελπισία, αλλά και την ελπίδα.
Κι όλα αυτά με μουσική και τηλεοπτικές εικόνες μιας άλλης εποχής που δίνουν το ρυθμό στα συναισθήματα...που κρατάνε την ισορροπία στη θλίψη.




Ίσως η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ένα παιδί να είναι εκείνη της αθωότητας!

33 σχόλια:

  1. Mαρακι μου καλημερα!
    Διαβασα με πολλη προσοχη το ποστ και ενθουσιαστηκα!
    Δε μπορουσα λεπτο να παρω τα ματια μου απο τις λεξεις σου!
    Ο τροπος δε μου εκλεισες την αναρτηση συγκλονιστικος!

    φιλακια πολλα φιλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Νίτσε λέει πως η μνησικιακία κινεί τον κόσμο. Ο Ραιχ συμβουλεύει να απαλλαγούμε από τη συγκινησιακή πανούκλα ο Φρόυντ επιμένει πως ό,τι και να κάνει ένας γονιός θα είναι λάθος. Κι ο κόσμος ακόμα διαβάζει μπεστ σελερ και στοχάζεται. Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα.
    Καλημέρα Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένας γονιός πάντα κάνει λάθη...ένα λάθος όμως από ένα "έγκλημα" έχει μεγάλη διαφορά...και κάποιοι γονείς δυστυχώς κάνουν εγκλήματα...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  3. Κάθε σου ανάρτηση είναι μια αποκάλυψη, Μαρία! Τρυφερότητα & προβληματισμός συνυπάρχουν σε θαυμαστές αναλογίες
    Το βιβλίο πρέπει νάναι καταλυτικό,απ ό,τι καταλαβαίνω , ο δε επίλογός σου τα λέει όλα με τ όνομά τους...όλα λίγο πολύ αναπληρωνονται η παιδική αθωότητα ποτέ!
    Φιλιά πολλά με πολλά θαυμαστικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ Χαρά μου!
      Κάποια παιδιά αναγκάζονται λόγω των γονιών τους να χάσουν την αθωότητα από νωρίς...αναγκάζονται να μπαίνουν σε διαδικασίες που δε θα έπρεπε να μπουν ποτέ...ούτε ως ενήλικες...και μετά πρέπει μόνα τους να μάθουν να αγαπούν, αλλά κυρίως να αφήνονται να αγαπηθούν χωρίς φόβο!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Ε, προκαλεί ένα άγχος η ευτυχία, όσο να πεις, κι έναν φόβο μην τη χάσεις!
    Πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο, αν κρίνω από αυτά που γράφεις γι' αυτό.

    Αχ αυτή η Billie!!!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπορώ να πω πως ήταν αρκετά ενδιαφέρον...όσο έμπαινα στην κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του βιβλίου τόσο ήθελα να συνεχίσω το διάβασμα για να δω επιτέλους ένα παράθυρο να ανοίγει και να μπαίνει μέσα η ελπίδα σαν αέρας!

      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  5. Κι εγώ βρήκα ενδιαφέρον θεματικά αυτό το βιβλίο, αν και στο ίντερνετ γράφει ότι είναι εκτός κυκλοφορίας. Σε κάθε περίπτωση, η έλλειψη ενός γονέα είναι πάντα καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ζωής ενός παιδιού... Καλημέρα και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, το είδα αφού το είπες, μια κι εγώ το δανείστηκα από τη βιβλιοθήκη...
      Και η έλλειψη, αλλά και η συμπεριφορά του γονιού μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή του παιδιού !
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  6. Νομίζω πως είναι σχεδόν... μαγικό, το να βρίσκεται στα χέρια σου ένα βιβλίο που να σε κάνεις να θέλεις να το διαβάζεις όλο αμέσως!
    Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το συγκεκριμένο!
    Και οι μουσικές που το συντροφεύεις... δεν ξέρω τί να γράψω... ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι αρκετά ενδιαφέρον...χαίρομαι που απόλαυσες και τις μουσικές...είναι κάποια από τα κομμάτια που "παίζουν" στο βιβλίο!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. A great review, sounds like a great book. Thanks for sharing, a lovely post. Have a happy day!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπάρχουν γονείς που δεν υπήρξαν ποτέ ούτε με το σώμα ούτε με την ψυχή τους,
    γονείς που υπήρξαν μόνο με το σώμα τους, πράγμα ανώφελο,
    και γονείς που υπήρξαν εκεί μόνο με την ψυχή τους, γιατί η ανάγκη τους επέβαλε να είναι το σώμα τους μακρυά.
    Όσοι λοιπόν είμαστε τυχεροί να βρίσκεται το σώμα μας κοντά στα παιδιά μας
    ας προσέξουμε να μην ξεμακρύνει η ψυχή μας από κοντά τους....
    Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από τα δυο αλλιώς κάτι λείπει απ' την εξέλιξη της οντότητάς τους.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν γονείς Φλώρα μου που κάνουν "εγκλήματα" όπως έγραψα και παραπάνω...αυτό που γράφεις είναι πάρα πολύ σωστό κατά την άποψή μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  9. Δεν το γνωρίζω, δυστυχώς... και φαίνεται τόσο ενδιαφέρον!
    Μου άρεσε η ανάλυσή σου, μου κίνησε την περιέργεια!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι πραγματικά ενδιαφέρον...
      Να είσαι καλά Έλλη μου....φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  10. Γλυκό μου Μαράκι πόση ευαισθησία και τρυφερότητα κλείνεις μέσα σου..και όχι μόνο κλείνεις αφού μας την βγάζεις και σε μας σε κάθε σου ανάρτηση.εδώ όντως έχει απουσιάσει εντελώς η αθωότητα έχει αφαιρεθεί ανελέητα απο το παιδί αυτό που του στέρησαν τα όνειρα..η απουσία η ουσιαστική των γονέων και η στέρηση στοργής και αγάπης μεταμόρφωσαν το παιδί σε έναν ενήλικα που ζεί μέσα στο ''κλουβί''της μοναξιάς του..είναι πολύ λυπηρό να μεγαλώνει έτσι ένα παιδί..το βιβλίο δεν το ήξερα και μόνο απο τα λόγια σου με οδηγεί στο να το διαβάσω..αυτές οι τρείς γενιές γυναικών με τα βιώματά τους σίγουρα θα μας προβληματίσουν..τα βιντεάκια σου και ειδικά το respect συνόδευσαν απίστευτα την εξαιρετική αυτή σου ανάρτηση!!φιλάκια πολλά και την αγάπη μου σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που κατάφερα να σου κινήσω το ενδιαφέρον...σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!
      Πόσα παιδιά ζουν και μεγαλώνουν ψάχνοντας την αποδοχή που στερήθηκαν από τους γονείς...ή την αγάπη πολλές φορές και με λάθους τρόπους...ευτυχώς υπάρχει πάντα ελπίδα όμως...ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  11. Δεν το γνωριζω Μαράκι θα το ψάξω!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να το βρεις, μια και όπως λέει και η Πέτρα παραπάνω είναι εξαντλημένο, δυο εκδόσεις είχε στην Ελλάδα κι αυτές πριν πολλά χρόνια....εγώ το ανακάλυψα στην δανειστική βιβλιοθήκη!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. πολυ ομορφο.... με εκανες να θελω να το διαβασω, αν και ξερω ηδη οτι θα πλανταξω στο κλαμα....καθως θα ψαχνω να βρω τι καλο συνεβει στη ζωη της......
    το θεμα "γονεις"....το αφηνω! δεν το συζητω καν.....ομιλει μια "παθουσα" με πολλες ενοχες σαν μανα.....
    εχουν περασει δεκαδες παιδια απο τα χερια μου (κι ας μην ειμαι εκπαιδευτικος) και τα δικα μου με φτανουν σε απογνωση και μετα σε απογοητευση (δικη μουβεβαιως-βεβαιως...) γιατι δεν δινουν οδηγιες χρησης οταν ξεκιναει μια οικογενεια? γιατι το κρατος (???) ή οποιος αλλος θελει δεν εχει μεριμνησει για σπουδες ή εστω για ενημερωση των μελλοντικων γονεων?
    Φιλια...για την ωρα!
    Vailie*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλες οι μάνες έχουμε ενοχές...κι αναρωτιόμαστε συνέχεια...
      Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι άλλοι γονείς που χωρίς ενοχές προκαλούν στα παιδιά τους τα μεγαλύτερα κακά...και όχι επειδή έχασαν την ψυχραιμία τους μια δυο φορές και φώναξαν τα παιδιά τους...
      Θυμήθηκα και το ανέκδοτο και το παραφράζω...
      Αν υπάρχει γονιός που δεν έχασε ποτέ την ψυχραιμία του να κάνει ένα βήμα μπροστά...
      -Πού πας ρε Καραμήτρο?
      Οι θεωρίες όλες καλές είναι...στην πράξη χωλαίνουν....και οι σχολές σε άτομα που κάνουν τόσο κακό στα παιδιά τους δε θα έλεγαν τίποτα έτσι κι αλλιώς...
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή
  13. Δέν τό γνωρίζω αυτό τό βιβλίο Μαρία μου!!Ακούγεται όμως πολύ ενδιαφέρον!!Φεύγοντας,κρατώ μέσα μου, τήν τελευταία σου πρόταση " Ίσως η μεγαλύτερη απώλεια που μπορεί να βιώσει ένα παιδί να είναι εκείνη της αθωότητας" Καλό βράδυ!!!Φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η φράση έρχονταν συνέχεια στο μυαλό μου διαβάζοντας το βιβλίο....
      Να είσαι καλά Dimi μου!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Δεν το έχω διαβάσει. Μέσα απ' την περιγραφή σου το λάτρεψα. Θα το έχω στα υπόψη...
    Φιλιά Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το βρεις σε καμιά βιβλιοθήκη ή αν το έχει κάποιος γνωστός θα το διαβάσεις, γιατί μάλλον δεν κυκλοφορεί...αυτό που είμαι μες στην "επικαιρότητα" με τρελαίνει...χαχα!!

      Διαγραφή
  15. Μαράκι μου καλό δεν το ήξερα το βιβλίο!!! Μου αρέσει όμως η θεματική που θίγει!!
    Σε ευχαριστούμε για την όμορφη πρόταση!!
    Φιλάκια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γονιός από ένστικτο για μένα δεν υπάρχει. Και επειδή γέννησε δεν είναι πάντα γονιός. Διαρκώς διαβάζουμε για εγκλήματα....
    Γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει, ανατρέφει. Εξημερώνει κι εξημερώνεται!
    Λάθη θα γίνουν. Είναι κουτό να πιστεύουμε ή να επιδιώκουμε αν είμαστε τέλειοι. Το σωστό είναι να κατανοούμε και να προσπαθούμε.
    Μου αρέσουν τα λογοτεχνικά που προβληματίζουν. Στα υπόψη κι αυτό :))
    Σε ευχαριστώ Μαρία μου! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες...για μένα δεν είναι γονιός ούτε αυτός που βάζει τον εαυτό του πάνω από τα παιδιά του...που με τις δικές του πράξεις τα καταδικάζει...γονιός είναι αυτός που προσέχει ώστε οι πράξεις του να μην στιγματίζουν και να μην πληγώνουν ανεπανόρθωτα τα παιδιά του...
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή