Του καπνού και του...παλουκιού (που τους χρειάζεται)...

Όταν μέσα σε ξενώνες φιλοξενείται η απληστία και πίσω από τον καπνό ξεπροβάλλει η "λύση" στην υγεία, τότε ξέρεις πως τίποτα δε θα αλλάξει στη χώρα της...ανάπτυξης.

Κάναμε Χριστούγεννα με πλαστές πινακίδες και γιορτάσαμε Πρωτοχρονιά με επιδοτήσεις.

Τα Φώτα πέρασαν και οι Καλικάντζαροι εξακολουθούν να "μαγαρίζουν" τα πάντα.

Γυρίσαμε στις δουλειές μας και οι πλάτες μας διαμαρτυρήθηκαν κάτω από τα βάρη που πρέπει να σηκώσουν. 

Δουλεύουμε για να ζουν, όχι για να ζούμε.

Ζουν για να μας δουλεύουν.

Κι ανάμεσα στις συμφορές που ποτέ δεν έλειψαν κάνουμε διάλειμμα για "διαφημίσεις" και βλέπουμε να αναλαμβάνουν προεδρεία οι άχρηστοι που όπως λένε "πέρασαν πια τα δύσκολα".

Τον κόσμο που ζει τα δύσκολα, φυσικά και δεν τον ρώτησε κανείς.

Γελάς ειρωνικά και σκέφτεσαι πως αυτοί δε θα καταλάβουν ποτέ από δυσκολίες.

Γιατί να καταλάβουν;

Αφού ποτέ δεν πληρώνουν τη νύφη.

Αυτοί απλά την ....χμμμ...

Αυτοί τώρα θα πράξουν, λέει.

Όσο θα "πράττουν" εμείς θα φοβόμαστε, θα αγωνιούμε, θα θυσιαζόμαστε καθημερινά στον βωμό μιας ψεύτικης ανάπτυξης, που θα έρθει για τους ισχυρούς.

Για εκείνους που ξερογλείφονται και που θα μπουν θριαμβευτές να αρπάξουν τα σπίτια όσων δεν έχων να πληρώσουν τους παράλογους φόρους και τα χαράτσια.

Πόρτες θα ανοίξουν.

Πόρτες για να βγουν άνθρωποι και να απλώσουν τη φτώχεια τους και τη δυστυχία τους  στα παγκάκια.

Και πόρτες για να μπουν τα κοράκια να στήσουν πανηγύρι στην πλάτη όσων πλήρωσαν αυτά που οι άλλοι έφαγαν.

Σύμφωνα με έγκυρες πάντα πληροφορίες αυτό δεν λέγεται τρομοκρατία.

Προς Θεού, μην μπερδευόμαστε!

Άλλωστε θα καταπολεμήσουν την ανεργία.
Θα πληρώσουμε κάτι παραπάνω, δε θα πληρωνόμαστε, αλλά θα δουλεύουμε.

Ε, μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας!

Μακάρι πάντως να καταφέρουν να φέρουν την ανάπτυξη και στην  Ευρώπη τα παιδιά!

Να τη διαλύσουν μια ώρα αρχύτερα!

Είναι κι αυτή  η Μέρκελ, που δείχνει σε όλους πως οι κατάρες είναι πολύ μικρές για να καταφέρουν να νικήσουν την αλαζονεία.

Η ύαινα που το παίζει λέαινα κρατιέται καλά και συνεχίζει όρθια, αλλά τι ανάγκη έχει;

Δεν έχει λεφτά να πληρώσει το γιατρό ή τα φάρμακα;

Ψάχνουμε πόρτες να μπούμε, ή να βγούμε;

Δεν ξέρω!

Ξέρω όμως πως αυτό το αστείο πρέπει κάποτε να τελειώσει.