Ζωές μετεωρίτες (Παίζοντας με τις λέξεις)

Φώτα λαμπερά τη νύχτα σπάνε σε χίλια κομμάτια

και καλοσύνη πλαστή παντού ξεχειλίζει.

Της γιορτής τη χαρά ψάχνουν τα μάτια,

Και η αγωνία από πάνω φτερουγίζει.

Φόβου οσμή τα κεριά τρεμοσβήνουν

σκιές της μακροθυμίας που χάνεται.

Θλίψη και οργή με την ελπίδα παλεύουν

ο νους για να ξεφύγει στο χτες αφήνεται.

Στης μνήμης την αγαθότητα ξεχνιέται.

Προσεκτικά βαδίζει τόπους ξεχασμένους

Μαζεύει παρελθόν αφού το αύριο πουλιέται

Το εξαργυρώνει χωρίς εγκράτεια στους πονεμένους.

Το σήμερα πληγή που χάσκει ορθάνοιχτη

Οι καιροί και οι άνθρωποι από πραότητα ξεμένουν

Όλα δυσκολεύουν και η ευτυχία απάτητη,

στάχτη γίνεται και όλα πεθαίνουν.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο 4ο παιχνίδι του 2ου κύκλου του παιχνιδιού "Παίζοντας με τις λέξεις" της αγαπημένης Φλώρας, που αυτή τη φορά διοργάνωσε με επιτυχία μια άλλη μας αγαπημένη, η Αριστέα που πήρε και το πρώτο βραβείο με την υπέροχη ιστορία της.
Θέλω να ευχαριστήσω την Φλώρα, την Αριστέα, αλλά και όλους όσους πήραν μέρος και να τους συγχαρώ για τις συμμετοχές τους, αλλά και για τις διακρίσεις τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όσους βαθμολόγησαν ή ξεχώρισαν τη δική μου συμμετοχή!