Συναχωμένη Κυριακή (Weekly Moodboard 37)

Ήρθε απρόσμενα και ύπουλα, πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω πως θα της ξέφευγα.

Γύρω μου όλοι έπεφταν ένας ένας χάνοντας τη μάχη μαζί της.

Πέμπτη βράδυ άρχισαν να με ζώνουν τα μαύρα φίδια, μαζί με τα πρώτα σημάδια.

Δεν ήθελα να το πιστέψω. 

Άλλωστε μια ενόχληση στο λαιμό δεν είναι και τίποτα, ναι;

Ε, όχι!

Μια ενόχληση στο λαιμό, είναι πολύ ύπουλο πράγμα!

Μια ενόχληση στο λαιμό είναι η αρχή της!

Ξύπνησα την Παρασκευή το πρωί με πόνους παντού και η μέρα στη δουλειά ήταν πραγματικό βασανιστήριο.

Εδώ πατούσα, εκεί βρισκόμουν.

Και ήρθε το πολυπόθητο Σαββατοκύριακο.

Οι δυο μερούλες που προσπαθούμε να χώσουμε όλα όσα δεν προλάβαμε να κάνουμε μέσα στην εβδομάδα, με βρίσκουν με μάτια που γυαλίζουν, να σέρνομαι απελπισμένη μέσα στο σπίτι και να έχω γεμίσει το σύμπαν χαρτομάντιλα.

Άργησε η ίωση να με επισκεφτεί και καθόλου δεν την είχα παρεξηγήσει που δεν ερχόταν, ίσα ίσα. Όπως αποδείχτηκε, είχε καταστρώσει για μένα το πιο σατανικό της σχέδιο. 

Περίμενε να γίνει ισχυρή πριν με χτυπήσει με απίστευτη αγριότητα.

Τα καψόνια που μου κάνει θα μπορούσαν να λυγίσουν και τον πιο αποφασισμένο πολεμιστή.

Αντιστέκομαι όσο μπορώ, αλλά νιώθω να χάνω τη μάχη μέρα τη μέρα κι αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι πως αύριο θα ξημερώσει Δευτέρα.

Όλα γύρω μου τα βλέπω γκρι.

Ακόμα και τον υπέροχα φωτισμένο ουρανό χτες βράδυ από το φεγγάρι, γκρι τον έβλεπα.

Την μονοτονία σπάει η άφιξη δυο γλυκών πλασμάτων που ήρθαν γεμάτα χρώμα και νάζι να νιαουρίσουν περαστικά.

Πριν αρχίσω να σέρνομαι ξανά για το κρεβάτι, έχω μια πολύ καλή πρόταση για όσους είστε Αθήνα.

Το ένα από τα κορίτσια που θα σας μαγέψουν είναι η αγαπημένη μου Ειρήνη!